Carteret County

Gisteren lekker gespeeld, gezwommen, gevoetbald en gestoeid op het strand en lekker over het eiland gefietst. Robbie was zo moe van het ochtendje strand dat ze ‘s middags achter op de fiets in slaap viel. Dat was wel een grappig gezicht omdat ze vanwege haar helm een beetje een zwaar hoofd had.

Vanochtend hebben we eerst uitgebreid op het strand gelegen en gezwommen en zijn rond het middaguur van de camping vertrokken. Bij het inpakken van de auto brak ik een sleutel af van de kofferbakken. Dus een deel van de dag zijn we druk geweest met het zoeken naar een sleutelboer die ons vervangende sleutels kon geven. Die hebben we niet gevonden, maar wel een Camperverkoper die wist hoe het ook los kon. Dus die heeft gezorgd dat alle bakken weer open kunnen.

In de middag hebben we heerlijk vis gegeten in de haven van Moreheadcity. Grote schotels vis (ik had 12 oesters, blauwvis en verse garnalen met gebakken snijbonen en zoete aardappel, Erica had verse krab-cakes met clamchowder = amerikaanse romige vissoep, en Robbie een groot stuk visfilet met rijst en appelmoes). Robbie heeft gegeten als een bootwerker. Ze wil graag engels leren en wilde zelf haar drinken bestellen (applejuice).

Tegenover onze parkeerplaats voor de camper zagen we een bord met daarop geschilderd “homemade cheesecake”. Dat konden we niet aan onze neus voorbij laten gaan. Eenmaal binnen bleek het weer zo’n typisch “gezellig” kneuterig zaakje zoals je die hier nog veel hebt. Het waren twee zussen die hun huiskamer hadden verbouwd tot een klein thee-huisje met bij elkaar verzamelde meubeltjes en tuttige snuisterijen. Elke ochtend bakte ze gezamenlijk de heerlijkste soorten cheesecake en ander gebak en verkopen dat aan “de lokalen”. Je krijgt het op een plastic bordje met een enorme aardbei er boven op. Een beker koffie erbij en smullen maar. De Zuster wilde graag weten hoe wij Nederlanders aankeken tegen Bush. En nee, ik moest vooral geen blad voor de mond nemen. Ik heb dus uitgelegd dat wij het niet zo op Bush hebben, zeker sinds hij de oorlog is ingegaan. Ze waren het helemaal met ons eens. Bush was een NONO en zijn vrouw een “wet rag” (natte dweil). En Bush “had no way out in Iraq”.
Oh ja en ze kende ook nog een Nederlander, die had in het dorp een restaurantje. Ze ging hem gelijk bellen. 5 minuten later stond hij in het zaakje. Hij was 4 jaar geleden naar dit stadje gekomen met zijn vrouw om een restaurant te beginnen. Zijn vrouw is Amerikaanse. Hij had het wel goed naar zijn zin, maar de winters waren wel erg rustig in het gat waar hij woonde. Maar wel lekker dicht bij het strand, de zee en veel mooie natuurgebieden. Zij dochter van 7 spreekt, schrijft en leest nog goed Nederlands, ondanks dat zij al het grootste deel van haar leven in de States woont.

Uiteindelijk hebben we een groot deel van de taart in een doosje (doggybag) meegenomen. De hoeveelheden waren weer eens enorm. Robbie wilde perse zelf om een doggybag gaan vragen. Dus na een paar keer oefenen: “do you have a doggybag?” is ze zelf naar een van de zusters toegestapt om het te gaan vragen.

Daarna zijn we verder gereden richting het Noorden en staan nu op een boscamping aan de oever van de Neuse-river. Ik had er nooit van gehoord, maar hij is ongelooflijk groot en breed. Vanaf het strandje aan de oever kun je met moeite de overkant zien.
Morgen rijden we verder naar het Noorden, zodat we een beetje bijtijds in de richting van Washington zijn, waar we zaterdag onze camper moeten inleveren.Les mer