Cốc Pàng

Na een prima nacht en ontbijt zouden we om half 9 weer vertrekken... We zien echter geen 'drivers' of gids, dus keuvelen we gezellig verder aan de ontbijttafel. Tegen 9:00 gaan we ons maar even verder klaarmaken om vervolgens buiten maar even bij de motoren te kijken. Aaaah, daar stonden ze dus....
Het spettert iets, en we worden meteen in het plastic gehesen. Met een lange poncho, vind ik een regenbroek erbij aan iets overdreven, maar de gids zegt me dat ik de broek aan moet trekken... Okay... Guido is ook braaf en staat even later ook paraat. Weliswaar met een ieniemienie regenbroek cf Vietnamese maatvoering, maar dat levert weer de nodige leuke plaatjes op.
Ietwat verlaat gaan we op pad. Niet veel later komt de regen met bakken uit de lucht en zijn we blij dat we ingepakt zijn. We rijden door prachtig landschap van groene bergen, rijstvelden en maisvelden afgewisseld met allerlei soorten hutjes en huisjes en al eveneens zoveel kleurig geklede vrouwen, blote kinderen, werkende mannen etc. Ook maken we een stop voor tochtje per boot op een meer. Op de motor trekt het landschap aan ons voorbij en zo nu en dan stoppen we even voor een uitzicht. Gelukkig klaart de lucht wat op en is het grootste deel van de dag droog. Wat iets minder briljant voor de billen was, was een onverharde weg vol kuilen en stenen. Hoewel onze chauffeur behendig en voorzichtig door dit terrein manouvreerde, was ik langzaam de km aan het aftellen tot aan de lunch. Annabel had echter nergens last van, want die presteerde het om tijdens de hobbelige rit in slaap te vallen.
De rest van de middag reden we veel en stopten we weinig in vergelijking met de dag ervoor. We waren dan ook blij om bij onze volgende homestay aan te komen. Na ons vorige verblijf hadden we onze lage verwachtingen iets bijgesteld. Op het eerste gezicht zag t er aardig uit. Maar daar bleef het bij. Noem het vermoeidheid, teleurstelling of een ander perspectief op het hebben van een homestay, maar ik/we waren niet blij. We hadden een kamer voor onszelf, dat was heel fijn, maar het enige wat er staat stond was een bed en een fan. Het bed was opgemaakt met een dikke sprei met franje, dito kussens en dekens. Een mooi setje, maar wel het soort dat je niet elke dag in de was gooit vanwege de zware materialen en de hoeveelheid stof. Het rook muf en vies en bij het verwijderen van de dito kussenhoes, zaten de schimmelplekken in het kussen. Gadver... Ik ben hier niet meer voor gemaakt. Vroeger, toen ik 18 was, maakte het me mss geen bal uit, maar nu ben ik er chagrijnig van. Ook dat vind ik stom, want ik wil geen luxeprinsesje zijn... Maar toch. Ik kan niemand vinden die Engels spreekt bij wie ik een verzoek kan doen voor andere lakens, dus mok ik wat in het rond. Demonstratief trek ik hierna alles van het matras af om te concluderen dat het matras zelf beter ruikt. Ook prima, dan maar zonder. Dit trekt echter de aandacht en binnen mum van tijd worden er nieuwe lakens geregeld. De lakens zitten vol vlekken, maar het ruikt minder muf. We doen het er voor! Nu nog accepteren dat er geen airco is en dat de afvoer van de wasbak gewoon op de badkamervloer zelf terecht komt en je dus de spetters op je voeten voelt als je je tanden poetst....😂. Die nacht slapen we met ons 3-en tegen elkaar geplakt onder een grote klamboe. Op naar de ochtend!Okumaya devam et