Powiat ełcki

Vrienden van Gulo Gulo - dag 14 Soms zijn er van die dagen dat het - ongeacht de wisselende decors en steeds nieuw acteurs - voortdurend lijkt alsof je in een Letse B-film terecht bent gekomen. Een wat minder geslaagde Letse B-film van matige kwaliteit wel te verstaan. Het scenario van de film: drie wat eenduidig naïef en eigenlijk wat te knap voor de film ogende in een rood uniform gestoken vreemdelingen uit een landje aan de Noordzee (‘de Lieve Jongens”’) hebben van Alex, een in Londen wonende Servische ritselaar, in een donker, koud en besneeuwd bos ergens in midden Zweden opdracht gekregen om in Rīga, Estland iets onduidelijks (maar voor Alex heel waardevols; kleur: rood) op te halen. Ook de Lieve Jongens - ofschoon niet al te zeker van hun zaak - hebben een zeker belang bij het slagen van de opdracht. Sterker nog: ze zijn daarbij afhankelijk van Alex zijn aanwijzingen. Alleen hadden zij aanvankelijk een ander idee bij de uitvoering. Terwijl hij een enorme Cubaanse sigaar in zijn mond ronddraait en de hem verbaasd aanstarende Lieve Jongens in Thatcher Engels instructies geeft bij hun opdracht, praat Alex door zijn telefoon in het Russisch met “zijn mannetje in Rīga” die zo te horen wat overredingskracht nodig heeft om Alex zijn zin te geven. Daarbij wordt Alex voortdurend geflankeerd door een ogenschijnlijk vriendelijk Oekrainse reus en een onooglijke onverstaanbaar Amerikaans wauwelende dwerg. Wat de bijdrage van die twee laatste karakters aan het filmplot is, blijft de gehele film onduidelijk. De dwerg heeft in de film wel de fysiek meest zware rol: hij moet veel en vaak pijn lijden. Zo ook in deze scène: telkens als hij zich - naar oordeel van Alex - iets te nadrukkelijk met het gesprek bemoeit geeft Alex een signaal met zijn pinkring waarop de Oekraïnse reus de Amerikaans krijsende dwerg optilt en heel eind het besneeuwde bos in smijt. Na de landing en een laatste hoge gil van de dwerg keert de stilte in het Zweedse woud weer terug. Dan gaan de drie Lieve Jongens op pad naar Rīga. Tijdens de reis daarnaartoe duiken ook Alex en zijn onafscheidelijke companen voortdurend op. Als de Lieve Jongens ergens in Finland stilstaan langs een verlaten eindeloos rechte weg davert er plots uit het niets een luid toeterende Landcruiser voorbij: de vriendelijke Reus opgevouwen achter het stuur, uit het raam van de niet zichtbare bijrijder een pluim sigarenrook en achterin een kermende dwerg met zijn hoofd aan de buitenkant vastgeklemd in het achterraam. Ook zijn er nog dergelijke andere vreemde ontmoetingen: in een museum, op een ferry, in donker woud in Estland en in nachtelijk Rīga. Telkens krijgen de Lieve Jongens steeds raadselachtiger en bevreemdender wordende aanwijzingen. Iets over een zoon en een vader die elkaar niet verstaan maar wel begrijpen, ene Juri: een Russische puntlasser gespecialiseerd in Zweeds staal, een verzameling Oostblok antiek onder oud stof, een werkplaats annex autokerkhof zonder ramen, een schaakklok en een fles uit bloedrode bessen getrokken toverdrank van tenminste 40%. Echt heel filmisch allemaal. In de drie kwartier durende slotscène komt dit op een bizarre filmlocatie ergens buiten Rīga allemaal samen en is er - ook heel vreemd - een soort happy end. Ga maar na: de Lieve Jongens vinden in Riga de plek waar Alex ze heen heeft gestuurd, weten daar - geholpen door de eerdergenoemde onverstaanbare vader (tevens plaatselijk hoofdman en topritselaar) en zijn wel de juiste taal sprekende zoon - de missie te voltooien en zelfs in leven te blijven, krijgen van de hoofdman zomaar een fles rode zelfgestookte bessenlikeur cadeau en weten hem - geheel onbedoeld - ook nog een “made in the USSR” schaakklok afhandig te maken.
De hoofdrollen/acteurs:
Alex, gespeeld door de wat minder getalenteerde broer van Rowan Atkinson of diens sigaren rokende buurman, zou ook kunnen.
Vriendelijke Reus, gespeeld door Jevgeni: niet geboren om acteur te worden maar wel degene die in München de trein naar Kiev miste en daarmee de oorlog in zijn vaderland. Is - door een paar toevalligheden - sindsdien karakteracteur;
Dwaze dwerg, gespeeld door Mikey: in de USA altijd al de kleinste, de lelijkste en veel gepest op school; zat de afgelopen 20 jaar in mascottepakken bij diverse American Football clubs.
De Lieve Jongens, gespeeld door Jorg (de jongste, voortdurend niet te beantwoorden vragen stellend en de kok), Marc (de middelste, technisch erg vaardig, gek op chocolade, bijnaam: Sjakie) en Rutger (de oudste maar meest wispelturige; wegbereider, opgewonden standje/weinig geduld, verder weinig talenten)
Figuranten (heel veel), gespeeld door Juri en veel andere bijbeunende toevallig passerende passanten. Slotscène: de Lieve Jongens tevreden en voldaan aan een copieus diner in de binnenstad van Rīga.

Nu komt het meest bizarre van deze fictieve film/het bovenstaande verhaal: het is (nagenoeg) ALLEMAAL WAAR en HET GROOTSTE DEEL VANDAAG GEBEURD. Wis en waarachtig echt waar. Vraag: is er bewijs?
Wij willen daartoe graag verwijzen naar de bijgaande video (van de bizarre locatie net buiten Rīga) en de foto‘s. Woorden schieten hier - bij wijze van hoge uitzondering - eenvoudigweg te kort en mooier kan de schrijver dezes het jullie in ieder geval niet vertellen. Morgen naar Marienburg en Gdansk (maar gelukkig niet in opdracht van Alex, dat scheelt…)Baca selengkapnya