Dupont Circle

We zijn in Washington DC....de capitol of the free world en democracy...vinden ze hier. De camper is ingeleverd. We moesten wel even wachten op een taxi, maar toen die uiteindelijk kwam, waren we binnen 30 minuten in het hartje van DE hoofdstad van de wereld. En de eerste indruk is uitsluitend goed:
- ons hotel is hartstikke leuk. Een soort klein appartementje, met een bed, luie stoelen, bank, kantoortje, keukentje
- we wonen tijdelijk “three blocks away” van “The Whitehouse”. We mogen George W dus wel buurman noemen.
In de wijk waarin we zitten, wonen ook alle ex-presidenten en ministers ...tenminste ze hebben daar een huisje.....dus wie weet of we Bill nog ontmoeten
- toen we het centrum binnen reden zagen we eerst 10 Harleys, toen 100, toen 1000, toen 10.000, toen wellicht 100.000. En volgens de taxichauffeur zullen we er morgen rond 1 miljoen zien. Echt een waanzinnig gezicht, al die prachtmotoren en hun berijders. Morgen is er een grote Harley Davidson-parade door de stad, met duizenden Harley’s, voorzien van vlaggen, rijkelijk versierde berijders met alle toeters en bellen. Maar het zet wel gelijk de sfeer van de stad.
- ons hotel zit om de hoek van het wijkje Georgetown. Alsof je in Londen bent, zo gezellig. Allemaal leuke winkels, cafe’s, kunstverkopers, terrasjes. Echt een gezellige stad dus. Niet iets wat je direct verwacht bij het horen van “Washington DC”. We hebben al een flink stuk gelopen......maar de temperatuur.....loopt alleen maar verder op......

Een nabrandertje: ‘t is nu bijna 23.00 uur en ik kom net terug van een avondwandeling over de Mall. De Mall is het enorm grote park van Washington, waaraan alle belangrijke gebouwen en musea liggen. Tevens is het een groot herdenkings, vierings, overdenkings, mediterings, ontmoetings park, vol monumenten ter herinnering aan iedereen en alles die zich hard heeft gemaakt voor vrijheid en gevochten heeft tegen onderdrukking. Of het nu gaat om de tweede wereld oorlog, Holocaust, Martin Luther King, JFK, Vietnam-veteranen. Alles wordt hier gevierd, aanbeden en herdacht.

‘T was ook een beetje een vreemde wandeling door het park.
De lucht is nog steeds bloedheet en de hemel helder. In het park rollen gehandicapte oorlogsveteranen hun rolstoelen voort (“it’s my first time in Washington”), Harley Bikers hangen op hun motoren, groepjes scholieren kwebbelen en giechelen, trotse Amerikaanse gezinnen wijzen ontroerd naar het witte huis, jonge eendjes zwemmen in het reflectie-meer, treurende oorlogsveteranen staan voor de gedenkstenen, groepjes druk wijzende moslims maken elkaar duidelijk wat waar is, grote Indiaase families slenteren al etend voort, picknickende groepjes meisjes liggen op hun kleedje in het gras, op een bankje zitten vier zwaar gedecoreerde veteranen uit de tweede wereld oorlog, mensen lopen bezweet met ipod te joggen, fietsende stelletjes rijden zowat een hondje om, politie rijdt rond op mountain-bikes, vaders raken met 1 hand de enorm obelisk aan en overal maken mensen foto’s van elkaar en van de plek. In de lucht hangt een apache helikopter, vliegtuigen voor washington-airport vliegen laag over, rond de straten wordt je de adem ontnomen door de uitlaatgassen van de honderden Harleys, het geluid van ziekenwagensirenes en motoren lijkt constant aanwezig, de honderden flitslampjes bij het Arbaham-Lincoln-memorial ontnemen bijna het zicht.
‘T is gek maar op een of andere manier voelt dit ook als een speciale plek. Natuurlijk het is vals, groots, opportuun, grotesk, ongenuanceerd, partiotistisch, propagandistisch en kitsch. Maar op een of andere manier lijkt het wel of mensen op deze plek aanvoelen dat vrijheid niet helemaal van zelf komt en dat je daar soms voor moet vechten. En dat je het moet vieren. Wellicht hebben Amerikanen dat iets beter door dan wij Hollanders. Gek eigenlijk als je bedenkt dat historisch gezien Amerikanen nooit hebben hoeven vechten voor hun hachje......

En nergens heb je het gevoel dat je op je hoede moet zijn, dat je risico loopt of dat het gevaarlijk zou zijn om in je eentje ‘s avonds laat door het park te lopen.

Ik wou maar zeggen, het park pakt je toch een beetje..........Read more