Peru
Provincia de Recuay

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 129

      Catac

      May 8 in Peru ⋅ ☁️ 17 °C

      J49

      38km
      586m d’ascension
      3h45 temps actif / 5h19 temps total
      Vitesse moyenne 10km/h
      Altitude 3600m

      Nous reprenons le vélo aujourd’hui après plus d’un mois de pause. Hier, nous avons révisé et graissé nos vélos. La roue arrière de Jérémie était voilée, depuis la bus jusqu’à Vilcabamba en Équateur, lorsque que l’assistant du chauffeur a tiré de toutes ses forces sur le vélo quand il était coincé… Finalement il est allé le faire réparer à un bike shop, et la roue a craqué sous la pression des rayons. Un changement de roue plus tard, et un ajustement de vitesse pour moi aussi tant qu’à faire, nos vélos étaient prêts. Nous un peu moins. Ce matin, ni la forme physique ni le mental n’étaient là. Nous sommes partis dans grande motivation, en nous répétant que celle-ci reviendrait au cours de la journée. Jérémie était encore malade ce matin (depuis la rando), nous avons mal aux genoux, aux fesses, à tous les muscles qui n’étaient plus habitués au vélo. Et c’était aussi un peu la déprime. Finalement, après la pause sandwich canne de thon, le moral est revenu. Nous avons deux semaines pour rejoindre Lima en vélo en passant par la route des Andes. Un parcours de vélo assez célèbre relie Huaraz à Cusco en passant par les chemins de campagne, la fameuse « Peru Great Divide ». Au bike shop, nous avions d’ailleurs croisé plusieurs cyclistes étrangers qui s’apparentaient à s’attaquer à cette route, comme nous. Nous ferons un peu moins de la moitié avant de bifurquer vers le Sud pour rejoindre Lima.

      Aujourd’hui, route principale de campagne, donc des vaches, cochons, moutons, poules, et chiens jappeurs sur le bord de la route, mais aussi quand même du trafic avec des collectivos, bus de longue distance, machinerie de travail et autres véhicules. Quasiment pas d’accotement, et beaucoup de trous dans la chaussée, mais tout à fait gérable.

      Pas beaucoup de photos, nous étions concentré à trouver la motivation, supporter les douleurs dans les fesses et trouver notre air, entre 3000 et 3400m d’altitude.
      Read more

    • Day 249

      Gletscher und Puya Raimondii

      June 2 in Peru ⋅ ☀️ 11 °C

      Wenn es nicht schon so abgedroschen klingen würde: Wir haben schon wieder eine Traumstraße entdeckt. Am Abra Yanashalla Pass biegen wir nach Westen auf eine kleine Erdstraße ab. Die Straße ist in einem furchtbaren Zustand, voller Potholes und alle paar Kilometer ein nur notdürftig geräumter Erdrutsch. Aber die Landschaft und die Aussichten sind atemberaubend. An mehreren Gletschern vorbei, mit Sicht auf grüne Hochtäler und weiß glitzernde 6000er. Wir freuen uns mal wieder, das perfekte Auto zu haben: 10cm breiter, und wir hätten umdrehen müssen. Und auch sämtliche Böschungswinkel haben wir komplett ausgereizt. Dabei musste jetzt leider die Trittstufe endgültig dran glauben.
      Nach 2 Stunden kommen wir zum Glaciar Pastoruri. Vom Parkplatz sind es noch ca. 2km bergauf bis zum Gletscher. Von Westen kommend ist die Straße anscheinend besser in Schuss, es stehen noch ein paar Tourbusse auf dem Parkplatz, hauptsächlich mit peruanischen Touristen. Dabei zwei Frauen in Pumps, High Heels und mit Handtaschen. Auf 5000m. Skurril.
      Nachmittags fahren wir wieder runter und finden auf 4200m einen tollen Übernachtungsplatz. Der ganze Hang ist voller Puya Raimondii, einer Bomeliaceae, verwandt mit der Ananas. Ein faszinierendes Gewächs: Sie werden bis zu 15m hoch, leben bis zu 100 Jahre, blühen aber nur einmal nach frühestens 40 Jahren und sterben dann. Scheint mir irgendwie eine Sackgasse der Evolution zu sein. Aber schön anzusehen.
      Read more

