Aramayı sıfırla
Oceanië
  • Exploring the world

Oceanië

Exploring the world tarafından 66 günlük bir macera Okumaya devam et
Takip EtGenel BakışTakvimPaylaşPaylaşYapılacaklar listesi
En yenisi başta
  • Exploring the worldOceaniëGezgin
    1

    De Kiwi's

    4 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 15 °C

    Aangezien het zowel hier, in Motueka, als ook aan ons volgende station regent, besluiten we er hier nog een nacht aan te hangen. We moeten nog veel lezen en voorbereiden…
    En met resultaat, de rest van de NZ tour is gepland, en alle accomodaties kunnen geboekt worden. Dat is ook nodig, want met pasen kan het anders een probleem worden iets te vinden. En, we hebben hier in de stad een Duitse bakker gevonden met lekker brood en broodjes, kuchen en quiche… jammie :0)

    Maar omdat we de afgelopen twee dagen niet echt veel beleefd hebben, vandaag nog een beetje geschiedenis over de Kiwi‘s. Onder de naam Kiwi kennen we natuurlijk de vrucht, maar eigenlijk is het een vogel die niet kan vliegen, die enkel in Nieuw-Zeeland leeft. Deze vogel is het nationaaldier en -symbool geworden. We zijn ze helaas niet echt tegengekomen tijdens onze reis, alleen maar vluchtig tussen de struiken gezien (althans, dat denken we…). De vogels zijn eigenlijk alleen ‘s nachts actief. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Kiwi's)
    De verering gaat zelfs zo ver, dat de Nieuw-Zeelandse bevolking zich zelf ook Kiwi noemt. En niet alleen dat, kiwi is tot bijvoegelijk naamwoord geworden. Je hebt een kiwi-dollar, een kiwi-bank, een kiwi-pensioenfonds, … en vele producten, waar het woord kiwi aan toegevoegd is. Zo ook bij de kiwi-vrucht (https://de.m.wikipedia.org/wiki/Kiwis#Der_Begri…) en niet in de laatste plaats noemt het nationale rugbyteam zich ook Kiwi‘s of ook wel de ‚All Blacks‘. In een boek hebben we gelezen: „Wat moet men denken van een land, dat negen maanden na een gewonnen rugbywedstrijd een stijging in de geboortecijfers doormaakt, en waar de beurs crashed na een veloren wedstrijd?...“ Ze dragen zwart, wat eigenlijk een ongewone kleur is voor een nationaal shirt. Maar zwart is de lievelingskleur van de natie geworden. Meestal is het met een ‚Silver-Fern‘ verfraaid. De zilveren boomvaren is de nationale plant van Nieuw-Zeeland en tevens een nationaalsymbool, wat als motief op vlaggen pronkt (https://nl.wikipedia.org/wiki/Vlag_van_Nieuw-Ze…) . De zilvervaren kan heel groot worden. Het lijkt een beetje op een palm, en de stam kan tot 10 m hoog uitgroeien. De onderzijde van het varenblad glanst in de zilveren kleur.
    Zo hebben we weer wat geleerd :)    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Pancake Rocks

