Montezuma County

(We hebben de afgelopen dagen weinig internet gehad, maar dit zou nu beter moeten zijn, dus verwacht maar enkele updates snel na elkaar)

Na onze ietwat bewogen nacht in de tent, kregen we weer een heerlijk ontbijt van onze coyoteloving cowboys: spek, ei en wentelteefjes. Voor we het wisten, waren we de nacht al vergeten.

Om het goed te maken dat we in een tent moesten slapen, kregen we een gratis toer door bergen op enkele van de 30 (!) paarden die ze hebben op hun boerderij. Sean maakte twee vriendelijke paarden klaar voor ons en daar gingen we, zonder ervaring, achter Sean de bergen in. Het was eerst wat wennen, maar eigenlijk best leuk om zo de omgeving te verkennen. Enkel toen we even in galop gingen, voelden we ons als een kleine stuiterbal op het zadel. Eva heeft er nog een pijnlijk poepie van en ik sprak een paar tonen hoger de komende uren. Desondanks: echt heel tof om te doen en Sean had veel interessante verhalen bij over de omgeving en dieren. Weetje: mountain lions zijn niet “klodder formaat”, maar eerder “Nelson-op-steroïden formaat”.

Het was tijd om afscheid te nemen van onze cowboys en terug op pad te gaan. Het pad leidde ons eerst naar het Colorado National Monument, waar we weer een fijne wandeling tussen de rotsen maakten. Net toen we wilden vertrekken, op weg naar meer rotsen, sprak een vrouw ons aan (Amerikanen praten graag tegen vreemden) om ons de tip te geven om zeker de nabijgelegen mesa (een plateau op een berg) niet over te slaan. Het zou er erg groen zijn, met meertjes, bergen… Dat klonk ons wel goed na een week zand vreten in Utah. Zodoende: hup met onze 4X4 de berg op, vijftien kilometer grindwegen en daar stonden we dan tussen de groene velden en blauwe meren. Gek hoe de natuur zo snel kan veranderen.

Ook voor de rest van de dag bleef het groen en bergachtig. We reden verder door het San Juan National Forest. Het deed ons wat denken aan Zwitserland, maar dan de Amerikaanse versie. Het was ook één van de eerste keren dat we wat regen hadden en dat het fris was als we uitstapten voor wat foto’s te nemen. Wel eens fijn om zo niet meteen in het zweet te staan als we uit de auto stappen (alhoewel, misschien was dit net het ideale afweersysteem tegen coyotes, die zullen niet houden van zo’n gepekelde, Belgische hammetjes). Geen coyotes hier, maar wel massa’s herten.

Al cruisend door de groene natuur kwamen we aan op onze slaapplek voor de nacht: een omgebouwde sheep wagon in de tuin bij een ouder koppel die ook nog vier honden, geiten, schapen … hadden. Airbnb heeft soms echt unieke slaapplaatsen en dit was ook weer een topper.

Méêèh (slaapwel in het schaaps).Okumaya devam et