検索条件をリセット
Zuid-Oost Azië
最新のものから
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    212

    Kuching - dag 4

    2019年1月15日, マレーシア ⋅ ⛅ 26 °C

    Terug in de bewoonde wereld was het tijd om wat uit te slapen. Toch waren we weer vroeg wakker. In de voormiddag planden we nog wat dingen voor de komende dagen.

    'S middags maakte we zelf Laksa noedelsoep. Wel uit een pakje 😜 deze bleven nog over van onze inkopen voor het nationale park. We hadden er ook een blikje garnalen sambal en kip in currysaus bij. Het was wel een lekkere zelfgemaakte maaltijd.

    Deze namiddag hadden we eindelijk tijd om de orchideeëntuin te bezoeken. We gingen er te voet heen, maar wat was het warm! Echt afzien.. Toen we toekwamen zagen we een pijltje met cooling house. Direct daarheen! Het was een serre vol met orchideeën en er stonden grote blazers om het koel te houden. Koel was relatief, want al gauw hadden we daar ook warm. De rest van de tuin deden we vrij snel omdat het zo warm was. Er stonden niet super veel bloemen in bloei, maar het was wel een mooie tuin. Het was de moeite om te doen, zeker omdat het gratis was.

    De rest van de namiddag liepen we wat op het gemakje rond. We gingen een koude koffie en thee drinken in een leuke koffiebar. Daarna was Tat wat afgeleid omdat ze een kat tegen kwam. Ooh ja "Kuching" betekent "kat" in het Maleisisch 😁

    We gingen ook een cocktail drinken in een gezellig binnentuin. We aten er zoete frietjes met lookmayonaise bij, mjammie!

    'S avond wouden we bij een vegan burgerbar gaan eten, maar blijkbaar was deze permanent gesloten. We besloten dan maar naar de promenade aan de rivier te gaan. Hier gingen we bij een stalletje zitten dat bekend was voor zijn zeevruchten🦀 We bestelden een schotel voor ons twee en genoten met volle teugen!    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    2
    22

    Kuching - dag 5

    2019年1月16日, マレーシア ⋅ ⛅ 32 °C

    Vandaag deden we het ook rustig aan. We vertrokken deze ochtend met de grab naar het Sarawak Cultural Village. Dit is een levend museum waar je alle culturen van de verschillende stammen in Sarawak, Borneo kan bekijken. Zo hebben ze hier hun ‘longhouses’ nagebouwd. Longhouses zijn huizen die op palen staan. Ze zijn volledig gemaakt uit natuurlijke materialen uit hun omgeving. Ze verschillen qua grootte en qua materiaal. Sommige zijn gemaakt voor lange duur en zijn dus groot en stevig. Andere voor een korte periode en zijn klein en snel afbreekbaar. We bezochten elk longhouse. Je kon deze telkens ook vanbinnen bekijken. Hier waren dan mensen in traditionele kledij die souvenirs maakten, als ook een typisch hapje van hun stam. Dit hapje was meestal een rijstcakeje, telkens met een variatie erin verwerkt. Wij konden het natuurlijk niet laten om enkele te proeven. 😄

    Tussen de huisjes door pikten we ook een show mee van traditionele dansen met bijhorende kostuums. Dit was heel leuk. We genoten van de show en op het laatste mochten we het podium op om zelf mee te doen. Gelukkig waren de danspassen niet te moeilijk.

    Bij de Penan stam, die jagen met een blaaspijp in de jungle, probeerden we de jachttechniek zelf eens uit op een kip. Geen zorgen! Het was een afbeelding van een kip. Tatjana had niet genoeg lucht in de longen om de kip te raken. Steven bracht het er beter vanaf.

    We lunchten in het restootje in het ‘museum’. Hier proefden we van enkele lokale lekkernijen. Na het museum bezoek bezochten we het strand aan de overzijde. Het was ondertussen wel bewolkt geworden en aan de horizon begonnen donkere wolken te vormen. Ook was het rode vlag, dus zwemmen zat er niet in. Een wandelingetje dan maar langs de waterlijn. Steven deed deze keer eens lomp. Hij schoof van een steen met zijn teen los op een schelp met als gevolg een snee in zijn teen. Achja, ongelukjes van lompigheid gebeuren nu eenmaal als je een Pint bent. 😁

    We zaten net op tijd in de shuttlebus terug. Er was een dikke regenbui losgebarsten.

    Toen we ons klaarmaakten om te gaan eten, raakten we aan de praat met het Portugees koppel achter de receptie. We hadden al een paar keer met hun gepraat en ze stelden voor om te samen te gaan eten. We aten onze laatste Sarawak Laksa in goed gezelschap. Daarna kwamen we nog een lokale fruitmarkt tegen waar ze Durian verkochten! Dit is het heel bekend stinkend fruit van Azië. We wouden dit al langer proberen en nu was onze kans! De geur was inderdaad niet fijn, maar ook niet zo erg als verwacht. De smaak was wel lekker en de textuur wat romig. Alles bij elkaar nog een goeie ervaring. We kochten nog een pintje en dronken deze op in onze hostel. We bleven nog wat hangen met de Portugezen en er kwam nog een andere gast bij. Het werd een hele gezellige avond.

    Nu is het klaarmaken om naar de andere kant van Borneo te gaan, namelijk Sabah. Het zal een kort nachtje worden want onze vlucht is al om 6u.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Kota Kinabalu

    2019年1月17日, マレーシア ⋅ ⛅ 27 °C

    Deze ochtend of liever deze nacht was het pikken. We stonden om 3u op en maakten ons klaar om naar de luchthaven te vertrekken. Het leek wel alsof de eerste op de luchthaven waren. De paspoortcontrole was zelfs nog niet open. Maar uiteindelijk verliep alles vlot. Onze vlucht was van Kuching naar Kota Kinabalu. De hoofdstad van Sarawak naar de hoofdstad van Sabah. Nog steeds Maleisisch Borneo dus, maar een andere staat.

    Eenmaal toegekomen namen we de shuttle bus naar het centrum. Deze stopte op 5 min van onze hostel. Maar toen we toekwamen, konden we niet binnen en zat er niemand aan de receptie. We probeerden de deurbel, maar zonder succes. We probeerden ze op te bellen met de gsm, maar ook geen succes. Daar stonden we dan met onze grote rugzakken. Uiteindelijk besloten we naar de toeristische dienst te gaan. Deze was niet ver en om 9u was er een gratis stadswandeling. We konden onze zakken hier achter laten tijdens de wandeling, oef! De wandeling was heel leuk. Onze gids was een gepensioneerde vrijwilliger van 68 jaar. Je zou het hem niet gegeven hebben, hij was echt nog energiek. Hij was geboren in India, maar hier opgegroeid. Het gebouw waar de toeristische dienst inzat was al een eerste bezienswaardigheid. Dit was een van de enigste gebouwen dat de bombardementen in de 2e wereldoorlog had overleefd. Daarna gingen we naar een plek waar allemaal pilaren stonden. Deze waren een overblijfsel van een kerk die was afgebrand. Elke pilaar had twee kunstwerken. Een zelfportret van de kunstenaar en een portret van een belangrijke persoon in Maleisië. Op de zijden stond er uitleg over de personen. Het was een mooie combinatie van verschillende stijlen en een uniek concept. Hierna klommen we naar boven voor een uitkijkpunt te hebben. Vroeger was deze stad helemaal niet zo groot. Door de berg langs het binnenland was het moeilijk om uit te breiden, dus besloten ze om land terug te winnen van de zee. De hele luchthaven was zelfs vroeger zee. Een volgende punt was de Atkinson clock tower. Deze was gebouwd door de moeder van een belangrijke jongeman voor zijn leven te eren. Hij overleed op 28 jarige leeftijd aan malaria. Ondertussen waren we ook al wat restaurantjes en shops tegen gekomen. De gids zei steeds: dit is waar de echte locals komen. We zagen nog een monument voor de eerste en tweede wereldoorlog, toen kwamen we uit aan de zee. Hier zagen we de verschillende eilanden die voor de kust liggen. Iets verder was er een lokale overdekte markt met groenten en fruit. Hier kregen we meer uitleg over de locale vruchten. De gids vertelde ook dat deze markt 's avonds sluit, maar dan blijven ze iets verder door verkopen. Een laatste stop was aan een souvenirwinkel. Hier konden we alleen maar rondkijken, want onze rugzakken zitten vol 😜

    We haalden onze zakken op en dropten deze in onze hostel. Toen was het tijd voor eten! De gids had een burgerzaak aangeraden. Damn good burgers! Eerst leek het nog toe, maar uiteindelijk bleken we gewoon de eerste klanten. De burgers waren lekker, maar helaas er waren nog geen frietjes! Dus bestelde Steven een tweede hamburger 😁 maar Tat had een ijsjeszaak wat verder gezien, dus dit werd ook een stop. De shop ernaast verkocht vers geperste sapjes, daar konden we ook niet aan weerstaan. Wat kunnen we zeggen, wij zijn echte food lovers 🍔🍦🥤❤

    In de namiddag gingen we naar het "wetland centre". Dit was een stuk mangrovebos net buiten de stad. We konden verschillende krabbensoorten spotten, maar ook verschillende vogelsoorten. Zo zagen we purperreigers en ook een ijsvogel! We zagen ook een monitor hagedis.

    'S avonds gingen we een hapje eten aan het water. Hier was namelijk een avondmarkt met al de zeewezens die ze gevangen hadden die dag. We aten een lekkere vis met rijst en groenten en Gamba's. Op weg naar huis kochten we nog een pomelo voor morgen en "queen fruit" als dessert. Dit laatste heet mangistan in het Nederlands. Het was de eerste keer dat we dit aten, maar het was super lekker!    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    12

    Kota Kinabalu - dag 2

    2019年1月18日, マレーシア ⋅ ⛅ 30 °C

    Vandaag was het ontspannen geblazen. Beetje op het strand liggen. Beetje zwemmen.

    We aten op ons gemakje het ontbijt en kochten dan wat eten om mee te nemen naar het strand. We wandelden richting de steiger waar vele bootjes vertrokken naar de eilandjes voor de kust van KK.