    5 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 15 °C

    Vandaag gaat het dan eindelijk weer verder. We hebben 400 km door bergachtig landschap voor ons. We moeten gewoon de Highway 6 volgen… (tenzij een afslag gemist wordt en daar eerst 20 km later achter komt… maar zo zien we tenminste ook nog een waterval :-)). De Buller rivier, één van de langste rivieren van NZ, begeleidt ons lang, tot het moment hij in de Tasmanische zee uitmondt. Daar hebben we dan gelukkig ook het bochtige gedeelte achter de rug, en rijden verder langs de ruige woeste oostkust, die uitnodigt meermaals te stoppen. Rotsige kust, hoge golven en prachtige uitzichten. We hebben een tussenstop gepland in Punakaiki bij de ‚Pancake Rocks‘. Zoals de naam al doet vermoeden, lijken deze rotsen op een stapel pannenkoeken, een natuurfenomeen dat voor dertig miljoen jaar tijd is ontstaan. Dankzij duizenden jaren regen, wind en opstuivend water hebben zich laagjes kalksteen ontwikkeld die worden gescheiden door dunne repen zachter kleisteen. Bijzonder zijn ook de 'blowholes'. Deze ronde gaten zijn ontstaan doordat het koolzuurhoudende regenwater geleidelijk in de spleten van het kalksteen is doordrongen. Tijdens hoogwater doet deze plek zijn naam eer aan want dan stroomt het water onder hoge druk naar binnen, met als gevolg spectaculaire explosies van water en damp! We kijken hoe het opkomende water de golven doet ‚breken‘ op de rotsen en het door de blowholes heenjaagd. Ondanks dat het begint te regenen een fantastisch spectacel. Dan snel richting cafe…pannekoeken eten! :)
    Nog 40 km tot de volgende grotere plaats Greymouth, waar we overnachten. Na een paar kilometer staat een hulpeloze verregende lifster aan de kant van de weg naast haar fiets. We stoppen en vragen of we kunnen helpen. Ze hoopt dat iemand haar mee kan nemen omdat het zo vreselijk regent en stormt en het koud is. Maar voor een fiets in de auto hebben we echt geen plaats… We besluiten daarom eigenlijk verder te rijden, maar we hebben toch wel medelijden en willen ze niet in dit hondeweer achterlaten… Dus nog eens goed nadenken hoe we dat toch voor elkaar kunnen krijgen… en jawel, het lukt en ze is zeer dankbaar! We nemen ze zelfs mee tot ons Backpacker hostel. Ze campeert normaal gezien maar aangezien het waarschijnlijk de hele nacht nog regent, hopen we dat ze daar nog een plaatsje in een meerbedkamer vrij hebben. Ze is al meer als 4 maanden en 3000 km alleen onderweg, en slaapt meestal in haar tentje in het wild of op een campingplaats. Dat Caroline Francaise is, hoor je gelijk, zoals dat meestal het geval is met Fransen. In ons kleine hostel, dat zeer smaakvol is ingericht in Afrikaanse stijl, is echter helaas geen bed meer vrij. Maar voor een tent hebben ze nog wel een plaatsje in de tuin… lekker in de regen… maar ze besluit te blijven. We rijden eerst nog samen naar de supermarkt om iets voor het avondeten te kopen en krijgen nog een kleinigheidje in de hand gedrukt van Caroline, een chocolade kiwi [ipv paashaas bij ons ;)]. . Daarna pakken we de fiets, -tassen en onze eigen spullen in de stromende regen weer uit de auto. Caroline bouwt haar tent op, terwijl wij in de gemeenschappelijk keuken ons potje koken. Een jonge gast bakt zelfs een cake… mmmm, en dat ruikt wel heel lekker ;0)    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin
    1

