Chợ Rây

Om half 9 wordt Stan blij wakker, ik ben iets minder blij. Veel geslapen heb ik absoluut niet. Lars is al een uurtje wakker en volop aan het rondwandelen om in beweging te blijven. Gisteren had hij een goede dag en dacht hij half dat hij ervan af was. Niet helemaal dus 🙁 Ik sleep mezelf uit bed en voel me een wrak. Goed slapen is hier (nog) niet aan de orde. Ik heb m’n wallencrème thuis gelaten omdat ik dacht die niet nodig te hebben.. Wat een vergissing.🥱
We maken ons klaar om de stad verder te verkennen. We trekken naar Cholon, de grootste Chinese buurt 🎎 van Vietnam en bezoeken daar 2 tempels. Overal liepen er mensen met wierookstokjes te bidden en ook aan het plafond hingen er wierookspiralen. Niet direct mijne geur 🤭. Mooi om te zien, maar de tempels leken wel erg op elkaar. We trekken wat foto’s en eten een appeltje. Ik zie aan Lars dat het moeilijk gaat.
De pap van Stan is op dus we wandelen naar een babyspeciaalzaak. Tess in de buggy (haar benen waren heeeel snel moe) en Stan stapt flink aan mijn handje 🫶🏻. We vinden alles wat we nodig hebben, bestellen een taxi maar eerst moet Tess naar het toilet. Tess doet pipi op toilet van de winkel in het minikotje dat we via een steil trapje moesten bereiken.
Even terug naar het appartement om te middageten en Stan te laten dutten. Lars wordt terwijl bleker met de minuut.. Na het eten gaat hij toch zwemmen met Tess terwijl ik de koffers al wat inlaad.
Hij komt terug, maar het zwemmen heeft hem niet echt deugd gedaan 😕. Toch wil hij doorzetten en trekken we naar de zoo. Ik heb om een of andere reden hoge verwachtingen om zoiets al Pairi Daiza aan te treffen, maar helaas: een vrij verloederde zoo, niet echt onderhouden, kleine koten (veel beton) en vaak erg magere dieren. Ook het gezelschap sloeg wat tegen 😬. Lars moest zich quasi recht houden aan de buggy, Stan en Tess waren moe en luisterden iets te vaak niet 🤬. Maar we zagen wel een tijger (die mankte)!🐯 We gingen in het reuzenrad 🎡, jippie, dat wou Tess al zo lang met ons doen.
Op het einde kwamen we de “speeltuin” tegen: enkele glijbanen in een soort zwembad gezet. De kindjes vonden het leuk, maar de Vietnamese grotere kinderen waren nogal bruut en druk (Stan opzij duwen of over hem kruipen), dus ik neem de kindjes mee naar een andere glijbaan iets verder. Lars zit wat versuft langs de kant en belt naar het thuisfront.
De eerste paar keren hielp ik Stan nog op de trap, maar hij heeft het snel door en doet het voorzichtig alleen. Ik zit wat verder te kijken, tot ik plots, precies in slow motion, Stan van de bovenste trap van het speeltuig naar beneden zie vallen. De bovenste trede van de ladder ontbrak , en daar viel hij dus gewoon door 😵. Hij had zich mistrapt maar brak zijn val door eerst de volgende trede te raken en dan zigzaggend naar beneden te vallen, dus hij viel vrij traag waardoor de klap niet zo hard was 😳. Stan weende vooral door het verschieten want hij beklom de trap snel opnieuw en ik bleef er nu wel naast staan (met momguilt)..
We horen muziek en er is een soort circusact bezig. Stan en Tess beginnen te dansen. Tess luist ook nog een ijsje af maar deelt het flink met Stan. Het begint donker te worden dus we nemen de taxi terug naar huis.
We eten, steken de kinderen in bed en laden de koffers in. Morgen trekken we naar Hoi An met het vliegtuig! Lars heeft zich de hele dag miserabel gevoeld en spreekt zelfs over het verkorten van de reis als het zo blijft. Laat ons hopen dat het snel overgaat 😔.
Lars kruipt in bed met Tess en ik leg me naast Stan (die in z’n eigen bedje ligt). Om half 5 is hij wakker, en ik dus ook 😒.Read more