Zoeken resetten
Bikepacking adventure Norway
  • Wendela Waller

Bikepacking adventure Norway

Een 35-daags avontuur van Wendela Meer informatie
VolgenOverzichtKalenderDelenDelenBucketlist
Nieuwste eerst
  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Naar de Kjenndal gletsjer

    28 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 15 °C

    Vandaag zouden we een bezoekje brengen aan de Kjenndalsbreen, een zijarm van de grootste gletsjer op het Europese vasteland, de Jostedalsbreen. Dit was nog een klein stukje fietsen, en we waren helemaal opgeladen dus geen wolkje aan de lucht. Wel was mijn hiel nog wat pijnlijk bij het lopen, dus ik hield een kleine slag om de arm of er ook flink gehiket zou kunnen worden. De gletsjer óp was sowieso geen optie, maar we wilden er natuurlijk wel dichtbij komen. Maar je scheen met de fiets heel dichtbij de voet ervan te kunnen komen, dus dat zouden we in elk geval gaan proberen. Verder zou daar dus een restaurant in de buurt zitten, en als we daar naderhand konden eten was dat wel heel handig. Mits hij open was natuurlijk. We hadden gisterenavond namelijk die hele Indiase rijsthap met een berg groenten in één keer opgegeten (niet gek ook na 80 kilometer fietsen, maar goed) dus de boodschappen waren nu alweer op. Mocht het restaurant inderdaad toch gesloten zijn, dan konden we altijd nog proberen of er een snackbar was bij de camping waar we gisteren langsfietsten. Het kwam wel goed, zo was ons voorgevoel.

    Pas rond het middaguur of zelfs daarna vertrokken we, en die mooie, idyllische laatste 10 kilometer van gisteren zette zich voort in de volgende 10. De bergweg werd smaller en ouder, met steeds meer zicht op delen van de gletsjer die hier en daar tussen de bergtoppen al te zien was. Beneden zag je steeds die felle kleur van het gletsjermeer, ik kon mijn ogen er gewoon niet vanaf houden. Dat bleef indrukwekkend. Meer dichtbij zag je dikke mossen op de betonnen vangrail geplakt zitten. En dan de zon die alle kleuren nog meer aanzet... prachtig. Gewoon een ansichtkaart waar we doorheen fietsten. Af en toe werden we ingehaald door de zoveelste Tesla, en één keer reed er een touringcar voorbij, maar verder was het hier veel stiller en stukken minder toeristisch dan de trollenroute en het UNESCO-fjord. Fijn!

    Na enkele foto's op het hoogste punt van deze weg, en een poging van een daas om mij te prikken, rolden we weer naar beneden en kwam het restaurant in beeld dat we bedoeld hadden voor avondeten. Ja hoor, het was gewoon open. We dronken er een kop koffie om meteen na te vragen of we hier ook 's-avonds konden eten (de keuken zou sluiten om 17u dus not really, maar goed, dan maar vroeg aan tafel). De touringcar die ons had ingehaald was hier uitgeladen, de mensen bleken hier op een rondvaartbootje te stappen het meer op. Die gingen dus niet naar de gletsjer. Prima.

    We fietsten door over het heuvelachtige weggetje dat al gauw overging in gravel, en ineens doemde daar de Kjenndalsbreen op. Wat was het mooi! De glinsterende ijsmassa in wit en lichtblauw was al goed te zien van ver af, zo ook de waterval met spierwitte nevel die uit de gletsjer kwam vloeien. Geweldig!    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Eerste, echt goede blik op de gletsjer

    28 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 15 °C

    Op nog slechts 2 kilometer afstand van de voet van de ijsmassa stapten we af en namen we de tijd om foto's te nemen van de gletsjer. Heerlijk om zo bezig te zijn met maar één ding en dat is de schitterende omgeving vastleggen. Je kijkt met je fotografiebril op naar het indrukwekkende onderwerp, en probeert dan de juiste keuzes te maken voor het beste resultaat. De zon scheen fel en de wind waaide hard hier, dus alles glom en bewoog. Kies dan maar eens een creatief perspectief, een prettige compositie, een mooie voorgrond, de beste lichtintensiteit en de juiste instellingen van je camera... Gedachten op nul is het dus niet helemaal, het is juist hard nadenken om echt betere foto's dan kiekjes maken, maar je bent wel helemaal "in het moment" dan. En dat zijn we dan allebei. Zo fijn dat we deze hobby delen.Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Tatataataaaa, dit is de Kjenndalsbreen!

    28 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 15 °C

    Dichterbij wilden we, nog een paar kilometer doorfietsen (via de parkeerplaats en deels over het wandelpad) en tenslotte een klein stukje over de rotsen klauteren. De harde wind die van de gletsjer naar beneden kwam waaien voelde ontzettend koel aan, als een mega-airconditioner die aangezet was in verband met de hete zomerzon van vandaag. Overal om ons heen waren watervallen, we telden er 12 rondom ons. En de begroeiing en het struikgewas hier beneden rondom de stroom water leek nog jong, alsof de boompjes niet echt een kans kregen om groter te groeien met de veranderlijke seizoenen elk jaar. Maar dat was een aanname. Het mooiste was natuurlijk die ijsmassa, waar het blauw nu echt goed in te zien was. Ik pakte mijn telelens er nog maar eens bij.

