United States
Hinsdale

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 41

      Dag 41, 🎵Windforce 11🎵

      June 17 in the United States ⋅ ☁️ 12 °C

      Ik heb vroeg de wekker gezet vandaag, ik heb er zin in en wil graag een eind komen vandaag. Als ik overeind kom en de slaapzak glijdt van me af krijg ik me het toch koud. Nog een half uurtje dan, dan is de zon op en hopelijk een beetje warmer.

      Als ik dan eenmaal in beweging ben is het direct veel klimmen. Met wat kleine klimmetjes onderweg kom ik uiteindelijk op een pas waarbij ik net onder de 4000m door limbodans. Het waait hier enorm, dus maar snel de afdaling inzetten.

      Nou blijkt dat het niet enkel op de pas stevig waait maar overal. Ik heb er in de ochtend niet gek veel last van behalve dat het maar niet warm wil worden. Het is 11:00 als ik mijn jas uittrek, mijn handschoenen heb ik al iets eerder uit gedaan.

      De dag bevat veel korte klimmen, berg op, berg af. Geen commentaar van mijn kant, heel variërend landschap zo. En zo fraai ook.

      Ergens eind van de middag beklim ik een scherpe bergrand met nog aardig wat sneeuw. Maar het is goed te doen, als ik bijna boven ben zie ik rechts van nog een veel scherpere bergrug, zonder beschutting, dus de wind staat er vol op. Ik hoop maar dat ik daar niet overheen hoef. Nier veel later zie ik kras over de berg, ja hoor daar gaat het pad. Het lijkt of de wind hier nog sterker is, ik overweeg mijn opties en besluit om toch maar de ‘oversteek’ te wagen. Het is goed opletten, mijn benen worden onder me vandaan geblazen en ik heb erg veel moeite om mezelf overeind te houden. Goed dat ik net nieuwe stokken heb 😉. Tijdens de passage komen er nog wat strijdkreten aan te pas, het is instinct, maar het helpt me te focussen 😜.

      Veilig aan de overkant en het is zacht uitgedrukt als ik zeg dat dat het bloed wel wat sneller deed stromen. Maar ik ben blijkbaar nog niet klaar voor vandaag. Ik moet ook nog over wat ze ‘knife’s edge’ noemen. Het pad gaat strak langs een rotswand en hier zijn nog enkele stukken flink besneeuwd met een enorm steile klif. Spanning en sensatie alom vandaag!

      Ook hier kom ik goed door en nu wil ik eigenlijk alleen nog maar snel een kampeerplek vinden en even bijkomen. Dat is lastiger dan ik dacht, een plek vinden met wat bescherming tegen wind zijn dun bezaaid. Het is 19:30 als ik iets moois vind, althans dat dacht ik. Nu ik dit schrijf wappert mijn tent toch nog aardig zo af en toe. Hij houdt het wel (ga ik vanuit) en ik doe oordoppen in vannacht 😉.

      De wind en het vele klimmen maakte vandaag zwaar, maar het is het allemaal waard. Het is zo mooi hier.

      👋👋
      Read more

    • Day 42

      Dag 42, Moose

      June 18 in the United States ⋅ ☁️ 6 °C

      Ik heb van gisteren geleerd, ik zet de wekker iets later aangezien ik er toch niet uit kom vanwege de kou. En koud was het weer vanochtend, wat ook voordelen heeft. In plaats van dat ik nu weer direct door de modder loop is het een bevroren bedoeling die lekker kraakt onder mijn voeten.

      De wind is wat gaan liggen ten opzichte van gisteren en zover ik het nu kan beoordelen heb ik ook geen lastige passages vandaag. Afgezien van veel hoogtemeters maken moet het dus een makkelijke dag worden.

      Ik ben blij met de strak blauwe lucht, wat me verteld is dat Colorado bekend staat om z’n stormen. Dus nu de zon schijnt wil ik er zoveel mogelijk uit halen. Elke keer als het wat donker wordt kijk ik direct omhoog, het zijn enkel kleine wolkjes, geen zorgen. En dat blijft de hele dag zo, ik heb het getroffen 😊.

      Het landschap vandaag kan ik niet in woorden bevatten, veel afwisseling en enorm mooi. Bij elke pas die ik beklim en dat zijn er meerdere vandaag, sta ik met mijn mond vol tanden. Het pad is om een of andere reden hard naar het westen gegaan en als het hier om te doen was ben ik helemaal met ze eens.

