Met Cato naar Spanje

March - May 2024
We ontvluchten de nattigheid in Nederland om 4 weken door Spanje te trekken. Nico als werk-nomade met Cato als remote office, Cathaline genietend van haar "sabbatical, potentially indefinite....". Met t vertrouwde motto 'geen plan is t beste plan'. Read more
Currently traveling
  • 15footprints
  • 2countries
  • 57days
  • 223photos
  • 8videos
  • 2.0kkilometers
  • Day 23–25

    Groen pareltje

    April 6 in Spain ⋅ ☁️ 22 °C

    Na 2 dagen door Cordoba zwerven, hebben we enorme behoefte aan groen, rust, douche en wasmachine. Dat vinden we op een camping bij La Pueblo de los Infantes. Het blijkt een pareltje in ern groene oase, een laissez-faire (en dan op zijn spaans) atmosfeer aan een stuwmeer vol water - en dat is niet vanzelfsprekend hier. De beheerder spreekt geen woord over de grens, ik knik gewoon om aan te geven dat ik t allemaal wel begrijp.

    Een perfecte stek om mijn bikepacking gear in orde te maken, dat geeft rust. Aanstaande woensdag rijdt Niek met perros Bob naar huis en verhuis ik naar de hostel waar Annemiek ook zit. Startpunt van onze Via de la Plata.

    We genieten zo van de rust dat we nog een dagje extra blijven in La Puebla. Bob is het er roerend mee eens, en ligt beide dagen op apegapen - bijkomen van alle indrukken van Cordoba.

    Op zondag fietsen we 4 km naar het dorpje, voor een lunch met de Spanjaarden. Enigszins teleurgesteld als "San jacobo" niet lekkere coquilles blijkt te zijn, maar een enorme kipcordonblue in de vorm van een schelp. We hebben weleens beter gegokt. Het dorpje zelf maakt een hoop goed, met een steile klim naar de restanten van een oud kasteeltje en een pracht aan potten en planten.
    Read more

  • Day 21–23

    Rabo de Toro

    April 4 in Spain ⋅ ⛅ 18 °C

    De enige associatie met Cordoba die ik bij aankomst met deze stad heb is de ietwat lompe Seat Cordoba model 1993. Een persiflage op de schoonheid die Cordoba als stad uitstraalt.

    We parkeren onze Cato op slechts 10 minuten van het historische centrum. Het laatste vrije plaatsje. Een goed voorteken.

    De joodse wijk is ons eerste doel. Binnen de oude stadspoorten in het heerlijke zonnetje een aaneenschakeling van prachtige historische gebouwen. Het is siësta tijd en dat betekent een oase van rust in de smalle straatjes. We bezwijken voor een charmant terras. Een heerlijke salade met pan en een glas Verdejo op de 23ste verjaardag van onze jongste zoon Ties. "La buena vida espanola".

    Langzamerhand dringt tot ons door dat Cordoba de bakermat is van de culturele en economische ontwikkeling van Europa.

    In de Romeinse tijd groeit Cordoba uit tot hoofdstad van de gebieden Andalusie en Extramadura. In 300 na Chr. heeft Cordoba meer belangrijke gebouwen dan Rome.

    De komst van de Moren (Moslims) vanaf 711 na Chr. bracht veel wetenschappelijke en filosofische kennis vanuit het Midden Oosten. Cordoba groeide uit tot de grootste stad ter wereld rond het jaar 1000 na Chr. met ca 450.000 inwoners. Toen het culturele , commerciële en financiële centrum van de wereld.
    (Dordrecht, de oudste stad van Nederland (!), kreeg in 1220 na Chr. haar stadsrechten!)

    Ik (Nico) kreeg het voorrecht om de Mezquita, de Moorse Cathedraal van Cordoba te bezoeken. No perros toegestaan. Bob moest buiten blijven. Het gebouw is imposant. Ik heb het in een filmpje proberen vast te leggen, maar je moet het zelf beleven. De katholieke pracht en praal van de kathedraal schuurt met de ingetogenheid en soberheid van de Moorse bouwkunst, maar is ook indrukwekkend.

