Oost Canada 2010

September 2010
A 15-day adventure by Mariatche Read more
  • 14footprints
  • 3countries
  • 15days
  • 84photos
  • 0videos
  • 9.3kkilometers
  • 6.0kkilometers
  • Day 11

    Tadoussac,onze eerste walvis ooit gezien

    September 18, 2010 in Canada ⋅ 🌧 11 °C

    Half zeven gewekt, zeven uur ontbijt, half acht in de bus want we moeten 120 km meer doen dan voorzien. Van Baie-Comeau naar Tadoussac rijden we ongeveer langs de oever van St Laurent. Hier en daar moerasachtig en soms de bergen of heuvels in met 9 % stijging. Mooie zichten waarbij Dirk aan de waterzijde zat en dus de mooiste foto's kon nemen. Af en toe zagen we overvliegende eenden die naar hun overwinteringsplaatsl vertrokken. Albertine vertelde dat zijn tot voor kort een plaag waren. Soms zaten er 370 dieren in haar (grote) achtertuin. Nu trekt de gemeente er geld voor uit om arbeiders te betalen om de eieren in slaolie te dompelen. Deze kunnen dan niet uitkomen en de populatie verminderd dan tot normale proporties.
    We volgen de 'Route des baleinen' een mooi uitzichtpunt was ons plasstop, de toiletten waren echter op slot en iedereen verdween dan maar in de bosjes.
    Sinds we Rimourkli verlieten is er een gedwongen GSM stop! Er zijn gewoon geen verbindingsmasten. Koen, een jonge gast, zit de hele tijd te multitasken, eens opkijken en dan naar zijn toestel. Even vòòr Tadoussac gingen ineens enkele GSM's af, blijkbaar was er vandaar af terug verbinding. Het was ons opgevallen dat er in ieder gehucht telefooncellen staan èn dat ze ook nog gebruikt worden. Nu weten we de reden.
    In Tadoussac hadden we een uurtje vrij. Natuurlijk konden we de winkeltjes niet weerstaan maar we bezochten toch ook de kerk die leek op die van Tromso in Noorwegen.
    In 'Le Béluga' werden we verwacht voor de lunch: Brocolisoep, aardappelgratin met schol en een Créme bruleé.
    Albertine had ondertussen contact genomen met Cateau Roberval om vanavond zéker vlees op de menu te krijgen!
    Om half één aan boord van de 'Grand Fleuve' om walvissen te gaan spotten op de St Laurent. Alhoewel Tadoussac één van de beste plaatsen is om walvissen te zien geloofden we er niet echt in. De oevers en Fjorden waren mooi en de kleuren zowel van de huizen als de bomen waren heel mooi. Toen we 2 boten en 2 zodiacs rond één zelfde punt zagen cirkelen kregen we hoop. En ja hoor, eerst ademfonteinen en dan de walvissen zelf. Dat was een echte belevenis, volgens het seizoen waren het waarschijnlijk Pilot Whales maar dat kun je als leek niet zien. Ze waren zo'n 8 à 10m lang maar je ziet steeds maar een stuk rug of vin.
    Zowat 3u later stonden we tevreden terug aan de kade. Direct in de bus om langs de Saguenac (rivier) naar Roberval te rijden, nog zo'n 270 km ver. Albertine had ondertussen een deal bekomen: Porc voor 1 C$ extra of Boeuf Bourguignon zonder opleg.
    Een brief ging rond, de grootste zagemannen wilde de Boeuf Bourguignon want opleggen wilden ze niet. Achteraan in de bus zongen we : No chicken, no rice. Op de tonen van No woman, no cry!
    In chateau Roverval bleek voor iedereen pork klaar te staan zonder bijbetalen. En zo was er 's avonds nog een positieve noot.
    Read more