    • Day 63

      Schneegestöber am Pastoruri-Gletscher❄

      December 13, 2022 in Peru ⋅ ❄️ 3 °C

      Unser zweiter Tagesausflug im Huascarán Nationalpark sollte etwas gemütlicher werden als der gestrige. Allerdings liegt das Ziel, der Pastoruri Gletscher, auf über 5'000 Meter über dem Meeresspiegel. Nach unserem gestrigen Befinden ahnen wir nichts Gutes. Auch wenn der Parkplatz diesmal deutlich näher liegt, müssen wir noch knapp 300 Höhenmeter zurücklegen um zu diesem einen (von 663!! Stück im ganzen Nationalpark) Gletscher zu gelangen, was wahrlich kein Spass ist in dieser Höhe. Und so trinken wir auf Empfehlung des Guides je einen Coca-Tee, kaufen gspässig aussehende Pillen welche die Höhenkrankheit vorbeugen sollen und trinken so viel Wasser, dass jeder Halt zum WC-Halt wurde.
      Der holprige Weg im Kleinbus führt uns in den Süden des Nationalparks, vorbei an kleinen Dörfchen und schlussendlich 1.5 Stunden über Schotterpisten durch den Park. Auch hier fühlen wir uns nach Patagonien zurückversetzt.🥰 Ein kurzer Stop an einer sprudelnden Quelle und grasenden Kühen, ein weiterer an der Laguna Colorada - einem kleinen Tümpel, der im einfallenden Sonnenlicht in verschiedensten Farben erstrahlt. Aufgrund der dichten Wolkendecke blieb uns dieser Anblick leider verwehrt. Eindrücklicher waren die Pflanzen, die hier wachsen: die Riesenbromelie "Puya Raimunda". Der Huascarán Nationalpark ist berühmt für die grossen Bestände dieser ansonsten sehr seltenen Pflanze, die über 100 jährig werden kann und dann ein einziges Mal mit über 20'000 Einzelblüten und einer Höhe von bis zu 15m erblüht, bevor sie stirbt. Die Blütezeit war zwar schon vorüber, aber die riesigen Blütenstände waren trotzdem enorm faszinierend.
      Oben angekommen lässt die Grösse des Parkplatzes ahnen, dass in der Hochsaison hier einiges los ist - heute aber sind wir der einzige Bus und haben den ganzen Gletschter für uns.🤩 Da wir beide gestern bis in die Nacht hinein ziemlich gelitten haben, gönnt sich Chantal (weil Thomas einfach unverwundbar ist) heute für den Teil einer Strecke ein Rössli, dann haben die Einwohner vor Ort noch ein bisschen mehr von unserem Besuch.🐴 Thomas hälft tapfer Schritt und so kommen wir sogar fast gleichzeitig oben an und nehmen die letzten Meter im Zeitlupentempo in Angriff. Die immer dichter werdenden Wolken nähern sich, doch wir erhaschen noch die grandiose Aussicht auf den zum Greifen nahen Gletscher und die umliegenden Bergspitzen der 6'000er. Zuerst noch im T-Shirt, doch schon nach ein paar Minuten kamen wir dann in den Genuss von Schneeflocken, und das Feeling war perfekt.❄️ Den Rückweg, zum Glück bergab, legten wir dann in dichtem Schneegestöber und in einem Bruchteil der Zeit zurück, die uns der Aufstieg gekostet hat.
      Zurück im Hostel gabs eine warme Dusche und ein Blick in die News, den wir uns lieber erspart hätten. Zum einen sind wir überglücklich, dass wir nicht mehr im Süden Perus sind, da dort aufgrund des kürzlich verhafteten Präsidenten ziemlich die Post abgeht und massenweise Strassen gesperrt sind. Eine der wenigen nördlichen Strassensperren liegt allerdings genau zwischen Huaraz und Trujillo, unserem nächsten Stop. Da dies die einzig mögliche Route per Bus ist werden wir wohl oder übel warten müssen, bis die Proteste aufgelöst sind... Es bleibt spannend.
      Read more

    • Day 314

      Hatun Machay

      July 18, 2023 in Peru ⋅ ⛅ 10 °C

      Wonderful days spent in Hatun Machay, doing what we love to do 🧗‍♀️and being where we love to be 🌄⛰️😌
      Apart from many rock, 🐄 & 🐑 (very interesting for Leki) the only thing you can find there is a refuge for climbers.
      It was nice to meet some other climbers, share our passion and have some tea together in the cold evenings. While everybody was freezing in a tent or the cold refuge we where happy to spend the night in warm Vanbora. Even though our van was very cozy and we were tired from climbing we didn't sleep well these nights. Sleeping quality at 4300m is just not great. Especially Vini was having troubles breathing while sleeping (strange thing, because during the day he felt great and had no troubles with altitude).
      Climbing at this altitude felt hard (even harder than in Ecuador at 3800m 😅) but we didn't care too much. Just happy to be climbing at such a magical place and touching good rock.
      On the last day we climbed at an other place, only 30min away from Hatun Machay, on to the road to Lima. There was a small but well organized camping for free where we spent the night. Short session in the morning before it got too hot (full sun & no shade). Normally in Europe at 4000m it's cold but here in Peru at this altitude it can get pretty warm with 20°.
      Read more