    We hadden gelezen dat Sapi het mooiste was, maar dat het over de koppen lopen was. We zijn dan maar naar Gaya, het grootste eiland gegaan. Met de speedboot naar het eiland, het was soms wat ruw. Maar eens aangekomen, waren er nog niet veel mensen en waren we in onze nopjes. We dumpten onze rugzak en begonnen direct te snorkelen. We zagen vele visjes op het zand. Tussen de rotsen zaten er ook. Er waren er met felle kleuren, andere die goed gecamoufleerd waren op de zandbodem. Steven zag een kleine rog met blauwe stippen. We voelden bij het snorkelen ook soms een steek. Tat kreeg meer last en we gingen aan land. Ze had enkele rode plekken om haar zij en benen. Blijkbaar hadden we langs kleine kwalletjes gezwommen. We hadden deze zelfs niet eens opgemerkt dus waren ze minuscuul. En dat was niet het enige wat Tat lastig viel. Zo werd ze enkele keren gebeten door territoriale vissen die hun nest verdedigden. Ze stond gewoon te dichtbij! 😄

    Na anderhalfuur snorkelen hadden we uiteraard honger gekregen. Tijd voor lunch! We hadden wat broodjes gekocht en een heleboel fruit. Op het strand zagen we enkele makaken uit de jungle komen. Ze waren gelukkig niet geïnteresseerd in ons eten. We zagen onder meer vier grote monitor lizards (varanen). We hadden op weg naar de steiger al twee varanen zien zwemmen in zee. Deze kwamen we liever niet tegen tijdens het snorkelen.

    Tijd voor ronde twee. Terug het water in en we spotten nemo! Deze clownvis is wellicht de meest bekende vis. We zagen ook enkele hornbills vliegen toen we eens met het hoofd boven water zaten. Net zoals donkergrijze reigers. Deze hadden we nog niet gezien. We besloten om nog een ander deel te verkennen. Dit was vlak naast ons stukje strand, maar het had veel stenen. Hierdoor hadden we het wat vermeden. Maar we zijn heel blij dat we dit stuk ook verkend hebben. In dit stuk, zagen we wat verschillende soorten koraal. Ook enkele nieuwe vissen en zeekomkommers. Die laatste zijn zo grappig. Grijze worstjes die op de zeebodem liggen. 😄 Maar we zagen ook zee-egels met hele lange stekels. Daar bleven we beter van weg. Uiteindelijk was de pret gedaan en moesten we met het bootje terug naar het vaste land.

    Van al dat zwemmen hadden we honger gekregen en gelukkig voor ons waren er vele shopjes aan de stijger. We aten een potje met drie bolletjes ijs, mmm ^^ in onze kamer aten we nog de rest van onze Ramboetans. Dit is een soort fruit dat zoals lychee smaakt.

    Als avondmaal gingen we bij een Italiaan eten die onze gids had aangeraden. De pizza's waren heerlijk. Thuis aten we nog mangistan, the Queen of fruits. Zeer toepasselijke naam eigenlijk, want we vinden dit echt overheerlijk!    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Sepilok

    2019年1月19日, マレーシア ⋅ ⛅ 28 °C

    Alweer een vroege vlucht. Maar het was maar een korte vlucht. Opstijgen en weer landen. We kwamen aan in Sandakan en reisden direct door naar Sepilok. We zijn naar hier gekomen om orang-oetans te zien, maar dat is voor morgen.

    We zetten bij aankomst op de b&b onze trekrugzakken af en gaan naar het Rainforest Discovery Center. We liepen hoog tussen de bomen met de ‘canopy walk’. Het was helaas al wat laat op de ochtend dus hebben we niet super veel gezien. Dan was het tijd om te eten. Dit deden we in de cafetaria van het park.

    Na de lunch, wandelden we langs de grote vijver en zagen we wat hagedissen langs de weg. We bezochten ook nog de bloementuin. Hier stond veel uitleg bij de verschillende planten. Er waren delen met gewas dat belangrijk was voor de economie, om te koken of planten van het regenwoud zelf uiteraard. Hierna checkten we in bij onze b&b en rusten we wat uit. Dat kan ook eens deugd doen. 😊    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Orang-oetans!!

    2019年1月20日, マレーシア ⋅ ⛅ 30 °C

    Vandaag was het de dag!! De belangrijke dag! De dag waarop we orang-oetans in het wild zouden zien! Maar het is niet altijd wat het moet zijn...

    We stonden op tijd op om bij de opening aan het orang-oetan rehabilitatiecentrum te zijn. We zijn namelijk mensen die graag dieren zien en dit het liefst doen met zo weinig mogelijk andere mensen rondom ons 😜

    Op weg naar het rehabilitatiecentrum werden we al verblijd met de aanwezigheid van een koppel oriental pied hornbills. Deze vogels hadden we al enkele keren gezien, maar enkel van op verre afstand of achter tralies. Dus dit was de max! Gewoon aan de overkant van de straat op een klein boompje wat vruchten eten. Prachtige start van de dag! (En hierdoor liepen we wat vertraging op 😁)

    Bij het rehabilitatiecentrum moesten we onze handen eerst ontsmetten voor we binnen mochten. Dit om geen ziektes over te dragen aan de orang-oetans. We liepen over het wandelpad richting de openlucht crèche. Hier zitten de jonge orang-oetans om alle skills te leren die nodig zijn om in het wild te overleven. Maar waar staan al die mensen op het pad naar te kijken? Rarara? Je weet het wel. Onze eerste orang-oetan is een feit! Deze zat dicht bij het pad. Het ging om een jong exemplaar. We bleven natuurlijk ook kijken en wat foto’s nemen.

    Dan was het tijd voor de crèche. Hier zaten een vijftal jonge orang-oetans en één volwassen mannetjes van 18jaar. Die laatste zat in de crèche omdat hij mentaal achtergesteld was. Dit was wel wat zielig. Maar hij amuseerde zich tussen de jeugd. Het was leuk om die bengels te zien zwieren van touw naar touw. We waren gelukkig lang genoeg gebleven om hier de voedertijd ook te zien.

    Dan was het tijd voor de voedertijd van de volwassen exemplaren. Dit gebeurt door fruit op een platform te gieten. Het platform is toegankelijk gemaakt door verschillende touwbruggen. Wij stonden op een tien meter van het platform. Er was al één orang-oetan aanwezig op het platform. Ze wachtte geduldig op de verzorger. Zij genoot van het fruit en wij van haar aanwezigheid. Het was de enigste orang-oetan die aanwezig was met de voedersessie. Maar ze was niet alleen op het voederplatform. Ze werd vergezeld door pig tailed makaken en long tailed makaken. De pig tails stalen zowat al het fruit. Het was zielig om te zien! Ze nam wat fruit en kroop in een boom om op haar gemakje te eten. De makaken waren wel ook leuk om te zien. De mannetjes waren indrukkwekkend en er waren verschillende kleintjes. We hebben genoten van het schouwspel. Nu was het tijd voor wat anders.

    We gingen naar het sun bears opvangcentrum. Dit is een opvang voor de kleinste berensoort van de wereld. Ze zijn prachtig!! Het opvangcentrum ligt vlak naast dat van de orang-oetans. Tat had voor de gelegenheid haar T-shirt aan van het beren opvangcentrum in Laos😄 We konden de beren vrij goed zien dankzij het canopy walk systeem dat voorzien was. Er stonden ook verzorgers met telescopen speciaal voor de bezoekers. 🔭 Heel leuk!! Tof dat hier aan gedacht is. Zo zagen we ze nog beter. We waren ook hier op tijd voor voedertijd. Dit was onverwacht. We hadden niets gelezen of gehoord over voedertijden. Weer een leuke verrassing! Het was echt fascinerend om de beren bezig te zien met het eten. Ze gebruikten hun poten met indrukwekkende klauwen en hielden hiermee suikerriet vast. Dan knabbelden ze op het riet en zagen we hun ook wel indrukwekkende tanden. De manier waarop ze aten was precies alsof ze fluit aan het spelen waren haha.

    In het beren opvangcentrum spotten we ook nog een superverrassing! De Bornean bristlehead! Het doet waarschijnlijk geen belletje rinkelen. Maar dit is de ‘must see’ vogel van alle vogelaars die naar Borneo komen. We hadden gisteren over deze soort gelezen in het Rainforest Discovery Center. De max dus om deze nu in het echt te zien. De verzorgster die als eerste de vogel had gespot zei tegen ons dat we heel veel geluk hadden. Ook haar dag was gemaakt. 😊

    Hierna keken we naar een sunbear die lag te snurken in een boom. Door de telescoop zagen we het goed. Zijn tong hing uit zijn mond. 😄 Hier kregen we een black and yellow broadbill, nog een vogel voorgeschoteld. Dit is eentje met een lichtblauwe bek. Nog een leuk extraatje! En deze bleef heel goed zitten, een echt fotomodel.

    We konden het niet laten om het berenopvangcentrum te steunen en kochten dus elk een T-shirt. We dachten ook dat zij het hier nog meer nodig hebben dan hun buren, omdat sunbears nog veel minder bekend zijn. En het waren ook leuke T-shirts gewoon. Dat moeten we eerlijk toegeven. 😁 Op weg naar de uitgang zagen we nog een oriental pied hornbill. Deze zat zowat nog dichter. Klikklikklik... veel foto’s en nog wat genieten met de verrekijker om alle details te zien. Dat was vandaag de derde keer dat we ze zagen. Zo zagen we tijdens de voedersessie bij de orang-oetans een koppel hornbills met veel kabaal overvliegen.

    Een simpele lunch en dan was het tijd om terug te gaan naar de orang-oetans. Maar dit was nog toe dus even terug naar de sunbears. Tat kocht een ijsje. Smullen maar!

