Altstadt

Vandaag wordt een hete dag. Dus goed insmeren en extra water mee. We gaan naar Frankfurt am Main. Dat is maar een uurtje rijden, bijna alleen maar rechtdoor, dus goed te doen. Onderweg getankt voor 1.76 de liter, wat een verschil.

We rijden zo de parkeergarage in, dichtbij de Altstadt. Het idee is wat te shoppen en rond te kijken.
Vanwege de warmte zoeken we onze weg zoveel mogelijk in de schaduw. We lopen door de grote winkelstraat op zoek naar iets kouds te drinken. Bij Cafe & Bar Celona vinden we lekkere huisgemaakte Eistee en Limonade. Matteo is moe aan het worden, maar kan de slaap nog niet vatten. Silvania is er druk mee. We delen een falafel en eten omstebeurt terwijl de ander rondjes loopt met Matteo.

We worden meermaals om geld gevraagd door mensen. Eén vrouw springt eruit met haar zachte stemmetje, vermoeide gezicht, aanhoudend gevraag en gepraat over 'Kinder' en 'Geld'. Ze vertelt een heel verhaal terwijl ik met Matteo rondloop. Ik vind het lastig, want waar doe je goed aan, maar iig leidt de vrouw Matteo een beetje af van zijn sores. Uiteindelijk geef ik haar een paar euro, maar ze blijft achter me aan tot ik weer bij Silvania ben. Als ze Matteos neus wil gaan afwegen, wordt het te gortig. Ik regel de snotneus, terwijl Sil op duidelijke wijze afscheid neemt van de vrouw.
Als we erover napraten vragen we ons af of we niet meer voor haar hadden kunnen betekenen. Je kan niet iedereen helpen, maar wat te drinken of eten aanbieden had gekunt. Of zoals de oude man naast ons op het terras doen: zonder onderscheid een muntje geven en dag zeggen. En als de munten op zijn, helaas voor de volgende.

We lopen door naar de Altstadt, het oude centrum. Het hart is een mooi groot plein (de Römerberg) met mooie vakwerkhuizen eromheen. Wat een mooie details en ook verscheidenheid. Elk huis heeft een eigen karakter binnen dezelfde kenmerkende stijl. Verder veel terrasjes, veel toeristen ook. We lopen een stukje door naar de rivier op zoek naar verkoeling, maar daar schijnt de zon juist vol op. We kiezen voor een fris biertje in de schaduw. Tabita stort zich dankbaar op een flinke bak vers water.

We lopen terug naar het grote plein waar een man intussen leuk staat te zingen, na een paar liedjes slenteren we door de kleine romantische straatjes naar de Dom, we maken er een rondje omheen en hebben het dan het oude deel van het centrum dat er nog is wel zo'n beetje gezien. De rest laten we voor later. We gaan ons langzaam richting de auto bewegen.

Onderweg bekijken we wat winkels, maar we vinden niks wat wils. Matteo valt lekker in slaap en als we langs een Thais restaurant lopen, beginnen onze magen spontaan simultaan te roepen om vulling. We hebben thuis nog eten staan, dat is zo, maar dit ruikt wel heel erg lekker. Het is vakantie, dus we gaan zitten en bestellen. Net voordat het eten op tafel wordt gezet, wordt de kleine directeur wakker en geeft aan niet erg in de stemming te zijn voor deze nieuwe ontwikkelingen. Ok ok, dan nemen we het eten wel mee. 'Einpacken bitte, wir nimmen das Essen mee': zeg ik in mijn beste Nederduits. Het wordt begrepen.

Terug naar huis. In de auto hebben we allemaal onze monden open. Ik zing lekker mee met de radio, Tabita probeert wanhopig af te koelen, Matteo kijkt ademloos Teletubbies en Silvania knapt een uiltje.
Het Thais eten is thuis nog warm en smaakt heerlijk.

Savonds is het wachten op de beloofde regenbui, die komt om half negen samen met een verkoelend briesje. Dat briesje verdwijnt na de regen weer en daardoor blijft het benauwd. Het duurt tot in de nacht tot we de kamer echt een beetje afgekoeld kunnen krijgen door ramen wijd open te zetten. We slapen wat onrustig.Read more