Mountain Province

Sagada. Op een paar uur rijden van Banaue ligt dit kleine stadje. Naar Sagada ga je om twee redenen (eigenlijk drie, maar de zonsopgang kijken bij Kiltepan valt bij voorbaat af, geen zin om vroeg op te staan!): de hanging coffins (daarover later meer), en de cave connection (een ondergronds grottenstelsel waar je doorheen kunt waden).

Wij genieten vooral om een andere reden van Sagada. Zodra we de letters Yoghurt House zien verschijnen duiken we het restaurantje binnen. Inmiddels doen we een moord voor goede yoghurt want die is bijna nergens te krijgen in het buitenland (ok, uitgezonderd VS, NZ en Nepal!). Yoghurt met fruit en muesli is genieten. Zeker in een land waar je voor je ontbijt doorgaans keuze hebt uit toast met ei of een Filipijns ontbijt met corned beef of hotdogs. De pret is helemaal compleet als we 's middags een restaurantje ontdekken waar we goeie (club)sandwiches kunnen krijgen. Dat klinkt misschien niet zo bijzonder maar wij zijn er súper blij mee. Het Filipijnse eten is zeg maar niet echt ons ding. Of was dat ondertussen al duidelijk?

We hebben verder geen idee wat we willen doen in Sagada. Ik wil wel door de grotten klauteren maar Thomas heeft er geen zin in. Hij heeft ook gelijk. Grotten zijn maar zelden indrukwekkend (al waren die in Phong Nha in Vietnam wel erg gaaf!) en het is maar de vraag of de grotten gemaakt zijn op Hollanders van bijna twee meter lang. Daarbij, het feit dat alle toeristen de grotten in Sagada bezoeken betekent nog niet dat wij dat ook moeten doen, toch?

We besluiten in plaats daarvan wat te wandelen in de omgeving en de hanging coffins te bezoeken. Maar als we horen dat we verplicht voor een gids moeten betalen voor de wandeling naar de coffins (wel dertig hele minuten lang!) draaien we om.. Kom op zeg, wat een onzin. Toch gaan we de volgende dag alsnog overstag. Ik wil erheen, gids of niet. Ik kan niet níets hebben gedaan in Sagada.

Gelukkig is het de moeite waard. Het is bijzonder om oog in oog te staan met de grafkisten die zijn opgehangen aan een bijna verticale rotsmuur midden in een mooie vallei. De gids vertelt ons dat het een eer is om op deze wijze begraven te worden, alleen bestemd voor mensen met een 'pure ziel'. Op deze manier kan de overledene de zon zien opkomen en ondergaan, in plaats van volledige duisternis zoals bij een normale begrafenis. Ik vind het een mooie gedachte. Het is een prachtige plek voor een laatste rustplaats. Nog zoiets moois: op Allerzielen branden de locals een vuurtje bij het graf van hun geliefde om samen de overledene te herdenken. Prachtig, toch?Read more