Resetuj wyszukiwanie
Indonezja
Satelita

Indonezja
Pengkereman

Odkrywaj cele podróży podróżników, którzy piszą dziennik podróży na FindPenguins.
10 najważniejszych celów podróży Pengkereman
Pokaż wszystko
Podróżnicy w tym miejscu
    • PodróżnikSouth East Asia
      Dzień 82

      Rinjani day 3 descent

      20 kwietnia 2023, Indonezja ⋅ ⛅ 12 °C

      On the last day, the aching muscles and sore joints really were coming into play, but I had no choice but to push through the five hour descent. It was easier this time, starting off as a steep and open rocky path, then eventually move into a muddy chute through a rainforest at a more mild gradient that evidently turns into a river in the wet season.

      After one last lunch from the porters, we arrived at the gate of the national park feeling victorious only to find we had to walk another 20 minutes to our car, which Sophia was very cross about.

      Either way we soon got back, collected our bags and got a lift from the bosses son who looks suspiciously young to be driving, but was pretty good anyway. A couple of hours later we were in Gili Air, our relax and recovery stop before Sophia and I went our separate ways.       Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • PodróżnikSouth East Asia
      Dzień 81

      Rinjani, day 2 part 2

      19 kwietnia 2023, Indonezja ⋅ ☁️ 19 °C

      We said goodbye to those who were only doing two days one night as they were retracing the steps of the first day as the remaining four of the initial 10 of us to send it towards the crater lake. The descent was very steep, and we pretty much were climbing down, sneaking rocky path, getting overtaken by porters every few minutes as they skipped down the steep incline, somehow unaffected by the 30 kg baskets they carried slung uncomfortably across their shoulders.

      After about an hour of steep descent, we began to work across the slope, moving more quickly, but still laboriously with our already-tired legs. After about another hour, we dropped below the clouds and got a first up close view of the turquoise lake that sat in the crater. We knew this meant lunch was close so me and Niils sped off, leaving Sophia and Iris chatting well behind us As we completed the last half an hour of the mild incline in a lush, open grassy land.

      We arrive at the lake five minutes before the ladies thinking it was our lunch stop, but because there were people already there, we had to wade across a river to our actual lunch stop.

      Yet again, the Porter is cooked up a fantastic chicken, veg and rice lunch which we devoured before heading off again. We ended up having to wait/climb around the side of the lake as the water level was particularly high at this time of year and then we were rewarded after this half-hour effort, with a swim in the crisp azure water.

      We didn’t have much time for this now, as it was already 2 pm, as to reach our campsite we needed to regain the 600 m of altitude we’d just climb down. We’ve been told this will take another three hours, which was not good news for our exhausted limbs.

      The clouds rolled in across the lake as we swim, so we scaled the first part of the forest surrounding the lake with very little visibility. We were rewarded about an hour in when the clouds cleared, and we were left with a stunning view of the creator, house in the lake and smaller active volcano and a sight of the summit, towering above us. This was one of the best parts of the walk as we alternated between hiking, steep slopes, and practically having to climb near vertical rock faces.

      One moment I will always remember is when Niils and I watched a porter, somehow make his way up a rock wall, balancing precariously with each step despite the large pack he was carrying. It was, perhaps the only time I ever saw a porter struggle at all with any climb, and I think they must be absolutely superhuman to do this time multiple times a week normally just wearing flip-flops.

      We eventually reach the top and were rewarded one last look at the magnificent view before we had to walk a little bit around the hill to our campsite.

