• 日369

    Ambue Ari week 3

    2010年5月8日, ボリビア ⋅ 🌬 15 °C

    Wat een week!

    Het weekend stond in het teken van hard werken...en voor veel andere kampbeoners in het teken van uitgaan. Ook dit weekend hebben ze zich weer flink misdragen on Guarayos...helaas...en helaas is het management te slap om hier iets aan te doen!

    Op de dag waren we druk...in korte tijd moesten de dorms afgebouwd worden en moest de storage voor de rugzakken klaar. Samen met George heb ik de storage gebouwd van jungle hout...zwaar werk want het hout valt moeilijk te bewerken...zagen met de motorzaag...en spijkers moet je eerst in de olie leggen en vervolgens met een tang vasthouden om ze er in te kunnen slaan. Kapotte handen en blaren....maar het is klaar!

    Zaterdag heb ik de ochtend in de keuken gestaan om de dames te helpen met bruidstaarten bakken en garneren. De broer van één van de meiden ging trouwen...het was een leuke afwisseling! Tevens heb ik maandagavond een dinertje gekookt voor Hanah en Justin. Ze hadden een dinertje gekocht bij de veiling om geld te werven voor het park...maar de kok was inmiddels vertrokken. Ik heb mijn kookkunsten aangeboden om het toch door te kunnen laten gaan en heb ze o.a. getrakteerd op hemelse modder! Ik had iets teveel gemaakt...en kon bijna een nieuwe veiling beginnen.

    Ondertussen ben ik iedere middag druk met Popular. Hij heeft me inmiddels geaccepteerd in zijn territorium en met de dag gaat het beter tussen ons. Deze week was Noemi zo druk dat ik een aantal dagen alleen met hem in de kooi ben geweest. Ik mocht hem over zijn kop aaien en bij het passeren op zijn rug. Noemi is zeer blij met de vorderingen...het schijnt uitzonderlijk snel te zijn. Het idée is nu om volgende week met hem te gaan lopen buiten de kooi...en hem aan de runner te zetten. De vorige keer dat hij buiten de kooi is geweest is langer dan een jaar geleden...en dat is toen niet helemaal goed gegaan. We gaan zien of het gaat lukken!

    Met de komst van de Quest kinderen is het een en ander veranderd in het kamp. Vrijwilligers, vooral feestgangers, zijn van hun kat gehaald en vertrekken eerder dan gepland...geen verkeerde ontwikkeling. Het eten is er ook op vooruitgegaan...zo krijgen we tegenwoordig fruit bij het ontbijt...en betere maaltijd in de avond. We zijn inmiddels wel de grootste afnemer geworden van de canbyshop...we zijn een snicker dieet begonnen...bij het ontbijt, de lunch en het diner...

    Helaas nemen ze, tegen eerdere berichtgevingen in, nog steeds vrijwilligers aan en loopt het kamp overvol. Deze week waren er op één dag 81 vrijwilligers...terwijl de faciliteiten ingericht zijn op 30 tot 40 mensen. Dus moet er gegeten worden in shifts en is was er drie dagen geen water meer om te douchen.

    Heleen is deze week ook moeder geworden van een zeer klein brulaapje van iets meer dan 600 gr welke binnen werd gebracht met abcessen in haar nek en aan haar beentjes...en was zeer ondervoed. Om de dag heft ze moederdienst en is ze de hele dag met haar bezig. De andere dag neemt Eva het over en is Heleen druk met voeden en verzorgen van alle andere dieren, 36 papegaaien, capucijner apen, eekhoornaapje, nachtaapje, schildpadden, neusbeertje, Braziliaanse wilde kat en een baby jungle zwijntje....ze vind het fantastisch!! Eva en Bram zijn Belgen en werken beide ook in de quarantaine en zijn inmiddels onze maatjes geworden. Het zijn geen uitgaanstypes en samen brengen we de avonden door op het kamp....en verzorgen we de warme kruikjes voor de aapjes....en het is lekker rustig als iedereen weg is! Helaas werd de rust wel verstoord afgelopen vrijdag door een possum welke in de kooi van de toucans geslopen was en een toucan gebeten had. We waren tot laat in de nacht bezig om hem....en later nog drie anderen....te vangen. Voor de zekerheid hadden we de toucans een nacht verhuisd naar de clinic om de volgende dag eerst het lek in de kooi te zoeken. Met Bram ben ik tevens bezig om een Walibi park te bouwen...en speelpark voor de aapjes van quarantaine ergens onderweg in de jungle op de dagelijkse wandelroute. Ik he been mooie bamboe loopbrug gemaakt en andere leuke speeltuigen. We hopen het park deze week af te krijgen.