    • Day 21

      Huascaran NP - auf 4.869m über NN

      March 6, 2023 in Peru ⋅ ☁️ 5 °C

      Die Challenge des Tages war es nicht zu zeitig zu starten, so dass die Wolkendecke morgens noch aufziehen konnte. Das war nicht ganz so leicht, denn auf dem Programm standen immerhin 340 Tageskilometer, davon ca. 50km Gravel und das auf einer Höhe von 4.200-4.900m.

      Der Eingang zum Nationalpark Huascaran war schließlich schnell erreicht und von da an hieß es sich einen bequemen Stand auf dem Motorrad zu suchen und Energie zu sparen. Trotz des Dauerregens gestern war die Piste aber erstaunlich gut befahrbar, so dass wir zügig Meter um Meter nach oben kletterten.

      Auf über 4.800m Höhe angekommen, ein zwei Bilder gemacht und schnell wieder hinunter... so war zumindest der Plan. Der Track führte jedoch zunächst noch eine weitere Stunde in dieser Höhe durch die Berge, welche mittlerweile mehr und mehr mit Schnee bedeckt waren. Traumhaft! Wie das immer so ist, gibt es hiervon kaum Bilder. Wieder runter zu fahren hatte deutlich mehr Priorität, da wir beide in der Zwischenzeit auch gut mit Kopfschmerzen zu kämpfen hatten.

      Gegen 13:30Uhr kamen wir schließlich zurück auf Asphalt und von dort aus weitere 200Kilometer und 4.000Höhenmeter später erreichten wir in der Abenddämmerung zufrieden unser Hotel am Pazifik. Es war wieder einmal ein ganz besonderer Reisetag.
      Read more

    • Day 130

      Parc Huascaran / Glacier Pastoruri

      May 9 in Peru ⋅ ☁️ 11 °C

      J50

      25km
      4h15 de vélo sur temps total de 8h50
      Ascension 717m
      Camp à 4217m d’altitude
      Vitesse moyenne 6,1km/h
      Température max 36C et température minimum 8C (en arrivant au site de camp)

      Départ de Catac avec une motivation mitigée. La veille nous avions fait quelques provisions pour compléter les courses de Huaraz afin de tenir 2 jours en autonomie. Les 8 premiers kilomètres sont sur l’asphalte, relativement en bon état mais avec plein de trous de taille variée, et une douce montée de 2/3% qui nous a bien ralenti. Puis nous bifurquons vers la route du glacier Pastoruri, en entrant par une guérite tenue par deux madames sur leurs téléphones qui nous facturent 10 sols par « véhicule ». Dès qu’on franchit la guérite, nous quittons l’asphalte pour une route de campagne caillouteuse, toujours plein de trous, et de roches de taille variées qu’il faut éviter autant que possible. Nous avançons à un pénible rythme de 4km/h, secoués par les cailloux. Nous ne sommes toujours pas en grande forme physique ni mentale, et l’altitude se fait sentir. Le soleil est très chaud et nous sentons qu’il brûle malgré les épaisses couches de crème solaire que nous appliquons régulièrement. L’ascension est très lente, pénible et éreintante. Nous mettons souvent le pied à terre pour souffler un peu ou pour pousser le vélo dans une montée un peu plus raide. Vers 10h, 6 minibus touristiques nous dépassent. À part ces véhicules, nous comptons sur les doigts d’une main les voitures et motos que nous croisons. Il n’y a personne autour de nous, mis à part très occasionnellement du bétail, moutons, vaches, des chevaux et quelques chiens.
      Nous mangeons pour midi du pain avec une canne de thon chacun, puis nous nous allongeons pour faire une petite sieste, en tentant de nous protéger du soleil. Au milieu de l’après-matin, la route s’améliore un peu, il y a plus de gravelle que de cailloux, et la pente s’aplanit. Les trous sont toujours présents en revanche. Nous arrivons à l’entrée officielle du parc, 13km passé la première guérite, à 15h. Tout est fermé, il n’y personne. Nous entrons donc sans payer, mais en profitant des toilettes propres pour remplir nos bouteilles d’eau. Nous poursuivons le chemin, le soleil baisse et l’air fraîchit vite. Nous découvrons les Puya Raymandi, une plante géante, typique des zones en altitude des Andes, et menacé d’extinction. Elle vit une centaine d’années, et ne fleurit qu’une fois, à la fin de sa vie, générant des millions de semences. Pas très longtemps après la pause photo de plantes, nous décidons de nous arrêter pour camper. Il est plus de 17h et la nuit tombe à 18h. Jérémie a trouvé un site parfait, proche de la rivière et un peu en contrebas de la route, sur une surface plate. Nous soupons des ramens, et hop dans la tente.
      Read more

