Bali, maart 2017

February - March 2017
A 41-day adventure by Hans Read more
  • 23footprints
  • 4countries
  • 41days
  • 115photos
  • 0videos
  • 25.0kkilometers
  • 24.6kkilometers
  • Day 39

    Gili Trawangan - Sanur

    March 24, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 29 °C

    Zoals gisteren al gemeld, vandaag wederom een speciale dag! Talin is jarig!! Maar er staat vandaag ook een flinke reis op t programma. We hebben tot 1345u voordat de ferry naar Bali vertrekt. Aangezien t Talin's verjaardag is mag zij kiezen waar we heen gaan. Dat wordt dus The Exile aan t strand. Helaas is dat een stuk lopen en we spreken af dat we terug in ieder geval 1 van de paardenrijtuigjes nemen. Het is behoorlijk heet en met de rugzak wordt t niet beter. We komen volledig bezweet aan bij The Exile. Hier nog een kleine "ruzie" gehad over de gekozen lokatie. Maar vlot weer bijgelegd. We nemen een watertje en later nog een annanassap. We hadden de ober "Mr. Ja-Maaaan" laten doorschemeren van de verjaardag. Hij kwam met de sapjes terug en bij Talin stond er een stuk annanas op in de vorm van een hartje... Schattig!

    Ook de lunch daar gegeten en dan wordt t toch onverbiddelijk tijd om naar de haven te gaan. Natuurlijk op het hele stuk naar de haven geen paard en wagen te zien en we kwamen dus andermaal badend in het zweet aan.... Ingechecked en we konden direct aan boord. Op ons ticket stond 1345u als vertrektijd, op de folder stond 14u. Het was net na half 2 en de crew was bijzonder gepikeerd dat er nog een aantal gasten niet waren. Er werd luid getoeterd om zo de "laatkomers" te waarschuwen, waar ze ook waren. Uiteindelijk was iedereen er en konden we gaan. Talin had weer een zeeziekte tablet gescoort en viel op een gegeven moment weer in slaap. Op Trebogan een aantal mensen gelost en meer aan boord genomen, zodat de schuit afgeladen vol zat. Gelukkig nog maar een half uurtje....

    In Sanur stond onze transfer te wachten en bracht ons naar Villa by the Sea. Hier hadden we 3 dagen geleden de bagage, die we niet nodig hadden, achter gelaten. Ambon deed breed lachend de deur open. We mochten zelfs de douche nog even gebruiken als we wilden. Dat wilden we zeker!! Dus fris en monter afscheid genomen van Ambon en naar t strand gelopen. In hetzelfde leuke tentje waar we onze eerste maaltijd op Bali aten, eten we nu onze laatste... We hebben nog wat tijd over dus we gaan nog bij club Casablanca een drankje doen. Talin heeft een enorme hoeveelheid felicitaties die ze wil beantwoorden dus die is wel ff zoet....

    Over klein uurtje vertrekken we hier en dan de lange vlucht terug. Het was een fantastische, betoverende vakantie. Bali is echt een aanrader!!
    Read more

  • Day 41

    Denpasar Bali - Doha Qatar - Amsterdam

    March 26, 2017 in Qatar ⋅ ⛅ 20 °C

    Normaal gesproken vlieg je na je vakantie terug en dat was t dan weer. Deze keer echter niet....

    We vertrokken vanuit Denpasar al met een flinke vertraging van ongeveer een uur. Dat zou met onze transfer op Doha dus krap worden. Gelukkig hadden onze rugzakken het label "priority handling" gekregen, zodat ze snel naar de volgende vlucht konden. De vlucht zelf was aangenaam, hoewel we wel van stoel zijn gewisseld omdat Airbus een designfoutje in hun A330 heeft.... in de middensectie heb je overal 4 stoelen en dat gaat achterin over naar 3 stoelen. Alleen de beeldschermen zijn zo gemaakt alsof t 4 stoelen zouden zijn, dus zit je er heel scheef voor...

    Enniewee, na dit "ongemak" te hebben opgelost door snel naar 2 andere vrije stoelen de verhuizen, liep t goed tot vlak voor Doha. Daar kregen we flinke turbulentie. Door het slechte weer (regen en harde wind, zelfs een zandstorm hoorden we), werd ons vliegtuig in een "holding pattern" geparkeerd en zo hebben we ruim 40 minuten rondgecirkeld. De chauffeur vertelde ons nog dat de aansluitende vluchten door t slechte weer ook allemaal vertraagd zijn, dus dat zou geen probleem moeten zijn. Toen we eenmaal om 7 uur aan de grond stonden, bleek onze boarding tijd voor Amsterdam al een uur geleden te zijn. De stewardess zei nogmaals dat dat geen probleem was omdat alles is vertraagd.

