• Esther de Cooker
  • Robbert de Cooker

Georgië

Twee weken in de natuur in Georgië. Vanuit Tbilisi maken we een rondreis door de bergen, langs kloosters, grotwoningen en Sovjet-overblijfselen. We hopen enkele nachten te kunnen kamperen in onze daktent om te genieten van de natuur en de ruimte. Читать далее
  • Borjomi Central Park

    28 мая 2023 г., Грузия ⋅ 🌩️ 21 °C

    Borjomi blijft een vreemde stad. Een deel is totaal vervallen en verpauperd. Het centrum is wel opgeknapt en is levendig met toeristen. De stad is beroemd om de vele waterbronnen, die elk hun eigen smaak hebben. De bekendste is de Ekaterina Spring, waar je gratis je fles kunt vullen. Het water is warm en smaakt inderdaad naar het water wat overal in Georgië verkocht wordt als mineraalwater. Het is licht bruisend en een beetje zout.

    Verschillende bronnen zijn er te vinden in het centrale park van de stad, welke in een kloof ligt waar een riviertje door loopt. Langs het wandelpad liggen verschillende attracties voor kinderen, waaronder een achtbaan, spiegelhuis en sprookjesland. Ook valt er een waterval over de klif en kun je met de gondel naar een plateau waar een reuzenrad staat.

    Het begint wat te rommelen en regenen, wij gaan terug naar de auto en gaan naar een bijzonder restaurant. Daar heeft de tijd en het interieur 30 jaar stilgestaan en een echtpaar van 70+ kookt nog ouderwets lekker. De rijkgevulde kippensoep is een aanrader.
    Читать далее

  • Ananuri Fort

    29 мая 2023 г., Грузия ⋅ 🌧 20 °C

    De volgende ochtend doen we wat boodschappen en kopen een brood bij de bakker. Georgië heeft enkele supermarktketens, waaronder de Spar. Verder heeft ieder dorp wel een winkeltje waar je de basisdingen kunt kopen. Een plat brood van de lokale bakker heeft onze voorkeur, deze zijn uiterst smaakvol. We bekijken in Borjomi nog 2 Sovjet mozaïeken.

    We hebben vandaag een saaie rit voor de boeg en rijden naar de snelweg toe om zo wat op te kunnen schieten. Het rijgedrag van de Georgiërs blijft opmerkelijk, soms schieten ze je voorbij, om dan weer door ons ingehaald te worden. Wij zetten de cruise control steady op 110 km. Net voor Tbilisi slaan we linksaf de Military Highway op. Deze weg is de enige verbinding met Rusland en erg belangrijk voor het vrachtverkeer. We zien veel vrachtwagens uit alle landen van de Zijderoute, waaronder Kirgizië, Tadjikistan, Kazachstan, Rusland, Armenië en Turkije. De helft van de personenwagens is Russisch.

    We komen in een kudde schapen terecht die de hele weg in beslag nemen, maar kunnen er gelukkig achter een andere auto aan doorheen rijden. We stoppen bij het Ananuri Fort, wat op een heuvel naast een reservoir ligt. Het fort heeft een citadel, toren en in het midden de kerk van de moeder van God uit de 16e eeuw.
    Читать далее

  • Military Highway naar Stepatsminda

    29 мая 2023 г., Грузия ⋅ ⛅ 21 °C

    De route van de Military Highway wordt al sinds het begin van de jaartelling gebruikt. Begin 19e eeuw werd er door de Russen een weg aangelegd en later verbeterd met tunnels en bruggen. In de 20e eeuw werd de weg steeds minder belangrijk en Rusland sloot zelfs in 2006 de grens. Na aandringen van Armenië werd de grens in 2013 heropend en gezien het vele vrachtverkeer is het nu weer een belangrijke route geworden.

    Wij zijn de kudde schapen net voor en profiteren hiervan als we door een lange vallei rijden, we hebben weinig last van langzaam verkeer wat achter de kudde is blijven hangen. We passeren veel troosteloze aanbieders van rafting trips en halal restaurants. Er zijn geen klanten en de modderige rivier nodigt niet uit. Via een serie haarspeldbochten waar de vrachtwagens moeite mee hebben komen we bij het skioord Gudauri. Deze is populair bij zowel Georgiërs en Oost-Europeanen. Net buiten Gudauri staat het vriendschaps monument uit 1983 tussen Rusland en Georgië, wat 200 jaar aan banden viert. Op dit punt heb je ook een prachtig zicht op de hogere pieken van de Kaukasus, die nu deels in de wolken zitten.