    Matthijs was vast van plan om hier vanavond terug te keren voor een timelapse of gewoon vette foto's van de gletsjer als het zonlicht wat zachter zou zijn. We woonden dichtbij, je kon hier makkelijk naartoe fietsen en ons avondeten was ook geregeld, dus niets hield hem nog tegen. Hoewel...    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Dankjewel forel

    28 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 16 °C

    Om 17:00 uur zou de keuken van het restaurant sluiten, dus een half uurtje ervoor zeiden we de gletsjer gedag en stapten we op de fiets daar naartoe. Maar iets voorbij het bruggetje waar we eerder hadden staan fotograferen, op zo'n 2,5 kilometer verwijderd van ons avondeten, zei de achterband van Matthijs' fiets ineens "pshhhhh". Fuck (dat laatste zeiden wij). We spraken af dat ik door zou fietsen naar Kjenndalstova en het keukenpersoneel om 5 minuten voor het einde van hun werkdag nog aan het werk zou zetten (sorry, not sorry). Desnoods zou ik om een doggy bag vragen als het allemaal langer zou duren. We hadden in ons huisje immers een keuken dus dat eten konden we dan later nog prima opwarmen. Intussen zou Matthijs de schade opnemen en kijken wat er mogelijk en/of noodzakelijk was om in de eerste instantie bij het restaurant te komen en in de tweede instantie natuurlijk bij de cabin.

    In het restaurant was men inderdaad al bezig met de laatste activiteiten voor sluiting. Desondanks wilden ze voor ons nog best twee forellen serveren en ze konden ook het eten verpakken mocht dat nodig zijn, want ze waren vol begrip over mijn lekkebandenverhaal. Matthijs arriveerde vrij vlot, hoewel met een leeglopend achterbandje en bovendien de verontrustende constatering dat ook zijn voorband lek leek, maar goed. In elk geval kon hij op tijd aanschuiven net toen de visjes geserveerd werden, en tijdens het eten konden we nadenken over de ontstane uitdagingen waar we voor waren komen te staan.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Wat te doen met 2 lekke banden

    28 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 14 °C

    De situatie was als volgt: in de tubeless achterband zat een minigaatje dat klein genoeg moest zijn voor de speciale sealant, een soort kit die in banden zonder binnenbanden zit en gaatjes als deze automatisch hoort te dichten. Maar in dit geval zat het spul kennelijk niet (meer) (voldoende) in de band. We leerden later dat fietsbanden poreus zijn waardoor het afdichtmiddel na verloop van tijd verdampt en uitdroogt, en je de sealant daarom elke twee tot drie maanden bij hoort te vullen. Wisten wij veel. Nu stonden we nog verbaasd naar dat gaatje te kijken dat gewoon weer psshhhhh zei, elke keer als we er lucht in pompten en vervolgens het gat naar beneden hingen. De voorband was een nog grotere zorg eigenlijk, want die lekte bij het ventiel. Daar was de sealant dus überhaupt geen oplossing voor. Had het zin om de 2 binnenbandjes die we hadden meegenomen in deze tubeless banden te frommelen? We twijfelden. Wat was wijsheid? Eigenlijk hadden we een fietsenmaker nodig. Gelukkig hadden we een taxi besteld voor onze volgende etappe, dus als hij naar ons huisje kon komen (in plaats van de bushalte in Stryn) en als er ergens langs de komende route een fietsenmaker zou zitten, zouden we helemaal uit de brand zijn. Straks maar eens in de telefoon klimmen en online kijken naar de mogelijkheden.

    Nu moesten we eerst nog van het restaurant naar onze cabin zien te komen. Dat werd óf lopen, óf steeds pompen en een stukje fietsen. Matthijs koos voor het laatste. Dat werden voor hem wel ongeveer de zwaarste 6 kilometer van de hele reis.

    Eenmaal thuis regelden we de rest. Vanuit hier nog 23 kilometer naar Stryn fietsen met 2 lekke banden was echt onmogelijk. Gelukkig vond dezelfde man van de taxi-service als die we eerder telefonisch spraken, het opnieuw geen probleem om ons morgenochtend op te pikken van welke locatie dan ook. Online vonden we een fietsenmaker, slechts 45 kilometer ten oosten van ons oorspronkelijke reisdoel: het busstation in Lom. Volgens het originele reisplan zouden we vanaf de uitstaphalte naar het zuidwesten fietsen en 25 kilometer verderop een hotel vinden, waar we overigens nog niet geboekt hadden. Dus we besloten een ander hotel te kiezen dichterbij de fietsenmaker, en als alles goed zou gaan zou dit hele verhaal maar een kleine wijziging op onze reis betekenen. Mits de fietsenmaker open was, en in staat om de reparaties uit te voeren natuurlijk. We zouden hem morgenochtend bellen en dan zou alles goed komen. Wat een geluk dat we precies nu én een taxi, én een fietsenmaker op onze route vonden.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Even wat fotobewerking tussendoor