  • Day 12

    de Zoo van Saint Félicien

    September 19, 2010 in Canada ⋅ ⛅ 6 °C

    We waren al om 6 u wakker en dachten slim te zijn en om 7u te gaan ontbijten. Dirk had nog foto's genomen van de buitenkant, de lobby, het zwemdok en het ontbijtbuffet. Maar we mochten niet binnen want de bus werd maar om half 8 bediend!
    Nog even mailen en op tijd terug aan de eetzaal. Groot was onze verbazing dat we alleen toast, confituur en koffie kregen, het buffet was netjes afgedekt. Dat was niet voorzien in onze prijs, mogelijk moesten ze die 1 C$ van dat vlees terugwinnen?
    Wij voelden ons toch bekocht, gelukkig had ik nog wat Philadelphia kaas in voorraad. de anderen benijdden onze voorzienigheid, maar veel reizen laat je op alles voorbereid zijn!
    Vandaag rijden we naar Saint-Félicien waar een Zoo is. Eest kregen we een mooie film over de boréale zone gedurende de 4 jaargetijden, in de winter viel er sneeuw of zoiets in de zaal, even gesis van lucht bij de slangen en een uil die vloog over onze hoofden, Super!
    Daarna reden we met een treintje door de bossen en over de plains. Wij in kooien en de dieren vrij. We zagen: Elken, lincksen, beren,mouse, eenden in alle soorten, prairiedogs en bizons. Om de wapiti herten en de roofvogels niet te vergeten. Na een uurtje gingen we tevoet naar de ijsberen die juist gevoerd werden en er rechtover kregen wij zelf ons eten.
    Ik stapte nog vlug de souvenirwinkel binnen voor de film die we in het begin zagen en maplethee.
    We reden verder langs allerlei watertjes en rivieren en stopten in La Tuque aan de waterval van de kleine Bostonnais rivier. Het was prachtig weer, we konden helemaal naar beneden wandelen of naar een uitkijkpost die 25 m hoog was. Beneden bleek er weinig water over de rotsen te vloeien, zoals dikwijls op het einde van de zomer, maar boven waren de bomen zo hoog dus daar zag je ook niet veel. Toch waren we blij met de pauze want het weer was schitterend en de natuur ook. langs de Maurice rivier reden we verder naar Montréal.
    We waren amper op de autostrade of er was file wegens werken, en waarschijnlijk ook door de terugkeer van de weekend reizigers. Daarom reden we direct naar het restaurant dat bekend staat om zijn historische keuken op Québeciaanse wijze. Dit keer geen soep maar een slaatje, binocles met aardappelen en gele pompoen mousse en een taartje toe. Wel met speciale kruiden bereid, cajun style. Dan maar vlug inchecken in ons 4 sterrenhotel, een goede douche en na dit dagboek invullen voldaan naar bed.
    Read more

  • Day 13

    Montréal

    September 20, 2010 in Canada ⋅ 🌙 10 °C

    We konden wat langer blijven zitten aan 't ontbijt want deze keer moesten onze valiezen niet ingepakt worden. Een gids van Montréal stond ons om 9u op te wachten bij de bus. Zij was zeer goed en liet ons de oude en de nieuwe stad zien. We zagen al veel rood-bruine bomen maar ze vertelde ons dat deze de normale kleur is en geen herfstverkleuring!
    Na de lunch reden we nog langs het Olympisch stadion, 'Le Grand Zero' zeggen de Montrealers want zij betalen nog steeds meer grondbelasting dan elders in Canada om dit stadion te betalen en te onderhouden. Door de vele mankementen blijft het een enorme last.
    Ondertussen zitten de politiekers wegens fraude in de gevangenis en de architect is het land uit gevlucht, dat had ik nooit verwacht in Canada eerder in een Afrikaans land!
    We kregen nog een citytrip op het water en zagen de verschillende bouwsels die er nog over waren van de Olympische spelen in 1976. O.a. de appartementjes die een bouwdoos lijken, maar zij waren toen zeer vernuftig in elkaar geplaatst zodat er geen inkijk was bij de buren.
    We meerden af aan Place Jacques Cartier waar we een tweetal uurtjes vrij konden wandelen op eigen gelegenheid. Wij wandelden tot aan de kathedraal om de mooie glasramen te bezichtigen maar 5 C$ hadden we er niet voor over. Dan maar kris kras door de straatjes. Eindelijk vonden we een magneetje met een Moutend Police voor ons Veerle. Overal hadden weer er naar gezocht zonder resultaat. We bezochten ook een zeer grote pelsenwinkel, en geraakten aan de praat met de verkoopster, hier in Canada wordt veel bont gedragen, logisch met de lange koude winter. Zij begreep niet dat dat in Europa anders is. De dieren zijn hier ook nog aanwezig in de bossen en dus kan dat jagen geen kwaad voor de populatie. Dat klinkt wel anders dan eerder op de reis waar er niet meer mocht gejaagd worden voor de slacht. Wie heeft er nu gelijk?
    Om kwart na zes spoedde ik mij nog naar China Town om de leeuwen en de poort te fotograferen, die had ik in de bus gezien en niet kunnen vastleggen.
    De Chinezen, die werden aangetrokken door ingenieurs, zijn pas enkele jaren geleden vergoed voor hij werkzaamheden bij het aanleggen van de spoorweg door de rocky mountains, net zoals in de VS werd er van deze mensen geprofiteerd. Er was hun een loon en een vergoeding beloofd waarmee zij konden terugkeren na gedane arbeid. Zij stierven echter als vliegen en werden op de duur genummerd: Chinaman 1,2 of 3 i.p.v. Ping, Ling of wat hun echte naam ook was.
    Gevolg: eindeloze discussies en geen geld om terug te keren. Zij zetten dan wasserijen op en kookten voor andere mensen. Na lange processen en aandringen werden hun achter- kleinkinderen vergoed, maar dat was bijna 100 jaar later! Dat vertelde de gids eerder onderweg.
    Op tijd terug aan de bus en we gingen eten in een soort sportbar, maar veel aangenamer dan die eerder onderweg. We kregen frietjes met pepersteak. Terug in het hotel werd nog even overlegd hoe we de gids en de chauffeur zouden tippen. Er was veel ongenoegen en er was zelfs een brief opgesteld om klachten te formuleren, daar deden we niet aan mee en we gingen naar de kamer.
    Read more

