Xóm Ba A

Het was weer een ander soort slaapbus, dan dat we al gezien hadden. Deze cabines/bedden waren inderdaad een stuk breder en Annabel en ik pasten prima naast elkaar. Na een redelijke nacht kwamen we aan in Sapa. Het landschap en het weer waren drastisch veranderd. We zaten midden in de groene bergen, de wolken dansten om ons heen en het miezerde. Het zag er grauw en koud uit buiten. Enigzins huiverig stapten we naar buiten. Het was niet zo koud als het er uit zag, gewoon een aangename temperatuur. Zodra we de bus uitstapten werden we belaagd door taxi's en mensen die ons een trekking aanboden naar hun dorp verderop. Na wat uitzoekwerk mbt ons hotel tijdens een masterclass 'negeertechnieken', namen we een taxi. We hadden wat heen en weer gemail gehad over de kamer. Die zou 'under construction' zijn en ze wilden ons in een ander hotel hebben in de stad, zonder uitzicht op de bergen en zonder zwembad. Dat wilden we liever niet, dus hadden ze toch een andere kamer voor ons. Eenmaal aangekomen, bleek dat we toch liever geen uitzicht en zwembad wilden... nou ja, het uitzicht en het zwembad wel, maar de plek en de kamer zelf waren wel wat aan een renovatie toe in vergelijking met de fantastische foto's. Dus gingen we weer in de taxi naar hun hotel zonder uitzicht en zwembad. De kamer zag er veel beter uit en was ons meer naar de zin. Gek ook eigenlijk, dat ik steeds meer belang hecht aan een plek die meer comfort biedt naarmate je 'ouder' wordt.
Na ons gesetteld te hebben, gingen we ontbijten. Het eerste wat ons opviel was dat dit weer zo'n andere stad was als dat we al gezien hadden... De stad zat bomvol restaurants met de wereld aan lampjes en lichtjes en eveneens zoveel volksstammen die in klederdracht langs alle toeristen gingen met hun koopwaar. We bleven even stil staan bij een restaurant die net allemaal grote steuren uit hun aquarium aan het vissen was. De eerste 2 gingen in een teil. De rest paste er niet meer bij en belandde op de stoep. Daar lagen ineens 10 joekels van steuren. Een tel later kwam de jongeman terug met een knuppel om ze vervolgens 1 voor 1 dood te slaan. Okay, ik weet heus wel dat dieren dood gemaakt worden voordat we ze opeten, maar mag het iets minder bruusk in my face... Gauw het cafeetje naar binnen voor ontbijt en koffie. Het was een waar spektakel om naar de verkopers te kijken terwijl we 'veilig' achter het glas zaten met een croissantje en (jaja, geen wit brood of noodles) granola met yoghurt. Buiten op t terras zat namelijk een Belgisch gezin die hun hele zit daar omringt waren door minimaal 3 vrouwen die armbanden wilden verkopen. Totdat de Belgische dame iets kocht: toen kwamen alle vrouwen die al langs geweest waren weer terug en drongen nog meer aan om ook iets bij hen te kopen. De vrouwen varieerden in leeftijd van een half jaar (zitten op de rug van een 10-jarige) tot aan 80.
Na ons ontbijt huurden we een brommer. Er waren een aantal toeristische trekpleisters die we wel wilden bezoeken. We begonnen bij het verste punt: een uitzicht vanaf een glazen vloer. Bij aankomst zagen we dat je met een lange lift omhoog moest langs de bergwand. Het koste 35 euro. Nog iets verder omhoog kijkend, ontdekten we dat het platform volledig omvat was door de wolken en dat dit onze ervaring zou kunnen vertroebelen. Rechtsomkeert en terug maar weer. Het was zowaar aan het miezeren geslagen en Guido had het zelfs koud op de brommer. What are the odds... Onze 2e stop was bij de Lovewaterfall. Om hier te komen moest je eerst een wandeling maken van een half uur door een bos. We werden vergezeld door 2 broertjes, waarvan de oudste broer graag zijn Engels wilde oefenen. We weten nu alles over zijn vader en moeder en hij weet hoe lastig een 4-jarige kan zijn die moe is. Ook hebben we uitgelegd wat geocaches zijn, maar helaas was de cache die we zochten verdwenen. Dus we denken dat hij geen idee had waar we het over hadden en dat hij het maar vreemd vond dat we met een stok in de bladeren zaten te rommelen, op zoek naar niks.
Onze volgende stop was bij een 'foto-plek'. Het is hier helemaal hip and happening om allerlei attributen en bouwwerken te maken om fotoreportages bij te maken. We zien dan ook overal Aziaten uitgedost poseren voor de camera.
Inmiddels duurde de dag al best wel lang en besloten we dat het welletjes was geweest. Nog even wat drinken hier, wat eten daar, bus boeken naar Ha Giang voor onze volgende trip en hup naar bed. Dat laatste duurde iets langer en met iets meer tranen... Kangoeroe was vermist!! Daar waren we al een beetje bang voor, dat dit wel eens kon gebeuren. Dus onze gangen na gegaan en via google maps wat plaatsen geappt en gemaild waar we waren geweest. Fingers crossed!Leia mais