Chaffee County

De eerste klus vandaag is een pas over, het aantal meters voor deze klimmen valt mee. We zijn niet ver afgedaald sinds de vorige pas. Het blijkt wel een vrij lastige te zijn met aardig wat sneeuw op de klim. Wat opvallend is, dat gebeurt niet vaak aangezien ik meestal de zuidkant van de berg beklim. Afijn, het sneeuwgerei komt weer uit de tas en met vertrouwen werk ik me een weg naar boven. Het vergt veel energie op de vroege ochtend, als ik dan ook op de top van de pas aankom ga (voorzichtig) zitten en neem de omgeving in me op.

De daling is vrijwel sneeuwvrij, dus dat gaat vlot. Het is nu wel enorm ver afdalen, wat ik zo dadelijk weer terug omhoog mag klimmen. De afdaling wordt ergens halverwege onderbroken door een harde weg en een parkeerplaats. Vanuit waar een heel aantal mensen een dag tripje maken. De opvallendste is een man met zoon die skis mee omhoog hebben gesjouwd. Daar moet ik meer van weten want zoveel sneeuw ligt hier nu ook weer niet. Ze hebben niet veel nodig zegt de beste man. Het gesprek wordt vervolgd met het geen dat mij bezig houdt. En hij vertelt dat hij bij de Colorado Trail foundation (of zoiets, CT organisatie) actief is. Nou dat komt goed uit, kan ik even kwijt waar de CT in mijn ogen verbeterd kan worden. Het pad mag nooit dienen als afwatering, CO staat bekend om de stormen die rond de middag dagelijks in de zomer ontstaan, ik zou voorstellen om enkele noodhutjes te bouwen verspreid over het pad zodat mensen ook kunnen schuilen voor de regen, hagel, bliksem en onweer. En als laatste, ik wil niet over de weg lopen, ook niet over een zandweg. Hij hoort me aan en neemt het mee voor toekomstige verbeteringen. Nou, genoeg verdiend 💪.

Ik passeer verschillende 14ers vandaag, Princeton, Yale, Harvard onder andere, ik verzin dit niet eens 😉. Allemaal onderdeel van de collegiate range.

Ik zet mijn tocht voort, de afdaling is nog niet ten einde. Als ik dan uiteindelijk toch in de vallei kom is het een tijdje vlak. Dat is ook wel eens lekker. Het enige is, zo ‘laag’ (nog steeds boven 3000m) zijn de rivieren groter en wilder en ik moet er drie stuks doorkruisen. De tweede is het heftigst, water tot over mijn knieën en een flinke stroming. Ik weet hoe dit moet, het gaat zonder problemen.

Dan de klim naar Lake Ann Pass, het is weer ver omhoog, maar de hellingshoek is laag. Het is dus een lange aanloop voordat ik op de pas ben. De klim is prachtig, als ik eenmaal uit het bos ben. Het volgt een aantal berghellingen totdat ik bij de uiteindelijke pas kom. Het is vrijwel sneeuwvrij tot aan de ‘top’, dat is niet te zeggen van de afdaling. Ik schrik enigszins als ik op de pas sta, het is enorm steil en door de sneeuw is er geen pad te bekennen. Ook nu, sneeuwgerei in de aanslag en maar eens kijken hoe ik beneden ga komen. Ik klim eerst een stukje omhoog door de sneeuw om dan met een flauwe helling af te kunnen dalen. Dat is de eerste 10-20m omlaag. Dan begint het lastige stuk, de sneeuw is vrij zacht, met mijn hielen probeer ik voetstappen naar beneden te maken. Dat lukt een klein stuk maar dan merk ik dat ik toch grip begin te verliezen, het is te steil. Wat ik wil voorkomen is dat ik op mijn kont val, die is nog steeds vrij pijnlijk. Maar dat is wel de beste manier omlaag lijkt het (Ma, stop hier aub met lezen). Dus ik ga erbij zitten, ram mijn pickel naast me in de sneeuw, die fungeert als rem, kies een doel uit en maak wat voorwaartse bewegingen. Ik begin langzaam naar beneden te glijden en als de snelheid te hoog wordt duw ik de pickel dieper in de sneeuw. Een glijbaan voor volwassenen, heel leuk 😜.

En dan vergeet ik nog te vermelden dat het halverwege de middag begint te regenen en dat houdt enkele uren aan. Maakt het er niet makkelijker op…

Als ik tot stilstand kom kijk ik terug omhoog, de tering zeg dat is een flink stuk omlaag gegleden. De rest van de afdaling is een stuk makkelijker, nog wel wat sneeuw maar daar kan ik makkelijk doorheen stappen. Wederom aan het eind van de afdaling een vlak stuk. Ik eindig de dag in het dal voor de volgende pas. Dat is een idioot steile klim lijkt het, dat is voor morgen. Nu de oogjes dicht 💤.

(Eerste foto is Lake Ann Pass, mijn ‘weg’ naar beneden)

👋👋Read more