  • Day 14

    Botanical Garden in Montréal en -> huis

    September 21, 2010 ⋅ ⛅ 16 °C

    Voor een 4 sterrenhotel was het ontbijt beneden alle peil!
    Er werd niet afgeruimd of eten bijgevuld ondanks de vele gasten. Geef mij maar de service per klant, zoals we al 2 keer ervaarden in een 'minderwaardig' hotel/motel.
    Volgepropt met dafalgan en strepsils ging ik nog even de straat op. Met een voorzichtig zonnetje halen we vandaag toch 20°. Eén blok verder ligt de beroemde St Catherine street, veelal met bekende merken. Ik kon niet weerstaan een T-shirt (of twee). Schuin tegenover het hotel ligt het klooster van de grijze nonnen. Het werd gesticht door een weduwe die al haar bezittingen moest achterlaten aan de familie van haar man. Tot in 1968! gold hier de wet dat alle bezittingen van de vrouw bij huwelijk toevielen aan de familie van de man. Omdat de berooide vrouw met enkele jonge kinderen zelf geen familie had en voor intreding in een kloosterorde kuisheid en armoede of toch onthouding geëist werd, stichtte zij dus de grijze nonnen: de orde had buitengewoon veel intreders.
    Om 11u met de valiezen naar beneden. Naar de ondergrondse stad voor onze lunch, zelfs Albertine moest wat zoeken naar het restaurant. We kregen een heel lekkere maaltijd: sla met notenolie, frietjes met varkensgebraad en chocomousse!
    Onder Montréal blijkt een hele stad te liggen. Deze ondergrondse stad werd in de jaren zestig bedacht om te ontsnappen aan de lange winter. Het is eigenlijk een netwerk van 38 km2 met gebouwen waarvan de kelderverdiepingen met elkaar verbonden zijn.
    Ondergronds klinkt als donker en muf, maar niets is minder waar. De daken van deze centra- sommige zijn oude grootwarenhuizen of kantorenflats- werd opengewerkt zodat het zonlicht tot beneden schijnt. Je kan flaneren langs boulevards, over pleinen en langs terrasjes met alleen het geroezemoes van de wandelaars en het watergetater van de fontein. Zo hebben ze geen last van guur weer.
    Omdat we nog een namiddag vrij hadden gingen we naar de Botanical Garden, de stadsgids had die ons gisteren aangewezen, ook omdat er een chinees lampionnen tentoonstelling is.
    Daarvoor moesten we de metro nemen, toen de 'professor ' dit hoorde vroeg hij om mee te mogen gaan. Hij had ook geen zin in winkelen in de ondergrondse stad.
    Ik noemde hem 'de professor' omdat Jan een gepensioneerd schoolhoofd is van de hogeschool voor leraren in Hasselt. Hij is nogal een betweter, maar je kan er over serieuze zaken mee praten.
    Toch is hij niet aan de stad gewoon en zeker niet aan de metro.
    In Mac Gill stapten we op en in Pie IV terug af. Een heel eind, we kwamen boven aan het olympisch stadion waar we nog enkele leuke foto's namen op het ereschavot. Aan de botanische tuinen gingen we ieder onze eigen weg en wij namen het treintje helemaal rond en stapten af waar we wensten. De lampionnen waren heel mooi maar spijtig dat het niet donker was dan zouden ze verlicht zijn geweest. Om half 5 terug aan de ingang om samen terug de metro te nemen. Een subway sandwich in de ondergrondse stad en de bus in naar de luchthaven. Daar moesten we nog wachten tot onze vlucht pas om half 12 vertrok.
    Dirk had eerst een Chadissche jood naast zich maar die verhuisde van plaats, dan kreeg hij een dronken Letlander naast zich die na een uurtje begon over te geven. Gelukkig vloog de piloot goed door op meer dan 1000 m met het gevolg dat we op tijd aankwamen na 6,25u vliegtijd.
    Via SMS bood Stefaan aan om ons op te halen waar we dankbaar gebruik van maakten.
    Read more