Соединенные Штаты
New Orleans

Узнайте в FindPenguins, куда ездят другие.
Путешествующие в этом месте
    • День 5

      überdimensionaler SUVMietwagen

      22 апреля, Соединенные Штаты ⋅ ⛅ 16 °C

      Diese Reise ist ja grundsätzlich schon mal kein Klimaschoner. Unser Reisebüro hat aber mit dem Mietwagen noch eins draufgesetzt: Ja, Koffer für 4 Personen haben darin wirklich gut Platz. Auch sonst wird hier vieles anders gemacht: Klimaanlagen überall, riesige Kühlschränke viel zu kalt eingestellt, Mülltrennung gibt es nicht.
      Technische Daten des Grauens: 360 PS, 15 l/100 km, 2.8 t
      Читать далее

    • День 112

      La Nouvelle-Orléans, la suite

      7 декабря 2018 г., Соединенные Штаты ⋅ ☀️ 19 °C

      Aujourd'hui nous allons faire un tour dans les bayous! Avec un peu de chance, nous verrons des alligators et d'autres animaux de la faune locale. On fait donc près d'une heure de route pour se rendre au point de départ. On s'enregistre et on embarque quelques minutes plus tard sur un petit bateau. Nous sommes environ 20 personnes sur chacune des embarcations. Dès le début on peut observer la flore qui est différente. On voit des arbres et d'autres types de plantes qui poussent dans l'eau. Ici, tout vit dans l'eau! Imaginez une forêt perpétuellement innondée. Notre guide nous amène à plusieurs endroits différents et une des premières pauses qu'il fait est pour voir des bâtiments abîmés par l'ouragan Katrina. Ça a beau faire plusieurs années, les signes de son passage sont encore présents. On peut voir entre autres un restant de maison, en fait la base en ciment, complètement renversée dans l'eau.

      On continue et plus loin on voit un grand héron, puis des ratons laveurs qui nagent dans l'eau! Ils sont plusieurs et les guides leur donnent un peu de nourriture. Ils sont très courants ici et c'est probablement une des dernières bestioles qu'on s'attendait à voir dans des marécages! Pourtant, ils s'adaptent bien et peuvent se déplacer dans les arbres aisément. On voit aussi des cochons sauvages, eux aussi dans l'eau qui quémendent de la nourriture! C'est impressionnant de voir d'aussi grosses bêtes de près! On passe ensuite dans un village cajun où les habitants ont leur demeure près de l'eau. Ici tout le monde se déplace en bateau bien entendu. Nous n'allons pas visiter de maisons mais on continu la visite pour voir d'autres oiseaux mais toujours pas d'alligators. Dommage! On fini notre agréable tour sans en avoir vu mais on se dit qu'on a quand même vu des gigantesques crocodiles en Australie de 8-9 mètres alors c'est pas bien grave!

      En se déplace ensuite vers le centre-ville où nous allons manger dans un petit resto asiatique. Pour le prix c'était excellent mais l'idée d'aller là n'était pas pour le resto mais plutôt juste une halte en allant à l'amphithéâtre Smoothie King! Et oui, ce soir on va voir un match de la NBA! Rien de moins! On réalise un rêve d'enfant de Jess! C'est un match opposant les Grizzlies de Memphis aux Pelicans de la Nouvelle Orleans. Nous achetons nos billets à 3 français qui se sont retrouvés avec des billets en trop, ça tombait bien! Nous avons des bonnes places, première rangée dans les gradins! Ce n'est pas bondé mais il y a de l'ambiance à souhait! La partie est serrée et on peut voir les joueurs en action. Le #23 entre autres, est vraiment impressionnant. Anthony Davis. Méchante pièce d'homme. J'veux dire, ils sont tous grands mais lui, il semble être encore plus imposant que les autres encore! En bref, il est impressionnant à voir aller! On peut le voir faire des dunks comme si de rien était! Faut dire qu'avec un gros 6 pieds 10 pouces, ça aide!

      Samuel fait même dodo pendant la partie, toujours avec son "casque d'écoute"! Il fini par se réveiller par contre et on décide de s'en aller. C'est la mi-temps et on est pas mal à l'heure de coucher notre petit loup alors c'est bien correct. L'idée était de ne pas acheter des billets trop cher justement au cas où on partirait plus tôt! On retourne donc à notre stationnement pour la nuit. On a quand même vérifié le pointage final en soirée et les Pelicans ont malheureusement perdus (par deux points seulement).