    Fox Glacier

    6 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☁️ 23 °C

    Het heeft de hele nacht geregend. Maar zolang het alleen maar regent zijn we al blij… Stormfront „Debbie“ richt nl veel schade aan, vooral op het noord eiland. Het is zelfs in Auckland en Wellington tot overstromingen, stroomuitvallen en aardverschuivingen gekomen. Maar de oostkust van het zuid eiland, waar wij ons nu bevinden, is gelukkig gespaard gebleven.
    Voordat we op de Highway 6 terugkeren, rijden we nog door het centrum van de voormalige goudzoekerstadje Greymouth en bezoeken we de haven. Daar staat een grote steen met een gedenkplaat ter herinnering aan alle schippers en bemanningsleden die hier verdronken zijn. Vanaf de jaren 80 tot heden zijn dat er enige… het kan hier flink spoken. Aan het eind van de pier staat een kleine boot in de mij welbekende kleuren rood-wit-blauw :0) De boot is omgebouwd en doet nu dienst als verkoopstand. En wat wordt er verkocht???... Verse stroopwafels!!! Ik kan mijn ogen bijna niet geloven. We komen in gesprek, en de man is idd een Nederlander, die met zijn stroopwafels en koffie de kost probeert te verdienen. Hij leeft hier al 25 jaar, was altijd visser maar dat heeft hij sinds kort opgegeven en zijn zoon heeft het van hem overgenomen. Het was tijd voor wat anders vertelt hij… Hij heeft zijn zus gebeld en gevraagd een stroopwafelijzer en recept op te sturen, is dan in Youtube gaan kijken hoe men überhaupt stroopwafels bakt, en sinds 4 maanden is hij ‚in business‘. Hij is dolblij even Nederlands te kunnen spreken en bedient ons met de versegebakken lekkernij… dat smaakt!!! We krijgen zelfs nog een rantsoen mee, zo blij is hij. En dat sla ik natuurlijk niet af :0)
    Dan is het hoogste tijd om te gaan rijden. We rijden richting zuiden en na een poosje komt de bergketen ‚South-Alps‘ tevoorschijn, met zijn sneeuwbedekte spitsen. De Mount Cook is met zijn 3724 m de hoogste van de keten en van Nieuw-Zeeland. De gletschers ‚Franz Josef‘ und ‚Fox‘ zijn ons doel. We arriveren in de vroege namiddag in Fox en checken snel in ons motel in. Dan gaan we gelijk op weg naar de Fox Gletscher. De weg gaat langs de de Fox rivier. Hoge bergwanden links en rechts, een brede rivierbedding met vele stenen maar weining water. Het dichtsbijzijnde uitzichtspunt ligt op 450 m van de gletscher, dichter komt men niet. Hetzij je betaalt rond de 400 $ en dan word je per helikopter naar de gletscher gevlogen en kan je onder begeleiding een toer op de gletscher maken. Voor ons blijft het bij het uitzischtspunt… wat ietwat teleurstellend is maar goed… als je al de Perito Moreno gletscher met eigen ogen gezien hebt, ben je ietwat verwend zullen we maar zeggen… ;) Het bijzondere hier is wel, dat gletscher en regenwoud naast elkaar liggen. Het woud in de wijde omgeving is regenwoud in zijn diepste vorm. We lopen hier ook nog door, naar een ander uitzichtspunt, dat weliswaar nog verder weg is, Maar wel mooi.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Franz Josef Glacier

    7 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 12 °C

    Van de eigenaresse van ons motel krijgen we een tip om naar het nabijgelegen Lake Matheson te rijden. Een mooie wandeling maar vooral de weerspiegeling van de bergen in het water is fantastisch zegt ze. Goed, dat doen we gelijk en we hebben geluk. Het meer ligt er totaal rustig bij, en alleen dan is de weerspiegeling te zien… inderdaad prachtig! Als we verder rijden, nemen we een jonge lifster mee tot ‚Franz Josef‘. Ze vertelt dat vandaag haar 3e poging is, de andere keren was er een beetje wind en dan is de weerspiegeling niet te zien. We hebben dus echt geluk gehad. Maar ze heeft ook nog iets interessants te vertellen... Ze is in Frankrijk opgegroeid, maar in Duitsland geboren. En waar?? Ongelofelijk maar waar, in Halle! :0) Haar moeder komt van daar. Die wilde met een vriendin liftend naar Barcelona, maar daar is ze niet aangekomen want in zuid Frankrijk heeft ze een man ontmoet, en daar is ze dan gelijk blijven hangen.
    Bij de Franz Josef Gletscher aangekomen, lopen we een vergelijkbare wandeling als gisteren van ongeveer een uur naar het uitzichtspunt. Vandaag schijnt echter het zonnetje en komen we ook nog aan meerdere watervallen voorbij. De lookout is met 750m wel verder weg dan gisteren, maar de blik op de gletscher is duidelijk beter. Beide gletschers zijn echter in het gedeelte wat we kunnen zien erg met steenslag overspoeld, en daarom erg grijs. Meer onder https://de.m.wikipedia.org/wiki/Franz-Josef-Gle….