    In de transferhal (die later bekend zou worden als de "transferhel") bleek dat inderdaad een hoop vluchten waren vertraagd.... behalve die naar Amsterdam. Die was al weg!!! Gloeiende, gloeiende...! Dan maar met een heleboel andere mensen die gestrand waren in de rij bij de Qatar transferdesk. Met een paar Duitsers kennis gemaakt en gezamelijk ons lot ondergaan. Het duurde zo ongelofelijk lang! Toen ik eenmaal aan de beurt was heeft de man achter de balie er letterlijk 45 minuten over gedaan voor hij met een paar opties kwam. Al die tijd geen woord, geen info, niets! Hij ging op een gegeven moment zonder een woord te zeggen weg van zn plek, om 20 minuten later terug te komen. Je moet je voorstellen dat er ruim 100 mensen voor die balie staan en er waren 8 Qatar medewerkers.... en bij iedereen duurde t zo lang leek t.

    Goed, er waren 2 opties:
    1. Wachten tot morgen en dan de vroege vlucht naar Amsterdam. Dus overnachten
    2. Via Rome, daar over stappen op een Alitalia vlucht naar Amsterdam. Verwachtte aankomsttijd in Amsterdam 23.00 uur

    We wilden naar huis dus optie 2 gekozen. "Gaat u maar ergens zitten, dan brengen we straks de nieuwe boarding passes". Dat even, werd 1,5 uur voordat we ze kregen. De vlucht naar Rome zou om 15.50 uur vertrekken. We kregen een lunch voucher en gingen die direct inwisselen. Een kleine rij maar, dat valt mee! Ja, niet dus! De Indiaase man die even voor ons stond, bleek de lunchrij vertegenwoordiger van een groep van 46 mensen (serieus, ik heb t bij hem nagevraagd!) te zijn. Die schoven er dus allemaal nog ff tussen, tot grote irritatie van iedereen. Wij stonden in de "lunch voucher rij" en daarnaast was de balie voor de betalende klanten. Talin was furieus en is dus gewoon hondsbrutaal naar de betaalde balie gegaan en geëist dat we daar eten zouden krijgen. Ik gaf t weinig kans, maar ze kreeg t zonder moeite voor elkaar!!! Hahaha! Na het eten nog wat geshopt. Talin een ring gegeven voor haar verjaardag en ze heeft zichzelf getrakteerd op matching oorbellen. Toen op de borden gekeken welke gate we moesten hebben en toen bleek de vlucht 4 uur vertraagd! We hadden een transfer window van 2 uur, dus dat zou wéér niet gaan! Driewerf gloeiende!!! Dus wéér terug in die rij en het hele circus zou weer van voren beginnen.

    Weer dat wachten, geïrriteerde mensen om je heen, mensen die voordringen, geen informatie, etc. Lang verhaal kort: na weer uren wachten werden we geboekt op de vlucht naar Amsterdam de volgende dag (optie 1 dus). Ik had gevraagd of we onze rugzakken konden krijgen. Ten 1e omdat daar natuurlijk spullen inzitten die we kunnen gebruiken, maar ten 2e omdat we ze dan morgen persoonlijk kunnen inchecken op de juiste vlucht! We zijn inmiddels zoveel heen en weer gesolt dat de kans dat onze bagage alsnog in Rome staat, exponentieel toegenomen is. Omdat onze agent weer spoorloos was verdwenen zonder iets te zeggen en na een half uur een andere kwam, moest ik t weer uitleggen. Hij zei dat t goed zou komen en dat de bagage gewoon naar Amsterdam zou gaan. Ik was inmiddels zo moegestreden dat ik maar heb toegegeven en we hopen dat t dan maar goed komt.

    Het hotel ligt een kwartiertje buiten het vliegveld en is boven verwachting mooi! We zijn echt bekaf en hebben snel gegeten en om 19.30u lagen we op bed. Morgen om 4 uur weer naar t vliegveld.