    Orang-oetan ronde nummer twee. We gingen terug eerst naar de crèche om nog wat van de bengels te genieten. Maar onderweg zagen we maar liefst zes orang-oetans! Onze dag kan echt niet meer stuk! In de crèche zelf zaten iets minder jongen dan deze ochtend. Maar dat neemt niet veel af van de pret. We gingen naar de middag voedersessie. Hier zaten drie orang-oetans, waarvan één een jong was. Dit was geboren in het wild. De moeder is dus succesvol gerehabiliteerd en plant zich natuurlijk voort in het wild. Nadat de voedersessie bijna gedaan was, zagen we nog een orang-oetan. Deze zwierde boven onze hoofden voorbij en lande op de het traliedak van het observatieplatform. Hij zwierde nog wat verder en klom naar bebeden. Hij liep mooi op de rand van het wandelpad. Er kwam snel een verzorger bij en zorgde dat de bezoekers niet te dicht kwamen. De orang-oetan trok er zich niet veel van aan en wandelde nog wat verder. Uiteindelijk verdween hij toch terug in de jungle. We dachten niets meer te zien in de namiddag maar orang-oetans blijken dus niet echt ochtendmensen te zijn. 😂

    Op weg naar de uitgang werd Steven aangevallen door een wild dier. Hij had het zelf niet in de gaten maar Tat had gezien dat een gemeen en gevaarlijk dier zijn voet aanviel. Ook omdat hij er bijna opstond. Het was een bidsprinkhaan. Die kreeg als excuus een uitgebreide fotoshoot. 📸

    Na een topdag, dat mogen we eerlijk zeggen, wandelden we met een brede glimlach naar huis. En toen ... bam! Ijsvogel gespot! Een extraatje om het dieren spotten mee af te sluiten. Aangekomen in onze b&b had Steven zin in een ijsje en Tat die zei geen nee tegen ijsje nummer twee. 😁    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    2

    Sepilok - dag 3

    2019年1月21日, マレーシア ⋅ ⛅ 30 °C

    Vandaag was het afkicken van die dosis dieren gisteren. We waren vroeg wakker ondanks dat we konden uitslapen. Dit was de fout van Steven zijn blaas. In de voormiddag planden we al wat zaken voor onze reis naar Bali. De logistieke kant van het reizen moet ook gebeuren, niet waar? Gelukkig is Tat hier een krak in. Alleen zou Steven het nooit redden. 😁

    Tegen de middag wandelden we terug richting het orang-oetan rehabilitatiecentrum om er in de buurt te eten. We aten er lekkere noedels met zeevruchten en dat bij een mooi uitzicht. Er was een vijver vlak naast de resto omgeven door groen. Zo spotten we nog een varaan die een lengte trok in de vijver.

    In de namiddag was het tijd voor een siësta en dan weer wat zaken regelen. Tussen het boeken en plannen, zagen we nog een roofvogel in de boom tegenover waar we zaten. Dit was het voor vandaag, een rustig dagje. 😊    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Kinabatangan rivier

    2019年1月22日, マレーシア ⋅ ☁️ 29 °C

    Opstaan, ontbijten, valies maken. Dat is het voor ons deze ochtend. Iemand van Sticky Rice Travel pikt ons op om 11u om dan richting de Kinabatangan rivier te rijden. Hier zullen we twee nachten doorbrengen in de jungle.

    Bij het oppikken bleek dat het busje leeg was en enkel wij twee naar de rivier gingen. We dachten al dat we onder ons tweetjes in de jungle gingen zijn. Ideaal om dieren te spotten. Hoe minder mensen, hoe minder lawaai, hoe groter de kans om te spotten. Onderweg zagen we enkele lokale dorpjes, maar het landschap werd voornamelijk gedomineerd door palmolie plantages. Deze reikten meestal tot aan de horizon. Het is gestoord om dit te zien. Maleisië is dan ook de tweede grootste exporteur van palmolie, na Indonesië.

    Bij aankomst aan het basiskamp werden we voorgesteld aan onze gids Azman. Een vriendelijke kerel die het Engels goed beheerst en zoals we later zullen merken een arendsoog heeft. We lunchten samen met Azman in het basiskamp. Hier leerden we dat er nog een ander koppel met ons in het kamp verbleef. Toevallig hadden we ze tegengekomen in het orang-oetan center twee dagen eerder. Zij werden vergezeld door hun gids boi.

    We vaarden 10-15 min naar het ecocamp waar we verbleven. Hier was niets van elektriciteit, maar wel ‘lopend’ water. Heel basic was ons hutje dan ook maar we vonden het zalig! Een hutje op hoge poten met een groot terras en een badkamer onderaan. Ons hutje lag op het einde van het kamp. De keuken en gemeenschappelijke ruimte lagen naast het meer dat een prachtige locatie vormde voor dit kamp. Hier was een terras in drie lagen gemaakt, upper deck, middle deck en lower deck. ‘S avonds werd de gemeenschappelijke ruimte verlicht met gaslampen.

    We deden een ‘trekking’ in de namiddag en spotten enkele dieren. Maar niet zo super veel. We zagen ook twee bijennesten of toch de in- en uitgang ervan. De nesten bevinden zich in een boomholte en enkel een tube is zichtbaar. We hoorden ook een hornbill die we nog niet gezien hadden. De Rhinoceros hornbill zullen we verscheidene keren horen deze trip maar helaas niet zien. Dan was het tijd om een boortoer op de rivier te maken. Hier spotten we veel dieren! Verschillende hornbills, nieuwe soort ijsvogels (kingfisher), onze proboscis apen met de grote neus, silfer leafs, ... te veel dieren om in deze tekst te zetten. We hielden een lijstje bij met alle soorten die we zagen. Dit probeerden we zo goed mogelijk te doen, maar we zijn er sowieso enkele vergeten. Hier hebben we de meeste dieren en de meest verschillende soorten gezien. Dus zowel kwantiteit als diversiteit is hoog, hier aan de Kinabatangan rivier.

    Bij het lokaal diner in het kamp, vergeet niet dat het al donker geworden was, hadden we een super leuk optreden van een special guest. Een civet cat of de Malay civet had ons lekker avondmaal geroken en kwam wat rondsnuffelen in de hoop iets te vinden. Blijkbaar is dit een vaste klant en speurt die ook graag de keuken af. Voor ons was het heel speciaal. We hadden deze nog nooit gezien en hadden er eerlijk gezegd ook niet op gerekend hem hier te zien. Er sliepen ook een koppel White crown shama op een takje vlak naast de eetruimte. Heel schattig om die bolletjes veren te zien.

    Na het diner, trokken we er op uit in de jungle voor een night walk. Hier zagen we ook een koppel vogels soezen. Dit maal ging het om Scarlet-rumped trongons. We spotten ook nog een Bay owl. Alsook, en deze vond onze gids op de pijnlijke manier, de Fire ants. Hij werd door de mieren gebeten en dit kan pijn doen. Tat ondervond dit de volgende dag zelf aan der lijve. Maar het hoogtepunt van deze nachtwandeling was het zien van de Banded palmcivet. We zagen, dankzij onze gids en zijn steengoede pillamp, de palmcivet over een boomstronk wandelen. Helemaal de max! Dit dier hadden we helemaal niet verwacht en was een verrassing van formaat.

    Na de night walk keerden we terug naar onze hut en kruisten nog eens het pad met de Malay civet. En we kropen met een brede glimlach onder ons muskietennet (want de jungle zit vol met muggen die dorst hebben aaargh!!)

    Spottingslijst: 28 soorten
    (Vogels)
    Bay owl
    Scarlet-rumped trogon
    Black hornbill
    White crowned hornbill
    Oriental pied hornbill
    White crown shama
    Stork-billed kingfisher
    Egrets (Chinese, Great, Intermediate, Little)
    Buffy fish owl
    Swallows
    Oriental darter
    Purple heron
    Blue eared kingfisher

    (Zoogdieren)
    Banded palmcivet
    Malay civet
    Proboscis monkey
    Silver leaf langur
    Long tailed macaque
    Black squirrel

    (Andere)
    Scorpion
    Giant ant
    Fire ant
    Stick insect
    Monitor lizard
    Stingless bees
    Giant earthworm
    Tiger leech    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    3

    Kinabatangan rivier - dag 2

    2019年1月23日, マレーシア ⋅ ☁️ 28 °C

    We stonden vroeg op voor een ochtend wandeling om vogels te spotten. Boi onze jonge gids was iets te enthousiast en liep (volgens ons) iets te snel. We spotten enkel de Oriental pied hornbill tijdens de ochtendwandeling.

    Na het ontbijt, was het tijd voor een wandeling rond het meer. We waren net vertrokken of Tat spotte al een mooie vogel op de grond. Het was een Black and crimson pitta. Deze vogel verklaarde we tot bff (best friend forever). Hij is namelijk verzot op bloedzuigers. 😄 We liepen door een moeras wat een mooie omgeving opleverde. Hier spotten we een Monitor lizard. We zagen ook leuke vogels zoals de Wringled hornbill en Red throated barbet. Even pauze ... en terug vertrekken. De gids vertelde tegen Steven dat als we geluk hadden, we gibbons konden zien. We wandelden nu in het deel waar onze gids ze al een paar keer had gezien. Azman deed nog een schietgebedje. Nadat Tat de pitta en de barbet had gespot, spotte ze ook nog een Pygmy squirrel. Ze was in topvorm!

    We wandelden verder en spotten niet meer zoveel tot Azman plots Steven bij de arm greep ... auw ... Hij wees en en zei heel enthousiast ‘Bornean gibbon’! 😱 Hij sleurde Steven praktisch bijna mee de jungle in zodat hij ze goed kon zien en foto's kon nemen. Iedereen volgde en we zagen ze heel goed. Ongelofelijk! Maar ze zijn toch verdorie zo snel. Na enkele minuten waren ze uit ons zicht verdwenen. Het is het hoogtepunt van ons jungleverblijf om ze zwierend van tak tot tak in het wild te zien! We hadden al enkele keren de kans gehad om gibbons te zien zonder veel succes. Hierna keerden we opgepompt en blij terug naar het kamp. Steven spotte nog een baby bidsprinkhaan, zo heeft hij toch ook iets gespot. 😜

    Nu hadden we wat vrije tijd voor en nu de lunch. We zaten rustig aan het meer op het terras en de Blue eared kingfisher kwam dicht bij ons zitten op de leuning. Zo dichtbij, fantastisch. Toen besloot hij om op een paaltje in het water te zitten. Een prachtige foto ... zou het geweest zijn moest hij er net niet afgevlogen zijn toen Steven zijn fototoestel bovenhaalde. 😂 Na de lunch zaten we wat op het terras van onze hut. Hier spotten Steven een Black-and-red broadbill. We wandelden wat rond in ons kamp en zagen nog enkele vogels en hagedisjes. Tatjana spotte op het einde nog een Rufous-backed kingfisher. Maar Steven geraakte ook in vorm, net op tijd want boottocht nummer twee ging van start gaan.

