Suche zurücksetzen
the great unknown
  • Madame Voyage

the great unknown

Ein 337-Tage Abenteuer von Madame Voyage Weiterlesen
+1
FolgenÜbersichtÜbersichtKalenderKalenderTeilenTeilenBucket List
Neuste zuerst
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    santiago de cuba

    16. Dezember 2016 in Kuba ⋅ ⛅ 29 °C

    Vanuit Bayamo nemen Dor, Stephen en ik een local bus naar Santiago de Cuba omdat we geen dure taxi wouden betalen. Onze bus deed er bijna 4 uur over om in Santiago the geraken, terwijl een taxi er maar een dik uur over zou rijden. De bus zat overvol met mensen en kippen met als kers op de taart dat het snikheet was die dag. Dat moment wou ik dat we gewoon voor de luxe een taxi hadden genomen, maar als ik er achter af op terug kijk is het een grappige situatie.
    Na een lange rit nemen we deze keer wel een taxi naar een casa particulares omdat we anders nog een uur zouden moeten wandelen.
    Eenmaal goed gesetteld moet ik dringend weer naar een ander busstation aan de andere kant van het stad. Doordat internet niet beschikbaar is en cubaanse websites in het algemeen niet up to date zijn moet je altijd minstens 2 dagen op voorhand je busticket in een station boeken. We hebben de voorbije dagen altijd al problemen gehad dat we niet konden vertrekken wanneer wij het wouden omdat de bus altijd al volgeboekt was.
    Ik had enorm veel stress hiervoor. Binnen 4 dagen zou mijn vliegtuig vanuit Havana weer naar Mexico vertrekken en ik zat helemaal in het zuiden van Cuba. De busrit zou, als alles goed verloopt, 16 uur duren. Ik haast me dus zo snel mogelijk naar het busstation dat binnen 30 minuten gaat sluiten, als het al niet gesloten is. Ik kom buiten adem toe en zie met grote opluchting dat het locket nog open is. Met grote spanning vraag ik of ze nog plaats hebben om 2 dagen later de bus naar Havana te nemen. Een groot pak stress viel van mijn schouders toen ze mij een ticket gaf. Volgens mij begreep ze niet waarom ik zo opgefokt was.
    De ontspanning kan beginnen.
    In Cuba komen we allerlei andere backpackers tegen en we besluiten om er eens een goei lap op te geven. Die avond gingen we naar casa de la musica. Onderweg komen we cubaanse vrouwen tegen die we met veel plezier meepakken. Ze kunnen ongelooflijk goed dansen. Als ze mij tonen hoe ik met mijn poep moet schudden sta ik versteld. Wanneer ik het probeer merk ik op dat alles aan het schudden is behalve mijn poep. Om de plakkerige jongens van me weg te houden blijf ik dicht bij een van de Cubaanse vrouwen. Voor mij was het veel interessanter om van haar dansles te krijgen dan met een Cubaan te dansen.
    Ik heb het gehad met de Cubaanse mannen. Je krijgt geen moment rust want ze roepen of fluiten je constant na. Negeren is geen optie want dan komen ze gewoon voor je staan. Santiago staat dan ook bekend om dit gedrag, van zowel mannen als vrouwen.

    Op 25 november 2016 is Fidel Castro op 90 jarige leeftijd overleden. Op 29 november staat in Havana een groot eretocht voor hem ingepland, waarna zijn as via de omgekeerde route die de revolutietroepen in 1959 volgden richting Santiago de cuba zal worden gebracht. Daarna was het 9 dagen stil over heel Cuba als eerbetoon. Sommige reizigers waren net op dit moment in Cuba en hebben dus niet de muziek kunnen meemaken als ik dat heb kunnen doen. Het was een zeer speciale ervaring om achter elke hoek iemand te zie dansen, aan het zingen is of een instrument aan het spelen is. Muziek is overal in Cuba.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    havana