      We once again had some great Porter food, unfortunately, without the sunset view due to the clouds rolling in, then I slept pretty much from 7:30 pm until we had to wake at 5:45 to get up and ready.       Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • PodróżnikSüdostasien 22
      Dzień 78

      Rinjani Tag 2/2

      8 listopada 2022, Indonezja ⋅ 🌧 18 °C

      Danach wandern wir weitere 3h und 900m bergab zum Kratersee. Dort gibt es Nudelsuppe zu Mittag und wir gehen in den Hotsprings Baden. Leider haben wir es für heute aber immer noch nicht geschafft. Bis Sonnenuntergang müssen wir es zum zweiten Basecamp auf dem Kraterrand der anderen Seite geschafft haben. Nochmal 3h und 950m steilen Aufstieg. Der Sonnenuntergang war sehr schön, allerdings waren wir nach 11h wandern extrem kaputt. Morgen haben wir es geschafft! Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • Indonésie 2023
      Dzień 12

      3.den treku - Senaru

      27 sierpnia 2023, Indonezja ⋅ ⛅ 14 °C

      Dneska jsem se vyspala dobře. Nebyla mi zima a polevila rýma.
      Snídaně byla jako včera, akorát došlo kafe. Vyrazili jsme v 7.15 a celou cestu klesali (celkem 1713 m). Šlo to docela dobře.
      Džungle byla krásná, palmy a banánovníky byly vysoké jak naše smrky, mezi změtí rostlin jsme poznávali kávovníky, kakaovníky, byly tam také jedovaté rostliny, na které nás upozorňoval průvodce. Viděli jsme i pár makaků v korunách stromů.
      Oběd byl dneska rychlý, me goreng.
      Na kraji lesa nás čekal taxi, který nám ušetřil asi 4 km po silnici skrz vesnici.
      Vyzvedli jsme si odložené věci v hotelu, ve kterém jsme spali před nástupem na trek, dali si bintang. Adámek se rozloučil s naším horským vůdcem, dal mu své pohorky se slovy, že trochu smrdí. Vůdce měl ohromnou radost.
      Znovu jsme nasedli do taxíku, který nás odvezl do přístaviště. Řidič na nás zkoušel, že si máme koupit lístky na Trawangan. My je ale měli v ceně, tak jsme se chvíli dohadovali, dokonce jsme museli zavolat jeho šéfovi, který mu to pořádně vysvětlil. Řidič pak dělal jakoby nic a koupil lístky.
      Tady v Indonésii jsou všichni milí a připraveni pomoci, a nic za to nechtějí. Když jsme se začali dohadovat s řidičem o lístky, hned se tam objevili tři další Indonéžani a začali řešit naši situaci :-)
      Když jsme dostali lístky, stačilo je ukázat komukoliv místnímu a ten nás odvedl na správné stanoviště. Než jsme se nadáli, seděli jsme v public boatu. Nastupování do lodi bylo tradičně vodou nad kolena.
      Na Trawanganu jsme v kavárně vyzvedli Víťu a Terku, při té příležitosti jsme si dali míchaný drink. Pak jsme se přesunuli na ubytko, smyli ze sebe sopečný prach, oblékli se do čistého a šli na večeři do drinkoveho baru. Tam jsme vydrželi skoro do půlnoci, útrata tomu odpovídala.       Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • PodróżnikSüdostasien 22
      Dzień 77

      Rinjani Tag 1

      7 listopada 2022, Indonezja ⋅ ⛅ 19 °C

      Heute ist der Erste von der 3-tätigen Mount Rinjani Trekking Tour. Mount Rinjani ist mit 3726m der zweithöchste Vulkan Indonesiens. Um 8Uhr gehts los von einem Dorf nah Senaru. Nach 1600m Aufstieg und einer Mittagspause kommen wir gegen 16Uhr im Basecamp an. Zelt und Verpflegung bringen Porter nach oben. Die Körbe sind ganz schön schwer und der Aufstieg ist echt steil! Zum Abend hin wird es ganz schön kalt und wir gehen nach dem Abendessen direkt schlafen. Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • PodróżnikSouth East Asia
      Dzień 81

      Rinjani, the summit

      19 kwietnia 2023, Indonezja ⋅ 🌙 9 °C

      I knew when I woke at 2 am that I had to try summiting, even though Sophia had decided not to. We set off at 2:40 am the way lit only by our head torches and the faint light of the stars. After a short flat section, the route wind, very steep uphill, and the ground surface was like a sand dune, making the first 400 m climb, tough and slow.

