Familiebezoek Brasil

Zaterdagmorgen gingen we toch maar even kijken bij Pedra Azul. We waren wat lui opgestaan. We namen de toeristische aanbevolen route 'Rota do Lagarto'. Een schitterend smal eng slingerweggetje. Het uitzicht was fantastisch, maar omdat we allebei meer op de weg aan het letten waren ging dat een beetje langs ons heen.

Het idee was wat info in te winnen over de wandelingen bij de berg en de souvenirshop te bekijken. Eerst de shop maar even in. Opeens herkende Silvania iemand: 'Heeeejjj!!!'. Ik kende de mensen niet, maar het was dus neef Flavio met vrouw Patricia, zoontje Gabriel en vrienden. Flavio is net zo enthousiast als zijn naam klinkt, dus we maakten al snel deel uit van de groep.

Wat volgde is vooral veel eten en drinken. Eerst naar het naastgelegen terras bij Fjordland, met wapperende Noorse vlag. Daar genoten van het uitzicht, de koffie en de corona's. Toen lunchen bij een Cervejaria waar Flavio de eigenaren van kent. Weer uitzicht op die blauwe steen, maar ook een rondleiding door de bierbrouwerij! Erg leuk en interessant. Het bier ook geproefd uiteraard, dat smaakte erg goed. Misschien wel door de Nederlandse mout die we zagen liggen in de opslag...

Daarna de auto in. Waarheen? We kwamen erachter dat we het eigenlijk niet precies wisten, we volgden Flavio gewoon. De eerste bestemming bleek een wijngaard 10km verderop. Flavio kende ook deze eigenaar en al snel zaten we aan een glas ontzettend lekkere rode wijn! Ik weet niet waarom ik niet gelijk een doosje gekocht heb. De wijn was echt heel lekker. Vol en fruitig van smaak, maar toch een lichte afdronk. Gelukkig kregen we de half aangebroken fles mee.

Al met al al een mooie dag, maar er zou nog meer avontuur volgen in de vorm van een bijna lege benzinetank. Bij het wegrijden bij de wijngaard viel mij op dat de meter nog maar drie streepjes telde. Aiiii, vergeten te tanken! Die drie streepjes werden er al snel twee, en een probleem was geboren. Flavio het probleem uitgelegd en deze was niet blij, maar geen paniek. Eerst nog even druiven plukken, proeven en kopen bij een andere wijngaard even verderop. Daarna kijken we wel.

Er werd overlegd. De dichtsbijzijnde pomp was 10km zandweggetjes verderop. Die konden we wel halen. Flavio ging rijden, de landman ging mee om de weg te wijzen en ik stapte natuurlijk ook in. De rest van de groep moest daar maar even wachten op ons. Ik voelde me een beetje dom en schuldig, maar het bleek een buitenkansje voor oud-rallyrijder Flavio om die nieuwe wagen van ons even lekker uit te laten. Ik en de landman hielden ons (hart) goed vast terwijl Flavio lekker gas zat te geven op dat leuke bosweggetje vol gaten en slingerbochten. Hij kon het wel gelukkig, en gelukkig haalden we ook de pomp op tijd.

In de veertig minuten dat we weg waren, was besproken dat we de geplande churrasco bij Flavio door zouden schuiven naar morgen. Het was me het dagje wel geweest en vermoeid in de auto stappen is geen aanrader hier. Teveel gaten in de weg, malloten op de weg en slingerbochten die volle aandacht vragen.

Onderweg naar huis deden we nog een pizza bij een Italiaanse pousada (incl. houtoven). Heerlijk, maar er was geen pinapparaat. Gelukkig was dat ook geen probleem. We kregen het vertrouwen, het bonnetje en een papiertje mee met wat bankgegevens. We mochten het overmaken of later komen betalen. Dat hebben we de volgende dag gelijk gedaan natuurlijk!Baca selengkapnya