      Le lendemain, il pleut. On ne peut pas se plaindre, sans farce ça doit faire presque 2 mois qu'on n'a pas eu de pluie! On a eu des petites gouttes peut-être mais vraiment pas ce qu'on peut appeler une averse. Là, il pleut quand même pas mal et ça va durer toute la journée. On avait décidé de prendre ça molo, genre se faire des crêpes et chiller un peu! On fait du lavage. En après-midi, on se déplace au centre commercial pour magasiner un peu. Plus tard on va dans un autre coin de la ville, Garden District. C'est là qu'on trouve les plus belles maisons de la ville! Plusieurs célébrités ont d'ailleurs un pied à terre ici. La pluie nous donnant un peu de repis, nous allons marcher un peu dans le cimetière Lafayette. On peut y voir des sépultures datant des années 1800 et qui ont visiblement passé l'épreuve du temps. Au lieu de faire de simples pierres tombales, les morts sont placés au-dessus du sol, comme le style traditionnel des cimetières français. Cela est dû au fait que la ville se situe sous le niveau de la mer et on peut donc difficilement enfouir quoi que ce soit. Ce cimetière n'est pas le plus ancien mais tout de même un des plus beaux et connus ici. On a l'impression de remonter dans le temps dès qu'on y entre!

      Laissant les vieilles tombes de côté, nous allons ensuite faire quelques boutiques. On y bavarde d'ailleurs avec une française qui habite ici depuis les années 70! Elle est très sympatique et, comme tout le monde qu'on rencontre, elle adore Sam! Il est tellement mignon! Nous allons finalement quelques rues plus bas où se trouve la rue Magazine, où nous faisons évidement quelques boutiques! On y soupe aussi dans un super bon restaurant qui offre des poké bols. Ça fait du bien de manger relativement santé un peu! On s'en retourne ensuite à notre stationnement pour la nuit. C'est ce qui conclut notre journée relaxe, où nous n'avons pas tant arrêté au final!
      Читать далее

    • День 110

      La Nouvelle-Orléans

      5 декабря 2018 г., Соединенные Штаты ⋅ ☀️ 10 °C

      Nous partons de Baton Rouge et faisons environ une heure de route pour se rendre jusqu'à La Nouvelle Orléans. Nous y sommes en début d'après-midi alors on s'en va directement au centre-ville, près du cartier français, pour marcher. Aussitôt stationné, nous marchons jusqu'au stade de football Superdome, endroit où les Saints jouent. Pas de match aujourd'hui ni pour les prochains jours malheureusement, mais nous pouvons voir le magnifique stade quand même de l'extérieur. Plutôt impressionnant comme bâtiment, d'autant plus qu'il a été construit en 1975! C'est un gros dôme, tout doré, qui se dresse au milieu des tours à bureaux en plein centre-ville.

      Après cette courte visite, nous nous dirigeons vers Lafayette Square, un joli petit parc. En lisant un peu, on peut apprendre que "Lafayette" était un général sous George Washington. Son nom était en fait Gilbert du Motier, marquis de La Fayette. Il a joué un rôle décisif aux côtés des Américains dans leur guerre d'indépendance contre le pouvoir colonial britannique et en particulier lors de la victoire de Yorktown le 19 octobre 1781. Que d'histoire! Ce nom nous intriguait un peu car on le voit un peu partout (rues, parcs, cimetière, etc) et il semble avoir été très important dans l'histoire de la Louisiane. Donc, après cet arrêt au parc, on marche vers l'est pour se rendre jusqu'au fameux quartier français. C'est le quartier le plus connu de la ville. C'est d'ailleurs là qu'on peut marcher sur la célèbre Bourbon Street, bondée de monde, de restaurants et de bars. Même en plein après-midi, l'ambiance y est et les gens à l'air de fête aussi! Ici on peut boire dans les rues sans problème et les gens ne se gênent pas! Le quartier est en travaux un peu partout donc c'est un peu moins chouette mais quand même. Nous marchons davantage sur la Royal Street, juste en dessous, laquelle regorge de bâtiments au style français avec les balcons en fer forgé et des plantes un peu partout. Vraiment joli! Là encore, plein de restaurants et boutiques, moins de bars. On sent que c'est une coche plus tranquille même s'il y a du monde. On se promène comme ça dans les rues pour aboutir au Jackson Square, où on trouve la cathédrale St-Louis. On s'y repose un peu. Il y a des musiciens de rues un peu partout et ça met dans l'ambiance pas mal! Le jazz et le blues sont à l'honneur!