      Ergens halverwege de middag volgt er een lange afdaling, maar nu geen stenen, bomen, sneeuw, modder of overbegroeing. Ik heb verschillende keren gekeken of ik wel op juiste pad ben, dit ben ik al niet meer gewend. Aan het eind van de afdaling volgt uiteraard een klim, naar het mooiste stuk van vandaag. En halverwege graast er een eland, iets van 30m van het pad. Zij lijkt zich niets van mij aan te trekken, ze kijkt me aan met een blik van, ja maak die foto maar en dan op sodemieteren. Precies mijn bedoeling 😉.

      Ik heb er vandaag een lange dag van gemaakt, het is zo mooi, het ging lekker en ik wilde eigenlijk niet stoppen. Aan een meer heb ik een fraaie kampeerplek gevonden, volledig uit de wind, dus dat word een lekker nachtje 💤

      (Ik weet niet wat er met camera vandaag is, de meeste foto’s zijn wat wazig 😔)

      👋👋
      Read more

    • Day 43

      Dag 43, Een verlaten mijnbouw hut, waar…

      June 19 in the United States ⋅ ☁️ 10 °C

      Dit is de derde nacht op rij dat ik boven de 3600m slaap, de nacht is het probleem niet. De koude ochtenden zijn wat minder.

      Morgen is weer een dorp bezoek gepland, hoe meer ik vandaag kan doen hoe eerder ik morgen ben. Ik ben er graag ergens rond de lunch, dat geeft me genoeg tijd om mijn klusjes te doen en uit te rusten (als ik dit niet al eens eerder vermeld heb). Geen specifiek doel, maar ‘ver komen’ 😜.

      Gelijk aan afgelopen twee dagen is het veel klimmen, dalen, door de modder en sneeuw ploeteren, rivieren trotseren maar vooral genieten. De hele dag door is een prachtig berglandschap dat langzaam verandert, er is geen boom vandaag die mijn zicht blokkeert.

      De marmotten zijn alom vertegenwoordigd hier, ik ben ze al wel eerder hier tegengekomen maar vandaag zijn het er wel heel veel. Ik vind ze wel grappig en ze geven de omgeving nog wat meer karakter.

      Nog voor de lunch voel ik iets aan mijn linkerenkel wat me doet herinneren aan de eerste pijn die voelde voor mijn blessure. Nu ben ik slimmer en stop ik direct om te situatie te beoordelen. Niet opgezwollen, nauwelijks pijnlijk als ik erop druk. Dus nog niet heel erg. Ik heb sinds ik de ranch verlaten heb nog elke dag het drukverband om gedaan, uit voorzorg. Maar omdat mijn huid wat begon te irriteren ben ik daarmee gestopt twee dagen geleden. Kiezen tussen twee kwaden? Doe mij dan maar wat irritatie, ik leg het verbandje weer aan en het voelt al beter. Eigenlijk de hele dag niets meer gevoeld.

      Ik kom in de ochtend ook nog een local tegen die veel weet over de CDT maar ook de hele omgeving. Ik blijf er uiteindelijk veel te lang mee buurten (ik moest ver komen, remember?), maar het is leuk en nuttig om te leren over de omgeving.

      In de middag begint het even te sneeuwen, nah ja, beter dan regen. Het is gelukkig niet veel, maar de temperatuur daalt wel flink. Handschoenen komen tevoorschijn de tweede capuchon gaat ook op.

      Ik weet niet zo goed waar ik mijn dag wilde eindigen, ik las iets van een verlaten mijnbouw hut op een prima afstand van de parkeerplaats (waar ik hopelijk een lift kan krijgen naar Lake City). Ik weet niet wat ik me erbij voor moet stellen maar laten we maar eens gaan kijken. Ik kom er om 19:30 aan, het is een vervallen blokhut met nog enkele balken die ooit het dak vormden. Maar het heeft vier muren en een vlakke grond. Dus een prima plek waar ik mijn tent uit de wind kan zetten 👍.

      👋👋
      Read more

    • Day 44

      Dag 44, Alweer een blessure 😔

      June 20 in the United States ⋅ ☁️ 4 °C

      Ik ben vroeg uit de veren, 5:15 loop ik ongeveer aan. Gelukkig is het vandaag wat minder koud. De dag begint met een klim tot aan het hoogste punt tot nu toe, voor de eerste keer over 4000m.