    Vrijdagochtend om 9.30u melden wij ons met Bob in de fietskar bij Baja tours. Jonas, een jonge zuiderbuur uit Roeselaere, is onze gids voor de Cordoba Bike Highlights Tour. Terwijl de stad nog moet ontwaken, fietsen wij door de smalle straatjes, langs de prachtige paleizen, kerken, parken en beelden. Jonas vertelde ons op zeer plezante wijze met veel inhoudelijke details en achtergronden over de diverse locaties. Cordoba heeft als enige stad ter wereld 4 vermeldingen op de lijst van erfgoed van Unesco waaronder
    jaarlijks in mei het festival van de patio's.

    S middags fietsen we naar de Madinat Al-Zahra. Een ruinestad die in de 10e eeuw op ca 7 km van het centrum werd gebouwd. Na slechts 75 jaar werd de stad verwoest. Vanwege een autorally konden we niet bij het terrein komen. Helaas sport (?) en cultuur konden zich die middag niet met elkaar verenigen.

    Rabo de Toro, een authentiek andalusische stoofschotel, kon ik uiteraard bij het avondmenu (21u) niet weerstaan. Daarmee was ook in Cordoba de cirkel weer rond.

    Mijn cluppie won vandaag op historische wijze (6-0) van van 020. Matthieu daarna eveneens op historische wijze Paris-Roubaix. Vergeef me dat ik ietwat euforisch de "pen" heb gehanteerd.
    Read more

  • Day 19–21

    Witte toppen van de Sierra Nevada

    April 2 in Spain ⋅ 🌙 10 °C

    We worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang, de witte toppen van de Sierra Nevada kleuren paars. Het filmpje geeft een indruk, maar doet eigenlijk geen recht aan de verbluffende werkelijkheid.

    Camping Alto de Vinuelas leent zich prima om eerst wat te werken en te lezen. Eind ochtend gaan we met Cato toeren. Alhoewel we in ruim 1.5 uur naar 3000m kunnen rijden en Cato met 180pk daar haar neus voor optrekt, zien de chauffeurs op tegen het geslinger en de vele haarspeldbochten - Cato neemt die toch anders dan de Volvo. Dus we toeren in het klein, naar 2 stuwmeren. Ook niet helemaal ontspannen trouwens, en terecht, want aan het eind van de weg staat het ronde bord, rode rand, met een streep door een camper van 3.5t. De route is ongetwijfeld minder spectaculair dan slingeren naar 3000m, maar wij vinden t mooi.

    Nog even stress in de tent als ik mijn portemonnee met alle pasjes mis, nergens te vinden in de bus. Uiteindelijk teruggevonden op de camping in het hoge gras. Wake up call....

    Ps Connelies vroeg uitleg over de 'blauwe' tomaat: de kleur komt van de stof anthocyanine, door een slimme kruising van de tomaat met de aubergine, beide nachtschade familie. Ze zijn heerlijk en volop te koop hier, maar wij gierige Nederlanders blijken niet bereid om de hogere prijs te betalen....helaas.
    Read more

  • Day 19

    Via Nijar en Motril naar Granada

    April 2 in Spain ⋅ ☁️ 19 °C

    Op onze uittocht uit Cabo de Gata stoppen we nog even in het pitoreske Nijar, met zijn labyrintachtige smalle straatjes en witte huisjes met kleurrijk houtwerk. Beroemd vanwege zijn kleden en keramiek, we houden er een mooi groen voetenmatje aan over. Dit plaatsje is een onverwacht pareltje, jammer dat we onze lunch al achter de kiezen hebben.

    En route naar de rest van Andalusie parkeren we Cato voor de nacht in Motril bij jeugdvriendin Ellen en haar Spaanse Antonio - in onze tienerjaren speelden we jarenlang fanatiek korfbal bij de Weidevogels in Bleiswijk. Ellen is 17 jaar geleden geemigreerd naar Spanje. Via via op de hoogte gebleven van elkaars levenswandel, maar verder geen contact onderhouden. Hoe leuk is t om dan nu elkaar weer even te zien, en te constateren dat zij vrijwel niets is veranderd. En bijzonder dat een gemeenschappelijke jeugd ook na 40 jaar nog steeds voor verbinding en meer dan voldoende gesprekstof zorgt tijdens het eten, brood met heerlijke salade van blauwe tomaat, avocado en tuna (mucho bueno, Antonio!), wat vis en een mooie fles Verdejo. Eens te meer neem ik mij voor om eenmaal terug in NL een cursus Spaans op te pakken, want de communicatie met partner Antonio moet via Ellen. De thumbs-up voor de door hem bereidde salade begrijpt hij wel.