    Kortom....de dagen vliegen voorbij.....het weer wordt er helaas niet beter op...veel wind en regen....en koude nachten. De strobedden hebben inmiddels onze vorm aangenomen en worden steeds harder. We hebben besloten om tot zaterdag 15 mei te blijven!
    もっと詳しく

  • 日361

    Ambue Ari week 2

    2010年4月30日, ボリビア ⋅ ⛅ 27 °C

    Het hele weekend was het feest. Donderdag begon het al met afscheidsfeestjes van vertrekkende vrijwilligers...en iedereen kwam zwaar bezopen thuis. Vrijdag was het feest in Santa Maria...en zaterdag in Guarayos...waar de tent ook nog afgebroken werd. Bij alle feesten waren we niet aanwezig...maar de leiding wel. Het was een zootje op het park....mensen kwamen hun bed niet uit...of waren niet in staat om te werken...en dieren kregen geen eten. Er vormde zich twee kampen....de mensen die kwamen voor The Wildlife.....en de groep die kwam voor a Wildlife. Ook bleek dat de general coördinator afwezig was wegens het overlijden van haar broer. Wanneer ze (Noemi) terug zou komen was niet bekend. Ondertussen namen haar vervangers het voor haar waar....op een andere manier. Enkele weken gelden, toen Noemi er nog was, was het allemaal anders....dus wachten we op de terugkomst van Noemi...die iedere dag kan terugkomen.
    Ik had zaterdag avond nog een aanvaring met Sarah, de hoogst genoteerde, omdat bleek dat al het eten op was toen we uit Guarayos terugkwamen zaterdagmiddag. Op de internetsite stond dat we 7 dagen per week drie maaltijden zouden krijgen...in de praktijk wordt er zaterdagavond niet gekookt en moet er eten besteld worden. Sarah was reeds zo bezopen dat ik het gesprek uitgesteld heb tot zondagmiddag...en dat was een heftige. Samen hebben we met Sarah onze onvrede uitgesproken....hetgeen geresulteerd heeft in nieuwe uitdagingen voor Heleen op het park....ze mag binnenkort beginnen in de quarantaine...en dat wil ze heel graag. We moeten echter wel de garantie afgeven dat we tot 15 mei blijven. We hebben besloten om dat te doen..en onze plannen erna iets aan te passen. Voor mij hield het in dat ik voorlopig hele dagen constructiewerk moest blijven doen.
    Dinsdagmorgen zat er ineens een klein Boliviaans vrouwtje in de commodore...Noemi was terug. De sfeer veranderde per direct en de strakke hand was weer terug. De ochtend anuncios duurde langer omdat Noemi het woord nam en de touwtjes weer aantrok....we zijn benieuwd!
    Woensdag ochtend werd ik op kantoor gevraagd door Noemi. Ze gaat het de komende periode druk krijgen met alle achterstand en vroeg me of ik op haar Novia wilde passen....één van de grootste Puma´s van het park....Popular, 90 kilo schoon aan de haak. Een flink getraumatiseerde ex circus puma...met emotieloze ogen als een wolf. Eergisteren ben ik met Noemi aan hem voorgesteld...en gelijk de kooi in. Hij liep recht op me af....gaf me drie stevige tikken tegen me laarzen en zette zijn tanden er vervolgens in. Vervolgens begon hij al pissend zijn territorium af te bakenen. Vandaag, dag drie, heb ik hem alleen gevoerd en zijn kooi schoongemaakt....met de dag gaat het beter. Gelukkig hebben we onze verzekering verlengd...al kan ik in de polis niets vinden over de dekking voor spelen met wilde puma´s. Toch is het een gave ervaring...en een leuke afwisseling in de dagelijkse constructie werkzaamheden. Er moet hard gewerkt worden...maandag komen er 15 jongeren van van Quest Overseas bij...één van de grootste sponsors van het park. Ze komen twee weken op vakantie....er moeten nieuwe dorms gebouwd worden, een storage voor de opslag van backpacks...er moet veel geschilderd worden...en het park moet schoon. We zijn benieuwd wat het volgende week gaat worden.

