Armação de Pêra

17 maart laat vertrokken richting Monchique (de hoogste berg van de Algarve), wat een leuke trip over de kleine bergachtige wegen. Ik kan merken dat ik intussen al wat meer ervaring heb met het in de bergen rijden, de grootste stress is er af.
Laat vertrokken en heel rustig aan gedaan, dus laat in de middag in Monchique aangekomen. Het lukte me niet om een camperplaats te vinden waar je mag overnachten. Uiteindelijk stond ik op het parkeerterrein van de Intermarché en besloot om daar te blijven overnachten.
Het was toch best een beetje eng want de auto’s die er stonden vertrokken allemaal na 21.00 uur, sluitingstijd. Afijn het was inmiddels donker en als ik met licht al geen camperplaats kon vinden ging me dat zeker in het donker niet meer lukken.
Niet zo goed geslapen, veel wakker geworden ‘s nachts. Toen ik uiteindelijk ‘s morgens wakker werd van een heleboel lawaai zag ik vanachter mijn gordijntje dat ik helemaal ingebouwd stond door allemaal 4x4 terreinwagens. De mannen die daar bij hoorden stonden in groepjes met elkaar over de auto’s te praten en in de restaurantafdeling van de Intermarché was er ontbijt voor ze en konden ze zich inschrijven voor een soort terreinroute die ze uitgezet hadden.
Wat was dat grappig om eerst helemaal alleen te staan en nu helemaal ingebouwd!
Het was echt koud en druilerig weer, ik wilde Monchique een echte kans geven, maar dat was dus niet vandaag.
18 maart had ik ingeschreven voor een Sound Journey in Aljezur met Pedro die om 18.00 begon, een sessie met allemaal instrumenten als Tibetaanse klankschalen, trommels, fluiten etc. Ook hiervan was tot 2 uur van tevoren niet zeker of het doorging want er moest een minimum aantal deelnemers zijn en die waren er nog niet.
Ik had gelezen dat de stranden aan de Atlantische kust zo prachtig waren, dus besloot ik om daar heen te gaan. Als de Sound Journey niet doorging had ik in ieder geval de westkust wat beter gezien.
De reis ging weer over kleine bergweggetjes en was heel mooi, het was duidelijk te zien dat Monchique het hoogste punt was. Nu kwam ik ook hellingen van 12% tegen en dat was wel weer even grenzen verleggen, maar ging goed. En wat is die Atlantische kunst ruig en spectaculair mooi. Als ik al dacht dat ik woeste golven had gezien moest ik nu toch toegeven dat dat kinderspel was met wat ik nu gezien heb.
En ja ik had geluk de Sound Journey ging door. Ik moest nu toch wel een overnachtingsplek gaan zoeken. En alweer kon ik er geen vinden. Er was wel een Intermarché en ik was de vorige avond ook niet weggestuurd, dus ik ging het weer proberen.
Op 10 minuten lopen van het adres van de Sound Journey, dus dat was goed te doen.
Het was een hele fijne sfeer, qua inrichting, maar ook hoe ze alles al hadden klaargelegd voor de deelnemers. Matjes op de vloer met daarop kussen en deken, je kon nog meer dekentjes er bij pakken als je dat wilde.
Het was een heel bijzondere ervaring. Op een gegeven moment voelde ik dat er iets op mijn borst werd gezet. Dat was een Tibetaanse klankschaal en het was heel wonderlijk hoe de trillingen dan door je hele lijf gaan. Af en toe werd hij weer aangezet en begon het resoneren weer.
Er waren ook klankschalen van Quarts, jeetje wat kon daar een enorm geluid mee geproduceerd worden. Pedro vertelde dat de trillingen wel 1 km ver konden dragen.
De volgende dag, zondag 19 maart, zou de boottocht wellicht doorgaan, dus vroeg vertrokken vanuit Aljezur om rustig die kant weer op te rijden.
Daardoor was ik goed op tijd op een camping voor campers. Tijd om alles te installeren voordat ik weer weg ging voor de bootocht. Wat een ontzettend leuke camping, ik merkte dat ik me wel erg armoedig had gevoeld op de parkeerplaatsen van de Intermarché, slapend in de Octobus met het fietsje naast me in het kleine gangpad.
Maar het fietsje kwam nu wel goed van pas want ik kon ermee naar het strand fietsen in 9 minuten, wat anders toch 33 minuten lopen zou zijn geweest.
De boottocht ging nu gelukkig wel door en dat was echt genieten zeg. Wat een mooie tocht langs een schitterende kust. Met als kers op de taart de Benagilgrot. Die foto heb ik als foto op mijn Findpenguins staan, die kan ik nu inruilen voor een foto van mezelf. Schitterend zo’n grote grot met een strandje en dat prachtige gat bovenin waar een straal zonlicht doorheen kwam.
De boot moest door een tractor in en uit het water geduwd/gesleept worden dat was nog wel een hele ervaring.
Vandaag lekker een dagje op de camping gebleven, de lakens gewassen, dat mocht wel eens want die zitten er al vanaf 28 februari op, ik moet oppassen dat ik niet een echte nomade word!Les mer