    Maar eerst moest er nog ‘gewerkt’ worden. We plantten enkele jonge boompjes langs de rivier. Dit doet de organisatie, KOPEL, waarbij we geboekt hadden om zo de strijd aan te gaan met de palmoliebedrijven. Zij mogen geen palmbomen planten binnen 100m van de rivier. KOPEL probeert de jungle weer uit te breiden en het voortbestaan van bedreigde en unieke diersoorten mogelijk te maken. We ontmoetten hier een andere lokale heer waarvan de naam ons is ontglipt. Hij kon niet praten maar legde ons met handen en voeten uit hoe we de boompjes moesten planten. Het waren echter niet veel boompjes die geplant moesten worden en we waren dus snel klaar. Het hadden er eerlijk gezegd meer mogen zijn. Zo hadden we nog iets meer kunnen bijdragen.

    Tijdens onze boottocht zagen we de verschillende aapjes weer en ook gelijkaardige vogels als gisteren. Er zaten dit keer wat andere vogels bij zoals Serpent eagle en een bijeneter. Onze gids had een zoetwater krokodil gezien. We vaarden dichterbij en hadden een goed zicht. Brr, zoveel tanden. We waren blij dat we een krokodil gezien hadden want door het hoge waterpeil, regenseizoen weetjewel, zitten de krokodillen op de bodem van de rivier en zie je enkel belletje aan de oppervlakte komen. Op de terugweg, deed Steven het teken dat hij iets gezien had. Het was een krokodil die met zijn snuit en ogen boven het water stak. Nu was Steven in vorm. 😄

    Tijd om te eten. Onze special guest van gisteren deed weer zijn optreden. Het blijft leuk! Tijdens onze avondwandeling zagen we vogels die een dutje deden, de Hooded pitta. Ook de Black and crimson pitta, die Tat ‘s ochtends had gespot, zagen we nu als een bolletje dons op een takje. Hij zet ‘s nachts zijn veren op om zich te beschermen tegen de muggen. Zo vormt hij echt een balletje. 😊 We zagen nog een ijsvogel die we nog niet gezien hadden, de Ruddy kingfisher. Met zijn paarse kleur is hij wel speciaal. We zagen dan wel geen orang-oetan maar we hebben hem wel geroken. Tijdens de nachtwandeling vroeg de gids ‘Ruik je dat?’ en ja, we roken een doordringende geur. Dat was de geur van een orang-oetan blijkbaar. 😄

    Zoals altijd waren ook de bloedzuigers van de partij. Steven had een in zijn nek, bah! Voor het slapengaan zagen we nog twee Whip scorpions (behoren tot de spinachtigen).

    Spottingslijst: 38 soorten
    (Vogels)
    Oriental pied hornbill
    Wringled hornbill
    Black hornbill
    Scarlet-rumped trogon
    Black and crimson pitta
    Red throated barbet
    Blue eared kingfisher
    Stork billed kingfisher
    Rufous-backed kingfisher
    Ruddy kingfisher
    Oriental darter
    Babbler
    Black-and-red broadbill
    Serpent eagle
    Brahminy kite
    Blue-throated bee-eater
    Swallows
    Egrets
    Hooded pitta
    White-crowned shama

    (Zoogdieren)
    Mouse
    Fruitbat
    Malay civet
    Pygmy squirrel
    Silver leaf langur
    Proboscis monkey
    Long-tailed macaque
    Pig-tailed macaque
    Tree shrew

    (Andere)
    Monitor lizard
    Praying mantis
    Freshwater crocodile
    Playing lizard
    Tiger leech
    Whip scorpions
    Centipede
    Stick insect    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    3

    Kinabatangan rivier - dag 3

    2019年1月24日, マレーシア ⋅ ☁️ 30 °C

    Wakker worden in het midden van de nacht. Wat voor een geluid is me dat? Er knaagde iets aan onze hut. Het geluid kwam van in ons dak. Het was zo luid dat we toch even van onze oren hebben gemaakt. Maar tevergeefs het kon de lawaaimaker amper iets schelen. Hij deed gewoon verder. Waarschijnlijk was het een eekhoorn.

    Nog wat vroeger opstaan, vroeger dan de zon want het was nog donker. Zo konden we tijdens de ochtendboottocht de zon zien opkomen. Deze ochtend draaide het voornamelijk om het spotten van een wilde orang-oetan.

    We vertrokken rond 5u45 hopend om een orang-oetan te zien. Maar helaas! We kregen er geen te zien. We zagen wel een krokodil, de andere soorten aapjes en verscheidene vogels. We zagen drie nieuwe vogelsoorten, een Green pidgeon, White-bellied sea eagle en Grey-headed fish eagle. We hadden de vorige dagen veel sporen gezien van wilde varkens en nu zagen we een langs de oever. Hij zag er veel rozer uit dan zijn familie in Bako National Park. De baard was wel aanwezig.

    Tijd om te ontbijten. Vooraleer we aan tafel zaten spotten we een reuzeneekhoorn. Nu konden we hem goed zien. Speciaal voor ons bleef hij op een tak in de buurt zitten. We hadden al reuzeneekhoorns boven ons hoofd gespot in Kubah National Park maar dat was maar heel kort en van ver. Na het ontbijt hoorden we in de verte de gibbons roepen. Ze zeiden ‘Tot ziens’ want het was tijd om te vertrekken. En tot ziens want we komen zeker en vast nog eens terug. 😄

    Op de boottocht naar het basiskamp zagen we nog twee krokodillen. Dan was het tijd om afscheid te nemen van onze fantastische gids Azman.

    De autorit naar Sandakan deed ons eraan herinneren waarom we zoveel dieren hadden kunnen spotten. We zagen weer uitgestrekte vlaktes vol met palmbomen. Dit is de triestige realiteit die hier is. De jungle die nodig is voor zoveel dieren wordt gekapt om geld te verdienen. De mensen hier hebben het geld uiteraard heel hard nodig, maar er zijn andere manieren. Bijvoorbeeld zoals de organisatie KOPEL waar onze gids voor werkte. Deze organisatie doet aan ecotoerisme en plant bomen langs de rivier om terug meer jungle te krijgen. Ze werken enkel met de lokale bevolking en strijden samen tegen de palmolie industrie. We komen zeker terug naar hier en boeken bij hen opnieuw voor een langer verblijf in het ecocamp. 😊

    Spottingslijst: 15 soorten
    (Vogels)
    Green pidgeon
    White-bellied sea eagle
    Grey-headed fish eagle
    Brahminy kite
    Buffy fish owl
    Blue-throated bee-eater
    Stork billed kingfisher
    Black hornbill

    (Zoogdieren)
    Giant squirrel
    Silver leaf langur
    Proboscis monkey
    Long-tailed macaque
    Pig-tailed macaque
    Wild pig

    (Andere)
    Freshwater crocodile    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    1

    Sandakan

    2019年1月25日, マレーシア ⋅ 🌧 26 °C

    Vandaag was een rustige dag. Sandakan staat niet echt voor iets bekend. Het is gewoon een "vissersdorp", eerder wel een stad. Het ligt aan de zee, of toch aan een inham van de zee. Maar er is geen strand ofzo. Onze hostel was wel tof gelegen. In een straat met vrij veel winkeltjes en een straat verder dan de "dijk". Op de dijk waren er allemaal kraampjes om te eten.

    In de voormiddag zaten we op het dakterras wat dingen te regelen. Het dakterras heeft zicht op zee en er zijn verschillende stoeltjes en zetels en ook hangmatten. Ideaal dus om wat relax dingen te regelen. Er waren ook allemaal muurschilderingen op de muur. Eigenlijk zijn deze te vinden over heel het hostel. Er zijn er echt heel mooie bij. In onze kamer is er een schildering van een sunbear. Echt wel toepasselijk voor ons omdat we zo'n fan zijn van deze beestjes. In het hostel hangen ook allemaal infographics op die de gasten meer milieu bewust proberen te maken. Zo hangt er in het toilet een kaartje op met de meest gevonden plastieken voorwerpen in de zee. Ook een infographic over hoe je het koraalrif kan beschermen hangt op in de gang.

    'S middags aten we in de "English teahouse and restaurant". We bestelden uiteraard thee, Bornean rainforest tea. Heel lekker. Het restaurant was gelegen op een heuvel en gaf uitzicht over de stad. Het uitzicht was wel niet denderend, de stad is dan ook gewoon niet zo mooi.

    In de namiddag gingen we naar de overdekte markt en kochten we nog wat fruit. We kochten onze geliefkoosde mangistan en nog een fruit dat we nog niet geproefd hadden. Dit was de "snake fruit" of salak. De vrucht heeft een schil die wat op slangenschubben lijkt, daarom de naam. Helaas waren onze exemplaren blijkbaar niet meer zo vers en smaakten sommige niet echt geweldig. Gelukkig hadden we onze Queen fruit nog.

    Vlak naast onze hostel was een vintage shop en Tat kon het haar natuurlijk niet laten om eens te gaan kijken. In België had ze haar waarschijnlijk laten gaan want er waren veel leuke dingen en de prijzen waren laag, maar helaas hebben we geen oneindig grote rugzak. Dus bleef het bij een blouse, tja ze kon het haar niet laten 😁

    'S avonds aten we bij een kraampje op de dijk. Het eten was heel lekker, maar we hadden ons wel wat vergist in porties. Nu hebben we al middageten voor morgen 😁    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    2

    Sandakan -> Kota Kinabalu

    2019年1月26日, マレーシア ⋅ 🌧 24 °C

    Deze ochtend konden we ons op ons gemakje klaar maken. Rond 10u30 namen we de grab naar de luchthaven. Het was heel hard aan het regenen deze ochtend en het bleef eigenlijk de hele dag regenen.