    29 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 9 °C

    We konden vanochtend wat uitslapen en hoefden eigenlijk alleen nog maar onze spullen in te pakken en het huisje wat aan kant te brengen, om vervolgens urenlang te kunnen ontspannen achterin het Mercedesbusje. De fietsenmaker bleek na telefonische navraag ook voor ons beschikbaar, dus alles zou goed komen! We ontbeten met de laatste noodrepen uit ons assortiment, Matthijs propte zelfs nog een overgebleven chilipeper naar binnen en om 10:00 uur sharp kwam de taxi voorrijden.Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Matthijs' fiets bij de fietsendokter

    29 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 19 °C

    Na 3 uur in de taxi stapten we 176 kilometer verder op uit bij Jørn Tore Mikalsen z'n sykkel shop. Deze extreem aardige fietsfanaat fixte met plezier Matthijs' bandjes, verkocht ons een extra flesje sealant en stelde mij gerust dat dit mij waarschijnlijk niet zou overkomen, omdat mijn fiets nou eenmaal een stuk lichter beladen was. Hij controleerde ook nog even op verzoek mijn remblokjes, en wist me gerust te stellen dat mijn Trek Checkpoint ALR5 eigenlijk gewoon nog uitstekend in orde was. Na 2 uur bij de fietsendokter reden we dus allebei tevreden naar de dichtstbijzijnde supermarkt voor een late lunch op het parkeerterrein aldaar.Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    In dit land is niets constant

    29 juni 2023, Noorwegen ⋅ 🌧 16 °C

    Je ziet de kaart waarin Matthijs de route van de fietsenmaker terug naar ons nieuwe hotel in Lom had uitgestippeld, en denkt: oké, we fietsen langs een meer dus de weg zal wel enigszins vlak zijn. Niets bleek minder waar. Het was op en neer en op en neer. Mijn fiets heeft 22 versnellingen en ik heb ze allemaal gebruikt. Het was wel best een leuke weg. Terwijl we dat niet hadden verwacht van dit ongeplande stuk van 45 kilometer lang. Maar het ging over een soort provinciale landweg met weides en af en toe open stukken met uitzicht op het meer, en dan weer hoge bomen aan weerszijden van de weg, waar ineens een grote lichtbruine hond... nee, een vrouwtje edelhert uit verscheen! De hinde zag (of rook/hoorde) ons, twijfelde, keek nog een keer goed en vluchtte toen weer het bos in.

    Het weer was vandaag ook nogal wisselvallig. Toen we circa 13:00 uur uit de taxi stapten was het bloedheet, de zon stond hoog aan de hemel en zonder een zuchtje wind leek het wel zuid Frankrijk. Toen we echter rond 16:00 uur vanaf de supermarkt in Lalm naar Lom wilden vertrekken was de lucht helemaal grijs geworden, en eenmaal op weg kregen we minstens 3 buien op ons hoofd. Gelukkig was het niet koud. Nat was het wel. Ach ja, het hoort helemaal bij Noorwegen. In dit land is nu eenmaal niets constant.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Overnachten in Lom

    29 juni 2023, Noorwegen ⋅ 🌧 14 °C

    Helemaal zeiknat kwamen we aan in Lom. Maar mét volle bandjes en een hernieuwd vertrouwen in onze fietsen. Over het hotel had ik wel enige twijfels. De receptie cq. bar werd gerund door twee hele jonge knullen, studenten of zelfs jonger? Ze ontvingen ons vriendelijk en netjes, maar op de één of andere manier vond ik de atmosfeer hier toch wat ongewoon. Misschien vonden zij die 2 zeiknatte Nederlanders in regenjassen en leggings ook wel wat ongewoon, maar dat zullen we nooit weten.

    Een garage of andere plek waar we de fietsen droog konden stallen hadden ze niet, maar de ingang die wij moesten nemen naar onze kamer had een nagenoeg lege lobby met een half open garderobe waar de fietsjes eigenlijk prima konden staan, uit het zicht en zonder iets of iemand tot last te zijn. Dus we waren zo brutaal om ze toch maar mee naar binnen te nemen en ze daar te parkeren. Ik stal ook nog wat kleerhangers mee naar boven, die waren handig voor het drogen van onze kleding en in mijn ervaring zijn er nooit genoeg hangers op hotelkamers.

    Op onze kamer hingen we alles te drogen bij een verwarminkje dat we speciaal hiervoor lieten loeien. Sorry voor het klimaat, maar we móesten minstens droge schoenen hebben vanwege de rit die morgen op de planning stond. We zouden weer naar een hoogvlakte fietsen waar waarschijnlijk nog sneeuw en ijs lag, en bovendien waren de voorspellingen voor morgen ook al niet al te best. Dan zijn koude, natte voeten funest om nog van zo'n tocht te kunnen genieten.