    18. Dezember 2016 in Kuba ⋅ ☀️ 30 °C

    De laatste 2 dagen verblijf ik in een hostel in het centrum van Havana. Ik ben blij dat ik hier op tijd ben geraakt en dat de busrit tamelijk goed verlopen is. Het is erg om te zeggen, maar ik ben oprecht gelukkig dat ik bijna dit land ga verlaten. Andere backpackers delen dezelfde mening. We missen vooral internet en lekker eten. Als je hier solo wil reizen ben je veel meer geld kwijt dan met twee.
    Het land is niet echt backpacker proof.
    Deze hostel zit vol toffe mensen en elke avond zitten we in een kring, drinken rum en roken sigaren. We dansen op de muziek en doen onozel.
    Overdag ontdek ik de stad door weer uren rond te slenteren en ben ik op zoek naar cadeautjes voor het thuisfront. Na 3 verschillende sigarenwinkels afgelopen te hebben begin ik de moed te verliezen. Ik had de voorafgaande dagen al raad gevraagd aan verschillende mensen wat de beste sigaren zijn die je kan kopen en had toen ook een bepaald beeld in mijn hoofd, maar als ik in de winkel stond en kon kiezen tussen tientallen verschillende sigaren wist ik het opeens niet meer. In de laatste winkel plof ik me zuchtend neer in een zetel en als ik opkijk zit er een Amerikaan die een dikke sigaar rookt me aan te staren. Meteen vertel ik mijn probleem dat ik niet weet wat kiezen. Na 2 uur gezellig gesproken te hebben met elkaar en hij me uitstekend advies heeft gegeven maak ik aanstalten om door te gaan. Voor ik vertrek geeft hij mij een sigaar cadeau. Hij vond het zeer aangenaam mij te leren kennen en zei dat ik die dag al meer aandacht aan hem had gegeven als zijn eigen vrouw.. oops.
    Op zijn advies stap ik een winkel binnen en koop ik 2 sigaren. Ik kan al niet wachten om ze in augustus op te roken.
    De dag dat ik mijn vliegtuig ging nemen was ik dolgelukkig. Er staat mij binnenkort een nieuw avontuur te wachten in Canada en ben zo benieuwd naar wat gaat komen.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    cancun

    22. Dezember 2016 in Mexiko ⋅ ⛅ 26 °C

    Na 2 weken zonder internet ben ik zo blij dat ik in Cancun ben. Opeens voel ik me ontzettend vrij wat raar is om te zeggen want met je GSM altijd bij de hand krijgt je hoofd nooit rust. Met andere woorden: ik ben verslaafd aan sociale media.

    Voor ik het vliegtuig neem naar Canada mag ik weer een nachtje blijven slapen bij Kundry. Ze verwent me met typische vlaamse kost wat overheerlijk is als je weet dat je in Cuba enkel rijst met kip kon eten.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    christmas in calgary

    24. Dezember 2016 in Kanada ⋅ ☁️ -13 °C

    Eindelijk ben ik toegekomen in Canada! Dit is mijn droombestemming sinds 2 jaar. Vanuit Cancun, Mexico, 30 graden heb ik een rechtstreekste vlucht naar Calgary genomen. Mijn eerste indrukken waren dat het regenachtig was en extreem koud met ongeduldige mensen die aan het zagen waren omdat de rij niet opschoof. Na 3 maanden in centraal Amerika te reizen ben ik zelf laid back geworden waardoor ik me niet zo snel meer druk maak en alles op het gemak doe. Ik moet natuurlijk ook niet dringend ergens naartoe. Al bij al kan ik niet stoppen met lachen. Ik ben zo benieuwd naar het avontuur die gaat komen.

    Eens toegekomen in de luchthaven word ik ontvangen door Chris en Nick. We geven elkaar een dikke knuffel en dan rijden we naar hun huis waar Karen me ook al staat op te wachten. Ik vind het zeer leuk om eens te zien waar zij wonen en waar Nick is opgegroeid. Op Kerstavond leer ik Karen haar familie kennen en daar besef ik hoe hard ik mijn familie mis.
    Gelukkig krijg ik genoeg afleiding van Chris en Karen. Ze nemen me mee naar een lichtshow in de zoo en kijken samen naar christmas movies. Het kerstsfeertje is tip top in orde.

    Mijn eerste voetstappen in de buurt van Green Village, de buurt waar Chris woont waren onbeschrijfelijk. Ik heb nog nooit zoveel sneeuw bijeen gezien!    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    banff

    13. Januar 2017 in Kanada ⋅ 🌙 -11 °C

    Mijn maatje is in Canada!
    Het doet deugd om na drie maanden alleen te reizen weer iemand bij jou te hebben waarmee je een diepere band hebt. Er staat vanalles op het programma om te doen, maar onze topactiviteit is snowboarden. Jules is zo lief geweest om mijn snowboard vanuit België mee te nemen wat ons veel geld zal uitsparen omdat we dan ons materiaal niet moeten huren.
    We zien elkaar terug op mijn verjaardag. Dit was voor mij de beste cadeau die ik kon krijgen, maar daarbovenop gaf hij me NOG een pakje af. Er zat een e-reader in! Sinds ik op reis ben neem ik meer de tijd om te lezen, maar het is niet altijd handig om een boek mee te sleuren dus dit is een fantastisch handig cadeau.
    Voor mijn verjaardag gingen we een lekkere veggieburger gaan eten met een glaasje cava erbij. Ik heb bubbels zo hard gemist. Het was alsof een engeltje dat op je tong piest. Zo heerlijk vond ik het.
    De volgende dag haalt Jules de huurwagen op en rijden we naar Banff om daar nieuwjaar te vieren. Wat een luxe om je te verplaatsen met een auto en zo zalig om al je rommel te laten liggen. Er is veel te doen in Banff. Overal staan kraampjes die je warme chocolademelk of typisch Canadeze koekjes aanbieden. Wat verder hoor ik een country band grappige liedjes spelen. Het was koud die avond, maar je kon je overal opwarmen aan kachels wat een extra sfeertje gaf. Wanneer het bijna middernacht is gaan we snel richting het einde van de straat, lopen onder de brug en staan te wachten op een bevroren rivier om de laatste seconden af te tellen. Klokslag middernacht kon je kijken naar een spectaculaire vuurwerkshow die toch een tiental minuten blijft duren. Sommige combinaties van vuurwerk had ik nog niet eerder gezien.
    Rond 1 uur gaan we al naar bed omdat we de volgende dag willen snowboarden in het resort Sunshine Village.
    Jammer genoeg is er de volgende dag niet veel sunshine en was het vreselijk koud. Toch vond ik het speciaal om op 1 januari te snowboarden in plaats van met een kater in de zetel te liggen.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    fernie