    Sorry...het is even schaars met de blogs! Het ontbreekt ons aan tijd en de afstanden zijn groot en vaak lastig te bereizen om gebruik te maken van internet. Het is een klein uur rijden vanaf het park naar Guarayos...de bussen staken regelmatig...en taxi´s komen niet vaak voorbij. Regelmatig liften we met een grote groep mee in een veewagen of in een passerende stationwagen (8 in de auto...en vier op de imperial).

    We maken langere dagen dan voorheen. De nachten zijn soms redelijk koel en dan moet er voor de aapjes ´s avonds nog een warme kruik gemaakt worden. We slapen beide slecht omdat er constant mensen in en uit lopen uit de dorms. Het eten is er niet beter op geworden....maar het werken met de dieren maakt het voor beide meer dan interessant om voorlopig te blijven. Helaas was het gisteravond al weer feest in Guarayos en was iedereen weer van het padje. Wij waren thuisgebleven en hebben pannenkoeken gebakken met Noemi en Bram en Eva (twee Belgische schatten van collega´s van de quarantaine). Vanmorgen begonnen we met een zware donderpreek van Noemi...waarbij de leiding flink op de kloten kreeg.....mooi zo!

    We zijn moe.....we gaan nog even wat gezonde dingen kopen voor het ontbijt...en een salteña eten met een koud biertje erbij....de rest van de week wordt het weer water!!

    Oh shit...het was koninginnedag vandaag....helemaal vergeten.....
    もっと詳しく

  • 日355

    Ambue Ari week 1

    2010年4月24日, ボリビア ⋅ ⛅ 22 °C

    De eerste week vrijwilligerswerk zit er op`...en wat voor week!
    Vorige week zondag kwamen we in de middag aan op het kamp langs de doorgaande weg van Trinidad naar Santa Cruz. Nadat we door enkele bewoners verwelkomd waren en de eerste apen al om onze oren vlogen kregen we een intake gesprek met Sarah, Amerikaanse en één van de de coördinatoren van het kamp. Het was een algemeen gesprek met informatie over het kamp, de huisvesting en de huisregels. Gelijk bleek al dat we niet in aanmerking zouden komen voor het verzorgen van een kat of apen omdat er teveel vrijwilligers waren en er genoeg mensen waren die langer dan twee weken willen blijven. Er was voor ons niet veel ander werk dan hele dagen constructiewerk...en misschien nog wat huisdieren of quarantaine. Jammer....want hier kwamen we niet voor....maar wellicht dat het nog veranderd. We zien wel!!
    We kregen een stapelbed toegewezen in het oude hospital tegen de weg en gooiden onze tassen neer. We konden gelijk aanschuiven bij de lunch, de belangrijkste maaltijd van de dag, en raakten al snel in gesprek met de andere vrijwilligers. Op zich een gezellige boel...en erg druk. De locatie is in eerste instantie ingericht voor zo´n dertig vrijwilligers...de slaap facilteiten zijn uitgebreid met een omgebouwd hospital (waar wij slapen) en een extra hostal in Santa Maria, het eerste dorpje op 8 km. De commodor is echter te klein...en dus moet er in shifts gegeten worden.
    De eerste nacht hadden we beroerd geslapen....de matrassen zijn gemaakt van hooi en zijn bikkelhard...na zessen stikt het van de muggen.....en tot 2 uur ´s nachts lopen de thuiskomers door onze kamer op weg naar hun bed, en niet geruisloos!!
    We hebben de eerste dagen wat hand en spandiensten gedaan....geholpen in de bouw, wat toys gemaakt voor de dieren, etc, etc. Er kwam een plek vrij bij de apen, maar die werd aan een ander gegeven...helaas mag Heleen niet met apen werken...dat is alleen aan mannen gegund (nog meer beperkingen!). Wel kwam er een plek vrij bij de huisdieren waar Heleen gelijk kon beginnen. Ze zorgt in twee dagshifts voor het voederen en vermaken van; een tapir (Herbie), twee herten (die haar al het zout van het lijf likken), 30 verschillende ara´s en papegaaien (van heel lief tot heel fel) drie toucans (alle drie zeer fel) twee spidermonkies (zeer baldadig) en een groep struisvogels (vrolijk stel). Mies zit halve dagen in de constructie en de rest ook bij de huisdieren. De eerste dagen heb ik geprobeerd de gaten in de vogelverblijven de dichten....maar ze aten gewoon een niet gaat in het gaas ernaast...teveel roest...dus zinloos! Waarom eten ze gaten...omdat ze zich vervelen. Dus zorgen dat ze erin blijven door ze te vermaken met de aanschaf van spiegeltjes, het maken van loopradjes van boomschijven en bamboo, veel aandacht en kletsen...en muziektherapie. De extra liefde werpt al vruchten af....Heleen is bijna niet uit het hok te slaan!! Verder hebben we een bankje getimmerd voor het verblijf van de tapir Herbie en de twee hertjes (Bambie en Rodolfo). We kwamen er achter dat ze het heerlijk vonden om nadat ze klaar waren met eten met een stok gekroeld en gekriebeld te worden. We hebben twee harde borstels voor ze gekocht....en wachten rustig op het bankje tot ze klaar zijn met eten. En dan laat de Tapir zich op zijn zijde vallen....sluit zijn ogen....en geniet!