    We zetten koers naar de Jvaripas, waarbij we een serie lawine tunnels door moeten, die te smal zijn voor het verkeer. De pas is in de winter vaak gesloten, om deze reden zijn de Chinezen een 9 km lange tunnel aan het aanleggen onder de berg door. We dalen de pas af naar Kazbegi, waar een lange rij vrachtwagens staat te wachten om de grens met Rusland over te gaan. Hier hebben we een huisje geboekt, welke mooi uitkijkt over een van de hoogste bergen van de Kaukasus, Mt. Kazbegi van 5054 meter hoog. Dit is een uitgedoofde vulkaan, wat goed aan de vorm te zien is. Op een heuvel voor de berg ligt historisch gezien een van de belangrijkste kerken van het land.
    Читать далее

  • Stepatsminda

    29 мая 2023 г., Грузия ⋅ ⛅ 22 °C

    Bij onze cabin is het bijna te heet in de zon. De koeien lopen aan de overkant van het ravijn naar een watervalletje om te drinken, later komt de boer ze ophalen. We aanschouwen ook de vele vrachtwagens die over de weg kruipen naar de grens. Tussendoor vliegen de auto's die altijd haast hebben. Plek om in te halen vindt men altijd, ook al moet hij dan maar remmen of aan de kant.

    We gaan naar een klein restaurantje met een paar tafels, waar een ontzettend aardige dame van in de 80 de boel runt met haar dochter. Het zit vol, dus het is hard doorwerken voor hen. We bestellen een viertal gerechten, waaronder Kinkhali, de Georgische variant van dumplings. We drinken limonade bij het eten, die vaak in de smaken peer, citroen en dragon te krijgen is. In het straatje ernaast scharrelen de varkens en zien we twee schattige puppies. Als de zon achter de bergen zakt steekt de Trinity kerk op de heuvel mooi af tegen het licht.
    Читать далее

  • Trinity kerk Gergeti

    30 мая 2023 г., Грузия ⋅ ⛅ 17 °C

    De avond en nacht regent het behoorlijk door. Op de weg naar de Russische grens ontstaat in het donker een file door pech of een ongeluk, die wordt door de politie snel opgelost. De volgende ochtend is het grijs en druilerig, dus we doen het rustig aan. Tegen het middaguur is het iets beter en rijden we naar de Trinity kerk uit de 14e eeuw. Deze kerk is niet alleen schitterend gelegen en het symbool van Georgië, maar ook belangrijk geweest in het verleden om schatten uit Tbilisi veilig te stellen tegen plunderende Perzen.

    Soms komt de zon erdoor en de bergen tevoorschijn, het blijft buiig. Ik loop nog naar de top van een heuvel om wat foto's te maken, een herder houdt zijn kudde schapen op de berghelling in de gaten.
    Читать далее

  • Skiresort in Gudauri

    30 мая 2023 г., Грузия ⋅ ⛅ 20 °C

    Wegens het slechte weer besluiten we naar Gudauri te rijden, het skioord op een uur van Stepatsminda. Dat blijkt een goede keuze, want daar komt de zon tevoorschijn. We verblijven in een van de vele ski hotels van het dorp. Onze kamer is bloedheet, als we aan de vloer voelen blijkt de warmte daarvandaan te komen. Er komt iemand van de receptie, die natuurlijk denkt dat wij de verwarming aangezet hebben. Ook hij concludeert dat er iets niet goed is, en geeft ons een upgrade naar de Executive Floor. We hebben nu een kamer met apart zitgedeelte en een mooiere badkamer.

    Op de 7e verdieping van het hotel kijk je vanuit het restaurant uit over de Kaukasus. We bestellen een cheeseburger, wat een goede keuze blijkt te zijn. We zijn de enige gasten in het restaurant. Het personeel houdt zich bezig met de planten water geven en dingen ordenen.
    Читать далее

  • Sighnagi

    31 мая 2023 г., Грузия ⋅ ⛅ 27 °C

    De volgende ochtend is het goed weer en het is gelukkig niet druk op de weg. We rijden vanuit de bergen terug over de Military Highway naar het stuwmeer en vervolgen onze weg door het voorgebergte van de Kaukasus richting het oosten. We komen door een paar valleien waar de bloemen weer volop bloeien en drinken koffie op een verlaten akker.