    13. Januar 2017 in Kanada ⋅ 🌙 -8 °C

    Vanuit verschillende bronnen hadden we gehoord dat dit ski resort de moeite is om te snowboarden dus plannen we een trip van tien dagen om ons er eens goed uit te leven.
    Het Fernie alpine resort is bekend om zijn grote hoeveelheid jaarlijkse sneeuwval en voor het poeder skiën. Dit wetende sta ik te popelen om op verse sneeuw naar beneden te snowboarden.
    De eerste dag komen we aan en boeken een kamer in het raging elk hostel. Het is er gezellig met comfortabele bedden en leuke mensen die er werken en verblijven. Elke ochtend krijg je een pancake ontbijt met maple sirup en koffie à volonté. Dit zorgde bij mij ervoor dat ik soms aan het shaken was van de caffeine en high was van een sugar rush. Ideaal om een dag te beginnen als je gaat snowboarden.
    De eerste dagen in het ski resort waren onvoorstelbaar koud. Het was min dertig graden, maar door de windstoten kon het als min veertig aanvoelen. Die periode moest je enorm opletten dat je geen frost bite opdeed. Het was zeer belangrijk dat je je warm aankleedde en je regelmatig ging opwarmen aan een haardvuur op de berg. Als je je vingers of tenen niet meer kon bewegen dan was het cruciaal dat je er direct voor ging zorgen dat er weer circulatie door je ledematen stroomde. Ik kon er niet ten volle van genieten want de kou was mij teveel aan het worden. Het hielp niet dat ik heel mijn kleerkast aanhad om de kou te trotseren en na een tijd kon ik me niet meer opwarmen aan het haardvuur. Deze strijd tegen de kou bleef duren tot we in de supermarkt voetverwarmers vonden.
    De volgende dag proberen we de voetverwarmers uit en na tien minuten voel ik het zeer warm worden aan mijn voeten. Ze kunnen opwarmen tot negenendertig graden en als je het nog niet koud hebt voelt dit eerder onaangenaam aan. Van zodra we op de berg waren besefte ik hoe heerlijk het was om zonder koude voeten en schrik voor frost bite te snowboarden. Vanaf het moment dat we warme voeten hadden ging het alleen maar bergopwaarts. Je kon veel langer snowboarden omdat je je niet continue moest opwarmen en je zat niet te verkleumen van de kou elke keer je een skilift naar boven nam.
    Het ski resort is gigantisch groot. We hadden allebei het gevoel dat we het nooit volledig zouden zien omdat we elke dag een nieuw deel van het resort leerden kennen. Het werd warmer weer en de sneeuwcondities lagen beter dan de eerste dagen.
    Achter een dagje snowboarden kon je in de hostel je lekker opwarmen en je spieren laten relaxeren in een hot sauna. Als we niet te moe waren dronken we met the girls nog een pintje bier, speelden een spelletje snooker of deden we mee aan een avond quiz. Voor zover ik weet ben ik geen weetjespersoon, maar ik was toch in mijn nopjes toen ik 1 vraag kon beantwoorden. De rest van die avond hield ik me meer bezig met bier drinken.
    Snowboarden in Fernie was een zalige ervaring. Het dorpje op zich heeft een leuke sfeer en laid back mentaliteit. Je voelt je er goed en ik persoonlijk zou er langer kunnen blijven. Allesinds keer ik ooit nog eens terug.

    Boek: Paula Hawkins - girl on the train    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    Golden