      The next section was easier moving along a gently inclined Ridge for another hour covering for more distance, but only climbing 300 m.

      The last section was mentally and physically incredibly difficult. The peak Richard seem to slowly grow over the last hour loomed over us, seeming so close, but so far. The Dutch couple who I had joined, and I battled our way uphill on the loose rocks and sand at 50% incline, sliding back one pace for every two we took upwards. The last 500 m of elevation took another hour and took every bit of mental and physical strength. We had to summit just as the sky was starting to light up with the colours of sunrise. Despite the growing to get there, the summit (3761m asl) was absolutely worth it and I was rewarded with a view of the volcano in the crater next to the lake, and a stunning panorama of Lombok and its neighbouring islands of Bali and West Nusa Tenggara.

      After 40 minutes of admiring the sunrise, taking photos and avoiding stepping on the dead monkey that had somehow reach the summit, we began our descent. The street bits were easier this time as we slid down the loose surface with the easiest scent of the Long ridge burning our legs on the way down as we tried our best not to slip over. Arriving back to ours later yet again slept for another 40 minutes to be woken up by porters for a banana pancake breakfast.       Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • PodróżnikIndonesien 🏝

      Mount Rinjani 3'726m ⛰️ No. 1

      13 października 2023, Indonezja ⋅ ☁️ 18 °C

      Ein absolutes Highlight! 🤩🤩🤩

      1. Tag

      ➡️ Gruppe von 8 Leuten, 4 Träger und Guide
      ➡️ Aufstieg zum Base Camp 1 auf 2'600m
      ➡️ Sonnenuntergang über dem Kratersee
      ➡️ Träger kochen immer frisch, abwechslungsreich und lecker 😋 Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • Southeast Asia 2022
      Dzień 90

      Mount Rinjani, The Summit

      17 września 2022, Indonezja ⋅ ⛅ 17 °C

      1.30am - we crawled out of our tents pretty tired. Unfortunately sleeping on rock was very uncomfortable needing to keep rotating throughout the night and we probably only had an hour or two of sleep. We were given breakfast which was two slices of bread, not ideal for what was to come. Overall, we both felt the food portions were too small considering the intensity of the trek, but never mind. We began the summit trek at 2.20am with the climb taking us straight to the summit at 3726m. Although only another 1100m up, we had been warned about the technical difficulty of this part, with almost all of the terrain being loose, sandy volcanic ash. The hike was only 4km but with an elevation increase of 1100m and the extremely challenging terrain, it would take us four hours to cover this distance. As we began to hike, it became clear this was no joke. We had never hiked on anything like it and for every 2 steps forward we would slip at least 1 step back. 30 minutes in and completely out of breath, we stopped to ask the guide ‘surely it’s not this for the next 4 hours?’ He spoke little English but did understand our question and responded ‘yes, yes it is and it gets steeper as we ascent.’ Great! Nevertheless, we pushed on in the darkness with our head torches, taking it one step at a time. At this point, people in our group started walking at different paces so became separated. There was only one path to the summit, up a narrow ridge which at times was no more than 1m wide. Looking over the side of the ridge we could see a steep drop, where at times a wrong footing would have been our last. As we looked back we could see a line of glowing head torches along the ridge behind us. The final 1km of linear distance was the hardest with a 300-400m ascent. Although steep, this would've been manageable on solid ground, however the ground was far from solid, in fact we were now walking on the loosest and steepest terrain we had encountered yet. At times we had to physically scramble up the scree/ ash on hands as well as feet. It was so hard especially with the altitude and still the summit felt so far away. It was fair to say this final climb was extremely difficult both physically and mentally. Once we were half way up the steep slope, the sun started to rise and it was beautiful. We pushed and pushed, one step then the next sliding and falling down countless times. 20-30 minutes after the sun began to rise, we eventually made it, 3726m up!! It was 1°C and windy but the views were out of this world and this absolutely made the trek worth it! We looked down on clouds in the distance although luckily for us there were no clouds nearby to spoil the view. The sun was glowing orange and casting shadows on the land below behind the lower altitude peaks and into the crater filled with water. The tents at the crater rim now looked little more than specs of colour. Unfortunately a few members of our group didn’t make it, but we celebrated with those who had at the top. We stayed at the summit a little while but not too long as we soon cooled down. At this point the hard part was over but we still had a 2700m descent to make back down to the start point. The climb down to the crater rim was mentally quite draining as with each step we'd skid and slide everywhere. Climbing up, with each two steps up would be one step back. Going down was the opposite… with each step down we'd slide another step forward so concentration was a must. Everyone was falling over, including us both on multiple occasions. It was only at this point in clear daylight that we appreciated the craziness of the terrain we had just climbed. We eventually got back to the campsite at the crater rim and honestly breakfast could not have come sooner. The reward for the most intense activity we'd ever done… a single cold banana pancake! You can imagine our faces when we were handed that on a plastic plate.

