Reis 2015-2016

Ga even zitten, het is nogal een verhaal :) Na de nacht doorgebracht hebben in het 'hostel' van de organisatie van de horse trek is ons eerste punt op de agenda: kamer regelen in het hostel van de buren Emma's Guesthouse (kan niet slechter zijn ;)) Na het ontbijt - eveneens bij de buren genoten - melden we ons bij de paardendealer. We gaan met drie paarden; wij ieder een en een voor de gids. De gids is een oudere man die er uitziet alsof hij het buitenleven wel gewend is. Hij spreek nagenoeg geen Engels, maar hij kent wel wat steekwoorden. Heel geruststellend. Omdat de paardendealer - die ook niet overdreven bekwaam is in de Engelse taal - niet duidelijk is hoe het gaat met drinken, vullen we voor de zekerheid onze veldflessen toch maar even goed af. Om 09:30 gaan we op pad. De avond voor vertrek hebben op Tripadvisor beoordelingen gelezen en alle prezen de uitzichten. En iedereen heeft gelijk. We komen langs adembenemende uitzichtpunten. We rijden op het hoogste punt over een bergkam op 3450 meter hoogte. We hebben dan al regelmatig besneeuwde hellingen gezien. Om 14:45 uur komen we aan in het kamp. We zijn weer iets gedaald en overnachten op 3114 meter hoogte. De gids zet kamp op en geeft ons 'lunch'. Tot dat moment zijn we niet gestopt en hebben dus nog niet gegeten. Het gortdroge brood met tomaten met suiker worden genuttigd samen met de slurpende en smakkende gids. Toch maar dooreten... Na de 'lunch' begint het zonnetje langzaam te zakken en neemt zoetjes aan het kwik mee. Het wordt echter zorgwekkend als de gids komt vragen of wij vuur hebben; zijn aansteker is leeg! Geen vuur betekent: geen warmte, geen warm eten, maar vooral geen water(!). Er is geen vers water meegenomen anders dat wat wij in de flessen hebben en dat hebben we bijna opgedronken. Toch gaat de gids vrolijk houthakken. Blijkbaar weet hij iets wat wij niet weten. Na twee uur komt een ploeg met sleep-yaks langs en gelukkig heeft een van de mannen heeft een aansteker (yes!). We proberen onder het gespannen zeil op te warmen bij het vuur. Onze gids maakt het avondeten met potten en pannen die hij waarschijnlijk als kleine jongen van zijn opa heeft gekregen. Van voedselhygiëne is hier helaas totaal geen sprake. De noodlesoep is echter warm en dus goed. De twee koppen thee erna zijn ook zeer welkom (eerste drinken sinds de ochtend). We staren naar het vuur terwijl de nacht steeds donkerder en kouder wordt. tot we de moed hebben om naar onze tent te gaan. Om 20:00 hebben de moed bij elkaar geraapt om naar onze bevroren(!) tent te gaan. We slapen in onze kleding met daarover een Tibetaanse jas, in een (te dunne) slaapzak onder twee dekens en onze jassen. Het mag niet baten. We weten niet precies hoe koud het buiten is, maar in de tent is het onder het vriespunt. Elk stukje huid moet bedekt zijn, anders is het niet te doen. We slapen bijzonder slecht door de bizarre kou en de oncomfortabele en kleine tent. Het is meer in een ijskast liggen wachten tot de nacht voorbij kruipt...Lue lisää