Log Čezsoški

Atrakcji do wyboru jest do zwariowana. Na wodzie, lądzie, skałach. W rzekach i jeziorach. Kajaki- pontony- rowery- paddle boards- kanioning i rafting. A do tego na sto procent można spróbować paralotni, a być może i pilotażu, sądząc z kolorowego tłumu spadochronów w powietrzu.
Zdeterminowani zobaczyć jak najwięcej decydujemy się spędzić dzień na rowerach elektrycznych, przemierzając bez trudu (dzięki wspomaganiu elektrycznemu) drogi i bezdroża. Zwłaszcza bezdroża. Zniesmaczony uprawianym przez wielu kolarstwem drogowym nasz ka-owiec z naciskiem tłumaczy w wypożyczalni, że chodzi nam o trasy off-road. Koniecznie i zdecydowanie off-road, w zgodzie z naturą, podziwiając jej piękno na wyciągnięcie ręki i zdobywając szlaki które niewielu przed nami przemierzyło. Dostajemy więc wytyczne z bardzo poglądowa mapą gdzie droga off-road prowadzi pięknie wzdłuż rzeki Sočy w dół jej biegu. Pani w wypożyczalni co prawda ostrzega, że jest jeden odcinek trochę wyboisty, ale co tam, mówi, najwyżej przez ten kawałek przeprowadzicie rowery. Nic to dla nas - ruszamy. Po opanowaniu ciężkich bestii (ważą chyba że 30 kilo sztuka), i dodatkowych trybów wspomagających - eko, tour, sport i turbo, zaopatrzeni w kaski, zamki, pompki, i ładowarki do rowerów (sic!). Ruszamy na podbój - off-road. Jest pięknie. Ptaki śpiewają, świerszcze grają, rzeką szumi i leniwie przetacza się po kamieniach. Słońce świeci, praży, grzeje i oślepia, choć zapowiadano, że dziś ma być najchłodniejszy dzień z całego tygodnia. A my mkniemy, w trybie eko, tour, sport i miejscami nawet turbo. Przez całe 5-7 km. I wtedy, zgodnie z poglądową mapą, droga zaczyna oddalać się od rzeki i powoli wspinać na zbocze. Nic to nam! Przecież byliśmy uprzedzeni. Załączamy sport i turbo i pracowicie wspinamy się po kamienistej drodze. Przez jakiś kilometr, kiedy to nasz trudny odcinek powinien się już kończyć. I wtedy właśnie następuje chwila off-roadowej prawdy. To wstęp tylko był, to przygrywka, cytując mistrza. Przez jakieś następne 5 km łzy, krew i pot. Panowie dzielnie walczą i często wygrywają z podjazdami, panie, niestety, z rowerzystek przemieniają się w przepychacze ciężkich bestii pod górę, po kamieniach, i usuwającym się spod nóg żwirku. Zegarki nagrywają zaledwie 250 m przewyższenia, ale w naszym odczuciu jest to co najmniej 2.5 km. A może nawet 25. A dla urozmaicenia od czasu do czasu trzeba je sprowadzać po kamieniach i korzeniach w dół. Najwyraźniej nasze i tutejsze pojęcie rowerowego off road są nieco rozbieżne, i zostaliśmy wysłani na szlak całkowicie górski, dla nie do końca amatorów ...
Jesteśmy na nim w zasadzie sami, z wyjątkiem jednej drużyny harpagonów, która te właśnie bezdroża przemierza na zwykłych rowerach górskich (przynajmniej łatwiej jest im je wpychać pod górę, bo lżejsze)...Wszyscy pozostali pomykają radośnie po asfalcie w dolinie.
Gdzie i my dołączamy po pokonaniu naszej off-roadowej ścieżki i pokrzepieniu się coca-colą przy znanym nam z raftingu moście na Sočy. I tu dopiero widać moc naszych elektrycznych rumaków. Co tam podjazdy, nawet te najdłuższe. W trybie turbo, sport, tour a nawet czasem eko przemierzamy je z wizgiem i łopotem, wiuuuu. Jest moc, i jest zrozumienie, gdzie tak naprawdę takich rowerów należy używać :-).
A po tryumfalnym zdaniu sprzętu w nagrodę za dzielność idziemy na lody w Bovecu. Smaków jest ze 20, z czego 6 to bezmleczne sorbety. Po raz pierwszy od zawsze chyba uczulona na mleko część drużyny może przebierać i wybierać w smakach lodów, komponując własne zestawy. Borówkowy z cytrynowym wygrywa, a sorbet jest lekki jak chmurka i do tego cudownie kwaskowaty. Zdecydowanie niebo w gębie. Do tego uprzejmy pan lodziarz nieproszony troskliwie myje łyżkę pomiędzy nakładaniem lodów mlecznych i sorbetów, zdobywając nie tylko nasze podniebienia ale i serca.Read more