    13. Februar 2017 in Kanada ⋅ ⛅ -3 °C

    Onderweg naar Golden stoppen we bij de radium hotsprings, het grootste warm mineraalbad in Canada gelegen in het Kootaney National Park. Het 100 % natuurlijk warm water wordt eerst gekoeld tusen de 37 - 40 graden vooraleer het in het zwembad terecht komt. Het bad is omgeven door bergketens en natuur en is een plaats om tot rust te komen na een lange dag rijden. We raken in een gesprek met een ouder koppel. De vrouw heeft blauw haar en floept er om de 5 minuten het woord boobies uit. Dit is om de aandacht te trekken van haar man, die anders al ratelend verder blijft vertellen. Het grappige was dat dit effectief werkte. Vanaf hij het woord boobies hoorde was hij een beetje van slag en stopte hij met praten. Zo kon ze even onderbreken en zelf iets vertellen of zeggen dat ze zich ging aankleden.
    Wanneer we volledig relaxed zijn drogen we ons af en vervolgen onze trip naar Golden. Op de baan kwamen we wildlife tegen en dit was buitengewoon prachtig om te zien. Het leek hen niet te storen dat we voorbij reden of even stopten voor een foto te maken.
    Als we toekomen in het kicking horse hostel maken we kennis met de knotsgekke huisbazin, Tania. Reizigers blijven hier vaak langer dan normaal en sommigen blijven een heel skiseizoen. Ze is als een open minded moeder voor de jonge knaapjes die voor het eerst alleen reizen en ver weg zijn van huis. Ze kent iedereen bij naam en kan uitstekende tips geven over wat je allemaal kan doen in de omgeving.
    De volgende dag gaan we snowboarden in het kicking horse resort. Het was een mooie en tamelijk warme dag. Ik kan zo genieten van het uitzicht en de wind die voorbij je oren zoeft als je naar beneden snowboard. Hoe meer ervaring, hoe meer je aanvoelt met wat voor sneeuw je te maken hebt. Soms kan de sneeuw veranderen op 1 trail en dan is het aan jou om te weten hoe je op je bord moet staan. Meestal voel ik het aan, maar het gebeurt toch nog dat ik val met mijn gezicht in de sneeuw of op mijn poep. Ah ja, moest het allemaal verlopen zonder problemen is het toch ook niet meer plezant?

    Boek; Emma Donoghue - room

    1 February: start Tournée Minérale    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    mount norquay

    13. Februar 2017 in Kanada ⋅ ☀️ -4 °C

    Vanop Mount Norquay heb je een spectaculair zicht over het dorpje Banff. Je zou hier een hele dag gewoon nog maar naar het uitzicht kunnen kijken.
    Deze berg is eerder voor beginnende snowboarders. Ideaal om mijn linkse voet voor te oefenen.Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    calgary

    13. Februar 2017 in Kanada ⋅ ⛅ 7 °C

    Een maand vol plezier vliegt voorbij. Binnen drie dagen moet Jules weer zijn vliegtuig naar België nemen. Ik kan nog geen afscheid nemen en het doet me pijn dat hij ver moet vertrekken. We zitten in een hostel waar veel oudere mensen voor langere tijd verblijven en die we na een week al zeer goed beginnen kennen. Hana, een zeer lieve en intelligente transgender vanuit Amerika die op reis is met haar negentigjarige moeder Ophelia voelde precies aan dat ik hem hard ging missen en ze vroeg aan mij waarom hij niet gewoon kan blijven. Ze stelde voor dat ik het hem zeer lief moest vragen met fonkelende ogen, poep een beetje naar achter terwijl ik met mijn haar speel. Nadat ze me getoond heeft hoe ik het moest doen volg ik haar raad op en met succes. Hij blijft!
    Zo vrouwelijk heb ik me in lange tijd niet gedragen, maar het ís leuk om te weten dat het nog altijd werkt. Waarschijnlijk wou hij zelf ook blijven en had ik niet eens mịjn charme moeten boven halen. Hij heeft het grote geluk dat hij overal ter wereld kan werken als webdeveloper.
    We zouden in Calgary blijven zodat hij goed kon doorwerken en ik zou er werk zoeken. Het was niet makkelijk om werk te vinden en ik zie andere backpackers hier ook problemen mee hebben.
    Ondertussen ging het leven verder in de hostel en hoe langer hoe meer ik gek werd. Er verbleven zeer speciale karakters waar ik soms schrik van had en zo ver mogelijk van weg wou blijven. Ik plan mijn dagen vol om zo weinig mogelijk in de hostel te zijn. Hot Yoga en klimmem waren mijn dagelijkse activiteiten en gaven me de kracht om terug te keren naar een zottenhuis. Eens terug in de hostel sloop ik james bond style door de gangen terwijl ik het bijhorend liedje aan het neuriën was. Als ik in het echte leven een geheime agent zou zijn, zou ik er grandioos in falen. Elke keer opnieuw werd ik door de vijand betrapt. Dit moment vloekte ik binnenmonds en begreep ik niet hoe ik zo mijn concentratie kon verliezen. Tijd voor plan B. Ik had een hele reeks afwimpel zinnetjes in mijn hoofd die soms werkte, maar ik heb me opdenduur moeten overgeven. De James Bond in mij is verslagen.
    Jules had geen problemen met deze mensen en vond ze eerder interessant waardoor ik niet direct durfde vragen om ergens ander naartoe te gaan.
    Dit bleef duren tot ik werd gevraagd om op sollicitatiegesprek te komen in Jasper. Ik zag een uitweg en Jules ging akkoord om naar Jasper te gaan. Had het aan mij gelegen dan bleef ik geen moment langer in Calgary. Samen reizen is geven en nemen en je verliest een groot stuk van je vrijheid. Langs de andere kant is het fantastisch om ervaringen te delen met elkaar.