      Het regent, het waait, het is mistig, allemaal condities die het er niet makkelijker op maken. Maar de klim gaat vlot en ik ben blij als ik het bord zie. Het is hoogste punt op de Colorado Trail, de CT en de CDT zijn een tijdje terug al samengevoegd tot één pad.

      Nu is het grootste deel bergafwaarts richting de parkeerplaats. Ook nu ondervind ik weinig problemen, het blijft regenen en ik zie geen hand voor ogen, maar mijn gedachten zijn al bij alle comfort die een dorpstop te bieden heeft.

      Ik ben enkele sneeuwvelden gepasseerd, allemaal zonder problemen totdat ik bij een grotere kom. Ik kan het eind niet zien en ook niet waar hij op de helling eindigt. En het vreemde is dat ik geen voetstappen zie, mijn voorgangers laten die normaal gezien wel achter. Ik beoordeel de situatie en zie geen andere optie dan mijn eigen weg naar beneden maken. Mijn plan is om hem langzaam dalend naar de overkant, die ik niet kan zien overigens, over te steken. De sneeuw heeft geen constante consistentie, het is af en toe zacht en dan weer hard. Ik weet een heel eind te komen door voetstappen in de sneeuw te trappen voordat ik de volgende stap zet. Maar dan toch… ik weet niet exact wat er gebeurt maar ik glij weg, val op mijn kont en ga in een rotvaart de helling af. Ik weet mezelf om te draaien en mijn pickel in de sneeuw te boren. De sneeuw is hier niet hard genoeg om mijn val te stoppen maar ik rem gelukkig genoeg af. Onder mij is een nare rotspartij, die ik pas kan zien als ik er enkele meters bij verwijderd ben en als ik mezelf niet had kunnen remmen was het misschien wel heel naar afgelopen.

      Dat was even adrenaline pompen maar ik heb het er goed vanaf gebracht. Althans dat dacht ik, na een tijdje als de adrenaline uit mijn systeem is begin ik wat pijn in mijn linkerhelft van mijn kont te voelen. Ik voel er even aan en schrik van de omvang, ik ben 50% een Kardashian 😳. Ik kan nog lopen, ik voel het wel maar het is niet heel pijnlijk. Nog 25km naar de parkeerplaats, wat voor opties heb ik, dus ik zet mijn tocht maar voort. Die opvallend goed gaat nog gelukkig.

      Op ongeveer twee kilometer van de parkeerplaats komt een dame mij tegemoet, ik groet haar, zij zegt ‘how are you doing’ (wat hier meer hallo betekent dan iets anders), ik reageer ‘not great’. Ze draait zich om en vraagt wat er gaande is, ik geef haar een korte versie van de gebeurtenissen en zie biedt me een rit aan naar Lake City. Het heeft wat overtuigen nodig voordat ik accepteer, maar het is natuurlijk ontzettend fijn een aardig van haar.

      Ze stelt zich voor als Kat en we lopen de twee kilometer naar de parkeerplaats, ze heeft wat ijs in de auto die ik een beetje onhandig in mijn broek prop. Ze brengt me naar mijn lodge waar ik helaas nog niet kan inchecken. Ik nodig haar uit voor lunch, we gaan naar een bar, bestellen een burger en na een tijdje brengt ze weer terug naar de lodge waar ik nu wel een kamer krijg.

      Jep, de spiegel bevestigd niet veel goeds. Eerst maar even in de douche, dat is ook al een week geleden en dan maar even op bed uitrusten. Ik moet de was nog doen, ik heb nu totaal geen zin om mijn kamer te verlaten dus ik doe dat provisorisch even in de badkuip.

      Eind van de middag loop ik nog even naar de supermarkt een paar honderd meter verderop, haal wat snacks en ‘muscle therapy’ zalf. Bestel een pizza voor mijn kamer en kom het bed niet meer uit. Hopelijk is de zwelling morgenochtend wat afgenomen, geen idee of ik de tocht morgen kan of wil voortzetten, net nu het heel lekker ging 😔.

      👋👋
      Read more

    • Day 45

      Dag 45, Als lopen fijner is dan zitten

      June 21 in the United States ⋅ ⛅ 13 °C

      Dan ga je lopen!

      Het matras is gelukkig erg zacht, dus ik heel aardig kunnen slapen. Enkel als ik over mijn linkerzij rol word ik wakker van de pijn.