    In de late namiddag gaan we in het dorpje nog even op een zonneterrasje zitten en gunnen ons ‚A mountain of Nachos‘ en een lekker koud glas Ale :)    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Van de kust naar het binnenland

    8 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 14 °C

    Vandaag hebben we een behoorlijke lange rit voor de boeg, op naar Queenstown. Het eerste deel gaat door groen, bosrijk landschap en bijna geen huis te zien. Op de weg opvallend veel doodgereden opossums (buidelrat) of zoiets dergelijks… het kunnen er rond de 50 gewezen zijn… :(
    Dan komt ineens de kust weer tevoorschijn. Er zijn zoveel mooie uitzichten, het liefste zouden we steeds weer opnieuw stoppen. Maar na een poos gaat het dan weer landinwaarts, want Queenstown ligt in het midden van het eiland. Een paar watervallen, de ‚Blue Pools‘ (waar enkele waaghalzen van de hoge brug afspringen…) en dan duiken de grote meren Lake Wanaka en Lake Hawea op… zo helder, zo blauw! We komen aan in Wanaka, het eerste grotere oord sinds vanmorgen. Het is prachtig weer, de zon schijnt en het strand aan het meer is goed bezocht. We halen een bakje koffie met verse cookies en genieten van de relaxte atmosfeer. Hier hadden we graag nog wel wat langer willen vertoeven, maar helaas… We moeten nog een stuk, ongeveer 60 km over de bergen. Eén stop maken we echter nog, als we ineens een rij met honderden BH’s zien opduiken. Wat is dat?! Hier wordt geadverteerd voor een borstkanker organisatie. Het feit dat mensen hier hun BH laten en ophangen is blijkbaar een gewoonte geworden. Super actie!
    Vroeg in de avond komen we dan aan in Queenstown en checken in een zeer nobel Backpacker hostel in. Een ruime kamer, alles nieuw, en zelfs eens een kleine kast en een koelkast. We draaien nog een rondje in de stad, die een zeer levendige indruk maakt en stappen nog een gezellige pub binnen.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Queenstown

    9 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 12 °C

    Queenstown heeft een heel jaar door toerisme, in de winter skieen en de rest van het jaar is het een echte activiteiten stad, want alles draait hier om avontuurlijke sporten in alle soorten en maten. Hier werd in de tachtiger jaren het Bungy-jumpen uitgevonden. Maar niet alleen dat kan men hier aan verschillende plaatsen doen. Er word reclame gemaakt voor parachutespringen, skydiving, parasailen, speedboot varen en nog veel veel meer. Daarom is de stad vooral bij de jeugd zeer in. Maar het is zowiezo een leuke plek, mooi gelegen aan het meer Wakatipu en omgeven van de bergen. Aangezien voor vandaag de zon is voorspeld, besluiten we dat te genieten en niet te veel hooi op onze vork te nemen vandaag. We maken een lekkere wandeling en leggen ons dan heerlijk op de weide aan het Meer, waar we nog wat lezen en schrijven. Het is maar 17 graden, maar in het zonnetje goed uit te houden.
    ‘s Avonds doen we ons tegoed aan een heerlijke malse Nieuw-Zeelandse biefstuk in een Steakhouse, jammie ;)    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin
    1
    1

    De ultimatieve kick... I DID IT!!!

