Road to Rome

De etappe begon goed. Het was koel en bewolkt, dus lekker fietsweer. Vanuit Mittenwald gelijk een kronkelende klim omhoog en al snel kwam het bordje Oostenrijk in ‘t vizier. Na het passeren vielen er wat kleine druppels naar beneden, maar ik maakte mij niet zo zorgen. Het zou pas rond 14:00 regenen.

De bergen dachten er anders over. Onweer en regen hebben de eerste twee uur geregeerd. Ik weet nu wel dat mijn regenjack het goed doet.! Rond 9 uur is het begonnen met regenen en na half 1 was het eindelijk (helemaal) klaar. Gedurende de dag werd de regen wel wat warmer, dat was wel chill.

Doordat ik zo druk bezig was met warm blijven, vooral handen en voeten waren koud, heb ik niet zoveel gemerkt van het klimmen naar Buchener Höhe. Door de regen voelt ‘t alsof er meer zuurstof in de lucht zit. Dit blijkt een fabel te zijn, maar de lucht is wel schoner en hierdoor kun je makkelijker ademhalen (zegt internet).

Het afdalen was spectaculair, maar ook angstaanjagend. Één verkeerde beweging of inschattingsfout en je bent erbij. Op een gegeven moment heb ik een rem ingedrukt, maar merk ik hier amper wat van. Je zit al snel op 55 á 60 km/u (en dan rem je bij) en bij elke bocht probeer ik langzaam vaart te minderen. Zeker met het natte wegdek was het afdalen nu wat risicovoller. De helm had ik wel op, voor wat het waard is.

De slotkilometers richting Imst zijn het mooist. Prachtige plaatjes en rustige wegen. Het was sowieso stil op de fietspaden, want wie gaat er met dit weer fietsen?

Wel typisch, ik kwam bij een benzinpomp een familiebusje tegen. Nederlands kenteken. Wat is het eerste wat ze tegen mij zeggen: ‘Wat een weertje hè, niks aan.Okumaya devam et