    Boek: Arnon Grunberg - Tirza
    Marjane Sartrapi - persepolis    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    jasper

    13. Februar 2017 in Kanada ⋅ ☀️ 4 °C

    Yes!
    het is gelukt. Ik heb werk gevonden als een nanny in het jasper national park.
    Voor ik ging solliciteren had ik zoveel zenuwen dat ik moeite had om me normaal te gedragen. Om de een of andere reden was ik erg onzeker over mezelf en maakte ik mezelf wijs dat ze me nooit zouden aannemen.
    Toen het moment was aangebroken om op sollicitatie te gaan was mijn hoofd een echte chaos. Gelukkig werd ik direct gekalmeerd door Melody haar zachte uitstraling en ze stelde mij ook nog eens op mijn gemak toen ze zei dat ze me sowieso ging aannemen.
    Mijn ervaring als verpleegkundige was genoeg om voor haar te mogen werken.
    Ik had niet gedacht dat dit zo snel ging gaan en voelde een hele last van mijn schouders vallen.

    Het enige minpuntje, ... Melody had niet meteen werk voor mij. Pas in April zou ik full time aan de slag kunnen gaan. Vanaf dit moment wou ik niet langer in Jasper blijven, waar het -30 graden was. Het was tijd om ergens warmer naartoe te gaan. Ik besloot om naar Vancouver door te reizen om daar naar ander werk te zoeken.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    vancouver

    13. Februar 2017 in Kanada ⋅ ⛅ 7 °C

    De winter in Canada werd me op een bepaald moment te veel. Nadat ik besloten had om niet in Jasper te blijven om daar te werken hebben we een bus genomen naar Vancouver. Het regent veel in Vancouver, maar het ís daar tenminste boven de nul graden, temperaturen dat ik gewoon ben van in België. We hebben 's morgens vroeg Jasper verlaten toen het min eenendertig graden was. Doordat het busstation geen binnenruimte had om te wachten waren we buiten aan het bevriezen van de kou. Dit heeft voor mij de doorslag gegeven. Ik had genoeg van de kou en van de winter.
    Als we in Vancouver aankwamen was het er vergeleken met Jasper heerlijk warm. Het is een gigantische stad waar veel te doen is. Al snel trekken we naar de klimzaal om ons favoriete sport te beoefenen, namelijk klimmen. Jules is direct verdwenen en als ik hem heb gespot zie ik hem in een route klouteren in overhang. Hij doet me vaak denken aan een crazy monkey. De klimzaal was voor ervaren klimmers en dit merk ik heel snel. De boulders zijn hoger dan ik gewoon ben dus het was toch even aanpassen en ik moest mijn hoogtevrees terug overwinnen. Elke keer dat we opnieuw gingen klimmen voel ik wel dat ik vooruitgang boek. joepiee.
    Aan de bali lag een papier met 'volunteers wanted'. In drie dagen was er een bouldercontest van de jeugd en ze hadden dringend extra vrijwilligers nodig. Omdat ik niets te doen had heb ik me opgeheven en in ruil kreeg je per uur dat je werkte gratis toegang in de klimzaal. Lang heb ik allesinds niet moeten twijfelen. De dag van de wedstrijd was het ontzettend straf om te zien hoe de gespierde tieners zeer moeilijke problemen naar boven klommen. Had ik maar vroeger aan deze sport begonnen.
    Naast klimmen zijn Jules en ik veel naar de bibliotheek gegaan. Hij om te werken en ik om boeken te verslinden of te tekenen. Het is de grootste bib dat ik in mịjn leven gezien heb en is in een modern jasje ingekleed.
    De eerste dagen heb ik hier vrij intensief naar werk gezocht, maar ik vond niet wat ik wou. Volgens mij wou ik niet werken en was ik daarom kieskeurig of deed ik niet een tikkeltje meer mijn best. Ik beslis om gewoon niet te werken en te genieten van mịjn jaar verlof. Vanaf dit moment voelde ik me weer vrij. Het was een verademing om geen tijd meer te verdoen om werk te zoeken. Mijn fantasie begon op hol te slaan. Wil ik wel in Canada blijven? Wat zou ik nog graag gezien hebben in mijn leven? Waar wil ik naartoe? Mijn hart lag bịj Azië. Na veel opzoekwerk in de bibliotheek vind ik een goedkoop ticket naar Vietnam en niet veel later boeken we ons ticket. Jules sprak over een brommer kopen en van zuid naar noord te rijden. Dit zullen we wel nog zien als we daar zijn, dacht ik. Zelf zie ik me nog niet op een brommer rijden, maar het klinkt wel ontzettend cool om te doen.
    Vanaf het moment dat ik in bezit was van het vliegtuigticket voelde ik me relaxed. Ik kon meer genieten van Vancouver en heb een paar toffe dagen gehad met vier duitse meisjes en een jongen van Chile. Hopelijk zie ik hen weer als ik terug kom naar Canada deze zomer.
    Doordat Vancouver een multiculturele grootstad is heb je een enorm groot culinair aanbod. Omdat uit eten gaan goedkoper is dan zelf te koken laten we ons elke dag verwennen met verschillende keukens, gaande van sushi, veggieburgers, aziatische keuken,... Noem iets op en je vindt het in Vancouver. Voor mij was dit puur verwennerij. Ik hou ervan om verschillende gerechten uit te proberen en nieuwe smaken te leren kennen.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    revelstoke