    Het wagenpark van Georgië bestaat uit vooral geïmporteerde auto's. In Tbilisi en het westen zie je veel Amerikaanse auto's, maar ook veel met het stuur rechts, welke voornamelijk uit Japan komen. In heel het land rijdt de Prius in grote getallen rond. Europese auto's zie je weinig, en de trouwe Lada's doen nog goed dienst. De Ford Transit en Mercedes Sprinter doen het zakelijk goed.

    De weg daalt af vanuit de heuvels naar een brede vallei waar vooral druiven worden geteeld voor de wijn. Georgië is het oudst producerende wijnland ter wereld, maar staat hier niet bekend om. De vallei staat vol cipressen en populieren. Het lijkt een beetje op Italië. Het is kersentijd, op de markt is het druk en staan tientallen busjes vol met kersen.

    Via een serie haarspeldbochten komen we in Sighnagi. Deze stad ligt bovenop een heuvel en het uitzicht over de vallei beneden en daarachter de Kaukasus is erg mooi. Het oude centrum wordt gekenmerkt door een kerk en de stadsmuur uit de 18e eeuw, waar je een stuk over kunt lopen. In het park staat een groot monument voor de Tweede Wereldoorlog.
    Читать далее

  • St Nino / Bodbe klooster

    31 мая 2023 г., Грузия ⋅ ☁️ 27 °C

    Net buiten Sighnagi ligt het Bodbe klooster. Volgens de legende kwam de evangelist St. Nino in de 4e eeuw naar deze regio en zorgde ervoor dat het Christendom de godsdienst werd van het toenmalige Georgië, wat Iberia heette. Sinds haar dood staat er in verschillende vormen een klooster op deze plek. Tijdens de Sovjet-Unie werd het complex gebruikt als een ziekenhuis.

    De oude basiliek waar St. Nino is begraven is prachtig versierd en de muren voorzien van schilderingen. De tuinen van het complex zijn door een ringetje te halen, de rozen staan nu vol in bloei. De grote kerk die prominent op het terrein staat dateert van 2012. Het begint ondertussen overal om ons heen te onweren.
    Читать далее

  • Dedoplistskaro

    31 мая 2023 г., Грузия ⋅ 🌧 26 °C

    We willen vandaag kamperen, aangezien het warm is. Helaas barst een hevig onweer los als we richting de kampeerplek rijden. Deze zal nog een paar uur aanhouden volgens de weerradar, we boeken een hotel en rijden door naar Dedoplistskaro. Als we de stad inrijden stroomt het water door de straten.

    Het hotel is nieuw gebouwd, de kamers zijn op de eerste verdieping en daarboven is nog een groot terras in aanleg met een afdak erboven. Het gebouw doet een beetje vreemd aan, maar de kamer is mooi en netjes. De eigenaar is erg trots op het hotel en laat ons het overdekte zwembad zien.

    In Georgië moet je een vergunning aanvragen indien je binnen 5km van de landsgrens wil reizen. We hebben gisteren een aanvraag ingediend, maar nog geen antwoord gehad. Deze vergunning hebben we morgen nodig. Ik bel naar Tbilisi en na een paar vragen is het duidelijk dat er nog niets mee gedaan is. Over een uur kan ik terugbellen. Voor die tijd gaat de telefoon al, het is het hoofd van het ministerie van binnenlandse zaken. Hij wilde mij persoonlijk bellen dat alles in orde is en de permit morgenochtend kan worden afgehaald. Hij staat ons 24 uur per dag ter beschikking. Blijkbaar schaamt hij zich dat de vergunning nog niet was verstrekt.

    Nu kunnen we met een gerust hart wat gaan eten. De plaats zelf is ontzettend uitgestrekt en tijdens de Sovjet-Unie waarschijnlijk belangrijk. Nu staan er zoals overal in het land veel vervallen gebouwen, waaronder het treinstation. In het centrum is een verandering gaande, gebouwen zijn en worden opgeknapt, er is een nieuwe stoep aangelegd en er wordt druk geveegd om de straat schoon te houden.