    Met een zak blauwe tomaten en avocados on board, besluiten we Malaga links te laten liggen en de bergen in te gaan naar Granada. Cato blijft achter in een buitenwijk van de stad, wij fietsen in een half uurtje naar t historisch centrum. Gezonde lunch op t Plaza Nuevo, met uitzicht op de Iglesia de Santa Ana en de zon breekt door. De jas kan uit. In een opportunistische bui probeer ik last minute nog een kaartje voor het Alhambra te regelen. Helaas op 15 mei is de eerste gelegenheid. Tja planning.... Geen nood, we wandelen/klimmen omhoog en doen het met de buitenkant van t complex. Bovendien kunnen we thuis terug in de foto's uit 2005 duiken, een bedrijfsuitje van de Rabobank. We slenteren door de oude aziatische wijk El Abaicin, met oa de San Pedro en de Paseo de los Tristes, lopen omhoog naar de Puerta de las Granadas, en zien de immense Kathedraal van Granada. Deze stad verdient meer dan ons hapsnap, slechtvoorbereidde bezoek, maar t is wat t is.

    Op een half uurtje rijden van Granada vinden we camping (douche!!) Alto de Vinuales, met zicht op de sneeuw in de Sierra Nevada. Mooier wordt t niet .....
    Read more

  • Day 18

    Poco a poco

    April 1 in Spain ⋅ ☀️ 16 °C

    Op eerste paasdag donkere luchten zoals verwacht, vanaf half 10 regent, af en aan best flink. Met de deur dicht drinken we onze koffie en werken de blog, foto's en Gopro filmpjes bij. Even verderop, Almeria, Malaga of landinwaarts valt vandaag 30 tot 40 mm regen. Volgens onze favoriete site hier aan de kust veel minder. Twee zielen, 1 gedachte.... we rijden Cato naar Playa del Arco, hemelsbreed 500m verder, en ondanks stevige waai, waai, en nog wat spatten regen, hebben we een heerlijk luie dag. Bob heeft de playa voor hem alleen, en gaat los.

    Mooie plek om wakker te worden, helaas te laat om de zon op te zien komen boven de zee. We blijven hangen in tempo poco a poco, gewoon omdat t kan, in t zonnetje, leegte voor ons, koffie, boek, genieten, met trui aan want de temperatuur blijft met 13 C nog wat achter. En straks, ja dan echt, verlaten we Cabo de Gata, en route naar de rest van Andalusie.
    Read more

  • Day 16

    Longstay in Cabo de Gata

    March 30 in Spain ⋅ 🌬 13 °C

    Na 10 dagen 'on the road' en vooral 'off grid' overnachten, heeft Cato opeens een thuisbasis gevonden - zij het tijdelijk. We staan inmiddels 4 nachten op de camping bij Los Escullos. Enigszins noodgedwongen, want een zware depressie zorgt voor slecht weer elders in Andalusie. Los Escullos krijgt er een staartje van mee, koele temperaturen en storm (8 Bft) op woensdag, afnemend naar 6 op donderdagmiddag. Blij dat Cato zonder haringen staat. De zon laat zich regelmatig zien, dat geeft t geheel toch een vriendelijk tintje. Ik zwem alle dagen mijn baantjes in een 20m privé zwembad, met 14 graden is t water blijkbaar te fris voor de Spanjaarden.

    De camping ligt midden in Cabo de Gata-Nijar, sinds 1987 een Natuurreservaat. Via de rambla (droge rivierbedding) wandelen we naar Playa del Arco, met het verdedigingsfort uit 1800 op de klif (Bateria de San Felipe). Het nationale park is mooi - vulkanisch roodbruingrijs heuvellandschap, bijzondere planten, stille strandjes met prachtige kliffen, helder azuurblauw water. Niek en ik fietsen allebei apart onze rondjes, hij op asfalt en ik off road. We zijn bang dat de wind teveel vat heeft op de fietskar.