    24. Februar 2017 in Kanada ⋅ ⛅ -1 °C

    Revelstoke is mijn 2de favoriete plek tot nu toe om te snowboarden in Canada.
    Het is een skigebied waar vooral advanced skiers en snowboarders naar toe gaan dus kan je je wel voorstellen dat ik in mijn nopjes was als ik zonder probleem een dubbel diamont naar beneden kon snowboarden..
    De leukste piste voor mij was snorkel glades gevolgd door glades of glory. Het was alsof je net zoals de snorkels van een waterglijbaan gleed, maar dan tussen de bomen. Ik werd hierdoor terug gekatapulteerd naar mijn jeugd.

    De laatste afdaling, Kill the banker, was minder leuk. Het lag spekglad en je kon als je uitschoof zeer moeilijk stoppen. Ik wou het voortouw nemen en ging vrij verzekerd op mijn poep naar beneden, tot op een gegeven moment ik begon te slippen. Ik brulde het uit en probeerde me zo recht mogelijk te houden tot ik 10 seconden later weer tot stilstand kwam en naar adem aan het snakken was. Een jongen die aan het toekijken was zei dat hij het vrij komisch vond om een wolkje sneeuw te zien waar geroep uitkwam..

    Al bij al zijn we goed beneden geraakt en hebben we de dag afgesloten met een hot chocolate met zeer veel slagroom. Niet slecht he.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    kicking horse: 'backcountry skiing'

    26. Februar 2017 in Kanada ⋅ ☁️ -8 °C

    Vandaag gingen we Jules zijn nieuw splitbord voor de eerste keer uittesten. Hij had het een tijdje geleden gekocht en eerst zag het er naar uit dat hij het in Canada niet eens ging kunnen uitproberen. Vele mopjes later is dan toch het moment aangebroken.
    Tania, de eigenaares van het kicking horse hostel had ons een paar tips gegeven over waar we veilig konden backcountry skiing. Het is niet aangeraden om zonder avalanchecourse de bergen in te trekken en we wouden er zeker van zijn dat het gebied waar we naartoe zouden gaan 100 procent lawine vrij was.
    We besluiten om het kicking horse ski resort binnen te sluipen zonder skipas en om vandaar een piste naar boven te wandelen. Eens we een piste gevonden hebben begint de transformatie van Jules zịjn snowboard. Hij haalt het uiteen zodat hịj twee skilatten heeft en als laastste plakt hij de vellen onderaan de latten die nodig zijn om niet naar achter te schuiven.
    De eerste dag was geen succes en je ziet dat Jules radeloos begint te worden. Halverwege kon hij de berg niet meer op. Het was veel te stijl, maar eerst dachten we dat het aan de kwaliteit van de vellen lag. Ik was ondertussen bovengeraakt met mijn snowshoes en snowboard op mijn rug gebonden. Als ik naar beneden snowboard voel ik hoe glad het ligt en hoe stijl het is. Eemaal beneden begin ik Jules op te beuren. ' We geven niet op, morgen proberen we opnieuw!'
    Met volle moed stappen we de volgende dag in ons snowboardboots, sluipen we weer voorbij een controlepost van het ski resort en knallen een blauwe piste naar boven. Deze keer lukt het zonder probleem. Jules was aan het glunderen omdat het vlekkeloos verliep. Ik vergezelde hem weer met mijn snowshoes en snowboard op de rug. Na een tijdje mocht ik zijn splitboard uitproberen. Heel het concept vind ik zalig omdat je moeite doet om naar boven te geraken. Als je dan op de top van een berg komt waar nog niemand heeft gesnowboard dan moet dit je een gelukzalig gevoel geven. Nu waren we nog maar aan het oefenen op een gepatrouilleerde piste, maar de weg naar boven was verdomd zwaar en was een goede cardio workout. Toen we boven waren moesten we eerst even op adem komen. Niet veel later begon Jules alvast zijn skilatten weer om te toveren naar een snowboard en waren we klaar om naar beneden te vlammen. De weg naar beneden genoot ik elke seconde van hoe de sneeuw aanvoelde, de kleuren van de bomen, de zon in mịjn gezicht, ..
    Als ik beneden aankom staat Jules met een man te praten. De man vertelde dat het in Canada toegelaten is om backcountry skiing te doen in ski resorts, zolang je de buitenpistes neemt. We hadden dus niet moeten binnen sluipen, maar ik vond het een leuk extraatje om iets te doen wat niet mag. Hij verklaarde ons ook zot dat we gisteren de zwarte piste naar boven wouden gaan. Zo stijl ga je normaal niet tijdens het backcountry skiing... Op de parking krijgen we allebei een skipas waardoor we nog twee keer van de top van de berg naar beneden konden snowboarden met een zeer leuke gondolarit er bovenop.
    Het was een fantastische dag en eenmaal terug in de hostel vertel ik fier een meisje wat ik deze dag heb gedaan. Eens ze doorheeft dat we gewoon aan het oefenen waren op de piste begon ze te schaterlachen. 'That's not backcountry' zei ze. Het meisje had blijkbaar net een driedaagse backcountry trektoch off piste achter de rug, the real deal. Ik voel me knalrood worden van schaamte. Bij alles moet je klein beginnen en voor mịj blijft dit een onvergeetelijke kennismaking met backcountry skiing.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    Vancouver