      On reprend la marche et on s'arrête dans un resto pour casser la croûte et recharger un peu nos batteries. Ensuite, on se dirige vers la Frenchmen Street. Cette petite rue est connue car on y trouve plusieurs bars à chanson. Il est encore tôt mais plusieurs ont déjà les portes ouvertes et on peut entendre des musiciens y jouer. On se décide sur une place et on entre. Nous avions mis des protèges oreilles à Sam alors il dort paisiblement malgré le son qui l'entoure! Sans le savoir, nous sommes arrivés à la fin du set du groupe alors nous avons droit à 2-3 chansons et c'est terminé! Nicolas termine sa bière et on décide d'aller voir si on ne pourrait pas trouver un autre bar avec de la musique plus Blues. Ce fût là une erreur car Samuel s'est rapidement réveillé lorsqu'on se promenait dans les rues! Notre fenêtre venait de se refermer! Ahaha c'est pas grave, ça sera pour une autre fois! Sur le retour vers le camper on s'arrête prendre un café et des beignes au Café du Monde. L'endroit semble encore une institution ici mais on se demande franchement pourquoi!! Le service est correct mais le menu est très minimaliste : 3 beignets, café ou lait au chocolat! Et c'est cash seulement!! Lol au moins les beignets sont bons! C'est notre gâterie de fin de soirée! Nous nous rendons ensuite à notre stationnement pour la nuit, pas trop loin de là.

      Le lendemain, nous partons visiter une plantation. C'est une plantation de canne à sucre historique, où on en apprend sur l'histoire des esclaves et sur la demeure comme telle. Le domaine a été construit par la famille Roman. En fait tout a bien-sûr été construit par leurs esclaves, il y a environ 180 ans. On peut voir des représentations des habitations des escales et visiter la maison qui est est d'origine. Elle a été rénovée par une autre famille qui l'a acquise dans les années 1900. Ils ont ensuite créé une fondation pour rendre la propriété accessible au public et surtout préserver les bâtiments. Nous faisons la visite guidée de la maison mais nous ne pouvons malheureusement pas prendre de photo alors il faut nous croire, c'était beau! En fait c'est une somptueuse demeure ancestrale, très bien entretenue et rénovée, suivant la construction d'origine. On y trouve les meubles ayant appartenu à la famille Roman mais aussi des artefacts de l'esclavage.

      Après notre visite, nous retournons au centre-ville pour aller marcher dans le cartier français et aller souper dans un resto qui nous avait été conseillé. Le resto était vraiment très bon et on s'est un peu gâté! Samuel dormait alors on dirait qu'on avait une date! Très agréable comme souper! Ensuite on va marcher dans les rues pour entendre la musique et profiter de l'ambiance mais pas question d'aller voir un spectacle ce soir, Samuel nous fait savoir que ce n'est pas une bonne journée!! Ce sera pour un autre jour...
      Читать далее

    • День 23

      New Orleans 🎺🎶

      20 апреля 2022 г., Соединенные Штаты ⋅ ☀️ 27 °C

      Best people, best music, best city! Managed to time our visit to New Orleans with the French Quarter Festival - so much fun. Stayed in a great hostel full of other travellers from all over - spent every evening in the garden there and then going out on Bourbon & Frenchman Street 🎶 The festival opened with a second line parade through the city, full of brass bands and colourful outfits! Absolutely in love with this city 💛Читать далее

    • New Orleans

      2 марта 2020 г., Соединенные Штаты ⋅ ☁️ 22 °C

      Nach einer langen Reise haben wir es endlich geschafft. Wir sind müde aber dennoch begeistert angekommen. Die Einreise lief trotz vieler Geschichten absolut entspannt und problemlos.
      Nach der Ankunft im Hotel, haben wir noch kurz das bekannte French Quarter erkundet und sind dann aber ziemlich schnell wieder ins Hotel und haben uns etwas Schlaf gegönnt. 😄Читать далее

    • День 20

      NFL - New Orlean's Saints v Tampa Bay

      18 сентября 2022 г., Соединенные Штаты ⋅ ⛅ 30 °C

      Our first NFL game. Let's see how this goes.