    Op vrijdag is de wind een stuk minder en durven we Bob achter de fiets te haken, koers naar La Isleta. Op een terras aan t strandje is nog 1 tafeltje vrij, onze naam staat erop. Met plezier bekijken we de drukte, Spaanse gezinnen met kleine kinderen in t zand, duikers op cursus en een enkele wandelaar met een te grote rugzak. We beginnen alcohol-vrij, maar t zonnetje en de Spaanse gezelligheid doet ons toch weer overstag gaan, met een glas Rueda in de benen kunnen we best die heuvel weer beklimmen terug naar Cato.

    Zaterdagochtend besluiten we nog 1 extra nacht te blijven, buienradar voorpelt hier nauwelijks en elders heel veel regen. Het is met 14 graden fris. We rijden naar Las Negras, opnieuw gezellige drukte, veel volk op de been, en een vrij tafeltje met uitzicht op zee. Heerlijke paella en een lekkere Rueda. De dagen lijken op elkaar, niks mis mee. Bovendien lezen we onze dikke boeken uit, ik heb genoten van de bijna 900 paginas dikke historische Spaanse familieroman (het ijzig hart, van Amudena Grandes), een van mijn beste boeken ooit. Nico verslindt het eerste deel (Musch) van de trilogie over Johan de Wit, van Jean-Marc van Tol. Helaas, deel 2 ligt nog in Baambrugge.

    Zolang met de bus op 1 stek, een camping nog wel, dat voelt niet goed voor ons imago... Morgen pakken we de draad als travelnomads weer op. Komende week richting Malaga, en dan landinwaarts naar Granada en Cordoba. Vanaf midden volgende week gaat daar de temperatuurook weer richtingde 20 graden.
    Read more

  • Day 12

    Cato schudt op haar wielen

    March 26 in Spain ⋅ 🌬 14 °C

    S nachts worden we wakker van de wind, Cato vangt m vol op en schudt op haar wielen. De dakramen, op een kier, doen we uit voorzorg helemaal dicht. De volgende ochtend is de zee te woest voor een dip, de koude stranddouche een acceptabel alternatief. Voor Niek, once again, een brug te ver.

    Al een week is buienradar onze meest bezochte site, in een poging het minst slechte weer te vinden aan de Spaanse zuidkust. Daarom blijven we ten noorden van Almeria aan de kust, want buienradar laat daar, met uitzondering van een bewolkte en koude dinsdag, behoorlijk wat zon zien, met een matig briesje, windkracht 3. Andere sites voorspellen dat het de hele week onstuimig weer blijft, windkracht 6, 7 en zelfs 8. En zij krijgen gelijk, we waaien uit ons hemd, soms zelfs bijna om. Op t strand word je gezandstraald, op de fiets door windvlagen omver geblazen. We rijden door t natuurpark El Cabo de Gata, prachtig ruig landschap, lunchen in een hip visrestaurant in San Jose, perros Bob mag mee naar binnen, want buiten is het te koud. Een goed glas Vinto Verano helpt om de boel op te vrolijken. We zien nog wat campers op een verlaten parkeerterrein aan t strand staan, idyllisch plekje, maar met gierende wind en stuifzand rondom kom je je camper niet uit. Wij parkeren Cato uiteindelijk op een beschutte camping bij Los Escullitos, van alle gemakken voorzien. Ook hier waait t behoorlijk, maar in een stoeltje achter de camper is het prima toeven. We besluiten hier te blijven tot het weer elders wat beter wordt, even rust in de tent. Verder lezen in onze heerlijke boeken. En tijd om de waslijn uit te gooien.
    Read more

  • Day 11

    Almeria laat zich spiegelen

    March 25 in Spain ⋅ ☁️ 16 °C

    We parkeren Cato op het terrein bij de Ikea in Almeria en wandelen in een half uurtje naar t historisch centrum.