    4. März 2017 in Kanada ⋅ 🌧 4 °C

    Nog twee dagen en we nemen het vliegtuig naar Saigon in Vietnam. Er staat weer een volledig nieuw avontuur op me te wachten en ik sta te popelen om eraan te beginnen. De voorbije twee maand heb ik zeer veel geld opgedaan in Canada dus het gaat goed zijn voor mijn reisbudget om even rond te trekken in een goedkoper land. Hetgeen ik vooral naar uitkijk is het wame weer en ik ben enorm geïnteresseerd om de aziatische cultuur te leren kennen.
    Geen verwachtingen. Go with the flow.

    Boek: Arthur Golden - dagboek van een geisha    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    Saigon

    8. März 2017 in Vietnam ⋅ ☀️ 32 °C

    Nooit gedacht dat ik een scooter ging kopen en al zeker niet in Vietnam. Opeens was ik in het bezit van een honda wave,blauwkleurig met een roest karakter. Jules heeft een stoere, zwarte honda win met het communistisch symbool op. Samen besluiten we om onze nieuwe aankoop uit te testen door naar de cu chi tunnels te rijden. We starten in het hartje van Saigon waar het verkeer, zeker als voetganger, enorm wanordelijk verloopt. Het is de drukste stad van Vietnam om te rijden dus ik was in het begin niet op mijn gemak, maar eens dat je in de stroom meerijdt valt het eigenlijk best wel mee. Ik begon me al snel op mijn gemak te voelen en het was alsof ik al jaren ervaring had om te rijden in zo'n chaotische stad. Na 3 uur rijden in een stofwolk komen we aan in de cu chi tunnels.
    Het tunnelcomplex is een immens netwerk dat zich uitstrekt over minstens 300 km ondergrondse gangen. De tunnels waren de locatie van verschillende militaire campagnes tijdens de Vietnamoorlog. Het is bewonderingswaardig hoe de Vietnamezen met een schopje verschillende niveau's gegraven hebben die vaak met elkaar verbonden waren door deuren die met boobytraps waren beveiligd.
    De gangen waren smal, volgende dikwijls een zigzag patroon en hadden vaak bochten ter bescherming tegen explosies.
    Toen we door een 50 meter lange tunnel aan het kruipen waren kreeg ik het benauwd. De levensomstandigheden voor de guerrillastrijders in de tunnels moeten ongelooflijk hard geweest zijn. De lucht om te ademen was er slecht, voedsel was vaak ontoereikend en bedierf snel in de slechte omstandigheden en het krioelde van ongedierte.
    De tunnels lieten de communistische strijders toe de strijd aan te gaan met Amerikaanse soldaten en dan weer in het niets te verdwijnen, vaak tot grote verbazing van de Amerikanen.

    Na het bezoek aan de tunnels was het tijd om naar huis te gaan. Onderweg stopten we om noodlesoup te eten en voor we het allemaal goed doorhadden werd het lichtjes aan donker. Wat je in elke blog kunt lezen en wat door iedereen wordt afgeraden is om NIET in het donker te rijden. Het liefst sliepen we in ons eigen bed dus we gingen er hardcore voor. Eenmaal in de stad begon het weer drukker te worden. Zwermen locals zoefden voorbij en ik moet eerlijk zeggen dat ik me goed op mijn gemak voelde. Toen ik een brug op reed was ik omringd door scooters, auto's en motorbikes. Mijn aandacht wordt naar de volle roodkleurige maan getrokken die prachtig aan het schijnen was. Ik was ontroerd door de schoonheid en voelde me tegelijkertijd een beetje zot.
    Mijn impulsiviteit heeft me al op veel plaatsen gebracht en ik ben dankbaar dat ik dit mag meemaken.
    Alles is mogelijk.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage
    1

    Mui ne

    16. März 2017 in Vietnam ⋅ ☀️ 32 °C

    Op 17 maart heb ik op dezelfde dag een zonsop - en ondergang gezien. Het was adembenemend mooi. Vooral het kleurenpalet dat je te zien krijgt voor de zon opkomt of ondergaat is een streling voor het oog.Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    Da lat

    19. März 2017 in Vietnam ⋅ ☀️ 32 °C

    Ik kan niet slapen omdat mijn lichaam vol met adrenaline zit. Morgen ga ik een 11 meter cliffjump doen. Normaal durf ik nog niet van een 3 meter cliff springen, maar daar zal snel verandering in komen.

