Thôn Dương Xuân Hạ

We lagen deze keer aan de straatkant, rond 22u was het straatlawaai gedaan. Omstreeks 5u reden buiten terug enkele fietsen en zag ik de mensen met een draagbalance rustig in het midden van de straat stappen.
Kwart na vijf: de eerste claxon, en de stad Hanoi trok zich weer op gang!
Om 8u kwam de bus ons halen om naar het etnologisch museum van Vietnam te rijden alvorens we het vliegtuig naar Hué zouden nemen.
Dit modern museum is gebouwd in de vorm van een drum. Waarrond een soort Bokrijk ligt in een verzorgd park.
We begonnen met een rondleiding door Mi waarbij zij aanduidde bij welke etnische groep zij hoort, een bergvolk en een streek met koolmijnen.
Ik liep rustig maar niet traag door het museum omdat ik een fotopermit had gekocht, zo liep er niemand voor mij. Francine had ik verwittigd zodat zij niet naar mij zou zoeken. Eens ik buiten was kon ik de huizen van achtereenvolgens: Cham, Viet (grootste groep), Ede, Bahbar, Giarai, Hmong, Yao en Hani van binnen en van buiten rustig fotograferen. De anderen werden in groep begeleidt door Francine en Mi.
Omdat ik meer tijd had kon ik de verschillende bijhorende infoborden lezen.
In drie stammen, zoals wij zeggen, zag ik een: Daughter-in-law's bedroom.
Een aparte kamer voor de schoondochter, ofwel met ofwel zonder haar man, en soms bijna opgesloten. Het was vreemd de woorden van Mi hier in een of andere vorm bevestigd te zien.
Toen ik aan het wandelen was sprak een Vietnamees mij aan om zijn Engels te oefenen, Mi had ons verwittigd dat dit dikwijls gebeurt en dat dit zonder verdere bedoeling is, uitgezonderd bij de Hmong die ons in Sapa bleven volgen.
Toen hij vroeg van waar ik kwam, en dat vragen zij altijd, en ik zei Belgium trok, hij een vragend gezicht, toen zei ik Brussel en European Unie en hij knikte.
Toen viel blijkbaar zijn Dong want hij repliceerde: you have troubles with each other!
Ik legde uit dat wij met de mensen wel overeenkwamen maar dat de verdeling van de centen het grootste probleem was, hij lachte en zei dat dat inderdaad overal het geval was. Verder leidde hij mij rond en bij het Ede volk kon hij meer details geven dan ik op de infoborden kon lezen, dus ik leerde weer wat bij.
Terug aan de ingang wachtte ik de groep op en zo reden we verder naar het vliegveld waar we incheckten voor Hué. Het was wat lang aanschuiven aan de controle en zo konden we meteen op het vliegtuig. Onze picknick verorberden we tijdens de vlucht zo hadden we de tijd van de lunch uitgespaard.
Rond twee uur waren we in het Huong Giang Hotel. De kamers verdelen ging al vlug en we kregen even tijd om op adem te komen, daarna gingen we naar de Dong Ba Markt. Een typische Aziatische markt, alles te koop van eten, vers en gedroogd, kleding, kruiden, huisgerief, noem het en men heeft het!
Het enige probleem is dat je moet afdingen en dat men je niet met rust laat als je een prijs of info vraagt. Stilaan vormden we zo groepjes van 3 à 4 vrouwen die elkaar evt hielpen. Al goed dat die miljoenen Vietnamese Dong geen cent waard zijn, het is echter toch goed uitkijken en rekenen, wat ook het plezier is van op zo'n markt rond te lopen.
Omdat we toch min of meer in groepjes waren werden degene die dit niet gewoon zijn toch min of meer op sleeptouw genomen door de meer ervaren reizigsters.
Daarna nog een duikje in het zwembad, niet zoals gewoonlijk een beetje voelen hoe warm het is maar met de volle goesting erin, het was heerlijk!
Om zeven uur, fris gewassen, wat niet lang duurt want het is hier 30° en 100% vochtigheid, gingen we naar een 'Ancient Vietnamees house' echt Indochina zoals in de film.
Mijn eerdere opinie dat we toch ongeveer altijd hetzelfde eten dien ik ondertussen te herzien. We eten wel altijd op dezelfde manier, de rijst ver op het einde maar het altijd heel verschillend van inhoud, en bij iedere schotel een andere lekkere saus.
Een onderscheid in smaken van zoet en zout, sterk en zacht, en met een verfijning opgediend en opgeschept. De ene keer al wat meer dan de andere keer. Deze keer was het weer dik in orde!
Rond negenen reden we met de bus terug, we leken wel een zotte bende want na het ene liedje volgde het andere.
Morgen weer een interessante dag dus naar bed op een degelijk uur.Read more