    The world at your fingertips, de geschiedenis van de stad verkennen we met Google .....'Al Mariyat' (de spiegel, verwijzend naar de weerspiegeling van de omgeving in de zee) in de 9de eeuw BC gesticht door de Feniciers. Na de Grieken, Romeinen en Visgoten veroveren de Moren de stad in de 8ste eeuw AD en begint de Kalief van Cordoba in het jaar 955 met de bouw van een vestigingsburcht, het Alcazaba, om het gebied landinwaarts te beschermen. Het geheel is indrukwekkend groot en met een omtrek van 1,5 km is het -na het Alahambra in Granada- de grootste moslimconstructie in Spanje. Net als t Alahambra kun je hier uren doorheen wandelen. Wij helaas niet, want op maandag gesloten. Dus lopen we om het gebouw heen en slenteren door het lager gelegen, pas geopende (nov 2023), en met 2.5miljoen euro Europese funding aangelegde Parque de la Hoya, dat het Alcazaba verbindt met de Cerro de San Cristobal. Nico ergert zich groen en geel aan het gebrek aan onderhoud van de jonge tuin, binnen no time is deze overwoekerd door onkruid. Zijn handen jeuken, maar hij weerstaat de neiging om te gaan schoffelen.

    We boffen met het weer, het blijft ondanks de dreigende luchten vooral droog. Het historisch centrum is gezellig druk, voorbereidingen voor de Paastochten komen op gang. Playa Veija met het gemeentehuis is een verplicht nummer, niet bijzonder, de kathedraal van Almeria uit de 16de eeuw wel. Gebouwd op de resten van een moskee, en lijkend op een fort, zonder een hoge kerktoren want anders te kwetsbaar voor aanvallen vanaf zee. De kathedraal en het museum zijn open, maar helaas 'no se permiten perros'...Bob mag er niet in. En dat geldt ook voor t Museo de Refugio de Guardia Civil, met schuilkelders en tunnels uit de Spaanse burgeroorlog (1936-1939). Dit had mijn bijzondere interesse, want ik lees tijdens onze trip 'het ijzig hart' van Amudena Grandes, een bijna 900 pagina dikke historische familieroman waarin de Spaanse burgeoorlog centraal staat. Aanrader voor wie van literaire historische romans houdt.

    We parkeren Cato voor de nacht op een terrein bij t strand van El Cabo de Gata, ergens in de achterste linie. Het is fris en waait hard, maar in t avondzonnetje genieten we met de deur open na van een onverwacht leuk stadsbezoek, Almeria, aanrader.
    Read more

  • Day 10

    Rain in Spain

    March 24 in Spain ⋅ ☁️ 23 °C

    De onrust wint t van de wens om nog een paar dagen langer in de rambla (rivierbedding) aan zee te staan. Het is goed toeven hier: S Ochtends uit bed het heldere azuurblauwe water in, douchen bij t pompje aan t strand, cafeetjes en een Spar op loopafstand aan de stille boulevard, mooie natuur rondom. De batterij meter (huishoudaccu's mn nodig voor de koelkast) is echter gezakt naar 60%, en dat nadert de kritische grens van 50%, daar moeten we boven blijven om de accu'sniet te beschadigen.. De zon schijnt niet, dus Cato moet rijden om de accu's weer via de motor op te laden. We rijden richting Almeria, ca 200 km verder, een kustplaats met ruim 30,000 ha plastic kassen, vnl tomaten en paprika's. Eens een tuinderszoon, altijd...

    De tolweg AP-7 is rustig en mooi. Na een uur slaan we af om door natuurpark Cabo de Gata langs de kust te rijden en stoppen voor koffie en lunch in Agua Amarga, een toeristisch dorpje met hagelwitte huizen en een mooi zandstrand ingeklemd tussen kalkstenen rotsen. Er waait een frisse wind, de zee is wild en de zon laat t afweten. Toch is het druk, veel gezinnen met jonge kinderen in dikke truien, terrasjes vol, komende week is de paasvakantie in Spanje, iedereen op pad. Dat blijkt ook uit de volle campings - "estamos completos", geen plek. Cato wil eigenlijk aan de stekker, want tijdens t rijden laden de accu's toch geen Amperes bij. Uhm...Volgens Google is de slimme dynamo van de euro5 motor het probleem. Eenmaal thuis met onze garagevriend Rogier maar eens overleggen of hier iets op t verzinnen valt. Voor nu gewoon vertrouwen op genoeg zon. Dat valt vandaag tegen. We vinden een nieuw aangelegd, vrijwel leeg camperterrein boven Almeria, geen stroom wel warme douche. En goed omheind met een ijzeren hek, het roept ern bijna onbedwingbare neiging tot ontsnappen op. Dan begint t te regenen, de natuur en boeren blij, wij eigenlijk ook - goed excuus om ons boek te lezen. Morgen de stad.
    Read more