    Na al het werk van alles uitpakken, uitstallen, ophangen, wassen en drogen konden we eindelijk gaan eten. We moesten onze bestelling aan de bar doen, er werd niet geserveerd in het restaurant. Gekkig, toch. Maar we aten elk een feestmaal en waren heel blij dat alles toch goed was gekomen vandaag. Die lekke banden waren dankzij alle snelle oplossingen maar een minor hick-up geweest in deze droomreis, en als we morgen met droge pootjes weer verder konden, zouden we Thor de buien van vandaag ook wel vergeven.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Koffiestop op geweldige weg

    30 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 10 °C

    Zou het vandaag droog blijven? We hoopten het van harte, en Thor leek ons goedgezind. In ons hotel in Lom ontbeten we uitgebreid en smeerden we extra boterhammetjes voor de lunch, terwijl onze schoenen hun laatste kans kregen om goed op te drogen. Na het uitchecken hadden we nog 3 winkels te bezoeken: een apotheek voor nieuwe gaasverbandpleisters, de Sport1 (een soort Intersport) voor droogmaaltijden en de Kiwi voor overige supermarktitems.

    De route die volgde, over de hoogste bergpasweg van Noord-Europa, was een klein feest. Het zonnetje brak voorzichtig door, maar niet al te heet, terwijl we eerst over een heuvelachtige boeren(gravel)weg reden en vervolgens over asfaltweg, de bergen in. De Sognefjellsvegen was ons getipt door het internet, and boy were they right. We klommen 1.250 meter vandaag, via koffie bij een klein tentje langs de weg, de boterhammetjes en een sokkenwissel bij een picknicktafel in een bos, een uitzichtpunt met een naam waar ik om moest lachen, en een mislukt kopje thee bij een hotel dat gesloten was, zo hup het Jotunheimen berggebied in.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Dipper gespot!

    30 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 12 °C

    We fietsten langs een helderblauwe brede beek waar ik ineens een leuke voog voorbij zag vliegen, zo met ons mee, stroomopwaarts. Die kende ik en móest op de foto! Shit, Matthijs was een stuk voor mij aan het fietsen, zoals gebruikelijk, en het zou best eens kunnen dat hij in zijn stroomtreinmodus zat en voorlopig nog wel even door zou kachelen. Ik wenste vurig dat hij zou stoppen bij de eerstvolgende vluchthaven of parkeerplaats. Dat deed hij! Kennelijk van plan om mij te filmen, want toen ik hijgend naast hem stopte en riep, "laat alles vallen!" zei hij me terug: "ja maar ik was net een shotje aan het maken." "Kan me niet schelen," antwoordde ik, " de waterspreeuw is hier..!"Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller
    De fitis was er ookAlles neergooien WANT ER ZIT EEN COOLE VOOG

    Bikepackende vogelaars, het kan verkeren

    30 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 12 °C

    De waterspreeuw is zo cool, omdat hij een van de weinige zangvogels is die kan duiken. Je vindt hem typisch aan oevers van zoet water, zoals heldere beken en riviertjes in gebieden met hoogteverschillen.Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Een zogenoemde 'epic road'

    30 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 9 °C

    Na de dipper moesten we nog vele stops maken voor foto's van het landschap waar we ons in bevonden, de weg die we net hadden gereden en van de weg die nog komen ging. Wat een schitterende, kronkelige bergweg was dit. En wat ...belonend (rewarding) was hij ook. Deze reis merkte ik al eerder dat het omhoog fietsen me eigenlijk heel goed af ging als het in zo'n mooie omgeving was, en dat gold in elk geval zeker nu. Natuurlijk was het zwaar, maar we namen zat pauzes, mijn conditie was merkbaar beter geworden en bij ongeveer elke foto die ik tussendoor nam had ik het gevoel dat het wel goed zou komen met het eindresultaat. Het was hier zo mooi dat de foto's wel moesten lukken, en we ons einddoel ook nog gewoon zouden halen, kortom.

    De pauze die we namen voor een warme kop thee bij een hotel vlakbij de top, was overigens ook wel een hele fijne. Er zat een jonge Belg in de warme, gezellig ingerichte lobby waar wij ook plaatsnamen, waar we mee in gesprek kwamen. Hij was een soloreis per auto aan het doen, via Zweden, en was vandaag herenigd met zijn moeder en broer die hem tijdelijk kwamen vergezellen. We voerden een leuk gesprek over de landen die we aan het bezoeken waren en de indrukwekkende natuur daar, en wij kregen wederom veel lof over onze manier van reizen hier.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Slapen op de top

    30 juni 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 9 °C

    Hier ongeveer, op het hoogste punt van de route, bevond zich ons hotel genaamd Sognefjellshytta. Toen we aankwamen op dit uitkijkpunt, 400 meter voor onze bestemming, zagen we tot onze verbazing in de verte mensen langlaufen langs het ijsmeer en de gletsjer. Later zou blijken dat dit hotel dé uitvalsbasis is voor de fanatiekste 'summer skiërs', sportieve Noren die in zomerse outfits lopen te langlaufen op deze schitterende plek in het westelijke deel van Jotunheimen.

    De Sognefjellshytta was een modern ogend gebouw. Eigenlijk bestond het uit twee traditionele gebouwen die met elkaar verbonden waren met een soort binnenplaats gemaakt van houten balken en veel glas, waardoor het open en licht oogde maar toch gesloten was. Het grind van de parkeerplaats liep naadloos door in dit middendeel. Wederom zo'n architectonisch hoogstandje als we al vaker tegenkwamen in dit land. En praktisch, want hier konden alle skiërs droog hun uitrusting aan- of uittrekken.

