Aït I’yach

We werden opgehaald om 09.30 uur met busjes, twee ervan waren oude Mercedes busjes uit 1985 en 1987, wat een feest om daarin te zitten. We gingen naar een mijngebied dat niet meer geëxploiteerd wordt maar waar de plaatselijke bevolking op eigen houtje op zoek gaat naar waardevolle metalen en mineralen.
Weer in de busjes en op een half uurtje ten noorden van Midelt rijd je geleidelijk de hele mooie kloof Aouli in waar wij uit de busjes stapten en de kloof gingen lopen.
Je volgt een rivier met een twijfelachtige kleur water. Groen en rood lijken beiden aanwezig. De kale heuvels die je ziet worden steeds hoger en na een minuut of tien arriveer je in het eerste deel van het dorpje Aouli. Tegen een steile heuvel zijn vrij nieuwe, gepleisterde huizen tussen de ruïnes uit de vorige eeuw gebouwd. Even verderop staan de overblijfselen van de oude lood- en zilvermijn. Een gammele spoorbrug van ijzer en hout leidt naar een gat in de berg aan de overkant van de rivier.
In de jaren ’30 van de vorige eeuw zijn de Fransen hier begonnen met de mijnbouw, om lood en zilver uit de bergen te halen. Het lood werd tot in de jaren ’60 naar Noord-Frankrijk geëxporteerd om daar verwerkt te worden in brandstof. In de bloeiperiode woonden en werkten hier tussen de 3000 en 6000 mijnwerkers. Toen de Franse kolonisten in 1962 vertrokken, is de mijnbouw nog tot de jaren ’80 voortgezet. Toen was de mijn niet langer rendabel en werd het gebruik van lood in benzine ook verboden.
Al gauw werd Aouli een spookdorp. De mensen vertrokken, maar hun huizen en alle gebouwen die hoorden bij de mijn bleven staan. Enkele decennia later kwamen de mensen echter terug, op zoek naar edelstenen en mineralen in de bestaande tunnels en de omgeving van de mijn. Ze namen hun intrek in de oude gebouwen die de Fransozen achterlieten of bouwden nieuwe woningen als ze de middelen hadden. De tunnels zijn kilometers lang. Mijnwerkers gaan vaak helemaal alleen en met slechts een lampje op hun hoofd en een tasje voor hun vondsten naar binnen.
We gingen het begin van zo'n tunnel in en kregen uitleg over de mineralen en lood die er nog steeds te vinden zijn.
Daarna weer in de busjes en kregen we de lunch bij een familie thuis, een heerlijke salade en Kefta (gehaktballetjes in saus) met een mandarijntje toe. En een uitzicht dat er zo bijzonder mooi was met die bergen in de verschillende kleuren.
Rond 16.00 uur weer terug op de camping.
Het was weer een hele mooie dag!Read more