      We got to see Tom Brady play though. That's meant to be good right?

    • День 8

      Nouvelle Orléans

      17 июля 2022 г., Соединенные Штаты ⋅ ⛅ 32 °C

      Deuxième journée à la Nouvelle Orléans : visite du quartier français, du quartier Tremé.

    • День 9

      Rain Rain Rain

      1 мая 2016 г., Соединенные Штаты ⋅ 🌙 21 °C

      Het zou nat worden. En dat werd het ook. Dus hebben we ons overgegeven aan de weergoden en ons volledig in plastic verpakt op onze laatste dag op Jazzfest gestort.
      Maar wat er ook zou gebeuren....we wilden Bonnie Raitt 1 keer in New Orleans zien.

      De ochtend begonnen met een zondagoctenddienst in de gospeltent. 4 te oude en te dikke dames in kanariegele jurken met de veren van Pino leidde ons langs hoopvolle boodschappen. Hun kapsel zaten zo strak op het hoofd dat het leek alsof ze met behangplaksel waren vastgeplak."He's comin, be prepared", gaf Audrey Furgeson ons mee. En klinken als een klok.

      Aaron Neville, de grote beer met het kleine stemmetje, raakt zoals altijd de gevoelige snaar door te starten met Mississippi tries to flash us away . Daar leek het inderdaad wel op met het water tot onze enkels.

      Marcia Ball ramde lekkere blues weg op haar piano en zette de overvolle Bluestent op z'n kop.

      In de stromende regen kwamen een dozijn artiesten een tribute brengen aan de onlangs overleden pianist/componist/zanger/producer/kind van New Orleans, AllenToussaint. Allen speelde tientalle edities als vaste gast op het festival. Zijn geest hing (net als die van Prince) over het hele festival. Iedereen was er, Bonnie Raitt, Aaron Neville, Dr John, etc. Allemaal begeleidt door de originele band van Allen om een mooi eerbetoon te brengen aan Allen.

      Steve Riley en Wayne Toups geven nog een lekkere set zydeko weg op het Fais do do podium, voor een groepje fanatieke parapludragers.

      En dan is het tijd voor Bonnie Raitt. Een vol veld met regenkleding en paraplu's verwelkomt Raitt met een enorm applaus. Wij zijn inmiddels doorweekt. Maar Bonnie geeft een geweldige set weg. Heerlijk slide ze over haar gitaar. Ze is duidelijk "thuis" in the Big Easy. Om één of andere reden ga ik vanzelf huilen als Miss Raitt een ballad in zet.

      Als ze dan ook nog haar akoestiche gitaar pakt en begeleidt door de klarinetist en trompetist van The California Honeydrops van Woman be wise (Women be wise, keep your mouth shut, don't advertise your man) start en er uit de hemel een ongelofelijke klap bilksem op het terrein valt, gaat het publiek helemaal uit z'n dak.

      Het meest ontroerende moment is nog wel dat aan de zijkant van het podium dr. John gekleed in een poncho toekijkt hoe Bonnie haar set voltooit. Wanneer ze het podium afloopt komt hij naar haar toe gewaggelt en kuste haar vol op de mond. Bonnie is er duidelijk door aangedaan.

      We zijn koud en nat, maar blij dat we Bonnie hebben gezien. Terwijl we nog een paar flarden van Neil Young meekrijgen rijden we huiswaarts. In de deuropening van ons witte houten huisje horen we Trombone Shorty het festival geheel volgens traditie afsluiten met Hurricane Season. Hey!!!