    Van het hotel zelf had ik meer verwacht. We parkeerden onze fietsen in de binnen-buitenruimte, maar moesten zelf met die suggestie komen toen we het meisje aan de receptie vroegen of er ook een plek was voor onze fietsen. Om naar onze kamer te gaan moesten we een donkere gang in. Op die gang, ongeveer recht voor onze deur, stonden 5 of 6 paar ondraaglijk stinkende langlaufschoenen te drogen, eentje met een soort schoenenföhn erin die de zweetvoetenlucht zelfs nog wat verder de lucht in blies. Verder hadden we een kamer met badkamer geboekt. Exclusief sanitair was ook een optie geweest, dan hadden we in een gezamenlijke badkamer moeten douchen, maar in dit geval hadden we voor een privé-doucheruimte gekozen. Deze badkamer was echter heel klein en basic, en mijn belangrijkste bezwaar: het douchewater werd niet warm. Dus we moesten het allebei met een lauwe douche doen. Het uitzicht uit ons kamerraam was ook niet om over naar huis te schrijven: we keken uit op de parkeerplaats. Enfin, we kwamen hier ook alleen maar om te slapen. Ja, oké, ook voor een warme douche maar ja. En wellicht was het buffet wel lekker (dat was het!).

    Na het eten hebben we nog heerlijk urenlang in de lobby doorgebracht, met onze laptops op een comfortabele bank en met een spannende cocktail die Matthijs was gaan regelen. En intussen hield ik mijn fingers crossed dat de zweetvoetengeur niet onder onze kamerdeur door zou drizzelen.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Gezien vanaf de achterkant van het hotel

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 7 °C

    De volgende dag zagen we vanaf onze ontbijttafel hoe schitterend de zon het ijsmeer bescheen. Dit leverde een heel ander beeld op dan met de bewolking gisteren. Na het ontbijt, inpakken en uitchecken móesten we hier nog wat foto's van nemen, want zonder dit landschap in deze omstandigheden vast te leggen mochten we eigenlijk niet vertrekken.

    Achter het hotel waren al vele zomerskiërs in de weer met langlaufen. Deze sportieve lui inspireerden ons om ook weer op pad te gaan, hoewel wij liever rollen dan glijden. Op de fiets maar weer!    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    "MOOI!"

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 8 °C

    Nog geen 5 kilometer van het hotel verwijderd - het woord "mooi" valt voor de duizendste keer - en alweer 50 foto's verder. Het landschap was hier weer zó fotogeniek, met de kleuren, contrasten, de wolken in de blauwe lucht, het zonlicht, de glinsteringen... Wondermooi. Maar de wijdsheid, het gebrek aan een specifiek onderwerp of iets waar je het onderwerp dan in kunt "framen" maakten het toch lastig om het in een foto te vatten. Om de 500 meter ongeveer deden we ons best, terwijl achter ons op het asfalt een wielrenwedstrijd van start was gegaan.Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Landschapsfotografieplezier

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 9 °C
  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Biking like a pro

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 10 °C

    De weg die we nu reden was trouwens ook weer zo fantastisch. Ik begreep wel waarom ze hier een wielrenwedstrijd organiseerden. Wat ik overigens niet goed begreep is hoe belabberd de meeste van die amateurs schakelden. We stonden vaak bovenaan een heuveltje te fotograferen en daar kwam de één na de ander dan hijgend aan in een veel te hoge versnelling. Ze leken mij wel, op mijn eerste heuvel hier in Noorwegen. Ik wil niet opscheppen hoor, maar vergeleken hierbij voelde ik mij inmiddels een pro in een bergparcours. 🤓Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Geweldig afdalen hier

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 12 °C

    Na een kleine noodzakelijke pauze vanwege een lege batterij van een elektrische derailleur (en schakelen is wel redelijk essentieel in de bergen) rolden we het volgende deel van deze route in, en dat was een afdaling om van te dromen (hoewel het schaap dat ineens ergens midden op de weg lag te chillen ook voor een nachtmerrie had kunnen zorgen, maar goed).

    We beëindigden onze Sognefjellsvegenervaring bij een hotel waar we wat calorieën tot ons namen, voor de afslag naar het laatste deel van deze etappe. Nog 30 kilometer te gaan...    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    De geweldige Tindevegen

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 13 °C

    Niet Matthew Norway, maar Matthias de Bikepacking Photographer had de volgende briljante weg gevonden. Al direct vanaf de afslag was dit weer zo'n fietsroute om de spreekwoordelijke vingers bij af likken. Misschien niet mooier dan de Geirangervegen of de Sognefjellsvegen, maar absoluut mooier dan de Trollstigen. En bijna helemaal stil!

    Het begon al met schitterende groene weides vol van witte pluisplantjes (wollegras?) langs de kronkelige weg naar boven, met hier en daar een stroompje water, een boom of zo'n smaakvol houten huisje midden in die weide. We gingen het zoveelste veerooster over, boven ons vlogen 2 raven over die hun typische roep lieten horen en half in de berm lagen af en toe wat schaapjes met hun lammeren. Er reed ook maar nauwelijk ander verkeer, in tegenstelling tot de weg van hiervoor. Als ik achter me keek moest ik afstappen en Matthijs appen dat ik weer een foto moest maken, want wat was het mooi hier. En ik jutte hier een handig tentharinkje, zomaar langs de kant van de weg. Die was van mij! Want je weet maar nooit.

