Noordereiland.

Redelijke nacht gehad alhoewel het erg warm was.
Na het ontbijt op weg.
Voordat ik Napier goed en wel uit ben komt iemand mij tegemoet met de vraag waar ik naar toe ga.
Naar Taupo, althans ik wil ongeveer halverwege komen
Wauw, met dit weer.
Het is veel te warm.
Misschien is het beter om de bus te nemen.
Nee ik wil fietsen vandaag.
De laatste dagen niet veel gefietst.
Oké.
JD is de naam.
Aangenaam.
Hij weet een andere route, scheelt een heuveltje en 5 km.
Kom maar op.
Hij fietst het hele eind met me mee.
Ondertussen kom ik te weten dat hij al veel van Europa befietst heeft.
Geeft als tip dat ik Galileo moet gebruiken als navigatie.
Staan alle fietsroutes/ paden op van de hele wereld.
Het is ontzettend warm inmiddels.
We nemen afscheid en zie nog 120 km naar Taupo.
Vol goede moed begin ik aan mijn eerste beklimming.
Mmhh, valt mee.
Rond 10.40 is er mogelijkheid om een kop koffie te drinken.
En een muffin natuurlijk.
Na een kwartiertje weer op het stalen ros.
Tweede heuvel gaat nog maar bij de derde gaat het mis.
Ik heb het zo verschrikkelijk warm, er is geen schaduw en de moed zakt mijn volledig in de schoenen.
Ik ga liften.
Maar zelfs dat is me teveel.
Ga bijna onderuit.
Ik zwaai wanhopig naar een auto want het gaat niet meer.
Ze stoppen en zetten me in de koele auto waar ik enigszins bij kom.
Ze kunnen mij helaas niet meenemen of terug brengen.
Ze gaan naar Lake Taupo met de kleine en hebben dus de hele auto vol met babyspullen.
Ze bellen het niet noodnummer.
Ze willen een ambulance sturen maar dat is nu ook weer niet nodig.
Er wordt een politie auto gestuurd die vlakbij is.
William de agent kan mij en mijn spullen weer naar Napier terug brengen en zet mij eerst bij Kennedy Lodge and Camping af.
Daar hebben ze 1 plek voor 57$
Doek nie.
William, the super nice cop, vind het ook geen probleem om me bij de i site van Napier af te zetten waar ik een plekje vind bij een lodge voor 22$.
Das beter.
Als ik uit stap komt er een medewerkster van de fietsenwinkel tegenover de i site vragen of het allemaal wel gaat.
Ik heb nog steeds een hoofd als een boei.
Wat zijn het toch geweldige mensen, die Kiwi’s.
De tent staat inmiddels te branden in de zon en ik zit er helemaal doorheen.
De bus naar Taupo voor morgen is geboekt.Weiterlesen