    Onze vlucht naar KK had wat vertraging door het slechte weer. Maar uiteindelijk kwamen we maar een kwartier later aan dan gepland, dus het viel goed mee.

    In KK hadden we dezelfde hostel geboekt als de vorige keer, maar we hadden ons wat vergist. We hadden gewoon een kamer en de douche en toilet waren gemeenschappelijk. Tja niet zo'n groot probleem, al keken we er wel eens naar uit om alles voor ons eigen te hebben.

    We aten de rest van onze mangistan nog verder op en gingen naar een gezellige koffiebar iets verder op. Hier bestelden we elk een vieruurtje. Steven een toast met parmezan, mozzarella en gekonfijte ajuintjes en er was ook een tomatensoepje bij. Tat had een wafel met chocolade schilfers, een bolletje ijs, bananen en wat toefjes slagroom met pindanotensmaak. Het smaakte ons natuurlijk, jullie kennen ons 😁

    'S avonds gingen we eten in een resto die bekend stond voor zijn zeevruchten. Er waren allemaal aquaria met vissen, krabben, kreeften, schelpen, garnalen, oesters,.. We waren wat overwelmd door de keuze, maar gelukkig kwam de baas ons wat helpen. We bestelden uiteindelijk een krab die gebarbecued was met wat sojasaus. Heel lekker! Soms mag het ook eens wat fancier dus we betaalden maar liefst 34.40 euro voor onze gehele maaltijd 😜

    Als dessert gingen we durian eten op de avondmarkt. Deze smaakte ons nog meer dan de eerste keer. Helaas zou het wel eens de laatste keer kunnen zijn voor een lange tijd.

    Morgen is een reisdagje, we vliegen naar Bali ✈⛱🌊    もっと詳しく

  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Ode aan het thuisfront

    2019年1月27日, マレーシア ⋅ 🌧 26 °C

    Ondertussen zijn we al meer dan drie maand aan het reizen. We zitten dus over de helft van onze totale reis. Maar er staan nog leuke bestemmingen in het vooruitzicht! Zo reizen we vandaag naar Bali, het eiland van de goden. Omdat we vandaag de hele dag reizen en niet veel te vertellen hebben, dachten we eens iets anders te posten. Namelijk de dingen die we missen van thuis.

    - deftig wc papier (voornamelijk Steven)
    - onze eigen wc
    - onze eigen douche
    - een droge badkamer (de douches staan hier namelijk altijd in het midden van de badkamer zonder iets van afsluiting, zelfs geen borduurtje. Dus stroomt al het water over de badkamervloer en wordt eigenlijk heel de badkamer nat, waaronder ook vaak het toilet en het wc papier. Het water droogt nooit echt op dus hebben we altijd natte voeten 👣💧💦)
    - elektrische tandenborstel
    - een bad (voornamelijk Tat)
    - onze eigen zeep (& conditioner voor Tat)
    - Tat haar kleerkast (mooie kledij ipv handig kledij 😢)
    - ons bed
    - rolluiken
    - het eten van onze ouders en van België in het algemeen
    - drinkbaar kraantjeswater
    - en eigen keuken en eten maken (voornamelijk Tat)
    - onze huisdieren (3x🐕, 4x🐈, 6x🐎)
    - een goei pint gaan drinken met onze vrienden 🍻 (lang leve Belgisch bier!)

    En natuurlijk missen we ook onze ouders, familie en vrienden!

    Wat we niet missen:
    - de Belgische winter 🌫🌧🌨
    - het Belgische verkeer
    - televisie

    We zijn ondertussen goed toegekomen in Bali 😊    もっと詳しく

  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Ubud

    2019年1月28日, インドネシア ⋅ ⛅ 28 °C

    Na een late aankomst gisteren was het tijd om wat uit te slapen. Een leuke verassing was dat ons ontbijt 's ochtends op ons terrasje werd geserveerd. Het ontbijt in Borneo was vrij basic altijd, maar hier kregen we vers fruit en een vers sapje samen met onze bananenpannekoek en noodles.

    Nu we terug een eigen badkamer hebben was het tijd om ons nog eens deftig onder handen te nemen. De baard werd getrimd, wenkbrauwen werden geplukt, nagels geknipt. We moeten ons toch wat onderhouden hé. 😊 En we hebben een deftige douche, dus geen natte voeten in de badkamer, jeej!

    Hierna was het tijd om de stad eens te verkennen. Onze straat was vol met shopjes en leuke restaurants en bars. Heel gezellig, was het niet voor het drukke auto en brommer verkeer. De hoofdstraat was niet veel beter qua drukte eerder omgekeerd, maar wederom waren er heel veel leuke shops en resto's.

    'S middags gingen we eten in een lokaal restaurant. Het eten was heel lekker, maar nog belangrijker iedere maaltijd bezorgde twee personen in Indonesië een consultatie bij de dokter. Als je hier rondloopt zou je het niet zeggen, maar armoede is een heel groot probleem in Indonesië. Veel mensen hebben geen toegang tot basis gezondheidszorg. Het restaurant waar wij zijn gaan eten, Fair warung balé, gaf al zijn winst af aan gezondheidszorg. Dit is het enige doel van dit restaurant. Op iedere tafel lag er een mapje met een uitgebreide uitleg over de organisatie. Er stond ook een artikel in dat ons allebei diep raakte. Het ging over een gezin van vier dat zelfmoord had gepleegd omdat ze anders gingen sterven van hongersnood. Het maakt je echt stil om te beseffen dat zoveel mensen het nog altijd zo slecht hebben en anderen een veel te goed leven leiden. We weten ook wel goed genoeg dat wij bij die tweede categorie horen. Toch proberen we op reis altijd lokale initiatieven te steunen en niet mee te doen met het massatoerisme dat slechts enkele mensen rijk maakt. We proberen te helpen waar we kunnen (waarschijnlijk nog altijd te weinig), we hebben dan ook een kleine donatie gedaan bij het betalen van de rekening.

    Na onze lunch liepen we nog wat verder door de stad en sloegen we een kleinere straat in. Hier was het wat minder druk oef. Er waren wel geen voetpaden. 😜 We gingen nog iets drinken in een gezellig cafeetje en hadden zicht op een stukje grasveld (en een bouwwerf langs de linkerkant, want ze zijn hier alles aan het volbouwen). We konden verschillende vogels bezig zien en zo ook een koppeltje dat een nest aan het bouwen was in een soort rieten mand die aan het plafond van het terras hing. Heel entertainend voor ons.

    Van al dat stappen hadden we warm gekregen en was het tijd voor een plons in het zwembad. 🏊‍♂️🏊‍♀️

    'S avonds gingen we in een klein vegetarisch restaurant eten. Ubud staat bekend voor zijn zuivere levensstijl. Dus het staat hier vol met yoga retreats, sapjesbars en vegetarische & veganistische restaurants. Het is wel een keer iets anders dan we gewoon zijn. Het eten smaakte ons! We bestelden als dessert nog een vegan kokoschocoladetaart. 🍰    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    1

    Ubud - dag 2

    2019年1月29日, インドネシア ⋅ ⛅ 33 °C

    Opstaan, ontbijten, wassen en de was doen. Dat was het eerste deel van onze dag.

    We hebben Ubud nog wat verder verkend. Vandaag wandelden we langs de rijstvelden net buiten het drukke centrum van Ubud. Heerlijk die rust! We zagen nog wat mooie reigers in de velden. Een oude man vroeg ons of we geen verse kokosnoot wilden drinken. Hij had een bankje met een afdakje langs de weg. Wij twijfelden even maar eigenlijk hadden we dit net nodig. Wat rust en verfrissing want ondertussen liepen we weer op het heetste moment van de dag in de zon. Nyoman, zo heette hij, toonde ons verschillende planten en ook zelfgemaakte kokosolie. Het was gezellig met het zicht op de rijstvelden.

    We liepen verder en de weg werd steeds smaller, smaller en smaller. Uiteindelijk bleef er nog een klein wegeltje over. We moesten ergens een afslag nemen maar Google maps had ons weer liggen. Dus maar verder rechtdoor. We wandelden op een borduur langs een beekje want een andere weg was er niet. Dan weer op een klein wegeltje. Uiteindelijk werd het wegje breder en vonden we een brug, die ons de afslag bood die we nog hadden. Dan was het een eind terug in de andere richting tot we aan de resto kwamen waar we wouden lunchen. Tat was ondertussen al slapjes geworden door de honger.

    We lunchten lekker met een mooi zicht op enkele rijstvelden. Dan was het tijd om terug te keren naar ons hotel voor een plons in het zwembad. Maar eerst werd er nog een verfrissende en lekkere tussenstop gemaakt bij het ijssalon. 😄 Wat zwemmen en dan een frisse, lokale pint op ons terras drinken.

    We besloten om Grieks te eten deze avond. Dat was al lang geleden! Man, heeft dat gesmaakt! Heerlijk! Eerst een dip mezze, gevolgd door een vegetarische moussaka voor Tat en köfte voor Steven.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    3

    Ubud - dag 3

    2019年1月30日, インドネシア ⋅ ⛅ 29 °C

    Deze ochtend hadden we onze wekker goed vroeg gezet. Om kwart na 6 gingen we opstaan om nog een mooie wandeling te gaan doen. We gingen zo vroeg gaan om de hitte te vermijden. Maar toen de wekker afging keken we een keer naar elkaar en draaiden we ons nog een keer om. De wandeling zal voor een andere keer zijn. 😜

    Een andere reden waarom we zo vroeg wouden gaan wandelen, was dat we een wellnes behandeling hadden om 11u. Na een wederom lekker ontbijtje op ons terras maakten we ons klaar. We werden verwend met een massage van een uur, gevolgd door een lichaamsscrub en daarna nog een yoghurtmasker voor het lichaam. Als afsluiter was er nog een bad gevuld met bloemblaadjes. Dit was best wel mooi en leuk om eens te doen. We kwamen volledig ontspannen buiten, maar begonnen direct te zweten, want het was een bloedhete dag.

