Sixt-Fer-à-Cheval

Er volgt een lange afdaling naar Tré-le Champ. Het laatste stuk gaat door de bossen. Ik kom uit bij de doorgaande weg en ik zou daar ergens kunnen lunchen, maar het is nog vroeg. Dus ik besluit door te lopen naar Lac Blanc. Er volgt meteen een beklimming en uiteindelijk zijn daar de beroemde ladders. Hier wordt in elke gids veel aandacht aan besteed, maar ik vind het allemaal wel meevallen. Gevaarlijk is het niet, je wordt wel moe van het klimmen. Na de ladders ben ik er nog niet. Er volgen meer trappen en steile stukken over rotspaden. Bij Tête-aux-Vents besluit ik nog een klein ommetje te maken langs een paar vennetjes. Daar is het nog redelijk rustig, bij het meertje langs de route is het veel drukker.

Dan begin ik aan de laatste beklimming naar Refuge Lac Blanc. Ook weer een pittig steil stuk met ladders en trappen. Iets over 13:00 uur ben ik bij de hut. Ik ga meteen eten, want ik heb honger. Een groentesoep en een salade met quinoa. Ook vanuit deze hut weer een prachtig uitzicht, hoewel het bij de hut wel erg druk is met dagjesmensen. Ik blijf een tijdje daar zitten en neem nog een koffie en een abrikozen taartje. Ook loop ik nog een rondje bij het meer. Ik krijg uitleg over de regels in de hut en daarna kan ik naar de kamer. Ik ga ook douchen, al kost dat 5 euro.

Om 19:00 uur gaan we eten waar ik weer met een groep Fransen aan tafel zit. Maar gelukkig komt er nog een Duitse vrouw aan tafel die goed Nederlands kan spreken en we kletsen dan ook gezellig. We eten soep en daarna krijgen we rijst met een stuk worst. Het stelt allemaal niet veel voor. Als toetje een beetje yoghurt met bessensap. Voordat ik ga slapen, ga ik toch nog even naar buiten voor een prachtige zonsondergang.Baca selengkapnya