    De volgende ochtend ben ik op van de zenuwen. Heel de dag door denk ik aan de befaamde 11 meter cliffjump en als het moment is aangebroken gaat mijn hart razend snel te keer. Mijn ego was te groot om het niet te doen dus kon ik het niet maken om op het laatste moment af te zeggen. In mijn linker ooghoek zag ik al de meisjes die het niet durfden kijken en voelde me daardoor een stoere madam.
    Als ik naar beneden kijk voel ik me misselijk worden. Om me te motiveren zei de tourguide: don't be lazy, let's go crazy.' Dit gezegd zijnde sprong ik naar beneden. De eerste seconde kon ik beginnen wenen van de schrik, maar in plaats daarvan schreeuwde ik het uit. Ik had zodanig hard geschreeuwd dat mijn anus pijn deed. De sprong duurde nog geen 2 seconden en ik begon me af te vragen waarom ik zoveel zenuwen had.
    Al bij al ben ik supper trots mijn doorzettingsvermogen.

    Yihaah -- Let's go CRAZYYY!    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    Quang ngai

    26. März 2017 in Vietnam ⋅ ⛅ 8 °C

    De plaatsen waar we stopten om te lunchen hadden altijd kleine tafels en stoelen. Het ziet er mischien ongemakkelijk uit, maar eigenlijk zit dit best wel goed. Het is een typisch straatbeeld dat je vaak tegenkomt in Vietnam. Namelijk locals dat op kleine stoelen koffie of thee zitten te drinken en dat uren aan een stuk met elkaar aan het praten zijn. Hoe kleiner de stoelen hoe goedkoper het eten is en als er op de grond veel etensresten liggen van de klant ervoor dan wil dit zeggen dat de locals dit een uitstekende plaats vinden om er te eten. Als lunch kon je meestal altijd hetzelfde bestellen: rijst met groenten en kip. Na de zoveelste keer vind ik het niet zo appetịtelijk meer em krijg ik een kleine indigestie. Ik verlang zo hard naar eten met meer smaak of gewoon iets anders dan rijst..Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    Hoi An

    27. März 2017 in Vietnam ⋅ ⛅ 21 °C

    Vanaf het moment dat ik in Hoi An was aangekomen wou ik er vanalles doen. De eerste dag heb ik een kookles gedaan die zeer leerrijk was. Ze beschikken over kruiden die je in België niet gemakkelijk vindt. De nieuwe smaken waren hemels en ik kon er geen genoeg van krijgen. Na het 4-gangen-menu zit ik stampvol en zou ik het liefst naar huis rollen.
    De dag daarop bezoeken we My Son. Dit zijn Hindu tempels gebouwd door het volk Cham. Merkwaardig is dat ze tot vandaag niet weten hoe de rode bakstenen al van de 12de eeuw staande blijven zonder cement. Het enige dat deze tempels heeft kunnen vernietigen zijn helaas de bommen van de Amerikanen.
    S'avonds loop ik graag rond in het historisch centrum van Hoi An. Omdat enkel voetgangers er mogen komen is het daar voor mij een oase van rust. De bomen hangen vol met lampionnen die licht geven en er wordt zachte Vietnamese muziek gespeeld. Deze rust blijft duren tot je omringd bent door toeristen en je met kleine pasjes voort beweegt. Het echte Vietnam is er een beetje af, maar het was voor mij zeker de moeite om te bezoeken.
    Voor we vertrekken ga ik snel nog eens bij de trailer langs, wat je zeker moet gedaan hebben volgens tripadvisor, en ik kom tevreden thuis met een op maat gemaakt kleedje en lange rok.

    Boek: Yann Martel - Life of Pi    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • Madame Voyagethe great unknownMadame Voyage

    Da Nang

    28. März 2017 in Vietnam ⋅ ⛅ 22 °C

    Na een lange en drukke dag Da Nang verkend te hebben besluit ik om me te verwennen met lekker eten. In de ochtend had ik een meisje leren kennen die me een vegan restaurant had aangeraden dus daar wou ik beslist naartoe.

    De eigenares van het macrobiotic restaurant was een zeer vrolijke​ en nieuwschierige vrouw. Het eten dat ze klaarmaakt is bovendien verrukkelijk. We beginnen te praten en niet veel later trekt ze een foto van mij en wil ze een selfie. We zijn aan het lachen en onozel aan het doen tot ze plots haar armen opendoet om mij een knuffel te geven. Ik beantwoord haar vraag redelijk snel en als we aan het knuffelen zijn begint ze diep in en uit te ademen. Dit begint raar te worden. Als ik haar aankijk zegt ze dat dit een meditatie knuffel is. Als we het een tweede keer proberen doet het eigenlijk wel deugd - zo een meditatie knuffel.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • 2025© FindPenguins
  • Start
  • Über uns
  • Gruppen-Tracking
  • Presse
  • Nutzungsbedingungen
  • Datenschutz & Cookies
  • Hilfe-Center
  • Impressum