    Ik reed weer verder omhoog en ik weet niet wat er in dat chocolate cookie zat dat ik zojuist bij Hotel Turtagrø had gegeten, maar het kostte me nauwelijks moeite nu. Voor mijn gevoel stonden mijn beenspieren op autopilot en was ik niet aan het klimmen maar gewoon lekker aan het peddelen. Natuurlijk ging Matthijs wel harder, die stond mij op te wachten op een schitterend uitkijkpunt waar we constateerden dat we een groot deel van de afdaling konden zien die we vanmiddag hadden gereden.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Haarspeldjes

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 12 °C

    Op de Tindevegen was ik toch zo heerlijk aan het fietsen. Vanaf de eerste top, waar ineens toch wat toeristen geparkeerd stonden voor kiekjes van het mooie uitzicht, via weer zo'n lange afdaling waar je stiekem net iets te hard gaat, tot bijna op de tweede top. Het was wat bewolkt geworden maar de omgeving bleef mooi, ondanks de grote elektriciteitsmasten die ineens in het landschap waren verschenen. Maar precies op een stukje asfalt waar gewaarschuwd was voor het stijgingspercentage, stak plots een dermate koude en loeiharde wind op dat ik ineens niet meer vooruit kwam. Ik moest zelfs een klein stukje lopen om de bocht door te komen. Matthijs stond daar stil en had zijn telelens in zijn handen. Wat had hij gezien? Hij dacht dat er rendieren liepen. Was niet zo. Bleken wandelaars. Jammerrrrr. Maar een goed moment om even afgestapt te zijn, want ineens begon het te spetteren en nu konden we meteen onze regenjasjes pakken en raincovers over de rugzakken doen.

    Even verderop was een slagboom (vegbom) bij een tolhuisje (bomstasjon) en voor het eerst deze vakantie moesten we een barrière slechten. Fietsers mogen overal gratis komen maar deze slagboom was wel dicht. Ik besloot er onderdoor te gaan, mijn fiets diagonaal houdend en mijn rugtas alsnog tegen de boom denderend, Matthijs koos iets eleganter voor de smalle doorgang langs de slagboom. Achter ons was intussen een auto komen te staan. Béétje gênant.

    Daarna volgde nóg een geweldige afdaling en ineens regende het keihard. Maar zo snel als de regen was begonnen, zo snel was het ook weer voorbij. Bovenaan een verzameling haarspeldbochten scheen de zon alweer. Oké, nog maar een fotootje dan!    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Waar gaan we slapen?

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ⛅ 12 °C

    We hadden genoten van de Tindevegen, maar er is een tijd voor fietsen en er is een tijd voor ontspannen. Het was al laat, en we kwamen in de buurt van de plek die we tijdens onze voorbereidingen als eindpunt in de navigatie hadden ingeprogrammeerd. Dus het moment kwam dichtbij om tent op te zetten, te eten, slapen.... Met Google Maps in satellite view hadden we steeds gezocht naar potentiële kampeerplekken, waaronder hier, maar je wist nooit zeker of het ook daadwerkelijk wat zou zijn. Dus Matthijs hield allerlei slagen om armen en opperde zelfs om ergens aan de weg te stoppen waar het vlak genoeg was, en daar gewoon de tent op te zetten. Het was immers een mooie weg. Maar slapen in de berm zag ik nog niet per se zitten. Ik stelde me het motorgeraas van het verkeer in de avond al voor. "Ik zou toch ietsje idyllischer willen staan," zei ik hem daarom. We passeerden nog wat veldjes waar wel vlakke stukjes te zien waren, maar de plantjes die er groeiden duidden op drassigheid, zo leerde onze ervaring. Dus we besloten in elk geval door te rijden naar het beoogde plekje op de kaart, en dan zouden we daar wel zien of het nog nodig was om terug te gaan of desnoods verder te zoeken.

    Ik was blij dat we het pinnetje op de kaart hadden gevolgd. Want zo kwamen we op de beste wildkampeerplek ooit uit. Een klein weggetje in, de hoek om, achter een grote rots die daar zomaar lag, was een vlak grasveldje omringd door lage begroeiing - hoog genoeg om privacy te hebben vanaf de weg bezien, en er was bovendien een compleet geprepareerd kampvuur met een soort van takken geknutselde stellage er omheen. De Dikke Agnes kon hier perfect staan, en als we durfden... konden we zelfs een vuurtje ontsteken! Het leek alleen zó perfect, alsof dit door iemand was achtergelaten om hier terug te keren. We stonden in dubio, moesten we dit wel doen? We gingen het doen. Er was geen stromend water hier maar vlakbij hoorden we een beek en een stukje lopen hadden we er graag voor over. En dan maar hopen dat er intussen niemand anders zou komen om deze plek alsnog op te eisen.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Briljante kampeerplek