    Echte restaurants zijn er niet, wij hebben wat via Google gevonden op de eerste verdieping van een gebouw. We moeten even roepen, maar dan komt er iemand tevoorschijn. We kunnen wat eten en er wordt iemand gebeld die Engels kan. Samen bepalen we wat wij lekker vinden en wat het menu van de dag wordt. En dat liet goed smaken. Terug in het hotel doen we een duik in het warme water van het zwembad. Deze heeft geen zuivering/circulatie of verwarming, dus wordt puur opgewarmd door de zon en warmte in de ruimte. Over het ontbreken van het zuiveringsgedeelte zullen we het maar niet hebben. Het zwom in ieder geval heerlijk.

    Vanaf het dak van het hotel kijk je mooi over de Kaukasus naar het noorden en zelfs over Azerbaijan heen tot aan de bergen op de grens met Azerbaijan en Armenië. We hebben weer een paar vrienden gemaakt op straat, die de volgende ochtend een lekker ontbijt krijgen.
    Читать далее

  • Op weg naar grensgebied met Azerbaijan

    1 июня 2023 г., Грузия ⋅ ☀️ 27 °C

    De volgende ochtend gaan we vroeg weg bij het hotel om onze permit op te halen bij de grenspolitie. Deze zit aan de andere kant van de stad. Eenmaal daar komen we bij een gebouw dat volledig is omgeven door een hek. Bij de poort staan drie mannen, die gebaren dat we buiten moeten blijven en wuiven met een papier. We proberen duidelijk te maken dat het al geregeld is door Tbilisi, maar dat wil niet lukken. Ik bel mijn contact bij het ministerie, die alles aan hen uitlegt. Paspoorten en tien minuten wachten wordt er geblaft.

    Dat blijkt uiteindelijk te kloppen en we krijgen een klein papiertje met daarop een stempel. We kunnen op weg vanuit Dedoplistskaro richting het zuiden. We passeren St. Ellia's kerk, welke op een rotspartij is gebouwd. De weg is lang geleden geasfalteerd, maar zit nu vol gaten en het asfalt is grotendeels weggesleten. Er zijn nieuwe karrensporen gemaakt naast de weg, die een stuk beter rijden. Het landschap is prachtig met rollende, groene heuvels en her en der een vervallen boerderij. De voorjaarsregens hebben hun werk gedaan op het landschap, maar ook op de weg

    De grootste hindernis van vandaag is modder. De aarde bestaat hier uit een dikke laag klei, waar onze Mitsubishi soms doorheen moeten ploegen. In 4WD stand kan onze Mitsubishi veel aan, maar van een banden profiel is geen sprake meer. Ook zit de modder dik in de wielkasten. Het is soms goed mikken waar te rijden, wel of niet door een plas, of toch maar door de modder naast de weg. Gelukkig kunnen we op droge stukken de modder uit de banden rijden, waarbij de klodders hoger dan de auto om ons heen vliegen.

    Tot onze opluchting houdt de nattigheid na een tijdje op. Het landschap lijkt ondertussen op een mix van een Namibische savanne en Amerikaanse semi-woestijn. Het landschap is deels groen, deels kaal en begroeid met lage bomen. We drinken koffie langs de weg en vervolgen onze weg naar het Dalis Mta reservoir. Hier rijden we over de betonnen dam, met het blauwe water van het meer links van ons. Een paar keer komen we een auto tegen, waaronder een Duitse kamperbus.
    Читать далее

  • Takhti Tepha mud volcanoes

    1 июня 2023 г., Грузия ⋅ ☀️ 28 °C

    Na het reservoir wordt het landschap steeds droger en woester . Overal in de vallei staan boerderijen, deels verlaten en deels nog in gebruik in de winter, als het vee uit de bergen komt waar het dan te koud is. De weg wordt uiteindelijk een karrenspoor, maar is nu zand en beter te berijden. We rijden een keer verkeerd en klimmen dan via een canyon en heuvelkam naar de top van een heuvel.