    10 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 11 °C

    Na de rustige dag van gisteren is het vandaag tijd voor wat meer action ;0) We gaan we een kijkje nemen bij de Kawarau Gorge Suspension Bridge. Deze brug loopt over de Kawarau rivier en is de brug waar de oorsprong van het (commerciele) bungyjumpen ligt.
    Bungyjumpen is geinspireerd door de Naghol ceremonie, een inwijdingsritueel op het eiland Pentecost in Vanuatu. Hier springen jonge mannen van een hoog houten plateau met lianen aan hun enkels gebonden, als bewijs van hun mannelijkheid, maar ook om de gemeenschap te verzekeren van een goede oogst aan yamwortels. Deze gewoonte bestaat daar al eeuwen. De eerste commerciele uitbater van het bungyjumpen is A.J. Hacket uit Nieuw-Zeeland, die op het eiland deze ceremonie had gezien en dit zelf wilde uitproberen en, met resultaat. Sinds midden jaren tachtig vinden op de Kawarau brug bungyjumps plaats en daarmee heeft hij een gat in de markt gevonden.
    Wat niet veel mensen weten, [en dat is misschien maar goed ook :)] is dat ik één keer in mijn leven een sprong wil wagen…oh oh… Jana weet daar natuurlijk van, maar aangezien ik me nog niet echt geuit heb, is ze ook niet zo zeker of ik het ga doen. En eerlijk gezegd… ik weet het zelf ook nog niet… eerst maar eens kijken hoe het daar zo gaat, of het allemaal wel safe is en dan beslissen.
    Als we aankomen blijken we niet de enigste geinteresseerden te zijn, want de parkeerplaats is goed gevuld. We stappen binnen in het grote bezoekerscentrum, waar je op grote schermen al de waaghalzen kunt zien springen. Eerst maar eens naar buiten gaan kijken. Aan de brug is een plateau bevestigd waar vanaf wordt gesprongen en via verschillende platformen kan het publiek alles volgen. We lopen een beetje verder naar beneden zodat we alles goed kunnen zien… zo langzaam begint mijn hart sneller te slaan… het ziet er allemaal zeer professioneel uit en ik krijg er zin in… dat zou toch wel gaaf zijn en dan ook nog van de brug waar het allemaal is begonnen… YES, ik doe het! …als ze nog een plekje vrij hebben tenminste want de één na de ander springt… Terug naar binnen en ja hoor, in ongeveer 3 kwartier kan ik er nog tussen. Er wordt wat uitleg gegeven, en duidelijk gemaakt dat er geen geld terug garantie gegeven wordt, dus als je uiteindelijk toch niet durft is je geld weg. Okay, so be it. Daar sta ik dan met m’n ticket in de hand… nu beginnen ineens toch wel zenuwen hoog te komen… eerst nog maar eens de blaas leegmaken en dan probeer ik me op de muziek die gedraaid wordt (op mijn eigen manier) ‚shaky shaky‘ te ontspannen en wordt door enige medewerkers lachend toegewonken. Ik moet me na een half uur weer melden. Dan word ik gewogen (voor de juiste instelling van het elastiek) en krijg mijn gewicht en mijn nummer op de hand geschreven. Het moment is gekomen… op naar de brug! Daar dans ik nog een beetje verder en neem ‚afscheid‘ van Jana die haar foto positie in gaat nemen. Op dit moment is zij meer zenuwachtig dan ik heb ik het idee ;) De muziek doet goed en ik merk dat de zenuwen verder zakken en ik krijg er echt zin in. Voor me nog einige Aziaten, enige ook met spijt…, en dan ben ik aan de beurt. Ik krijg een tuigje aan waar de boel aan vast gemaakt wordt, nogmaals wegen en dan wordt ik ‚binnen‘ geroepen. De jongen stelt een paar vragen, ter afleiding maar ook voor de instelling of ik het water wil raken of niet (te koud vandaag…), en in tussentijd worden mijn benen aan elkaar vastgebonden, het elasatiek eraan en dan „OKAY, LET’S GO!“ Ik sta op en schuifel naar het randje toe, kijk naar beneden en denk YES! Ik voel me totaal ontspannen en dan komt het… 3…2…1… Ik neem een duik en joel joooeeeehooooeeee!!!! Ik vlieg!!!! MEGAAAAA!!!! Even voel ik helemaal niets, gewichtloos…fantastisch… dan schiet ik weer naar boven… had niet gedacht dat dat zo ‚rustig‘ gaat… heerlijk, ik geniet met volle teugen :0) Dan word ik voorzichtig in een bootje binnengehaald, de jongens vragen of alles okay is maar aan mijn brede lach zien ze al genoeg ;) De trappen op en daar staat Jana…een dikke knuffel… super, ik ben zo blij dat ik het gedaan heb en verbaas me er tot vandaag nog over hoe ontspannen ik was, helemaal top! Ik krijg een spring diploma en een t-shirt, zo trots als een pauw… I DID IT :) Langzaam zakt het adrenalinepijl ook weer en na even bijkomen en een bakje koffie gaat het weer terug richting Queenstown. Daar doen we ons nog tegoed aan een echte burger (ondanks dat we geen echte burger fans zijn) want ook dat is een must in Queenstown en… het smaakt :) Al met al, een dag om niet te vergeten :0)