    We vonden een resto in de buurt en dronken huisgemaakte kombucha, heel lekker. Tat at een halloumi hamburger met een zwart broodje gemaakt van kokosnoot en houtskool. Steven nam de wrap versie. Ubud heeft zo veel leuke restaurants dat je altijd iets nieuws en origineel vindt. Heel leuk voor twee fodies gelijk ons twee.

    In de namiddag namen we een dip in het zwembad. Dit deed extra goed door de hitte. Hierna genoten we nog van een pintje op ons terras. De activiteit van de namiddag was voornamelijk lezen.

    Na wederom een heerlijke maaltijd; Tat een mediterraanse schotel en Steven kip op zijn Balinese, was het tijd voor een dessertje! Natuurlijk kozen we weer voor een ijsje, maar deze keer een met speciale smaken. We kozen namelijk voor durian, houtskool-bamboo-vanille en mango. Het was nog een lekkere combinatie, al was Steven niet echt fan van de houtskool die tussen zijn tanden knarste. Letterlijk kippenvel!😜

    Als afsluiter van de avond was het tijd voor wat cultuur. We woonden een traditioneel Balinees dansoptreden bij. Dit was heel leuk. Alle dansers droegen mooie kostuums en de focus van de danspassen lag vooral op de voeten, handen en ogen. Er zat ook een verhaal in met enge monsters en een aapje. 😜 Het was een speciale belevenis.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    33

    Ubud - dag 4

    2019年1月31日, インドネシア ⋅ ⛅ 26 °C

    Na een bloedhete dag gisteren, werden we wakker met regen deze ochtend. Maar dat hield ons niet tegen natuurlijk. Regenjas aan en we waren weg. Tat spotte onmiddellijk een cool dier. Een palmcivet, waar dure luwak koffie mee wordt gemaakt, op een tafel in een café. Uiteraard hoort die hier niet thuis, maar het bleef wel cool om te zien. Deze ochtend bezochten we het sacred monkey sanctuary. Dit is een stukje bos in centrum Ubud waar long-tailed macaques leven. Het bos heeft een speciale betekenis voor de lokale mensen en er zijn ook verschillende tempels te zien. De tempels zijn afgesloten voor de toeristen, want deze worden nog door de lokale bevolking gebruikt om te bidden. En natuurlijk zijn er ook heel veel aapjes. Ze zijn gewend aan mensen en komen dan ook vrij dichtbij, maar ze blijven onvoorspelbaar. Plastieken zakjes en flessen moeten er dan ook aan geloven 😜 tijdens onze wandeling door het bos stopte het met regenen dus dat was leuk. Maar dit betekende ook dat het drukker werd met toeristen. Wat grappig is, is dat de aapjes ook buiten het bos komen. Zo zitten ze op de elektriciteitsdraden in de omliggende straten en durven ze wel eens iets stelen uit de omliggende shopjes. Je hoeft dus niet per se het bos in te gaan op aapjes te zien.

    Ons middageten aten we bij de kleine broer van een zeer bekend restaurant. Locavore is het hoofdrestaurant en biedt degustatie menu's van wel 9 gangen. Het is wereldberoemd en je moet maanden op voorhand boeken. Maar gelukkig hebben ze ook een tweede kleinere resto voor enkel ontbijt en lunch. De kaart was beperkt maar wel lekker. Steven had een burger en Tat een speciale croque.

    In de namiddag deden we nog wat shopjes en keerden we terug om nog wat te lezen. We moeten namelijk de rest van onze reis nog plannen 😜 Maar eerst was het tijd voor een belangrijke stop. Steven wou namelijk naar de kapper. Er was er een net voor ons hotel. En dus gingen we naar binnen en werd Steven mooi bijgeknipt 😁

    'S avonds gingen we sushi eten, iets waar Steven al even naar uit keek 😁    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    2

    Ubud - dag 5

    2019年2月1日, インドネシア ⋅ ⛅ 26 °C

    Deze voormiddag deden we wat kleine boodschappen en daarna begonnen we aan een wandeling. Na de regen van gisteren was de zon terug gekeerd en ze was moordend. Het hielp dan ook niet dat we iets voor de middag aan deze wandeling begonnen. Maar het landschap was best mooi. Het wandelpad bevond zich op de rug van een helling. Langs beide kanten ging het steil naar beneden om daarna weer steil naar omhoog te gaan. De helling aan de overkant stond vol met palmbomen en andere tropische planten. Naast het pad stonden lange grassen die blijkbaar geoogst werden door de lokale mensen. Best wel indrukwekkend want de grassen stonden ook op plekken waar het stijl naar beneden was. Na een tijdje verdween de natuur en bevonden we ons terug in een dorpje. Veel kleiner en gezelliger dan Ubud centrum, ook al waren we maar 40 min stappen er vandaan. We liepen verder tot een gezellig cafeetje. Vanop het terras hadden we een mooi zicht op verschillende rijstterrassen. We aten hier lunch en genoten van het uitzicht en de rust. Daarna keerden we terug en werden we weer geconfronteerd met de intense warmte. Om effe een vergelijking te maken, het lijkt alsof je door een sauna loopt. De lucht is echt zo dik en zwaar dat je het echt voelt drukken. We bezochten nog even een tempel, maar na de terugtocht had Tat toch echt nood aan een verfrissend drankje.

    En nog veel beter een verfrissende duik in het zwembad! Hier konden we ook ons nieuw speelgoed uittesten. We hebben gisteren namelijk een actioncam gekocht. Een Indonesische versie van de go pro 😜 We hebben deze voornamelijk gekocht om onderwaterfoto's te trekken. We hopen namelijk op onze volgende locatie mooie snorkellocaties tegen te komen. De onderwaterwereld hebben we nog niet veel bezocht tijdens onze reis dus het leek ons hoog tijd om dat eens in te plannen.

    'S avonds gingen we eten bij een klein en gezellig lokaal restaurant. De kaart was veel belovend en de hapjes waren heel lekker, maar Tat haar keus was wat teleurstellend. Steven had wel een lekkere maaltijd. Als dessertje gingen we nog een ijsje halen, helaas was de bediening niet al te best. Tja het is hier dan ook toeristisch en soms lijdt de klantenservice daar wat onder. Al was het wel de eerste keer dat we zo onvriendelijk behandeld zijn geweest. Maar geen probleem er zijn meer dan genoeg ijsjesverkopers in Ubud 😁    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Ubud - dag 6

    2019年2月2日, インドネシア ⋅ ⛅ 24 °C

    Onze laatste dag in Ubud, dat betekende uitslapen. De voorbije dagen hadden we de stad en omgeving al vrij goed verkend, dus was het vandaag (nog meer) op het gemakje. In de voormiddag werkten we een beetje aan onze planning voor in Nieuw Zeeland. Makkelijker gezegd dan gedaan, want daar zijn ook zoveel leuke dingen te zien en te doen, dat kiezen niet makkelijk is. Je weet wat ze zeggen "kiezen is verliezen". Toch is het iets wat we al veel hebben moeten doen deze reis. Er valt nog zoveel te beleven in Azië dat we zeker nog eens terug komen. 😉

    'S middags gingen we eten in een super gezellig restaurant. We aten huisgemaakte pasta die verrukkelijk was! We zaten ook erg op ons gemakje met uitzicht op een mooi rijstveld midden in de stad. We vermoeden dat de rijstvelden in de stad wel meer een esthetische dan financiële waarde hebben, maar het blijft wel gezellig. Onze ober was ook super vriendelijk en gaf ons tips en uitleg over Bali. Zo is er in maart een hindoeïstische feestdag op Bali waarbij er een hele dag gezwegen wordt. Er wordt ook niet gereden, geen elektriciteit, de luchthaven is zelfs gesloten en de mensen blijven de hele dag binnen. Dit vindt enkel plaats op Bali.

    Hierna was het uiteraard tijd voor onze dagelijkse plons. Mmm zo heerlijk en dat terwijl het in België aan het sneeuwen is. 😜

    In de namiddag veranderde het weer wat en tegen dat we gingen eten was het aan het stortregenen. Tja regenseizoen hé. (Ze zouden eens naar België moeten komen tijdens de herfst of lente of winter of zomer. 😜) In onze regenjas gingen we op zoek naar een restaurant dat ons aanstond. Steven zag een klein gezellig Balinese restaurant. De kaart zag er veelbelovend uit. We bestelden een lekkere mocktail en de suggesties van de chef. Steven nam gecarameliseerd varken en Tat gele curry met "silken tofu". Het was echt heerlijk! Dit was toch een van de beste maaltijden hier en dat zegt al veel in deze culinaire stad.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    2

    Nusa Lembongan

    2019年2月3日, インドネシア ⋅ ☀️ 31 °C

    Vandaag namen we afscheid van Ubud en namen we de taxi gevolgd door een 45 minuten durende boottocht naar Nusa Lembongan. Het verliep allemaal heel vlot. De taxi deelden we met een vriendelijke Canadees. De boot met heel wat andere mensen. Er was wat meer volk dan we hadden verwacht. Op de boot, brak het zweet Steven uit. Het was hier heel warm in het overdekte gedeelte met al dit volk.

    Aangekomen was het gelukkig niet ver naar ons hotel. We mochten direct in onze kamer. Het is een leuk hutje met een terrasje. We verkenden een klein deeltje van het eiland. Voornamelijk de buurt rond ons hotel en aten tijdens de middag in een klein restootje. Dan liepen we naar een strandje dat wat verder lag dan het strand vlak aan ons hotel. Hier lag er veel zeewier op het strand. Er zijn hier dan ook zeewierboerderijen in de buurt. We zijn ons ook eens gaan informeren om een snorkeltoer te doen. Verder in de namiddag planden we onze route in Nieuw-Zeeland verder. We zitten al aan teveel dagen (ongeveer twee weken om precies te zijn). Dus zit er niets anders op dan onze vlucht naar huis uit te stellen. 😁

    Even een plons in het zwembad om af te koelen. Dan informeerden we ons om een initiatie-duik te doen in zee. Zo hopen we te weten te komen of het iets voor ons is of dat we het bij snorkelen gaan houden. We aten met zicht op zee en het strand, waar de lokale kinderen speelden. Over de heuvel naast ons kleurde de hemel mooi rood-oranje toen de zon onder ging.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    14

    Nusa Lembongan - dag 2

    2019年2月4日, インドネシア ⋅ ⛅ 30 °C

    Vandaag verkenden we Nusa Lembongan en het naburige eiland Nusa Ceningan. We stonden vroeg op en huurden een brommer bij ons hotel. Het eerste wegje was in vrij slechte staat, dus werd Steven als chauffeur onmiddellijk getest. Hij deed het heel goed en we kwamen uit aan een uitkijkpunt, waar we een prachtig zicht hadden op de oceaan en de kliffen in de buurt. Dit was het eerste van vele mooie uitkijkpunten op het eiland.