    Bovenop zijn de Takhti Tepha mud volcanoes. We eten eerst een broodje op de parkeerplaats en wandelen dan naar de vele borrelende modderpoelen die op de heuvel liggen. Sommige zijn klein, andere borrelen veel of weinig. De grootste poel is een paar meter in doorsnee. De modder die uit de aarde stroomt is zoals je zou verwachten niet warm. Het is bijzonder hier zo verlaten te staan op een steenworp afstand van de grens met Azerbaijan. Je kijkt vanaf de heuveltop over het reservoir waar we net zijn langsgereden en helemaal tot aan de Kaukasus.
    Читать далее

  • Kila Kupra mud volcanoes

    1 июня 2023 г., Грузия ⋅ ⛅ 29 °C

    We hebben nog nooit een land bezocht waar je eigenlijk overal mobiel bereik hebt, zelfs hier in de middle of nowhere. We rijden verder door de grensregio en komen bij een controlepost van de grenspolitie. Hier worden onze paspoorten en permit kort gecontroleerd. Het is duidelijk dat ze op de hoogte zijn van onze komst, de man wil naar binnen lopen, maar geeft de papieren gelijk weer terug en wijst ons de weg. In de wachttoren verderop houdt iemand ons daarna met de verrekijker in de gaten.

    Een paar kilometer verderop rijden we een heuvel op en wandelen naar nog een locatie waar modder vulkanen zijn. Deze zijn heel anders dan de vorige, waarbij op verschillende plekken een zwarte, olieachtige substantie borrelt en heel langzaam uit de kratertjes stroomt. Eromheen ligt soms een dikke koek van een zachte en zwarte teerachtige smurrie, welke je met je handen kunt indrukken. Veel desolater kun je het bijna niet hebben. Op een heuvel een kilometer verderop staat de Azerbjaanse grenswachterspost.
    Читать далее

  • Kamperen bij een oud grotklooster

    1 июня 2023 г., Грузия ⋅ ☁️ 25 °C

    Vanaf de modder vulkanen rijden we verder een rif (rechtopstaande rotsen door) en komen dan bij de Iori rivier, waar veel bomen op de oevers groeien. We steken de rivier over op een gammele brug en rijden verder langs olijf en amandelgaarden. Veel ervan zijn net aangelegd, zover je kunt kijken de vallei in. We rijden tegen een kudde van honderden schapen aan, maar kunnen er gelukkig naast de weg omheen.

    Wat verderop wordt de weg echt geblokkeerd door nog een kudde, de herder maakt een weg vrij voor ons. We steken nogmaals de rivier over en kiezen dan een kampeerplek uit bij een mooie rotspartij met daarin een oud klooster. Het is erg heet, dus we maken gebruik van de schaduw die de auto en de luifel van de daktent ons bieden. We zien de kudde schapen in de verte langstrekken, met de herders te paard.

    We gieten water bij onze goulash uit de zak, 10 minuten wachten en we hebben lekker eten. De zonsondergang is prachtig en gelukkig trekken de onweersbuien langs ons heen. Als we in de tent liggen druppelt het een beetje en het blijft daarbij.
    Читать далее

  • David Gareja klooster

    2 июня 2023 г., Грузия ⋅ ☀️ 25 °C

    De volgende ochtend wordt het al snel heet, gelukkig kunnen we in de schaduw van de daktent zitten. We ruimen voor de laatste keer onze spullen op. Het laatste stuk onverhard is erg mooi. We rijden eerst door valleien met rotspartijen en oude grotkloosters. Ook hier staan veel verlaten boerderijen, toch worden ze nog wel gebruikt, dit is te zien aan de staat en hoeveelheid spullen. Overal staan de bomen en struiken mooi in bloei.

    De weg gaat steil omhoog en we staan ineens bovenop een heuvelkam, waarbij je naar alle kanten uitzicht hebt op het nu groene landschap. Bovenaan een klif komen we ineens een schildpad tegen, die daar langs de rand kruipt. Het laatste stuk gaan we door een vallei en klimmen dan weer de heuvels in, totdat we in Udabno weer in de bewoonde wereld komen. Nou ja, deze plaats is zoals zovelen ooit wat geweest, maar er staan nu veel leegstaande en vervallen gebouwen.

    We rijden verder over wat toch wel de beste weg tot nu toe is. Onze bestemming is het David Gareja klooster, welke op de grens met Azerbaijan ligt. Een deel zelfs in Azerbaijan, maar dat is door een grensruzie tussen beide landen nu niet meer toegankelijk. Op de heuvelkam staan gewapende militairen de grens te bewaken, dus het is serieus.

    Het klooster zelf wordt sinds de 6e eeuw bewoond, toen een aantal monniken in de natuurlijke grotten gingen wonen. Tussen de 9e en 13e eeuw werd het complex uitgebreid en erg invloedrijk. In de hele regio werden ook andere kloosters in de rotswanden gemaakt. De Mongolen en Perzen maakten hieraan een einde, resulterend in de dood van 6000 monniken. Na de annexatie door Rusland in de 19e eeuw leefden er nog maar een paar monniken en werd het centrum complex door het leger van Georgië gebruikt tot 1988. Nu wonen er weer verschillende monikken en is het klooster gerestaureerd.