    1 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 12 °C

    We zetten onze tent op en Matthijs wilde de bidons en onze extra waterzak wel gaan vullen bij de beek verderop. We moesten immers toch onze droogmaaltijden klaar gaan maken. En Matthijs wilde ook het fietszweet van zich af gaan wassen, dus dat kon dan meteen gelijktijdig. Ik durfde niet, somehow. De beek was in de buurt van een eenzaam huisje midden in de weide, zo hadden we vanaf de fiets kunnen zien. De afslag er naartoe leek ook het toegangspad naar dat huis. En ik had me net al zo zitten drukmaken of dit kampeerplekje wel "voor ons" was. En dan het idee dat je iemands achtertuin in zou wandelen om van de beek te tappen... Ik had ineens vreselijke schroom. Dus Matthijs ging in z'n eentje een kijkje nemen, en ik zou dan later besluiten of ik alsnog er naartoe zou gaan.

    Toen hij blij en fris terugkwam was duidelijk dat Matthijs wel de zelfverzekerdheid had opgedaan die bij mij ontbrak. Dat kampvuur moest ook maar aan, zo had hij besloten. En ja, waarom ook niet eigenlijk! Althans, toen ik twee weken eerder aankwam in Kristiansand stuurde de Noorse overheid alle binnenkomende reizigers nog een sms dat het in juni verboden was open vuur te maken vanwege de aanhoudende droogte. Maar vandaag was 1 juli. Kwam dat even goed uit! En dit kampvuur was gewoon meant to be. Dus we sprokkelden nog wat extra hout in de omgeving, Matthijs vond wat grote keien waar we op konden zitten, en binnen no time hadden we een gezellig zitje bij de knisperende, geurende, warme vlammen. Met de jetboil kookten we het water uit de beek voor onze maaltijden en koffie toe. En ik kon mijn survivalmes, dat ik speciaal voor deze vakantie had gekocht, eindelijk gebruiken om houtsnippers te schaven van een stuk hout dat te dik was om zo op het vuur te leggen. Zo zaten we een tijdje meditatief te genieten, de camera's bij de hand omdat de ondergaande zon de bergen rondom ons zo mooi bescheen.

    Intussen hoorden we het typische geluid van schapenbelletjes steeds dichterbij komen. En die beesten kwamen op een zeker moment ook in beeld! Want ineens kwam de kleine kudde om de hoek, dwars door de bosjes, recht op ons af. Ze waren helemaal niet zo bang voor het vuur en eigenlijk ook niet echt voor ons. En zo nieuwsgierig! Geweldig leuk vond ik dat natuurlijk. Diertjes maken me altijd blij. Kennelijk groeide er veel lekker plantenmateriaal rond onze kampeerplek, want nadat een paar brutale exemplaren even hun neus in de lege verpakkingen van onze maaltijden hadden gestoken, doken ze allemaal de bosjes in rondom ons. Ze leken ons bijna te omsingelen. Veel ooien hadden lammetjes in hun kielzog, die steeds luidruchtig mekkerden zodra het schaap alweer naar een volgende graspol was verplaatst. Uiteraard klikten onze camera's er weer op los en Matthijs filmde het geheel natuurlijk voor onze film. Het is de vraag of dat voor de kijker thuis nou écht interessant filmmateriaal zal zijn. Maar wat hadden wij hier ontzettend veel lol in.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    In bad

    2 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 9 °C

    Toen we wakker werden voelde ik me vies. Na de fietstocht van gisteren was ik door mijn zenuwen niet alleen ongewassen gebleven, ik stonk nu ook naar houtrook. Immers, waar een kampvuur is is rook, en die komt altijd naar jou als omstander toewaaien, ongeacht de daadwerkelijke windrichting. Dus ik moest eraan geloven. Na een kopje koffie en een ontbijtje met brokjes, liep ik aan de hand van mijn veel stoerdere vriend naar de beek waar hij gisteren al was geweest voor een wasbeurt.

    De beek bleek zo fantastisch als Matthijs gisteren al had verteld, en ik toen voor het gemak even had genegeerd. Je kon er inderdaad komen via het karrenspoor naar het eenzame huisje in de weide, maar die lag toch nog wel een eindje verderop. En vanaf een afstandje bezien zag het er daar uitgestorven uit. Het water kon je bereiken door eerst een bruggetje over te gaan en daarna over enkele grote rotsen te klauteren. De beek startte met een flauwe waterval en liep verder over gigantische rostblokken die zacht afgesleten waren door stromend water dat er misschien wel eeuwenlang overheen had gevloeid. Daarna volgde een verrassend horizontaal stuk en tenslotte stroomde het water het hoekje om, verder naar beneden. Op dat horizontale stuk was een kom ontstaan dat op een natuurlijk zwembad van marmer leek. Het deed me bijna denken aan zo'n luxe spa. Op de bedding lagen geen losse stenen of takken noch was er algenaanslag te zien. Het water was prachtig helder en zag er zo uitnodigend uit dat alle aarzeling van me af was gegleden, ik alle kleding uittrok en zonder gêne in bad ging. Wel wat voorzichtig natuurlijk, gebruikmakend van mijn handen, want ook zonder algen had het glad kunnen zijn en bovendien was het water aardig koud. Het hielp wel dat Matthijs me voor was gegaan. Matthijs prijsde mijn dappere daad expres heel theatraal en we lachten hard om elkaars kreten om de kou. Nee, ik denk niet dat ik ooit een goeie Wim Hoffer word. Maar niemand kan ontkennen dat je toch een soort energieboost krijgt van zo'n koude doop.