    De dagen op het kamp zijn lang:
    6.30 uur komen Amy en Rowan ons zingend wekken met muziek
    7.00 uur beginnen we aan onze weektaak...Mies ontbijt maken voor de Tapir en de herten....Heleen de apen voeren.
    7.30 uur uitvoeren van de dagtaak...kan van alles zijn; baños schoonmaken, helpen bij ontbijt...of ´s avonds de struisvogels naar bed doen...of helpen bij het diner.
    8.00 uur gezamenlijk ontbijt in de comodor; twee harde, droge opf beschimmelde broodjes, restand pasta van gisteren, heet water (iedereen heeft extra spullen mee voor eigen ontbijt)
    8.30 uur dagbespreking op de open ruimte; voorstellen nieuwe vrijwilligers, nieuwe regels, veranderingen, etc)
    9.00 uur aanvang werk. Heleen naar de huisdieren.....Mies in de constructie.
    12.30 uur Lunch in de comodor....de beste maaltijd van de dag. Vlees, groenten, veel rauwkost, rijst, pasta en aardappelen....en limoenwater.
    tot 14.00 uur pauze. Wasje doen...of wat extra kletsen met de vogels, etc
    14.00 uur aanvang werk ...beide bij de huisdieren...groente en fuit snijden, dieren voederen, hokken schoonmaken, etc.
    17.30 uur Koude douche...als er water is!
    18.15 uur Diner.....éénpansgerecht...pasta of soep...niet bijzonder.
    Daarna....muggen wegslaan....muggen wegslaan...wat kletsen....vroeg naar bed.....spelletje...etc

    Vandaag is het zaterdag...onze eerste middag vrij! We zijn na de lunch naar Guarayos gereisd om wat te drinken...wat inkopen te doen...en even te internetten. Hierbij de eerste foto´s...de rest volgt later!
    もっと詳しく

  • 日354

    Vrijwilligerswerk bij Ambue Ari

    2010年4月23日, ボリビア

    Deze blog schrijf ik voor backpackers welke het idee hebben om vrijwilligerswerk te gaan doen bij de organisatie Inti Wara Yassi op parque Ambue Ari.