    PS: Via deze link kun je nog wat meer foto's zien en de video van de jump. Veel plezier ;0) http://www.ididit.co.nz/vault/189892/album/187029    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Op het zuidelijkste puntje vasteland

    11 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 17 °C

    Van Queenstown gaat het vandaag naar het zuidelijkste puntje van het Nieuw-Zeelandse vasteland. We rijden in principe constant rechtdoor, zuidelijk, via de touristische Southern Scenic Route tot we aan de kust Waipapa Point bereiken. We maken stop en doen een klein rondje langs het water, aan de vuurtoren voorbij, en zetten ons voor een kleine picknick in de duinen op een bankje met blik op zee. Met een beetje geluk kun je hier zeeleeuwen (Hooker's sea lions) zien. En warempel… in de verte zien we toch wel wat bewegen? Dat moeten we nader onderzoeken… maar er is geen officiele weg… hetzij we klimmen bij de boer over het hek en gaan op zoek …?? ;) Ja… vol gemotiveerd als we zijn, banen we ons een weg door het veld dat begroeid is met hoog duingras… niet zo simpel Maar het loont zich … we komen precies uit boven het punt waar de 2 zeehonden hun dutje doen, afgezien van af en toe even met de staart wapperen. Een mooi gezicht!

    We gaan verder naar Slope Point, het zuidelijkste punt. Het is zo stormachtig en slecht, dat we het hier niet lang uithouden. Het hele gebied hier, wat Catlins heet, is zeer dun bevolkt en lijkt qua landschap erg op het noorden van Duitsland. Het weer hier is meestal niet zo geweldig (225 dagen mist en regen…). Maar het mooie is, dat je behalve zeeleeuwen met een beetje geluk ook de zeldzame geeloogpinguïn kunt zien. Dit kan bij schemering in het ‚Jurassic Petrified Forest‘ misschien lukken. Deze plek is echter niet alleen daarom speciaal, hier zijn ook de resten van een 170 miljoen jaren oud bos in een baai verborgen, en bij eb komt dit tevoorschijn. Het tij is goed en we zijn net op tijd om de resten van het eeuwenoude bos van dichtbij te bekijken. We zien dat einige bezoekers al in afwachting zijn van… en wij sluiten ons daar natuurlijk graag bij aan. En we hebben geluk, want nog geen kwartier later komt inderdaad een pinguin uit het water gewacheld. Hij neemt zich tijd om te drogen, poetst en schudt zich keer op keer. Maar dan springt ineens nog een tweede uit het water, stormt op de eerste af en begint luidkeels te schreeuwen. Het is waarschijnlijk van vreugde, want het zag er zo uit of de 2 elkaar gelijk in de armen zouden vallen ;0)

    Onze slaapplek voor deze nacht is hier vlakbij in een klein dorpje, beter gezegd een gehucht, die de ‚Lazy Dolphin Lodge‘ als enigste gasthuis heeft. Deze keer een gemeenschappelijke badkamer… nou ja, het is maar voor 1 nacht. En waarom wordt ons duidelijk als we de opdeling van het huis zien. Het schijnt een normaal woonhuis geweest te zijn. De keuken is heel groot en dat komt goed uit, want gelijk met ons zijn een asiatische familie en een gepensioneerd koppel aan het kokkerellen geslagen. Buiten regent het pijpestelen. En de dat doet het de hele nacht, wat door de eenvoudige bouwstijl van het huis goed te horen is…    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    In storm en regen gaat het verder...