    We kunnen alleen de kerk en binnenplaats bekijken. Het mooiste gedeelte ligt verderop op de heuvel, wat mooie fresco's moet hebben, en prachtig uitzicht over Azerbaijan. Hopelijk kan dit in de toekomst wel weer.
    Читать далее

  • Mtvino: Slapen bij de Wijnboer

    2 июня 2023 г., Грузия ⋅ ☁️ 23 °C

    Vanuit het grensgebied met Azerbaijan rijden we richting het noorden. We volgen eerst een heuvelkam en daken daarna een vallei in, waar veel notenbomen en wijngaarden staan. We hebben een hotel geboekt bij een wijnboer, een paar kilometer van de grote weg af. Als we daar aankomen is het binnen in het pand een grote bende, overal staan spullen opgeslagen. Ze kijken ons aan alsof we totaal verkeerd zijn. Na wat navragen worden we toch verwacht en gaan naar onze kamer gebracht op de bovenste verdieping. Het ontbijt is om 10 uur, na stevig onderhandelen wordt dit 7.30 uur ivm onze vlucht van morgen.

    Het is warm op onze kamer, doordat er geen andere gasten zijn, kunnen we gelukkig de ramen op de gang openzetten, waardoor er een flinke wind door het gebouw waait. In het dorp op 5 minuten rijden spuiten we eerst de auto af in de wasbox, die heb je hier echt in ieder dorp. We stoppen bij het plaatselijke restaurant, waar een aardige mevrouw in goed Engels vraagt wat we willen eten. Het is onze laatste avond in Georgië en we nemen alles wat we tijdens de reis lekker zijn gaan vinden. We jaren de foto's voor zich spreken.

    Terug in het hotel pakken we onze spullen in en daarna barst een hevig onweer los. Het hagelt keihard grote stenen en blijkbaar zijn de ramen niet bestand tegen de grote hoeveelheid water. Het loopt overal langs de kozijnen naar binnen toe. Die avond onweert het nog uren. De wijnboer doet zaken met de Chinezen, in de vergaderruimte naast onze kamer liggen de jaarcijfers en afgesproken prijzen. Veel krijgt hij niet per liter.
    Читать далее

  • Terugreis

    3 июня 2023 г., Нидерланды ⋅ ☀️ 18 °C

    We slapen op 25 minuten rijden van de luchthaven van Tbilisi. Vandaag is het eerst tijd voor ontbijt. Zoals eerder gezegd houden Georgiërs niet van vroeg opstaan. Er is ons gisteren voorgesteld om 10 uur te ontbijten, na onderhandelen is dit 7.30 uur geworden. De jongen die het ontbijt in de lobby serveert aan zijn enige gasten is aanvankelijk not amused. We krijgen yoghurt, brood, knakworsten, thee en nog wat dingen. Na een tijdje is hij wakker en wordt wat vriendelijker en maken we zelfs nog een praatje met hem.

    Op de luchthaven hebben we afgesproken net voor de terminal met de behulpzame en vriendelijke Platon. Hij inspecteert de auto en brengt ons naar de vertrekhal. Het vliegveld van Tbilisi is klein en niet veel te beleven. Ons vliegtuig van Turkish is op tijd en bij de takeoff worden we getrakteerd op een rondje stad met daarachter de Kaukasus. Tot ziens Georgië!

    De twee uur durende vlucht naar Istanbul verloopt rustig, we krijgen weer een warme maaltijd en landen op schema op de mega luchthaven van Istanbul. Daar hebben we twee uur, dit is amper genoeg om een broodje te halen in de centrale shoppingmall. Over de rekening van 45 euro zullen we het maar niet hebben. De tweede vlucht naar Schiphol met de A330-300 duurt drie uur en aan het einde van de middag zijn we weer op Schiphol. Daar is het druk bij de paspoortcontrole, de automatische machines zijn niet echt een verbetering wat betreft de afhandeling snelheid. We kunnen terugkijken op een prachtige reis en zullen zeker nog eens teruggaan naar deze regio.
    Читать далее

    Окончание поездки
    3 июня 2023 г.