    De eerste dag dat we aankwamen op het park had wellicht gelijk al de laatste kunnen zijn. De informatie welke je leest op de mooie site is niet altijd in overeenstemming met de werkelijkheid. Veel backpackers komen naar het park en melden zich aan voor een langere periode dan de minimale van 15 dagen. Ze zeggen dat ze een maand of langer blijven en krijgen daarmee de mogelijkheid om voor een kat of apen te zorgen. In de werkelijkheid blijven ze korter, soms zelfs korter dan de minimale termijn van 15 dagen. Wij waren bij het intakegesprek zo eerlijk om eerst 15 dagen te blijven om de kat uit de boom te kijken en krijgen nu zelfs geen kat te zien.
    Bij binnenkomst wordt je tevens zeer vriendelijk behandeld, voorgesteld en krijg je een intake gesprek....als je eenmaal betaald hebt is de aandacht ineens een stuk minder!
    Het park staat in de nabije omgeving niet goed bekend bij de plaatselijke bevolking. Er zijn in het verleden een aantal dingen gebeurd waardoor het park het image heeft gekregen van rijke gringo´s welke met dieren komen spelen. De leiding van het park geeft aan moeite te hebben met het beeld en heeft regels opgesteld met betrekking tot drankgebruik en gedrag, alleen doen ze niets aan de uitvoer ervan. Zo mag er doordeweeks geen alcohol gedronken worden in de nabije dorpen. Tijdens de eerste week van ons verblijf gingen een aantal longstayers het kamp verlaten en werd er op donderdag een afscheidsborrel gehouden in Guarayos. Helaas werd er teveel gedronken en werd er ook nog het een en ander vernield...in het bijzijn van enkele coördinatoren. Op vrijdagavond was het weer feest en kwamen de feestgangers om 3 uur thuis en vanavond is het weer bal. Al met al worden er drie tot vier avonden gefeest in de week. Helaas moeten de echte dierenvrienden het werk de volgende dag opknappen omdat de hangovers het massaal laten afweten en de leiding hier niets over zegt.De directeur van het park, ene Sandro, is de grootste slapjanus van het hele stel. Hij heeft niet de beleefdheid om zich voor te stellen, zegt geen woord en is heeft in zijn functie als dierenarts al wat dieren laten barsten.
    Tijdens ons verblijf werd op een avond de groep bij elkaar geroepen voor een belangrijke mededeling. Sarah, de enige betaalde vrijwilliger in dienst, kwam met de mededeling dat de president uit functie was gezet wegens diefstal en dat hij mogelijk op korte termijn zou langskomen met de emigratiedienst om verhaal te halen. Er werden bedragen van de diefstallen genoemd en wat ermee gekocht was. Ook werd hij omschreven als agressief en gevaarlijk. Er werd ons gevraagd om niets te doen als hij langs kwam en hem beslist niet door te sturen naar de leiding...welke op het punt stond om het park te verlaten. Al met al hebben we de eerste week een hoop bizarre dingen meegemaakt.

    De organisatie is in eerste instantie uit op geld! Er wordt zeker niet gehandeld in het teken van de dieren en voor het welzijn van de dieren! Iedereen is vogelvrij en mag doen en laten wat hij/zij wil. Er is een zeer slecht management! Jammer dat de feestgangers voorkeur hebben boven echte dierenvrienden. Het is een dierentuin voor rijke gringo´s!! Ben benieuwd hoelang we hier nog blijven!
    もっと詳しく