    • Day 144

      Tour zum Pastoruri Gletscher auf 5000 m

      November 19, 2019 in Peru ⋅ ☁️ 6 °C

      Und wieder ging es mit einer Tour in den Huascaran National Park. Die 3 stündige Fahrt Richtung Süden startete um 9 Uhr und ging nach gut der Hälfte der Strecke ein Tal hoch. Vorbei an abwechslungsreicher, einzigartiger und skurriler Landschaft schraubte sich der Bus über die Schotterpiste immer höher. Bunte Felsen, spezielle Mineralquellen, Lagunen (Laguna Patagocha) und spektakuläre endemischen Pflanzen, wie die Puya Raimondii, die bis zu 8 m hoch wachsen, machen das Tal zu etwas ganz Besonderem. Doch das Highlight wartete am Ende des Tals, nach einer kleinen Wanderung von 4750 auf 5000 Höhenmeter: Der Pastoruri Gletscher. Noch nie waren wir in einer solchen Höhe - und doch vertrugen wir es heute ziemlich gut. Wir waren begeistert bei dem Anblick des Gletschers und doch gleichzeitig über seinen stark sichtbaren Rückgang erschrocken 😞.
      Die Natur, die sich einst unter dem Eis verbarg, ist einfach der Wahnsinn. Die Landschaften in dem Tal und um den Pastoruri gehören definitiv zu den krassesten und schönsten Landschaften, die wir je gesehen haben. Die Bilder sprechen für sich.
      Zurück in Huaraz schlenderten wir noch durch die etwas chaotische Stadt, die durch den wilden Verkehr der Tuktuks, Straßenstände sowie die bunten traditionellen Kleider und markanten Hüte der indigenen Frauen geprägt ist.
      Read more

    • Day 49

      Glacier Pastoruri

      February 26 in Peru ⋅ ☁️ 9 °C

      Část 2/2

      Na parkovišti asi kilometr od ledovce jsme vyskočili z busu a museli pokračovat po vlastních. Průvodkyně nám řekla, že to trvá asi 40 minut, než tam dojdeme. Nádherně svítilo sluníčko a my se těšili, až budeme nahoře. Tady už byl výšlap mnohonásobně těžší, nám se motala hlava a museli jsme jít extra pomalu, abychom nemuseli furt zastavovat. Bylo to jak jít opilej po párty domů, akorát bez výčitek svědomí. Bohužel se během cesty zatáhlo a začalo poprchávat. Kolem nás mezitím procházeli koně, kteří nesly ty, které zaskočila nadmořská výška. Nahoře na nás čekaly nádherné pohledy a my se pustili do focení, protože se přiháněly další mraky.
      Ledovec Pastoruri ztrácí velmi rychle na objemu a bohužel už přestal i růst v nejchladnějších měsících a za pár desítek let po něm nic nezbyde, akorát naše fotky.
      Po cestě zpět k autobusu začalo sněžit a my si toto zpestření užívali. Bus nás pak dovezl do restaurace, kde na nás čekal malý oběd a my se poté vrátili do Huarazu. Na hostelu jsme rychle bookli tour na zítřek a naplánovali další výlety. Na naše plány nám původní délka pobytu v hostelu nestačila a my přikoupili ještě jednu noc.
      Zítra nemáme žádnou zastávku v restauraci a tak jsme ještě museli jít nakupit jídlo a rychle se stavili na večeři, než jsme padli do postele.
      Read more