      After a short lay down in the tent it was time to move on and begin the final walk down from the crater rim at 2700m to the start point at 1000m. Trying to walk down hill was interesting as we kept skidding and losing our footing on the dirt as our legs were so worn out. Luckily the gradient started to ease as we walked further down. Although not easy on the legs, it was of course much easier going down. The porters carrying equipment literally jogged down the steep hill in their flip flops yet again. We cannot understand how they do it. We passed each rest point and said hello the unfortunate victims climbing up, with a slight smugness in our tone this time. As on the way up, our porter cooked us lunch at rest point 2. It was then the final push back to the starting point to be picked up. We had never been so happy to see the pickup truck. Our legs hurt, and in one day we had hiked to the summit and all the way back down again. All in all an extremely intense 28 hours with very little food and sleep; we had climbed 2700m up to 3726m and back down in over 60,000 steps. Jess burned 9000 calories and Dan burned 12,000 calories.

      This was by far the toughest physical challenge we've both ever tried, but we’re so pleased to have completed it although felt it was made even harder having eaten such little food.

      We then had the journey back to Senaru followed by a three hour journey to Kuta in the south of Lombok, our final destination in Indonesia. The journey was not fun especially after the trek, although we had the nicest taxi driver who willingly stopped at KFC and waited for us to scoff a KFC burger meal each. That alone didn’t quite do the trick so we ordered another bargain bucket to takeaway and also scoffed that in the taxi. After checking in to a rather nice homestay in Kuta, it was off to bed to at last recharge.       Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • PodróżnikIndonesien 🏝

      Mount Rinjani ⛰️ No. 2

      14 października 2023, Indonezja ⋅ ⛅ 11 °C

      2. Tag: Gipfel auf 3'726m

      Extrem streng, kaum geschlafen, gefroren... hat sich alles sooo sehr gelohnt 😍😍

      ➡️ 2 Uhr Frühstück, 3 Stunden Aufstieg
      ➡️ Sonnenaufgang auf dem Gipfel 🌄 atemberaubend!!
      ➡️ Abstieg zum Base Camp, 2. Frühstück
      ➡️ Abstieg zum Kratersee
      ➡️ Herrlich erfrischendes Schwimmen im See, Mittagessen
      ➡️ Baden in der heissen Quelle
      ➡️ Aufstieg zum Base Camp 2, 2'460m
      ➡️ Aussicht auf den Vulkan, 2019 zuletzt ausgebrochen
      ➡️ Sonnenuntergang
      ➡️ Total 10 Stunden Wanderzeit (mit Pausen)

      Nach einer schier schlaflosen, kurzen Nacht (gefroren und harter Untergrund) standen wir um 2 Uhr auf und bekamen schon das erste Frühstück serviert. Vier von uns acht waren entschlossen, die 1'200 Höhenmeter mitten in der Nacht in Angriff zu nehmen, um den Sonnenaufgang auf dem Gipfel zu erleben.
      Es war wirklich extrem hart! Drei Stunden dauerte unser Aufstieg, die letzte Stunde liefen wir im Sand, mit jedem Schritt ist man eingesunken und der eisigkalte Wind machte einen fertig. Aber es hat sich so was von gelohnt!!