      Ik heb het idee dat de zwelling wat af is genomen maar dat zou ook zo maar zelfbedrog kunnen zijn omdat graag wil dat het afneemt. In ieder geval, lopen gaat prima, zitten moet leunend op de rechterhelft. Ik ga het probleem dus niet groter maken dan het is en ga vandaag gewoon weer het pad op.

      Wat ik gisteren niet gedaan heb is boodschappen voor het volgende stuk, dus dat ga ik eerst doen. Ik passeer een klein bakkertje waar ze met de benen buiten hangen, dat moet dan wel goed zijn, dus ik sluit ook aan voor een ontbijtje. Hoewel ik al drie pizza punten naar binnen heb geschoven die me gisteren te veel waren.

      Ik zit buiten op het terras mijn broodje te eten als er gevraagd wordt of er een gezinnetje bij mag komen zitten. Prima joh, ik buurt wel weer een eind weg. Na iets van een half uur wil ik opstappen en dan bieden ze me een lift aan naar de andere kant van het dorp waar ik ook nog even moet wezen. De outdoor zaak zit daar en ik hoop mijn sokken te kunnen ruilen voor een nieuw paar (darn tough heeft levenslange garantie). Als we de straat in rijden zie ik Mark en Sara met de duim omhoog. Ik loop eerst even langs hen, de laatste keer dat ik ze gezien heb was in Pie Town, pre-blessure. Ik vraag hen mij te verwittigen als ze een lift hebben kunnen regelen, dan ren ik snel even de outdoor zaak binnen. Helaas geen ruil mogelijk. Ik loop naar buiten en Sara komt me al tegemoet, lift geregeld!

      Het is een half uur rijden, ik herken niet veel van de omgeving. Maar ja, de heenweg was ook de andere kant op. Ook de tocht in de auto door deze omgeving is zeker de moeite waard.

      Ik loop het eerste stuk vandaag met Mark en Sara, het is lang geleden dus er kan wel wat bijgepraat worden. Als zij even stoppen voor lunch zeg ik ze gedag, we hebben een compleet andere tempo en dagritme dus lang zouden we sowieso niet samen ‘kunnen’ lopen.

      Het weer is enorm wisselvallig vandaag, regen, hagel, wind en zon wisselen elkaar af. Dus regenjas aan, uit en weer aan.

      Ik heb vandaag niet gekeken tot waar ik wil komen maar heb wel een ideetje. Tegen het vallen van de avond begint het meer en constant te regenen, hier heb ik niet veel zin in. Ik moet nog een pas over, het is te steil om hier te kamperen. Als ik op de pas ben, of eigenlijk net daarna begint het ook nog te onweren en bliksemen. Oei, snel het dal in. Mijn idee was eigenlijk om de volgende pas ook nog te doen maar in deze storm lijkt me dat onverstandig. In het dal zoek ik een vlak plekkie met iets van beschutting. Het duurt even maar dan vind ik gelukkig wat, verder door lopen zag ik echt niet zitten.

      Als mijn tent staat kom ik erachter hoe ongemakkelijk het is als je maar je halve kont kunt gebruiken 🧐. Het is een enorm gedoe, maar ik krijg alles opgetuigd voor de nacht, wel met wat pijn en moeite (letterlijk).

      De intensiteit van de regen neemt alleen maar toe en het onweer wordt feller. Ik ben blij met mijn beslissing om de dag wat eerder te staken 👍. Zeker omdat ik ook vernomen heb dat morgen beter weer voorspeld is, last dat aub zo zijn 🤞.

      👋👋
      Read more

    • Day 181

      Knapp verpasst

      July 1, 2023 in the United States ⋅ ☀️ 17 °C

      Es gibt weiter südlich noch eine Touristenbahn, die ich gern gemacht hätte, aber nach dem Gerödel mit dem Auto dachte ich mir, spare ich das Geld.

      Stattdessen bin ich den Silver Thread Scenic Byway gefahren. Eine sehr schöne Strecke. Creed, als erster größere Ort, von Süden kommend, ist eine alte Bergbausiedlung. Hier hab ich mal wieder ein kleines aber feines Museum besucht.

      Aber auch im Wilden Westen hat sich die Stadt einen gewissen Namen gemacht, wurde doch hier Robert Ford erschossen, der Mörder von Jesse James.

      Weiter ging es zu zwei Wasserfällen, den South und North Clear Creak Falls. Auch gab es zwischendurch einige tolle Aussichtspunkte.

