San Miguel County

"Waarom doen we dit?" vraagt Robbie zich klagend af als we de Opus Hut binnenstappen.

We verlieten ons luxe onderkomen op de HD ranch tegen de middag. Durango uit draaien we de 550 op, ook wel de Million Dollar Highway genoemd. Een spectaculaire en spannende weg, die ons letterlijk en figuurlijk tot grote hoogte brengt.

Een lekkere sandwich in Silverton bij Brown Paper Bag Café en we pakken de draad op de Million Dollar Highway weer op. Een klein stukje maar want dan slaan we af naar de Opus -pass. Een zandweg die ons naar 4000 meter hoogte zal brengen. De Opus-pass is vanaf 2 kanten aan te rijden. Voor de Westkant heb je echt een 4-wiel-aangedreven auto nodig tot aan de pass. De weg is daar te hobbeling en ruig om met een personenauto te berijden. Ons is verzekerd dat de oostkant prima te doen is met een normale auto. De OpusHut staat op een halve kilometer van de pass.

Het gescheld, gevloek, gemopper en gegil in de auto tijdens de rit was ongeveer gelijk aan dat van de uitzendingen van "gevaarlijkste wegen van de wereld". De auto kan de weg naar de pass maar nauwelijks aan en ik moet heel wat kuilen, stenen en gaten voorzichtig omzeilen om te zorgen dat we niet vast komen te zitten met de auto. De motor moet een uiterste krachtinspanning leveren om de weg omhoog aan te kunnen.

Na een half uurtje bereiken we de pass. Al die tijd heeft Robbie dwars door het spektakel heen geslapen.

Dan moeten we de rugzakken pakken en lopend omhoog naar de OpusHut. En daar begint natuurlijk het gescheld van Robbie.

De OpusHut ligt vrijwel tegen de pass aan, op ongeveer 4000 meter hoogte. Er zijn geen andere bewoners in de wijde omgeving. Het is een berghut waar wandelaars, mountainbikers (en 's winters skiërs) kunnen eten, vertoeven en overnachten. Het is allemaal super basic: er is alleen zonne-stroom en regenwater, een heel klein kamertje met een 2 persoons bed, in de lucht hangt de derde slaapplaats, geen douche, een composttoilet, schoenen uit bij de deur, gezamenlijke ruimte met lange banken langs de muur, Perzische tapijtjes op de vloer. Wel heeft de hut een grote keuken, waar Renato (onze Peruaanse host) om 4 uur eigen gemaakte tomatensoep klaar heeft en 's avonds lekker voor ons kookt. Er is van allerlei bier, wijn en andere drank aanwezig. Dus dat komt goed. Erica en ik maken 's middags nog een wandeling en na de soep ga ik er nog een paar uur alleen op uit om over de Opuspass wandelend het mooie Chrystal Lake te bereiken.

Tijdens het avondeten ontmoeten we de enige andere gasten deze nacht in de hut, de familie Lovett. We eten gezamenlijk aan een lange tafel en hebben leuke gesprekken over (uiteraard) Trump, Charlottesville, maar ook Daan Rosengaarden waar moeder Lovett zeer in is geïnteresseerd. 

Maar we komen ook te spreken over de staat Vermont, waar zij wonen en het idee van woningruil. En het zou zomaar kunnen dat we aan de tafel van de OpusHut in Colorado op 4000 meter hoogte aan een lekker rijstschotel onze volgende trip naar de USA hebben besproken: Vermont.

Als ik dit schrijf is het kwart over 6 in de ochtend. Vanaf mijn bankje heb ik uitzicht op de zon die langzaam de Opus-pass verlicht. Renato wordt wakker en begint de spek te bakken en koffie te zetten. De ruimte vult zich langzaam met de geuren.

Daarom Robbie, daarom doen we dit (maar ik geloof niet dat een overnachtingsplek zonder WiFi ooit op Robbie's goedkeuring kan rekenen). 

https://www.youtube.com/watch?v=NEighj-hdQgBaca selengkapnya