      Auf den letzten Höhenmetern wurde es immer oranger am Horizont, der Gipfel und der Sonnenaufgang waren zum Greifen nah. Ich kann die Gefühle dort oben kaum beschreiben, es war einfach MEGA und berührt mich schon wieder, wenn ich darüber schreibe. 🙏       Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie
    • PodróżnikIndonesië
      Dzień 21

      Mount Rinjani

      24 czerwca 2019, Indonezja ⋅ ⛅ 20 °C

      Zondagmorgen eet ik om 07:00 een bananenpannekoek als ontbijt, waarna ik achterin de laadbak van een pickup spring. Ik reis met een Frans stelletje (die bijna geen woord engels spreken) en een jonge gast uit Zwitserland. We hebben een gids en drie dragers, die alle spullen en het eten en drinken sjouwen. We worden op 600 meter hoogte gedropt en vanaf daar moeten we lopen. We komen bij de ingang van de vulkaan, waar we ons eerst moeten registreren door onze namen en gegevens in een boek op te schrijven. We wandelen onder de poort door en stappen het bos in. Achter elkaar lopen we over het smalle paadje, iedere voetstap voorzichtig neerzettend. Er staan veel bomen en de lianen slingeren over het pad. Apen kijken ons van tussen de bladeren aan en springen van boom naar boom.
      Na 3 uur klimmen komen we bij een rustpunt, waar onze dragers zich al hebben geïnstalleerd en een maaltijd hebben bereid. Ze dragen een grote stok met aan beide uiteinden een grote mand vol met spullen. Ze tillen deze op hun schouder en spoeden zich met een ongelofelijke snelheid op hun teenslippers naar boven. Ik ben enorm onder de indruk van hun behendigheid, kracht en uithoudingsvermogen.
      Om 11:00 eten we een vroege lunch. Het eten is erg lekker; nog iets om van onder de indruk te zijn. Na de lunch strek ik mijn nu toch al moeie benen om de weg naar boven weer te vervolgen. Ik merk dat het steeds frisser wordt naarmate we stijgen. Als we even stil zitten moet ik mijn vest aantrekken. Op een gegeven moment verlaten we het bos en kunnen we wat meer om ons heen kijken. Eerst is er veel mist, waardoor we weinig zien, maar even later trekt deze op en dan zien we een prachtig plaatje: we zijn boven de wolken uitgestegen. We kijken neer op een dikke wolkendeken. De zon schijnt uitbundig op ons hoofd, wat het klimmen niet makkelijker maakt. Het pad bestaat nu uit losliggend grind en zand, waardoor we bij iedere stap naar beneden glijden. De berg wordt steeds steiler en het begint een fysieke, maar vooral mentale, uitdaging te worden. Om 15:00 hebben we eindelijk het punt bereikt waar we niet hoger hoeven te klimmen. We zijn meer dan 7 uur onderweg geweest, maar eenmaal boven blijkt de pijn en het zweet het meer dan waard te zijn geweest. Het uitzicht is echt adembenemend. We zitten op 2608 meter hoogte, wat betekent dat we 2000 meter geklommen hebben.
      We lopen naar de rand van de krater om te mogen aanschouwen waar we al die moeite voor hebben gedaan. Het is een prachtig plaatje wat zich moeilijk met woorden of foto's laat vastleggen. Het voelt heel goed om na zo'n zware klim beloond te worden met zo'n mooie ervaring. We kijken tegen de top van mount Rinjani aan, die nog 1100 meter boven onze hoofden uitsteekt. Aan onze voeten ligt de krater, gevuld met een meer met prachtig gekleurd water. In het meer ligt de vulkaan. Rook kringelt omhoog, want de vulkaan is nog steeds actief.
      Het is zo warm in de zon dat we besluiten de schaduw op de berghelling op te zoeken. Einde van de middag gaan we naar ons opgezette kamp: 2 kleine tentjes voor ons en een tent voor de gids en drie dragers. We gaan op onze klapstoeltjes zitten op een eersterangsplek voor het bekijken van de zonsondergang. We krijgen er zelfs verse popcorn en gefrituurde banaan bij! De zonsondergang is sprookjesachtig mooi. Maar wanneer de zon eenmaal de hemel verlaten heeft, is de warmte ook verdwenen. We voelen de kou direct op komen zetten. Ik trek snel een trui, vest, jas en lange broek met dikke sokken aan. In het donker eten we weer een verrukkelijke maaltijd. Intussen zijn de sterren aan het hemeltoneel gekomen. Ik heb nog niet vaak zo'n ontzettend mooie sterrenhemel gezien. Er is absoluut geen enkel licht op de berg en de lucht is helder, waardoor we eindeloos veel sterren en de melkweg zien. Om warm te worden lopen we een rondje, terwijl we onze nek verrekken om in het heelal te staren. Om 20:30 gaan we in de tent in onze slaapzak liggen, het is te koud om nog langer buiten te blijven. De gids vertelde dat het wel tot 5 graden Celsius kan afkoelen.