      Het was een nat Jazzfest, maar nog steeds een stad en festival naar m'n hart. We komen terug!!
      Читать далее

    • День 8

      It's pissin' down

      30 апреля 2016 г., Соединенные Штаты ⋅ 🌙 21 °C

      De ochtend begon zo goed. Nola, onze huisbaas, had ons een geheime parkeerplaats verteld, vlak bij de ingang van Jazzffest. En raad eens wat, er was plek. Bij de ingang was het even wachten. Daar raakte we aan de praat met 2 Lousiana bewoners. Mannen van in de vijftig. Erica raakte in gesprek met de rustige van het koppel. Ik met het opgewonden standje. Toen we eenmaal bij het gespreksonderwerp wapens en Trump terecht waren gekomen, ging de Hillbilly helemaal los. "Sure, we send a lounatik to the White House, becaus we're fed up with the politicians". In een triade van zeker twintig minuten probeerde hij met met veel energie, consumptie en overredingskracht uit te leggen dat Trump de "bloodless" revolutie zou zijn. Ook hij vreesde dat anders de middleclass de wapens tegen de eigen regering zou oppakken. Dan nog liever een gek in het Witte Huis. Volgens Hillbilly klopte er nu niks van het systeem: verrotte wegen, slecht onderwijs, veel belasting, miljoenen illegalen, crime, the chinese en zo nog veel meer. Niet dat Trump dat zal veranderen, maar WE zijn boos.
      Zie hier, je kan het punt maken in 6 regels, hij had er 20 minuten voor nodig. Altijd lachen, die fanatieke Amerikanen.

      Eenmaal binnen was het terrein al beter opgedroogd en de temperatuur aangenaam.

      In de Bluestent speelde de 91 jarige Henry Gray op zijn piano de pannen van het dak. Tegen over ons hutje met een dakje van pambladeren (ja die zou later nog van pas komen) speelde Yvette Landry, grammy nominee ( ja dat moet er hier altijd bij) lekker ouderwetse country, inclusief conboylaarzen en suede slierten aan haar rok.
      The Soul Rebels kregen op het grote veld 30.000 man aan de zelfde dansmove. The Treme Brass band, normaal een straatorkest uit de zwarte muziekwijk Treme die bruiloften, feesten en begrafenissen luister bij zetten, zette de hele Economytent op zijn kop met alleen maar bekende Jazz-deunen. Kristen Diable, mooie dochter van New Orleans, speel heerlijk soft rock van het betere soort. Luke Winslow King speelt heerlijke singersongwriterblues op het middentuintje van de Grandstand. Als Roy Rogers zijn slide gitaar door de enorme bluestent laat gieren vallen de eerste regendruppels op het dak van de tent.

      Maar ik wil graag Dr John zien. Terwijl ik naar buiten loop wordt ik achtervolgt door een hitsige 50 jarige showdanseres van ongeveel 1 meter 60. Ze grijpt me op allerlei plekken om duidelijk te maken dat ze ook naar buiten wil

      De regenponcho aan en op naar het grote veld waar Dr John zijn Voodoo over de menigte zal uitstrooien. Bij de start van het optreden gaat het nog goed. Oke, het regent een beetje, but who cares...the doctor is in the house. Dan vallen er een paar rake klappen in de lucht met enkele spectaculaire bliksemflitsen. Binnen 2 minten valt het water met bakken uit de lucht en gaat het enorm waaien. Dr John weet van geen ophouden (of heeft het niet door....hij oogt oud en fragiel). Het water vliegt met emmers vol het podium op en op de schermen is te zien dat bij elke slag van de drummer het water een meter hoog van de trommels af vliegt. Goodnight Irene Goodnight zingt Dr John passievol door, terwijl de technici om zijn piano heenrennen om boxen af te dekken, rondvliegend decormateriaal te redden en het orgel van de doctor af te dekken. De 30.000 man publiek zingt snoeihard mee, gekleed in poncho's of gewoon klets nat.
      Dan besluit de bandleider van Dr John, met een simpel messnij gebaar langs de keel, de band stil te leggen. De hemel geeft nog een paar klappen en de hoeveelheid regel verdubbelt. Dr John wordt het podium af begeleid. De kamera's volgen hem. Dan belsuit hij om te keren en terug te lopen naar het podium.....hij was vergeten om ons te bedanken. Met een simpel zwaaigebaar, vol in de regen, dankt hij het publiek.

      Er valt nu zoveel regen dat ik hooguit 10 meter voor me uit kan kijken. Wadend door de regen en de plassen van 10 tallen centimeters diep, probeer ik ons schuilhutje te bereiken. Afgesproken dat ik Robbie en Erica daar zou treffen. Overal schuilen mensen in tentjes, proberen de marktkraamhouders te redden wat er te redden valt en rennen mensen door diepe plassen op weg naar droge plekken.