    Daar zijn we inmiddels. Toch maar bij de bagage service van Qatar navraag gedaan naar onze bagage. De mevrouw heeft ze gelokaliseerd en bevestigde dat ze klaarstaan voor vertrek naar Amsterdam. Halleluja! We hebben de identificatie nummers gekregen en zitten nu aan een bakkie koffie te wachten tot we aan boord kunnen.
    Read more

  • Day 491

    Italië juni 2018

    June 19, 2018 in Italy ⋅ ⛅ 30 °C

    Na wat speurwerk hebben we besloten voor een vakantie in Italië. En wat voor één! Een heuse wandelvakantie! Jazeker, de 50-plussers gaan ook echte 50-plus vakanties doen. Wellicht staat volgend jaar een Rijnreisje op t programma... 😂

    06.00u ging de wekker vanmorgen. Kyron hadden we gisteren al naar de Woefhoef gebracht. Een soort wellnesscenter voor tot op t bot verwende honden... Rond 06.50u gingen we vrolijk op pad richting Zaventem. Dat "vrolijk" zou ons snel vergaan... Eerst files: die hadden we ingecalculeerd, maar toen ging t volledig mis met de navigatie. Verkeerde afslagen, omrijden, maar de tijd tikte onverstoorbaar verder. Misschien heeft de eigenwijsheid van de hoofdpersonen van dit verslag er ook iets mee te maken, maar dat laat ik in t midden... Er is ook geen enkel fatsoenlijk bord te vinden in dat kl... België! Ten einde raad, wilden we de auto maar op een andere parkeerplaats neergooien (we hebben nl gereserveerde plekken bij de Quickparking). Maar ja, dat kon niet, want ook die zijn gereserveerd. Voor anderen welteverstaan. Via Google Maps uiteindelijk in de straat terecht gekomen waar de "Quickparking" moet zijn. Een klein bordje leidt ons inderdaad een terrein op. Een volledig vervallen en duistere ex-fabriekshal doemt voor ons op. Das dus de Quickparking.... De paal vertelt ons dat we op een verkeerde lokatie staan, maar we zijn zo ten einde raad dat we m voorbij rijden en als een idioot een plekje zoeken. Na wat gesoebat met de uitbater kunnen we eindelijk met de transferbus naar de luchthaven. Godzijdank waren we nét op tijd... De rest verliep redelijk soepel, behalve dat we alsnog een half uur vertraging hadden!

    In Italië aangekomen de koffers opgehaald en een kaartje gekocht voor de trein. Das nog zo'n 3 uur tot aan Greccio, onze eerste stop....

    Nou, die 3 uur viel dus een bietje teugen zeg maar... We leven inmiddels 19.00u en we zijn net in t hotel. Een paar keer overstappen, kost een hoop tijd! Bij de laatste overstap in Terni, zou onze trein vertrekken van spoor 1 "Ovest". Geen idee wat dat laatste was, maar spoor 1 was natuurlijk zo gevonden... De tijd dat onze trein zou vertrekken was gekomen én gegaan, maar geen trein. Inmiddels stond Paulo onze hotellier al te wachten op ons in Greccio... Weer vragen en een uiterst onvriendelijke treinbeambte krabbelde wat op een papiertje en daar moesten we t maar mee doen! Op een gegeven moment viel mijn oog op een bord met "ovest" erop (inmiddels wisten we dat dat West betekent). Uiteindelijk daar gaan kijken en áchter een trein die al een behoorlijke tijd niet van zn plek was geweest, stond een dieseltreintje met 2 coupées. Dat was dus de trein naar Greccio!!!

    Ingestapt en nog even getuige geweest van een politie inval waarbij een donkere jongen volledig binnenste buiten werd gekeerd door 3 agenten in burger, maar waarbij niets werd gevonden. Zonder enig excuus stapten de 3 uit, de jongen hevig beledigd achter latend.... enniewee, we zijn er bijna! Nog 2 haltes te gaan. Greccio centraal is een vervallen gebouw met de naam van de plaats op de gevel, maar in the bloody middle of nowhere. En, als klap op de vuurlijl, geen gsm bereik! Nul, nada noppes! Hoe moeten we nu Paulo bereiken? Gelukkig stond er een man in een auto op iemand te wachten en hij had wel bereik door een duistere reden, dus zijn telefoon geleend en gebeld. Paulo kwam na een kwartiertje ons ophalen en babbelde vrolijk (in t Engels!) met ons. De kamer is prima, het pleintje voor het hotel uit een film en het eten super, dus we hebben geen klagen. Maar we zijn allebei helemaal kapot! Morgen onze eerste wandeltocht! Spannend!!!!
    Read more