    Een volgende stop was aan Sandy bay beach. In theorie stond er een mooie pin op Tat haar google Maps kaart, in praktijk was het toch wat moeilijker te vinden. Drie keer hebben we de weg moeten vragen. Een van de verkeerde wegen was bezaaid met plassen en modder, hier ging het even bijna mis met de brommer. Toen we het strand hadden gevonden stonden we nat in ons zweet. Helaas waren de golven hier veel te wild om te gaan zwemmen. Het was een mooi strand met blauwe zee, maar zonder verkoeling van een duik in het water zou het daar snel ondragelijk worden. Dus reden we verder naar ons volgende punt, the devil's tear. We waren wat verward toen we toekwamen, waarom waar hier zoveel busjes? Blijkbaar was dit een super populaire plek bij Chinese toeristen... Heel veel volk dus. Deze plek was een verzameling kliffen, waarbij de zee enkele meters lager op de wand inbeukte. Dit was een spectaculair zicht, maar wat het echt afmaakte was dat er waterdruppels in een mist omhoog spoten. Precies zoals de damp die uit het spuitgat van walvissen komt. Iedereen probeerde de perfecte foto te nemen en sommigen gingen echt gevaarlijk dicht bij de rand staan. Wij hadden echt geen zin om ons tussen de massa te wurmen met de kans dat iemand ons naar beneden duwde, dus liepen we verder over de kliffen. Hier was het veel rustiger en hadden we ook spectaculaire zichten. De zee beukte hier ook in op de wand, maar de opspattende mist ontbrak. Wel zagen we verschillende poeltjes die enkel bij laagtij zichtbaar waren. Al bij al was het echt een geweldig plek, alleen spijtig van de horde toeristen. Misschien keren we wel eens terug op een rustig moment.

    Niet veel verder lag het dream beach. Dit was inderdaad een heel mooi strand met dit keer een rustige zee. Helaas was het hier ook heel druk met toeristen. Tat spotte een schommel en herinnerde zich dat er verschillende zijn op de eilanden en dat deze heel populair zijn bij istagrammers. Deze was vrij en had mooi uitzicht, dus namen we uiteraard een foto. We waren blijkbaar trendsetters, want we waren er nog niet af of de andere toeristen maakten zich al klaar voor een fotoshoot. 😜

    Gisteren had iemand ons aangeraden om het underground house te bezoeken en dus deden we dit. Dit is een soort van grot dat uitgehouwen is geweest door een hindoeïstische priester. Het had een enorme oppervlakte, 3 ramen, leefruimtes zoals slaapkamers en 7 uitgangen. Dit "huis" was uitgehouwen om als meditatie oord te dienen. Mensen zouden er een week in verblijven, wij konden er geen 30 min in blijven. Het was er snikheet en de meeste gangen waren klein waardoor je gebukt moest lopen. Er zaten vleermuizen en kakkerlakken in. Sommige delen hadden water en er leek geen logica in te zitten. Toen we een uitgang zochten kwamen we terug uit bij onze ingang. 😜 Het was zeker een belevenis en zeer indrukwekkend.

    Hierna reden we verder naar de gele brug. Dit is de brug die de twee eilanden verbindt. Enkel voetgangers en brommers mogen deze brug gebruiken. Het water tussen de twee eilanden had een prachtige kleur. Het uitzicht vanop Nusa Ceningan was zo mooi dat we besloten te stoppen om te eten ook al was het nog vrij vroeg. Hier stonden er weer enkele schommels, maar ditmaal in het water. Na het eten maakte Tat een kleine plons en poseerde ze op een schommel. Het water was super helder en je kon de visjes zo zien zwemmen. Het was ook heel ondiep dus was het wat onhandig om te zwemmen, maar ach het was nog altijd verfrissend.

    Een volgende bezienswaardigheid was de blue lagoon. We volgden het bordje, maar kwamen uit op een ander uitkijkpunt. Na wat zoeken en de weg te vragen, vonden we het uiteindelijk. Wauw! Het water beneden was zooo blauw, echt prachtig.

    We zagen op Google Maps een uitkijkpunt met als naam The old tree at Nusa Ceningan. Dit moesten we toch een keer gaan bekijken. Er stond inderdaad een oude boom met wederom een schommel. Dit keer was Steven fotomodel. 😜 We konden nog verder lopen en hadden uitzicht op het derde eiland Nusa Penida. Het was zeker ook een leuke stop.

    Onze volgende stop was wederom een strand, secret beach heette het. De naam was veelbelovend maar het strand zelf niet echt. Het was een mooie baai, maar nauwelijks strand. De rest van het eiland had weinig bezienswaardigheden, maar het was leuk om een rondje rond het eiland te doen. Zo passeerden we een onafgewerkt restaurant en gingen hier naar binnen. Als beloning hadden we een prachtig zicht op het eiland Nusa Lembongan.

    Na onze ronde reden we terug de gele brug over en vervolgden we onze route op Nusa Lembongan. We reden een hele tijd naast Mangrove bos, maar het zicht was niet zo geweldig. We passeerden ook een soort vuilnisbelt in het midden van de mangrove, dit was confronterend om te zien. Na een tijdje rijden was het tijd voor verfrissing dus gingen we een sapje drinken. We hadden zicht op de zee en enkele mangrove bomen en rarara ... een schommel.

    Op onze terugweg passeerden we bij het langste strand van Nusa Lembongan. Het was lang inderdaad, maar er lagen ook veel boten in het water, dus was het niet ideaal om te zwemmen. Het zand was bezaaid met dood koraal en was zeer ruw, Tat haar gevoelige voetjes waren er geen fan van.

    Hierna was het terug naar ons hutje. We hadden al wat donkere wolken zien verschijnen aan de horizon en tijdens onze rit haalden ze ons in. Op nog geen 5 min van onze slaapplaats begon het ineens te stortregenen. Er was geen ontsnappen aan. Gelukkig waren we snel binnen. Toen we 's avonds gingen eten waren sommige straten overstroomd. Dat betekende dus natte voeten! Het regenseizoen heeft ons dan toch ingehaald.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者

    Nusa Lembongan - dag 3

    2019年2月5日, インドネシア ⋅ ☀️ 32 °C

    Vandaag hadden we iets leuk op het programma staan.

    We aten op ons gemakje ontbijt en deden onze zwemkleren aan. We gingen naar het kantoor waar we onze initiatie duiken hadden geboekt. We mochten direct op de boot en werden naar een platform wat verder voor de kust gebracht. Hier kregen we een wet suit om aan te doen. Steven had zich net in het pak gewurmd en wou de rits toedoen toen deze het begaf. Hij mocht zijn wet suit uitdoen en zich weer in een ander wurmen. Een duikpak aandoen gaat minder vlot dan je denkt.

    We kregen wat uitleg (theorie enzo) en mochten al snel naar een platformpje waar je tot je borst in de zee staat. Hier kregen we onze duikfles en onze duikbril. Hier oefenden we dan de ademhaling. Deze speelde Tat parten. Ze kreeg onvoldoende lucht en er werd wat aan haar mondstuk aangepast. Het ging beter maar hierdoor was de twijfel toegeslagen en voelde het duiken niet meer comfortabel aan. Zelfs wat onveilig. Jammerlijk, besloot Tat om niet meer onder te gaan en ging ze terug op het droge (het grote platform). Hier was er een kijkkamer zodat ze nog van de vissen rondom het platform kon genieten. Steven ging verder met de duik. Eerst werden wat basisoefeningen gedaan en dan mocht hij naar beneden.

    Via een touw ging het langzaam naar beneden. Hier werd alles nog eens gecheckt en Steven ging met de instructeur het onderwatergebied verkennen. Er zaten heel wat vissen, te veel om op te noemen. Clownvissen waren weer van de partij, maar nemo helaas niet. Onder de vele kleurrijke vissen, zat ook een gele (soort van) zeenaald. Drie lionfish en een barracuda. Die laatste was onverwacht en heel leuk om te zien. Net zoals al de rest. De instructeur toonde Steven nog eieren van een haai en ook waar ze koraal ‘planten’. Ze planten die op ijzeren netten op de bodem om het koraal te helpen. Bleaching is ook hier een probleem. Steven vond het de max, maar ook jammer dat Tat er niet bij was. Toen de tijd op was, mocht Steven nog even dag zeggen aan Tat en in de onderwaterkamer en poseren voor een foto.

    De namiddag was rustig met wat planwerk en een frisse duik in het zwembad. Gevolgd door een plonsje in de zee. De zee was lekker fris en het water was super helder. Er zat wel een sterke stroming op dus ver zwemmen zat er niet in. Daarba lekker iets eten met zicht op zee en een babbeltje slaan met wat Mexicanen en daarbij een cocktail of twee. Dat was een gezellige afsluiter van een leuke dag. 😊    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    1
    2Tat heeft een idee! 😄

    Nusa Lembongan - dag 4

    2019年2月6日, インドネシア ⋅ ⛅ 31 °C

    We hadden leuke vooruitzichten vandaag, maar de realiteit is soms wat anders. Via ons hotel hadden we een snorkeltrip geboekt. Ze hadden ons gezegd dat er niet zoveel mensen gingen zijn, max 6 ofzo. Uiteindelijk bleken we met 11 te zijn. Niet zo'n groot probleem op zich. De rit naar onze eerste plek was hevig om het nog maar zachtjes uit te drukken. We vermoeden dat onze kont morgen blauw zal zien. Maar de eerste plek was meteen ook een spectaculaire plek. Hier konden we namelijk reuzenmanta's spotten. Deze vissen kunnen wel 9 meter lang worden, wauw! Wat minder leuk voor ons is dat deze dieren voorkomen in een wilde zee. En dat was ze dus ook de zee. Na wat twijfelen sprongen we toch in het water. Toen we omkeken vaarde onze boot weg van ons omdat er manta's verder gespot waren. Ze deden teken om te volgen, maar de golven en stroming waren zo heftig dat we niet vooruit geraakten. Tat raakte hierdoor wat in paniek en begon te roepen naar de boot om terug te komen. Steven probeerde haar wat te kalmeren en uiteindelijk kwam de boot ook terug. Terug aan boort moest Tat wat bekomen en er terug in springen zat er niet meer in. Steven ging wel terug het water in. Uiteindelijk zagen we elk twee manta's. Tat vanop de boot, wat ook nog goed zicht gaf, en Steven van in het water. We waren uiteindelijk wel blij dat we manta's hadden kunnen zien, want dit gebeurt niet altijd.

