the great unknown

Vanuit Bayamo nemen Dor, Stephen en ik een local bus naar Santiago de Cuba omdat we geen dure taxi wouden betalen. Onze bus deed er bijna 4 uur over om in Santiago the geraken, terwijl een taxi er maar een dik uur over zou rijden. De bus zat overvol met mensen en kippen met als kers op de taart dat het snikheet was die dag. Dat moment wou ik dat we gewoon voor de luxe een taxi hadden genomen, maar als ik er achter af op terug kijk is het een grappige situatie.
Na een lange rit nemen we deze keer wel een taxi naar een casa particulares omdat we anders nog een uur zouden moeten wandelen.
Eenmaal goed gesetteld moet ik dringend weer naar een ander busstation aan de andere kant van het stad. Doordat internet niet beschikbaar is en cubaanse websites in het algemeen niet up to date zijn moet je altijd minstens 2 dagen op voorhand je busticket in een station boeken. We hebben de voorbije dagen altijd al problemen gehad dat we niet konden vertrekken wanneer wij het wouden omdat de bus altijd al volgeboekt was.
Ik had enorm veel stress hiervoor. Binnen 4 dagen zou mijn vliegtuig vanuit Havana weer naar Mexico vertrekken en ik zat helemaal in het zuiden van Cuba. De busrit zou, als alles goed verloopt, 16 uur duren. Ik haast me dus zo snel mogelijk naar het busstation dat binnen 30 minuten gaat sluiten, als het al niet gesloten is. Ik kom buiten adem toe en zie met grote opluchting dat het locket nog open is. Met grote spanning vraag ik of ze nog plaats hebben om 2 dagen later de bus naar Havana te nemen. Een groot pak stress viel van mijn schouders toen ze mij een ticket gaf. Volgens mij begreep ze niet waarom ik zo opgefokt was.
De ontspanning kan beginnen.
In Cuba komen we allerlei andere backpackers tegen en we besluiten om er eens een goei lap op te geven. Die avond gingen we naar casa de la musica. Onderweg komen we cubaanse vrouwen tegen die we met veel plezier meepakken. Ze kunnen ongelooflijk goed dansen. Als ze mij tonen hoe ik met mijn poep moet schudden sta ik versteld. Wanneer ik het probeer merk ik op dat alles aan het schudden is behalve mijn poep. Om de plakkerige jongens van me weg te houden blijf ik dicht bij een van de Cubaanse vrouwen. Voor mij was het veel interessanter om van haar dansles te krijgen dan met een Cubaan te dansen.
Ik heb het gehad met de Cubaanse mannen. Je krijgt geen moment rust want ze roepen of fluiten je constant na. Negeren is geen optie want dan komen ze gewoon voor je staan. Santiago staat dan ook bekend om dit gedrag, van zowel mannen als vrouwen.

Op 25 november 2016 is Fidel Castro op 90 jarige leeftijd overleden. Op 29 november staat in Havana een groot eretocht voor hem ingepland, waarna zijn as via de omgekeerde route die de revolutietroepen in 1959 volgden richting Santiago de cuba zal worden gebracht. Daarna was het 9 dagen stil over heel Cuba als eerbetoon. Sommige reizigers waren net op dit moment in Cuba en hebben dus niet de muziek kunnen meemaken als ik dat heb kunnen doen. Het was een zeer speciale ervaring om achter elke hoek iemand te zie dansen, aan het zingen is of een instrument aan het spelen is. Muziek is overal in Cuba.Read more