Oceanië

We trekken weer verder. We gaan vanuit Rotorua eerst richting Taupo, maar maken na een half uurtje rijden eerst nog een stop bij Wai-o-tapu Thermal Wonderland (het wonderland van de warme bronnen). Het is een geothermisch gebied, dat zich over 18 km² uitstrekt en voor het publiek is een klein gedeelte daarvan toegankelijk gesteld. Het gebied is bezaaid met ingestorte kraters, hete en koude meren, modderpools en dampende rotsspleten. Als eerste bezoeken we een geiser ‚uitbraak‘, die elke dag om kwart over 10 begint en dan 20-60 minuten duurt. We vroegen ons af hoe het mogelijk is dat ie elke dag om dezelfde tijd uitbreekt, maar dat is al snel verklaard… Nadat we ons een plaatsje vergaard hebben in een soort Amphitheater, komt kort daarop een jongeman en vertelt ons een beetje historie, wat er gaat gebeuren en hoe hij deze geiser tot uitbraak gaat laten komen. Hij gooit er een zeepmengsel in en na een paar minuten begint de geiser te borrelen, te dampen en kort daarop sproeit het water in een hoge fontein de lucht in. Naja… een beetje bedrog om de toeristen te plezieren zullen we maar zeggen… We gaan het park in, het thermaalgebiet, waar eigenlijk in alle vijvers en kraters, een heel spectrum aan kleuren te zien is. Maar helaas laat het goede weer van de afgelopen 2 weken ons in de steek… De 3 km rondweg lopen we jammer genoeg in de regen en daarmee zijn de natuurwonderen (en kleuren) natuurlijk ook niet goed te zien. Maar evengoed de moeite waard.
In de vroege namiddag rijden we verder naar Taupo. Hier draait het toerisme om de natuur en al de daarbij behorende activiteiten. Het reusachtige meer (Lake Taupo) en derivier Waikato zijn het ideale uitgangspunt voor rafting, kayaking, zeilen, vissen, enz. De stad straalt echt de vakantie flair uit met zijn mooie huizen en boten. We maken een stop bij de Huka watervallen. Het water van de Waikato rivier raast krachtig door een versmalling, voordat het 11 meter diep valt. Hier stromen 220.000 liter water per seconde door en de waterkracht wekt 15% van de algehele energie Nieuw-Zeeland op. We rijden verder langs het meer naar het Tongariro nationaalpark. Oorspronkelijk hadden we hier een overnachting gepland om te gaan trekken. Het is een vulkanisch gebied met 3 bergen waarvan er één (ook nu nog) met sneeuw bedekt is, de hoogste van de drie met zijn 2700 m. Het is hier het grootste skigebied van Nieuw-Zeeland. Maar helaas is het weer niet goed, zeer lage bewolking en regen. Niet de beste vooruitzichten om te gaan wandelen. Aangezien het morgen niet beter wordt, en we geen vaste overnachting geboekt hadden voor vandaag, belsluiten we verder te rijden, jammer :0(
Zo groen en bosrijk het eerste deel van het nationaalpark was, zo kaal is het verder verloop. Dat zijn blijkbaar nog de effecten van de vulkaanuitbarsting van 1953. Het gaat daarna weer heuvelachtig en groen verder en we maken nog enige kilometers richting Wellington, wat ons doelwit is voor morgen. We komen nog door een klein stadje, Foxton, waar we ineens een bord zien met 'The Dutch Oven‘ erop. Dat moeten we natuurlijk nog even gaan verkennen! Kort daarop zien we in de schemering een molen opduiken, met enkele kleine grachtenpandjes ernaast. 'The Dutch Oven‘ blijkt een cafe & bakkerij te zijn, maar is helaas al gesloten :0( Maar leuk om te zien dat we ook hier vertegenwoordigd zijn :0) Eerst rond de klok van achten komen we aan in Levin, waar we nog een (ruime) bungalow in een Holiday park kunnen bemachtigen... een gelukje.Read more