Raleigh Creek

De ochtend begint met miezer, van die motregen die bij ons de hele dag duurt.
Hier niet: uurtje later: zonnetje. Droog ingepakt en op weg naar een cavern. Grote overhang, bijna grot. Grappig. Dan de schoenenwinkel bij de ingang van de Pancake Rocks. Hoera! Maat 37 valt klein! Ik heb weer zolen!
En dan de Pancake Rocks. Handig dat het rondje linksaf begint. Bij het tweede uitzichtspunt krijg ik toch een beetje het gevoel "heb ik daar al die moeite voor gedaan". En dan: WAUW. Práchtig. Ik ben er 1 uur na hoog water. De rotsen zijn fantastisch, maar ik ben nog het meest onder de indruk van de blowholes en de zee. Je staat toch ongeveer 50 meter hoog, en daar slaat het dan overheen. Fantastisch. Ik twijfel, zal ik terug naar de camping en dan vanmiddag nog een keer? Mooier dan dit wordt het waarschijnlijk niet. Fiets door, na 10 meter terug, doe nu nog een rondje. Had ik nog een blow hole gemist. Weer drie kwartier ademloos. En dan toch door voor 30 km met heuvels. Voelt toch relaxter als je dan om 12 uur gaat fietsen (en de heuvels minder steil en hoog). Ik lunch aan zee "voordat ik de bui in rijd". Als ik echter terug kijk waar ik vandaan kwam ziet het er net zo buiïg uit. Rijd ik toch de hele dag in de zon! En de weg is vanaf onder Barrytown echt heel erg mooi. Wauw. 3 uur camping, niemand thuis. Ik peuter hopelijk het laatste stukje ingegroeide teennagel uit mijn grote teen.
Leermoment: iets eten in een pub in mijn eentje voelt o.k. biertje in mijn eentje niet. (Het is ook een beetje suffe pub).
Halfedelstenen zoeken op het strand is vast leuker met Mats er bij (en ik ben toch ook moe). Wel 3 hele mooie stenen gevonden.
Als ik net even ben plassen en alles open staat: mini regenbui. Hm.
Maar die en die kleine daarna waren de enige. Mazzel. Pracht dag.Okumaya devam et