    Een volgende de stop was crystal bay, zo genoemd omdat het water kristalhelder is. De zee was hier rustiger, maar er waren wel nog stevige golven. Het snorkelen was aangenaam, er waren mooie koralen en vissen.

    De volgende plek stond zogezegd bekend voor heel grote vissen. Uiteindelijk was het ook meer koraal en kleurrijke visjes. Het was wel een speciale locatie omdat er een stroming was die je vervoerde langs de kust. Je moest dus gewoon onder water kijken en je laten meedrijven. De boot pikte ons een eindje verder op. Het was een leuke ervaring.

    De laatste plek was in de buurt van het mangrove bos. Op de plek waar we uit de boot sprongen was er veel dood koraal, maar toen we verder zwommen zagen we wel mooi levend koraal. Er waren hier ook heel veel vissen. Het was hier aangenaam snorkelen, praktisch geen golven, maar wel wat stroming.

    Na onze trip waren we wel bekaf en dus was onze namiddag heel rustig. We genoten nog van een plons in ons veilige zwembadje en gingen hierna eten. We vonden een heel gezellig restaurant langs het strand. Het was happy hour en dus bestelden we een gin tonic en een gigi (gin ginger ale) voor Steven. 😊 We aten lokale kost en het smaakte ons.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    3
    121

    Nusa Penida

    2019年2月7日, インドネシア ⋅ ⛅ 32 °C

    Deze ochtend was het tijd om afscheid te nemen van Nusa Lembongan en verder te reizen naar het derde en grootste eiland, Nusa Penida. We werden met de boot afgezet aan crystal bay, waar we ook al gesnorkeld hadden. Er stond een chauffeur ons op te wachten en die bracht ons naar ons verblijf, dat toch wel een eindje verder was.

    We vlogen er direct in en huurden een brommer. We waren gewaarschuwd dat de wegen vrij slecht waren hier, maar in het begin viel het heel goed mee. We reden op een baan langs de kust en werden beloond met prachtige zichten. Onze eerste stop was Teletubie hills. Zo genoemd naar de heuvels bij de teletubbies. Ze zijn namelijk heel afgerond. Het was een tof zicht en echt iets anders. De weg dat was ook iets anders, namelijk heel slecht. Maar ja dat namen we er maar bij.

    Op onze weg naar een volgende stop zagen we een bordje met "mantapoint". We waren natuurlijk nieuwsgierig en gingen een kijkje nemen. De weg was nieuw, maar bestond volledig uit losse stenen. Dat maakte het rijden niet gemakkelijk. Uiteindelijk kwamen we uit op een vieuwpoint met een heel mooi zicht. Manta's zagen we niet, maar er was wel een "trap" om naar beneden te gaan. Je kon het eigenlijk geen trap noemen, het zag er levensgevaarlijk uit. Het leidde wel naar beneden naar een stuk land dat uitstak in de zee. Daar zagen we een wandelweg, maar de tocht naar beneden durfden we toch niet aan.

    Nusa Penida is nog een stuk minder toeristisch dan Lembongan en Ceningan. En dat merkte we ook wel. Kleine dorpjes waar de kinderen allemaal enthousiast "hello" riepen en de volwassenen bleven ook niet achterwege. In de voormiddag kwamen we ook heel weinig tegenliggers tegen. We reden ook vaak gewoon tussen de bossen en bergen zonder dat er bebouwing was. Het enige nadeel hiervan was dat we ook geen eten vonden tegen de middag. Het enigste wat we konden doen was blijven rijden en hopen dat we iets tegenkwamen. Gelukkig kwamen we een heel kleine resto tegen. Enkel fried rice of fried noodles stond er op het menu, maar meer hadden we niet nodig.

    Met een volle maag zetten we onze tocht verder. We reden verder tot een tweede mantapoint, maar ook hier hadden we geen geluk. Wel was er een prachtige viewpoint.

    Een eindje terug was er een wegje dat naar een waterval leidde. We moesten eerst een kleine bijdrage betalen voor parking en alle twee een sarong huren. De waterval viel namelijk samen met een heilige plaats. Ooh ja de waterval lag beneden aan een klif en kon enkel via een ladder/trap bereikt worden. Dit was geen plek voor mensen met hoogtevrees. De tocht naar beneden was steil en toch wel een beetje eng. Beneden waren we bijna gelijk met de golven die tegen de klif botsten. Er waren hier enkele altaars en er was ook een "bathing area". Om deze te bereiken moesten we door een deel van de waterval lopen, makkelijk was anders. De bathing area waren verschillende poelen waarin het water van de waterval werd opgevangen. Het water was super helder en mega verfrissend. Het was een unieke belevenis om in een poel te zitten terwijl enkele meters lager de golven kei hard inramden op de rotsen. We kwamen helemaal verfrist eruit, maar we moesten nog helemaal terug naar boven. Naar boven was iets minder eng, maar wel erg zwaar. Er werden vele pauzes in de schaduw ingelast.

    Onze laatste stop was Kelingking beach. Dit was een klif die in het water uitstak en op een t-rex leek. Deze plek was heel populair en er waren veel toeristen. Maar de meesten waren eerder geïnteresseerd in de trappen naar beneden te nemen om op het strand te komen. Dit was niet waarvoor we hier waren. Wij wouden een mooie foto van de t-rex. We vonden een padje dat weg ging van de toeristen. We waren de enige daar. Zalig! We vonden goeie uitkijkpunten en konden vele foto's nemen. Wij dus blij!

    Hierna volgde de weg naar huis. Deze duurde een uur en ondertussen begon het donker te worden. Het weer sloeg ook om en het begon wat te regenen. Gelukkig niet te fel. Het was volledig donker toen we terug waren en we waren volledig kapot.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • The traveling biologistsZuid-Oost Azië旅行者
    15

    Nusa Penida - dag 2

    2019年2月8日, インドネシア ⋅ ⛅ 26 °C

    Nadat we gisteren een drukke dag hadden, wouden we het vandaag wat rustiger aan doen. Maar omdat het eiland toch wat groot was, hadden we gisteren niet alles kunnen zien. Dus waren er nog enkele dingen die we absoluut wouden zien. We kropen terug op onze vertrouwde brommer en begonnen eraan.

    Onze eerste stop was Angel's Billabong. Heel toeristische plek, maar toen we toekwamen viel het nog mee. Er was natuurlijk volk, maar op de echt toeristische plekken ben je eigenlijk nooit alleen. Angel's Billabong is eigenlijk een grote intergetijde poel. Met hoogtij wordt deze overspoeld, maar met laagtij kan je hier in zwemmen. Het is een vrij spectaculaire plek en we begrepen wel waarom het zo populair is. Na een verfrissende dip en enkele foto's wandelden we verder naar het volgende punt. Broken beach is ook heel toeristisch en hier stond al wat volk te kijken. Dit is een baai waarbij de opening naar de zee niet volledig open is, er is namelijk een landbrug overgebleven. Foto's zullen het duidelijker maken. 😜 Om duidelijk te maken hoe toeristisch het was, er waren platforms aangebracht waarop gidsen gingen staan om de perfecte foto te maken van hun klanten. Het was wel een heel mooi zicht en ook begrijpelijk waarom iedereen hier een foto wou. Op de weg terug naar onze brommer passeerden we Angel's Billabong en het volk hier was nog toegenomen. Er stond zelfs een rij om te kunnen gaan zwemmen. 😳

    Onze volgende de stop was crystal bay, maar eerst was het tijd voor een middagpauze. We stopten bij een klein gezellig restaurant. De eigenaar was enorm vriendelijk. Zo gaf hij aan Steven een bloem om in Tat haar haar te steken. En hij toonde ons een kip in de boom die net kuikentjes had. Hij had een tuintje dat we mochten bekijken en zijn fruit gebruikte hij voor sapjes, heel lekker. Het eten was ook lekker en er na toonde hij nog de huisgecko die onder een schilderij zat. 😜 We mochten ook elk een kuikentje vasthouden. We waren de enige klanten en we denken wel dat we zijn dag hebben gemaakt, maar hij ook de onze.

    Crystal bay hadden we al gezien, want we waren hier gaan snorkelen met onze toer en het was ook hier dat de boot ons had afgezet voor ons verblijf op dit eiland. We hadden gelezen dat het ook mogelijk was om vanaf de kust te snorkelen en dus huurden we een masker. Steven ging eerst en Tat wachtte bij de rugzak. Hij kwam tevreden terug. Je moest een eindje in zee zwemmen en dan kwam je bij de mooie levende koralen en vele vissen. Tat ging natuurlijk ook en zij zag ook vele vissen. We gingen elk nog een keer en daarna keerden we terug.

    'S avonds namen we de brommer voor iets te gaan eten. Steven had een resto gevonden met lekkere verse vis en mooi zeezicht. Het zicht was echt mooi en ook leuk want we hadden zicht op zowel Bali als Lombok. Zoals praktisch altijd was het eten lekker.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • 2025© FindPenguins
  • ホーム
  • 当社について
  • グループ追跡
  • プレス
  • 規約
  • プライバシー & Cookies
  • ヘルプセンター
  • 印象