      Ondanks de kou en het harde bed slaap ik redelijk goed en word ik de volgende ochtend fris wakker.
      Ik zoek een hoog punt op vanaf waar ik de zonsopgang kan bekijken. De zonnestralen bereiken ons en verwarmen mijn verkleumde botten. Langzaam licht de dag weer op.
      We eten een ontbijtje, een warme pannekoek en thee, en daarna is het tijd om alle spullen weer in te pakken. Om 7:30 hijsen de we tas op onze rug om met moeie benen de begane grond weer te gaan bezoeken.
      De afdaling valt niet mee; de helling is erg steil en het eerste stuk bestaat uit zand en grind, waardoor we bij iedere stap moeten uitkijken dat we niet uitglijden en naar beneden vallen. De inspanning en de combinatie met de warme zon zorgt dat de dikke kleding snel weer uit gaat.
      Met trillende benen, en wat schaafplekjes van een keer onderuit glijden, komen we bij het bos aan waar de bodem meer grip heeft en we in de schaduw lopen. Toch moeten we nog uren afdalen, met afentoe een korte pauze voor wat koekjes en een slok water. Om 13:00 zijn we bijna beneden, we houden even lunchpauze. We krijgen een bord spaghetti, wat heerlijk smaakt. Maarja, alles zou waarschijnlijk heerlijk hebben gesmaakt na zo'n inspanning.
      Met gevulde magen dalen we het laatste stuk af en dan komt de toegangspoort eindelijk weer in zicht. Om 14:00 zijn we bij het beginpunt van 600 meter hoogte, waar we in de auto stappen. We pikken onze backpack op en dan gaan we direct door naar onze bestemmingen. De Zwitser en de Fransen worden op de route afgezet, waarna ik het hele stuk weer naar het zuiden rijd: naar Kuta. Na drieënhalf uur rijden bereik ik eindelijk de homestay waar ik zaterdag afscheid had genomen. Ze zijn blij om mij weer te zien. Het eerste wat ik doe is een heerlijke douche nemen om al het stof en zweet van mij af te spoelen. Hierna rijd ik naar een massagesalon om mijn vermoeide lichaam met een ontspannende massage te verwennen. Ik de sluit de avond af met een goede maaltijd en lig daarna vroeg op bed. De vulkaan heeft zijn tol van mij geëist, maar ik kijk terug op een prachtige ervaring.       Czytaj więcej

      Zobacz tłumaczenie

    Możesz znać też następujące nazwy tego miejsca:

    Pengkereman

    Dołącz do nas:

    FindPenguins dla iOSFindPenguins dla systemu Android