    Maar na deze baddersessie werd het hoog tijd om de tent in te pakken en koers te zetten naar onze volgende bestemming. Want er stond ons heel wat te wachten. Op de planning stond namelijk een bergweg met maar liefst 42 haarspeldbochten, die leiden naar een gravelpad gelegen op 1.000 meter hoogte. Daarom heet die weg Tusenmeteren, wat 'duizend meter' betekent. De legendarische bergweg wordt ook wel de Noorse versie van de Boliviaanse dodenweg ('s werelds gevaarlijkste weg) genoemd, althans, zo gaat de mythe. De Tusenmeteren werd meer dan honderd jaar geleden aangelegd, het kostte bijna 30 jaar om 'm te bouwen, en hoewel hij na de opening in 1934 nog de "mooiste weg van Europa" werd genoemd kwam deze bergweg na de oorlog en de jaren die volgden in de vergetelheid. In de sixties werd er een veiliger alternatief aangelegd lager in de vallei, en in de daaropvolgende 60 jaar kwam de oude bergweg zelfs totaal in verval door aardverschuivingen en erosie. In 2020 echter werd er geld ingezameld om 'm te restaureren. En een jaar later (dus nog maar 2 jaar geleden!) ging deze ooit vergeten weg weer open, speciaal voor fietsers en wandelaars. Echter, vanwege de ouderdom van het traject, het hooggelegen smalle pad langs verticale hellingen en de aardverschuivingen die er nog regelmatig plaatsvinden in dit afgelegen gebied, is het geen weg voor risicomijders. Dat was de weg die wij vandaag zouden nemen.    Meer informatie

  • Wendela WallerBikepacking adventure NorwayWendela Waller

    Changing plans, again??

    2 juli 2023, Noorwegen ⋅ ☁️ 12 °C

    Eerst moesten we nog een stukje afdalen naar een nabijgelegen dorp. Daar hoopten we een stevige lunch te kunnen vinden om een goede bodem te leggen voor de heftige maar geweldige klim die zou volgen. De afdaling was weer schitterend. Bijna in het dal kwamen we nog wat sportieve Noren tegen die omhoog aan het (snel)wandelen waren of zelfs hardlopen. Respect! Maar het dorp waar we terecht kwamen, Øvre Årdal, was uitgestorven. Het was ook zondag, misschien lag het daar aan. En het begon wat te spetteren. Hmm. Inderdaad een goed moment om ergens naar binnen te gaan. We hielden halt bij een bakkerij waar enig leven leek te zijn. Daar konden we inderdaad terecht voor lunch. Eerst maar eens een lekkere koffie bestellen en zoeken naar tafeltje met een stopcontact nabij. Alle tafeltjes waren nog leeg, op de enige plek met stroom ernaast na. Daar zaten al twee meiden, druk met elkaar in gesprek terwijl ze aan een smoothie respectievelijk cappuccino lurkten. We verexcuseerden ons, maar gingen toch maar aan het tafeltje er pal naast zitten. We hadden stroom nodig. Je zag die meiden denken: great, twee mufruikende, gekke toeristen in fietsoutfits die allerlei apparaten in het stopcontact komen stoppen, daar gaat onze gezellige koffiedate. Wij deden intussen maar of we het allemaal heel normaal vonden.

    Terwijl we wachtten op onze grote bestelling (waaronder omeletten en smoothies) zagen we hoe het weer buiten maar slechter en slechter werd. En met de toenemende regen nam ook onze twijfel over de komende route toe. Wat te doen? Die dodenweg op terwijl het pijpenstelen regent? Zouden we dan opnieuw zo'n ervaring krijgen als we hadden op de Gamle Strynefjellsvegen, en het uitzicht waarvan je weet dat het magnifiek is weer mislopen? Moesten we ons plan uitstellen, hier een hotel zoeken en dan duimen voor beter weer op maandag? Of moesten we wèl door naar onze volgende bestemming, maar dan via de "veilige weg" door de vallei? Urenlang hebben we hierover lopen dubben. Het weerbericht op verschillende websites dertig keer gecheckt. Zes keer "een definitief besluit" genomen om wel/toch niet te gaan. Totdat Matthijs op een zeker moment naar de wc ging en mij vanaf daar appte: "Misschien moeten we het toch gewoon doen. Het klaart op overal vanaf 16:00 uur ongeveer... Ik weet niet, vind het zoooo zonde om niet te doen. Klimmen wordt een hel. Dat wel. Maar tent opzetten kunnen we denk ik droog. En als het zicht dan toch goed is vanaf 16:00 / 17:00 uur..."

    En zo geschiedde.    Meer informatie

  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • Over ons
  • Groepstracking
  • Pers
  • Voorwaarden
  • Privacy & Cookies
  • Helpcentrum
  • Afdruk