      Ons hutje staat vol met mensen, maar geen Robbie of Erica. Een uur houdt de regen aan. Leuke conversaties in ons hutje met de Amerikanen, er werd vrolijk een electronische joint gedeeld, er werden ervaringen uitgewisseld en dat terwijl de storm probeert het houten hutje uit de grond los te rukken.

      Als de storm gaat liggen en het hutje langzaam leegloopt, komen Erica en Robbie in verzopen toestand aanlopen. Het terrein is veranderd in 1 enorme modder/ waterpoel. Kinderen en mannen spelen in de plassen water. Er wordt aangekondigd dat Jazzfest vandaag wordt gesloten. Geen Stevie Wonder en Beck dus.
      De mannen en vrouwen van The Lone Below mogen op het toneel ook niet meer spelen, dus besluiten ze de akoestische instrumenten op te pakken, de sponsortent te bezetten en daar akoestisch toch nog wat te laten horen.

      Na een laatse creole stuffed crab druipen we af (leuke woordspeling). Als we naar huis rijden, blijkt op veel plekken de riolering van New Orleans niet berekend te zijn op dit soort hoeveelheden regen. We rijden door plassen, waarbij het water tot aan de deurklink van de auto komt.

      Eenmaal thuis is het weer opgeklaard. Nola staat ons bezorgt op te wachten in de deuropening...."everything oke?, a little too wet".
      Читать далее

    • День 6

      Big Easy

      28 апреля 2016 г., Соединенные Штаты ⋅ 🌙 22 °C

      Robbie wilde perse een ontbijt bij Ihop. Ze had er honderden blogs over gezien en wist het zeker...deze plek was te gek. "Ze hebben daar pancakes met cheesecakesmaak!!!!!". Waarom? Antwoord bleef uit. Zelden zo'n afgeragde tent gezien. Ik zou zo gauw niet iets kunnen opnoemen wat onbeschadigd was. Maar goed, 2 stacks of Pancakes besteld, 1 stack volkoren met nootjes en 1 stack met chocolademeel, chocolatechips en chocoladesaus...het was vooral veel.

      Diep het gas ingetrapt en op naar the Big Easy. Voor de lunch afgeslagen bij het plaatsje Magnolia. Volgens Internet een charmant stadje met een leuke eettent. Het centrumpje was een block van oude pakhuisjes grenzend aan een stationnnetje. Het stationnetje was inmiddels het gemeentehuisje geworden. In de tuin van het gemeenthuis liepen 6 jongens van rond de 16 jaar met oranje gestreepte broeken en "convicted" op hun rug geplakt takken te verzamelen en het gras te maaien. De gevangenbewaarder hield ze streng in de gaten.

      De twee winkelstraatjes boden een troosteloos geheel. Typisch Amerikaanse geveltjes van wat ooit een welvarend handelsplaatsje was aan een belangrijke spoorlijn. Alle panden waren zwaar vervallen en drie van de vier stonden leeg. In 1 pand zat een drogist/apotheek. Een enorme winkel met daarin verdwaald een 6 tal metalen stellingen. Op elke stelling lagen verdwaald enkele produkten. Wat luiers, een paar doosjes pleisters, zonnebrand, etc. Meestal maar 1 exemplaar van elk soort. In het midden stonden wat stoelen en mosgroene skai-lederen bankjes. Allemaal uit totaal verschillende collecties. En ze waren zo oud dat ze zelfs in mijn jeugd al als ouderwest doorgingen als iemand ze meenam in de jeugdsoos als zithoek. 1 balie stond vol met plastic koppen met daarop een keur aan pruiken, haarstukken en nepvlechten. Achter in de winkel was een apotheekbalie, waar bejaarden hun lege doosjes met medicijnen inleveren om ze opnieuw gevuld te krijgen.

      Naast de apotheek zat nog een winkel van sinkel. Volgestouwd met kleding, keukenspullen, huishoudelijke apparaten, schoenen en ander onmisbaars. Er was zelfs een rekje met lege cassettebandjes..........en dat alles in een troosteloze jaren 70 entourage van aluminium, donkergroen tapijt en oranje vloertegels. Zo mooi dat dat allemaal nog bestaat. En het is vreemd, want in de omgeving staan veel mooie huizen, lijken de bewoners echt wel geld te verdienen, maar maken dat blijkbaar niet op in het winkel-centrumpje.