  • 日348

    Ascencion de Guarayos

    2010年4月17日, ボリビア ⋅ ☀️ 30 °C

    We zijn aangekomen in Ascencion de Guarayos....de laatste stop om inkopen te doen voor het park waar we vrijwilligerswerk gaan doen. Het was vanmorgen weer een feestje om hier te komen. Laat me vertellen.
    We hadden gisteren buskaartjes gekocht bij Trans Punita (of zo) om met de bus van 9.00 deze ochtend te vertrekken. Dat was al even zoeken omdat alle bussen naar Santa Cruz ´s avonds vertrekken....waar niet in Bolivia. Enfin...we stonden er al om 8.30 en de dame achter de balie zei dat de bus om 9.30 uur zou vertrekken....tijd voor een vers vruchtensapje en nog even relaxen. Echter bleef tot 9.15 uur de bus aan de straat staan....en lag de chauffeur nog bovenin te pitten. Een vriendelijke man kwam ons vragen of we ons bij de balie wilden melden...we gaan?! Jammer...de bus gaat helemaal niet! Te weinig passagiers! Vanavond om 9 uur gaan wel wel weer! Huh....en de andere bussen gaan ook niet want die hebben hetzelfde probleem!
    Misschien één busje vullen met alle mensen? Nee...vanavond terugkomen. Terwijl Heleen de tickets omruilde tegen contanten liep ik nog even de terminal op...er stond nog één bus waar mensen bezig waren....Flota Copacabana was aan het voorbereiden voor vertrek. In eerste instantie konden we niet mee want de bus was voor een besloten gezelschap......wat meer uitleg en wat extra drama....nou vooruit...tot Guarayos...voor 50 BS p.p. Snel werden de rugzakken in een ander luikje gestopt en was het wachten op het gezelschap. Om 9.30 kwamen ze aan....en om 9.45 mochten we instappen om de hoek van de terminal...we zijn zwartrijders!! We mochten niet bij de gasten zitten...maar moesten voorin bij de chauffeurs. Mies opgevouwen in de slaapcabine achter de stoelen...en Heleen op de koelbox tussen de chauffeurs. Na vier uur in de kreukels kwamen we aan in Guarayos. Trouwens opvallend veel dode dieren onderweg op de weg gezien....slangen, paarden, geiten, koeien, varkens, vossen, enz..
    Bij aankomst hebben we de chauffeurs bedankt en een taxi genomen naar het hotel aan het plein. We hebben lekker fruit gegeten met uitzicht op het kleurrijke kerkhof en hebben beide een T-Shirt gekocht met lange mouwen...voor in de jungle...en wat boxen pringels, jam, biscuits en muesli als extra voor het ontbijt.
    Nadat we een tukkie hadden gedaan en wat op internet uitgezocht hadden zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. We kwamen uit bij een klein Braziliaans restaurantje op in een bocht van de doorgaande weg. Er was maar één menu.....en er was limonade. We kregen gegrild rundvlees, een soort nasi met kip, zoute tomaten, saltenas op z´n Braziliaans en frigoles....heerlijk! De DVD met Braziliaanse muziek (met Engelse ondertiteling) was meer dan vrolijk! Volgende keer als we komen eten krijgen we een kopie. We moesten 40 BS afrekenen. Vanavond is het zaterdag avond....uitgaansavond in Guayaros...en wat doe je dan? Je treekt een schone spijkerbroek en een T-shirt aan....gel in je haar....je koopt een paar liter benzine....en je sjeest 100 x de enige straat van Guarayos heen en weer. Oversteken op eigen risico.
    Morgen gaan we naar Parque Ambue Ari....om te helpen met de dierenvan het vrijwilligersproject Inti Wara Yassi....15 dagen de jungle in. Wellicht dat we hier tussendoor nog een keer langskomen om een blogje aan te maken.....anders wordt het ergens begin Mei pas!

    Groetjes!
    もっと詳しく

  • 日347

    Jaartje verder..

    2010年4月16日, ボリビア ⋅ ☀️ 27 °C

    Tja...als je een jaar weg gaat.....ben je ook een keer jarig. Vandaag is het weer zover en gelukkig doen we er niets aan. Het is allemaal anders als je op reis bent!
    Vanmorgen werd ik wel zingend wakker gemaakt door Heleen! Het feestontbijt is erbij ingeschoten, we hebben beide een shakegenomen en Heleen een saltaña...die houd altijd van hartig. Op het plein hebben we, net als gisteren, een scooter gehaald (dat gaat hier zo makkelijk....je geeft je ID card af, krijgt een brommer mee....lekker rijden maar....even aftanken voor 50 BS = 5 euro....en terugbrengen en 10 BS per gebruikt uur betalen).
    Gisteren zijn we naar Balo gereden om voor vandaag een afspraak te maken om met een visser de Rio Mamoré op te gaan om roze dolfijnen te spotten en te zwemmen. De eigenaar van het restaurant zou iets voor ons regelen vandaag...zorg dat je hier om tien uur bent.
    Wij waren te vroeg....maar het was geregeld. De man van één van de kokkinnen gaat vandaag met ons op pad...en de twee kleine zoons gaan mee in het houten bootje met grasmaaier aandrijving ( je kent ze wel...die mannetjes die met zo´n handmaaier het gras om de bomen en de palen wegmaaien.....nou, zo´n ding hing achter de boot). Wel vrolijk....je noemt elkaar niet bij de naam in Bolivia....iedereen heeft een bijnaam. Zo gingen vandaag Gordo en Flaca mee aan boord....de dikke en de dunne. Wel vaker hebben we in telefoongesprekken en op straat bijzondere namen gehoord...en dit is typisch iets voor Bolivia.
    Enfin...we gingen op pad....en de motor maakte zoveel herrie dat na bocht één alle wilde dieren gevlogen waren. Er kwam hier en daar nog wel een Tucan voorbij...en we zagen nog wat andere leuke vogels...maar verder was het een hoop herrie en weinig snelheid. Na 2,5 uur dobberen kwamen we uit op een reder gedeelte van de rivier waar we te water gingen. Er waren inderdaad een stuk of drie dolfijnen om ons heen....echter wilde ze niet met ons spelen....jammer!
    We hebben nog een extra rondje getuft....en er vloog nog een enorme grote vis (cm of 40) langs mij heen de boot in...recht in de armen van Heleen...die net als ik zo schrok....en de vis verdween aan de andere kant weer in het water. We keken elkaar allemaal aan zo van...wat gebeurde hier nou?!
    Op de terugweg zijn we over een laguna gevaren...en moesten we stoppen omdat de schroef vol met rotzooi zat. De zoontjes gooide hun hengeltjes uit en in minder dan tien minuten lagen er tien vissen in de boot te spartelen...dat wordt de lunch!!
    Om 3 uur waren we weer terug bij het restaurant en hebben we onze gids 200 BS betaald...hebben we de scooter gepakt en zijn richting Trinidad vetrokken....beide flink gekleurd van het zonnetje.

