Road to Rome

Foto: Op een fietsje ergens in het buitenland (moeder vult wel aan).

Nooit gedacht dat ik een reis zou ondernemen naar Rome op de fiets. Vorig jaar naar Berlijn was bijzonder en nieuw, maar dit is een andere ervaring. Als je alleen naar Rome fietst ben je langer van huis en langer op jezelf aangewezen. Ook is de route diverser en zwaarder.

De Alpen en Apennijnen waren/zijn geen pretje. Hoewel de omgeving heel veel goed maakt. Eenmaal aan een top kijk je neer op het prachtige dal of de bergen in de verte. Je ziet dat de natuur adembenemend mooi is. Het doet mij denken aan kunst uit de Romantiek: De mens is nietig tegenover de overweldigende natuur.

The Why

Vorige week was ik in Cesenatico. In de avond was ik een drankje aan het doen ik een surftent en opeens kwam de café-eigenaar naar mij toegelopen: ‘ I heard that you cycle from the Netherlands to Rome’, ‘You're crazy!’. ‘Show me your bike’, grapte hij. Na het babbelen over de reis vroeg hij aan mij: ‘But Why?’. Toen hij die vraag stelde wist ik geen antwoord te geven. De dagen die volgde heb ik erover nagedacht.

Het avontuur? De uitdaging? Wanderlust? De reis doet mij soms denken aan de film Forrest Gump. Op een gegeven moment gaat Forrest rennen en stopt hij niet meer met rennen. Het wordt wereldnieuws en een interviewer vraagt aan hem: ‘Sir, why are you running? Waarop Forrest zegt: ‘I just felt like running’. En dat gevoel overheerst bij mij ook weleens, gewoon fietsen.

Morgen mijn laatste etappe naar Roma. Ik heb er zin in!Weiterlesen