    • Day 19

      Laguna Willcacocha - Huaraz, Dag 1

      August 23, 2019 in Peru ⋅ ☀️ 12 °C

      We kwamen om 6:30 met de bus aan in Huaraz en zijn toen met de bus naar het Hostel gegaan. Aankomen in onze kamer zijn we eerst nog 1,5 uur op bed gaan liggen om even uit te rusten van onze 8 uur durende busreis en om te wennen aan het hoogte verschil. Huaraz ligt namelijk op 3052 meter hoogte. Vervolgens hebben we oms klaar gemaakt voor het ontbijt, we kregen allemaal broodjes, wafels met aardbeien en coca thee. Super luxe voor een hostel die 20 soles per nacht kost (wat ongeveer 5 euro per nacht is).
      Vervolgens wilden we onze eerste trek gaan lopen en hebben we even advies gevraagd bij de man van het hostel, die overigens 7 talen spreekt. Hij adviseerde om eerst de makkelijkste te doen om aan de hoogte te wennen. Dat hebben we dus gedaan. We gingen op pad naar laguna Willcacocha. We zijn in ongeveer 3,5 uur naar boven gelopen, zeg maar gerust geklommen. Met wel 100 kleine adempauzes, voor hoe ver dat mogelijk is met zo weinig zuurstof, zijn we uiteindelijk toch boven gekomen. Wel heeft het veel bloed, zweet en tranen gekost. Ook werden we heel erg duizelig hoe hoger we kwamen. Toen we eindelijk op de top aangekomen waren op 3725 meter hoogte was het uizicht heel mooi. En hebben we daar een tijd gezeten. Daarna beseften we ons pas dat we de zelfde weg natuurlijk ook weer naar beneden moesten... Het ging een stuk makkelijker dan omhoog, maar nogsteeds weer lastiger dan gedacht. Je moet de hele tijd kijken waar je loopt, anders val je over alle losse stenen. En zelfs als je wel uitkijkt is het zo steil dat je alsnog uitglijdt. Zeker op de schoenen die ik aan heb... Toen we weer beneden waren zijn we naar de winkel gegaan en daarna terug naar het hostel. Vervolgens hebben we daar ook gegeten en zijn we om 9 uur naar bed gegaan. Morgen gaan we naar Laguna Parón. En vertrekken we om 8 uur met de bus voor een tocht van een hele dag, ipv een halve dag wat we vandaag hadden gedaan.
      Read more

    • Day 49

      Carretera a Pastoruri

      February 26 in Peru ⋅ ☁️ 13 °C

      Část 1/2

      V 7:30 na nás čekala snídaně a my měli být ready na odjezd v 08:00 před hostelem, takže jsme museli mít před snídaní vše hotovo. To se tak na 90% procent povedlo a my byli včas na recepci. Tam jsme pak čekali půl hodiny, než náš přijeli nabrat... První výlet v této oblasti jsme naplánovali, abychom se trochu aklimatizovali na další dny. Asi nebylo úplně nejchytřejší vzít výlet na ledovec Pastoruri ve výšce přes 5000 m.n.m., když jsme byli ještě včera ráno u Pacifiku. Naštěstí jsme včera večer nakoupili prášky proti výškové nemoci - něco na bolest hlavy a něco na problémy s žaludkem. Tuhle kombinaci jsme měli preventivně k snídani a doufali, že zabere. Navíc je doporučováno pít čaj z koka lístků a tak si každý z nás dál dva.
      Vyrazili jsme autobusem a čekala nás asi dvouhodinová cesta na místo, s tím, že po cestě bylo několik zastávek. I z toho důvodu bude dnešní příspěvek rozdělen na dva, aby se mi vešli fotky. Nejdřív jsme zastavili v restauraci, abychom si objednali oběd, který na nás bude čekat během cesty zpět a pak konečně dorazili do národního parku Huarscarán, pojmenovaném po nejvyšší hoře v okolí. Rovnou jsme pro nás koupili vstupenku na tři dny, protože máme v plánu několik výletů po okolí. Mezitím už jsme vystoupali do asi 4000 m.n.m. a cítili tu výšku - hůř se nám dýchalo, ale nic horšího.
      První zastávka byla u vyhlídky na zasněžené špičky nějaký hory (nevíme jaký, protože tour byla jen ve španělštině) a zároveň na tomto místě vyvěrala voda ze země, prý ale nebyla pitná. Po krátké pauze jsme se přesunuli na další místo k barevné laguně (tak se jmenovala - nejsou moc kreativní). Barvy se prý objeví když svítí slunce, u nás ale jen místy prokukovalo skrz mraky. I tak to ale stálo za tu zastávku. Na druhé straně silnice navíc rostly Puya Raimondi, které zářily zlatou barvou na kopcích, když na ně svítilo sluníčko. Tyhle ohrožené rostliny se vyskytují pouze v Peru a Bolívii a to ve výšce kolem 4000 metrů.
      To byla poslední zastávka před ledovcem a my vyrazili dál. Řídký vzduch přinesl únavu na spoustu spolucestujících, nás nevyjímaje. Niki si na chvilku schrupla a probrala se až na parkovišti před ledovcem.
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Provincia de Recuay

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android