      Mein Campingplatz ist verlassen und aufgegeben, warum auch immer. Als stumme Zeugen vergangener Campingzeiten stehen hier noch alte Toilettenhäuschen und die Gestelle von Bänken und Tischen.

      Bereits unterwegs sah ich zwei Hirsche, hier nun zwei Rehe.

      Den Bären, der aber wohl ganz gemütlich einmal über den Campingplatz lief, hab ich verpasst.
      Read more

    • Day 7

      Day is done. God is nigh.

      June 9, 2022 in the United States ⋅ 🌙 11 °C

      Lake City - Cinnamon Pass (12840 feet) - Middleton - Silverton - Ironton - Ouray - Engineer Pass - Ouray - Portland - Ridgway - Eldridge - Montrose - Cedar Creek - Sapinero - Lake City

      Top altitude: 3,843 m (xxx ft) near
      Top speed: 154 kmh (xxx mph) near Eldridge
      Distance: 290.7 km (xx miles)
      Duration: 9:30 hours
      Read more

    • Day 120

      15.Tag CDT Colorado

      July 28, 2021 in the United States ⋅ ☀️ 11 °C

      Mittwoch der 28.7.2021 um 20:32 Uhr

      Nabend.
      Uij was für ein langer und ereignisreicher tag. Der Tag nahm eigentlich seinen Lauf, als ich um ca. 2:40 Uhr pipi machen war und in der Ferne, im Tal, Lichter sah.
      Das hat mich nachdenklich gemacht, was ich da wohl gesehen hab. Beim Frühstück studierte ich dann die Karte und sah, dass es Creede ist, die Stadt welche auf der „Cut-off“ Route des CDT liegt. Der CDT macht hier, nach Pagosa Springs, einen großen Bogen nach Westen um den Wanderer durch die hohen Berge der San Juans zu führen.
      Meine Atemnot ist noch da. Nicht so schlimm wie vorher, aber beim Anblick einer Steigung oberhalb von 3500 Metern, bin ich schon erschöpft. Keine Ahnung was das nun ist, aber ich kann es aktuell nicht ändern. Was ich ändern kann, ist meine Wanderung.
      So war mein Plan nun eigentlich, zu den Williams Lakes auf der Seite der Berge von Pagosa Springs, auszusteigen. Der Weg hinunter war nur 1,7 Meilen von meinem Nachtlager entfernt. Auf diesem kurzen Weg guckte ich jedoch eigentlich nur nach rechts vom Grat. Dort unten floss der Trout River und dieser führte in die Ebene wo auch Creede lag.
      Ziemlich genau an der Kreuzung wo es dann auch zu den Seen runter ging, entschied ich mich für die andere Seite und stieg querfeldein den Berg hinab.
      Zu teilen konnte ich noch ein paar Wildpfaden folgen, die sich dann aber irgendwann verloren. Was von oben aussah wie kleine Hügel, waren dann aber schon sehr große Ausläufer der Berge. In manchen Fällen waren es klippen. Ungefähr eine Stunde musste ich mir den Weg suchen. Zig umgefallene Bäume und jeh näher ich dem Wasser kam, desto höher war das Gras gewachsen und man konnte nicht erkennen was auf dem Boden liegt.
      Von ganz weit oben hatte ich schon Kühe rufen hören und somit war ich nun eigentlich auf der Suche nach deren Spuren. Einmal in einem Kuhfladen ausgerutscht und ich wusste ich bin auf dem richtigen Weg. Für etliche Kilometer konnte ich nun den Spuren der Rinder folgen. Wirklich, wirklich bemerkenswert in was für Gelände die sich trauen und wie clever sie ihren Weg dorthin finden.
      Schluchten und Klippen umgehen sie auf dem einfachsten Weg. Niemals zu viel Steigung oder Gefälle. Danke Kuh 🐮
      Die Schlucht in welche ich hinabgestiegen bin war die des Middle Fork Trout Creek. Dieser floss dann mit dem Upper und dem lower Trout creek zusammen und diesen durfte ich dann mehrmals durchqueren. Kein zuckerschlecken, aber zum Glück hat das Wetter vorerst gehalten.
      Nach der letzten Durchquerung habe ich dann erstmal Pause gemacht und alles etwas trocknen lassen. Wie sich später herausstellte, war ich dort auf private property mit dem Zusatz „no trespassing“. Naja, kann ich ja nicht wissen, wenn ich an der Seite eines Berges hinabsteige. Der Typ der mir im Auto entgegenkam, hat so wie ich, freundlich gegrüßt.
      Der weitere Weg nach Creede verlief dann über Schotterstraßen. Diese sollte auch irgendwann an den Highway anschließen. Bevor ich aber an der Stelle war, fing es an zu tröpfeln. Dann zu schütten. Zwei Minuten nachdem es so richtig zu Gange war, hielt ein pickup truck neben mir und der Fahrer fragte „do you need a ride?” Ich fragte wohin er denn fährt. “Creede” war die Antwort. Super, abgemacht! Der Regen wirkte sehr überzeugend.
      Ben setzte mich dann bei einem gear shop mit bar ab. Erstmal nen Bierchen, dann hab ich noch nach einem Merino T-shirt geguckt. Ich brauche nen baselayer. Bin aber nicht fündig geworden. Nach dem ersten Bier und etwas wlan bzw. E-Tasks wollte ich dann erstmal einkaufen und auch was zu Essen für den Abend finden. Leicht angetrunken und hungrig einkaufen, ihr könnt euch das Ergebnis denken. Way too much food!
      Bin dann noch bei der Ranger Station vorbei und hab eine illegale Müllkippe gemeldet. Da wollte wer TV, Kühlschrank, microwelle und kiloweise Glas verbuddeln.
      Dann wieder zurück zu der Bar. Ben wollte einen mit mir heben. Sein Kumpel Bill war auch schon da. Es wurden dann noch zwei Bier mit den beiden und ich hatte immer noch nichts gegessen. Somit verabschiedete ich mich dann, und folgte Bens Empfehlungen. Hotel Creede bot Dinner an. Für mich nur an der Bar, da sonst alles reserviert war. Burger gabs leider nicht, somit hab ich ein Steak mit Pommes genommen. 36$ 🙄
      Aber an der Bar war’s sehr nett. Der Barkeeper war schon in der ganzen Welt tätig, auch in Deutschland. Hab mit ihm auch ein paar Drinks probiert und nur mein Bier bezahlt 😄
      Dann war ich schon recht heiter und eine andere Kellnerin sagte dass dort ein Tisch mit Colorado Trail Hikern sei, die mich gern mal sprechen würden. Oh yeah! Ich glaube es ist gut gelaufen 😅
      Mir war nichts peinlich.
      Tequila geleert und raus aus der Stadt, in die Schlucht hinein die wieder zum Trail führt. Ca. Eine Meile habe ich noch geschafft, dann hab ich mein Zelt direkt neben einem alten Schuppen aufgebaut.
      Read more