      Maar goed, we kwamen voor de buren, Le Mariposa. Een grappig opgefleurde eettent. Vandaag was het Mexicaans. Prima te doen.

      Door naar New Orleans. Even een tussenstop om modderschoenen te halen. Het festivalterrein is na enkele hoosbuien veranderd in een modderpoel, volgens een mail van onze huiseigenaar. Dus reserveschoeisel of laarzen zijn een slimme optie.

      Ons huis is een in de jaren 40 gebouwde lange withouten hut. De oma van de huidige eigenaresse kwam vanuit Belize naar New Orleans en bouwde het huis met haar dochter. De kleindochter nam het enkel jaren geleden over. Nu verhuurt ze de helft. Een mooie plek, midden in een oude "zwarte" wijk van New Orleans. Aan de andere kant van het park woonden de "witten".

      In het witte deel komen we terrecht in een kleine snackbar/ eettent, Lakeview Burgers en Seafood. 4 kleine tafeltjes en een counter. We bestellen mozzarella-sticks, catfish, een hamburger, tamales en coleslaw. Alles smaakt super vers en alles uit de frituur is droog en knapperig. Als we bijna klaar zijn met eten meldt de eigenaar/kok zich aan onze tafel. Iets te dik, zijn schort dubbelgevouwen over zijn buik en een lekkere snor van zweet onder zijn neus. Zijn hele levensverhaal komt voorbij: 51 jaar koken in the French Quater van New Orleans, zijn wens om een buurtrestaurant te hebben, dat hij nu met zijn zoon mag koken, dat alles zelf gemaakt is (from scratch), dat zijn zoon de lekkerste cajunkruidenmix maakt, dat Hurricane Katrina de hele buurt veranderd heeft (oudjes zijn dood gegaan tijdens de hurricane omdat ze niet weg wilden, of daarna van de stress), hoe je een goede pulled pork maakt (en als Erica opschept over mijn pulled pork, wil hij ineens tips uitwisselen: " what kind of wood do you use for smokin'), bladiebladiebala. Hij was trots op zijn 5 sterren-rating op Yelp. Terrecht, alles was heerlijk.

      Bij terugkomst in ons huisje ontmoeten we onze huiseigenaar voor het eerst. Voor iedereen een hug ( alleen ik niet want ze knuffelt geen mannen waar hun vrouw bij is). En gelijk weer hele verhalen over haar geschiedenis, Katrina, hoe waar te komen, hoe laat en wanneer.

      Morgen gaan we los op Jazzfest. Naar het zich laat aanzien de enige zonnige dag van het festivalweekend........
      Читать далее

    Вам может быть известно это место также под этими именами:

    New Orleans, نيو أورلينز, Nueva Orleans, Nyu-Orlean, Горад Новы Арлеан, Ню Орлиънс, নিউ অরলিন্স, ওরলেন্স পারিশ, Nova Orleans, Нью-Орлеан, Çĕнĕ Орлеан, Νέα Ορλεάνη, Nov-Orleano, نیواورلئان، لوئیزیانا, La Nouvelle-Orléans, Nova Orleáns, Orleans Parish, ניו אורלינס, न्यू ओर्लियंस, Նոր Օռլեան, MSY, Nov-Orleans, ニューオーリンズ, ახალი ორლეანი, ನ್ಯೂ ಒರ್ಲೀನ್ಸ್, 뉴올리언스, Жаңы орлеан, Nova Aurelia, Naujasis Orleanas, Ņūorleāna, Њу Орлеанс, Нью-Орлеанс, न्यू ऑर्लिन्स, У Орлеан, Nuoba Orleanes, Yancuic Orleans, Nòva Orleans, Ног Орлеан, Nowy Orlean, اورلینز پارش, 70112, Nova Orleães, Новый Орлеан, न्‍यू आर्लीन्‍स, Nowy Uorlean, நியூ ஓர்லென்ஸ், นิวออร์ลีนส์, Bagong Orleans, Yéngi Orléan, Новий Орлеан, Uz Orlean, ניו ארלינס, 紐奧良, 新奥尔良

    Присоединяйтесь к нам:

    FindPenguins для iOSFindPenguins для Android