    Vanavond mag ik kiezen waar we gaan eten....
    もっと詳しく

  • 日345

    TAM Dagje..

    2010年4月14日, ボリビア ⋅ ☀️ 30 °C

    We hadden niet gedacht nog te gaan vliegen vóór 3 Juni....maar toch! Vandaag gaan we vLiegen van Rurrenabaque naar Trinidad...ook Bolivia! We moeten ons om 8 uur melden bij de officina van TAM twee straaten verder....maar eerst rustig ontbijten. Het kantoor blijkt nog gesloten...we zijn ook best vroeg! Nadat eerst de luiken geopend zijn, de boel stofvrij is genaakt en de hut geveegd is gaat de voordeur open en mogen we naar binnen. Gisteren was ons verteld dat we hier vandaan met een groepstaxi naar het vliegveld van Reyes (klein dorpje in de buurt) zouden vertrekken voor 15 BS p.p.......vandaag blijkt anders...en heel anders!! We moeten een taxi nemen naar de busterminal van Rurrenabaque......daar vandaan kost het inderdaad 15 BS p.p. met een mini busje naar Reyes, maar dan moeten er wel minimaal zes personen gaan. We hebben mazzel....het busje zit met ons erbij vol en vertrekt meteen. Het ritje van 30 minuten blijkt een klein uurtje te zijn...en we moeten ons melden voor de incheck bij de officina van TAM in Reyes.....midden in het centrum. De chauffeur van het busje is zo vriendelijk om ons daar af te zetten. Nadat we ingecheckt hadden en 29 BS extra betaald hadden voor ons overgewicht mochten we naar het vliegveld....aan de andere kant van het dorp. Hoe? Met de brommer taxi! Gewoon bij iemand achterop stappen en voor 7 BS een paar bospaden af tot je bij de ¨earopuerto¨ wordt afgezet.
    Hier is niemand!! Geen vliegtuig....geen medereizigers....alleen een oude manke man welke ons begroet. Hij is van de catering...tenminste, hij heeft een koelbox met lauwe meuk in de verkoop. We moeten nog een half uur wachten tot we vertrekken (geplande vertrektijd 10.30 u) en besluiten wat foto´s te maken en een verfrissing te kopen.....en raken aan de praat. De man volgt ook nog een computer cursus en vraagt ons hem te helpen met zijn Tarea...en vraagt ons twaalf landen te noemen in Europa.....welke hij snel opschrijft. Inmiddels verstrijkt de tijd.....is het 10.40 uur....is er geen vliegtuig....maar lopen er langzaam meer mensen binnen met nog in te checken bagage of met pakketpost. Iets voor elven schiet de man van de catering in een oranje hesje en hinkt met twee felgekleurde stokken het gras op. Wij dachten dat er een brommer voorbij kwam....het blijkt ons vliegtuig te zijn wat via het gras voorbij komt zeilen. Bijna kwam het tot stilstand tussen de koffers welke klaargezet waren door de Bolivian Menzis Crew.....het gaat allemaal goed! De man heeft het vaker gedaan......later loopt hij samen met de piloot een inspectierondje om de oude Singer......we noemen hem Manis!
    Er wordt flink uitgeladen....flink ingeladen....het is druk op het vliegveld. De uitgang van onze ¨gate¨ wordt met spanlinten afgebakend en de piloot komt wat formulieren invullen. Om 11.30 uur mogen we aan boord....via de achterkant van het vliegtuig moeten we een soort laadklep beklimmen....tussen de dozen en pakketten. We hebben een plaatsje voorin...met zicht naar achteren. We kunnen weg....of niet. Nadat we twee keer koppen geteld hadden bleek er een passagier te ontbreken.....connotie, wat nu, help! De passagierslijst werd doorgenomen en de ontbrekende man bleek een kennis van iemand aan boord....even bellen....ja,ja...ik kom er aan!
    Tien minuten later konden we weg....rede van vertraging onbekend, kan geen klok kijken, tijd vergeten.....anyway, we gaan!!
    De naaimachine werd gestart....en we denderden de baan af.....in een bloedhete cabine en een walm van kerosine. Gordels ontbraken, leuningen waren lam....maar we zaten....opgevouwen! In het begin was het lastig om hoogte te maken....niet gek met al die zooi aan boord. Ik zat gelukkig naast de gereedschapskist welke naast me in het gangpad stond...en ik zag een hamer naast de ingang liggen. We zijn het inmiddels gewend......we kunnen er smakelijk om lachen...we keken elkaar aan en waren gelukkig!
    Twintig uur bussen werd in een uur overvlogen...we daalden in op Trinidad......waar het al 20 dagen regent....maar het net een kwartiertje droog is.
    Wel weer een leuke ervaring!!
    もっと詳しく