    • Day 6

      At the the soda fountain

      June 8, 2022 in the United States ⋅ ⛅ 22 °C

      We arrived in Lake City, Colorado without actually having a place to stay. With no cell coverage nor access to wifi, finding a place to stay would mean knocking on doors.

      That said, when I saw a line of people waiting to get into Soda Co., a soda fountain situated on the little town square, I knew this was the place to be.

      Haukur got a tip from a local and went out to find the motel owner while I stayed back at the the soda fountain. At 8,848 ft (2697 m), the summer tourist season is just beginning in the mountain village and I'm enjoying the lively vibe of regular summer visitor's greeting homie friends, while teenagers organize their summer work schedules and play dates.
      Read more

    • Day 6

      Could heaven be more beautiful?

      June 8, 2022 in the United States ⋅ ⛅ 21 °C

      What a day we had, riding from Walserburg to South Fork, then along the Rio Grand River to its source and crossing the Continental Divide to arrive in Lake City.

    You might also know this place by the following names:

    Hinsdale County, Hinsdale, مقاطعة هينسدال, Хинсдейл, হিন্সডেল কাউন্টি, Condado de Hinsdale, Hinsdalei maakond, Hinsdale konderria, شهرستان هینزدیل، کلرادو, Comté de Hinsdale, Hinsdale megye, Հինսդեյլ շրջան, Contea di Hinsdale, ヒンズデール郡, Hinsdale Kūn, Hrabstwo Hinsdale, ہنزڈیل کاؤنٹی, Comitatul Hinsdale, Округ Хинсдејл, Гінсдейл, ہنزڈیل کاؤنٹی، کولوراڈو, Quận Hinsdale, Condado han Hinsdale, 欣斯代爾縣

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android