  • 日344

    Links of Rechts?

    2010年4月13日, ボリビア ⋅ ⛅ 31 °C

    We hebben een besluit genomen. We moesten kiezen tussen terug bussen naar La Paz en daar vandaan naar Santa Cruz....of vanuit Rurrenabaque bussen naar Trinidad en daarna naar Conception (daar in de buurt) waar we vrijwilligers werk gaan doen. Het is het einde van het regenseizoen....en de wegen zijn nog niet helemaal droog...we horen verhalen over mensen die de bus uit moeten om hem uit de modder te duwen......maar de weg schijnt begaanbaar te zijn.....en de reisduur schijnt 14 uur te zijn (al hebben we verhalen gehoord dat dat langer is).
    Ook de eigenaar van ons hotel bevestigd de lange reisduur (vaak meer dan 20 uur) naar Trinidad en voegt er aan toe dat er vaak geen zitplaatsen meer zijn als de bus in Rurrenabaque aankomt. Tevens kun je vaak nog een aantal uur op de terminal zitten wachten tot ie op komt dagen en moet je zelf weer op zoek naar de juiste bus....beetje vergelijkbare situatie als vanaf Coroico dus. De bus mag dan wel veel goedkoper zijn, maar we hebben besloten om toch te gaan vliegen morgen. Om acht uur moeten we ons melden voor de incheck op het kantoor in het dorp. We zijn benieuwd naar het gewicht van onze bagage want boven de 15 kilo p.p. moeten we bijbetalen ( 0,50 eurocent per kilo...hahaha). Vervolgens gaan we met de taxi naar Reyes om daarvandaan om 10.30 naar Trinidad te vliegen....aankomst 11.40 uur.....lijkt wel op de vlucht naar de Corn Islands van vorig jaar.

    Verder zijn we lui...zijn we via internet alweer een aantal zaken aan het regelen voor in Nederland zoals de verzekeringen en de zorgverzekering, hebben we onze oude Uno weer terug gekocht en zijn we al weer aan het bomen over werk. Gisteren dachten we een dagje rustig aan het zwembad te liggen maar werd onze rust verstoord door een geel blauwe vogel (ja Margreet, die bestaan ook, zie foto....we gaan trouwens in de buurt van Trinidad proberen een dagje met de vissers mee te gaan om nog meer roze vriendjes te spotten). Tja...het is al weer 13 April.....nog anderhalve maand.....het lijkt nu wel nog sneller te gaan!!
    もっと詳しく

参加する:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android