    12 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ 🌬 10 °C

    We moeten onze auto in de stromende regen pakken. We zetten onze reis voort, op weg naar Dunedin. Omdat het zo regent, maken we alleen een stop aan ‚Nugget Point‘, een kaap aan kust langs de Southern Scenic Route, waar we eigenlijk toevallig een zeehonden/robben kolonie onder aan de klippen ontdekken. We zien hoe ze vol hartelust spelen met elkaar. Op het uiterste puntje van de kaap staat een vuurtoren en is het uitzicht prachtig, maar niet lang vol te houden bij deze stormvlagen en vele regen…
    In Dunedin hebben we een vakantiewoning voor een paar dagen. Er is een storm op komst…

    PS: De eerste drie foto's zijn nog van gisteren, het ‚Jurassic Petrified Forest‘.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Dunedin

    13 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 12 °C

    Vandaag mogen we niet klagen over het weer. Als het ‘s middadgs wat droger wordt, lopen we een ronde door de stad. We hebben bij de stadsinformatie een kaart gehaald waar alle historische gebouwen op staan. Er zijn o.a. meerdere kerken en een mooi, oud treinstation dat vandaag de dag nog steeds in gebruik is, echter maar 2 keer per dag door de ‚historische‘ trein. Daarna nemen we een kijkje in het Otago Museum, waar het leven van de inheemse bevolking en de kolonisten van begin 1848 tot nu op een duidelijke en zeer informatieve manier wordt weergegeven. Dunedin werd door de Schotten gesticht en wordt tot op de dag van vandaag nog „een stuk Schotland aan de andere kant van de wereld“ genoemd.Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Cycloon Cook

    14 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 13 °C

    Regen…storm… Cycloon Cook raast over Nieuw-Zeeland… Via de televisie worden de mensen gewaarschuwd. Een goed moment voor ons om (warm en droog) aan de planning van onze Australie reis te beginnen.

    De eerste 3 foto’s zijn nog van Queenstown, en de andere een vooruitblik op de dag (avond) van morgen.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Schiereiland Otago I

    15 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 16 °C

    De storm is gaan liggen en het klaart een beetje op. We willen van het moment gebruik maken en rijden richting schiereiland Otago. Het licht deze dag na de storm is overweldigend en laat de mooiste mystische foto’s in de vele baaien produceren. Het ziet er gewoon betoverend uit, om stil van te worden. De smalle straat langs de kust eindigt aan Taiaroa Head. Hier zijn blijkbaar vele albatrossen, maar ook weer vele zeehonden en pinguins....Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Schiereiland Otago II

    15 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 17 °C

    ...En met de zeehonden hebben we wederom geluk. Er liggen meerdere in het gras en op de stenen van de baai te luieren. Een paar zijn ook nog actief in het water. We maken ook net mee, hoe 2 een kleine strijd met elkaar uitvechten ;) Aan de andere kant van de kaap is het water zeer woest en slagen de hoge golven tegen de stijlkust. De tijd vergaat… je kan hier eeuwig blijven kijken… ‘s Avonds gaan we nog naar het Speight’s Alehaus van de lokale brouwerij Speight’s. De rondleiding zat jammer genoeg al vol, dus doen we zelf maar een kleine bierproeverij. Dat smaakt, en ook de lokale specialiteiten. Een zeer mooie dag!Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    De laatste etappe...

    16 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 13 °C

    Vandaag staat de laatste etappe voor de deur, van Dunedin naar Christchurch. Bijna 5 uur rijden plus onderweg nog e.e.a. dat we willen zien. Eerst rijden we in Dunedin nog aan het universiteitsterrein voorbij. De ‚University of Otaga‘ is de oudste universiteit van Nieuw-Zeeland. De campus is zeer compact, en alle gebouwen, historisch en modern, liggen in één wijk. Dan maken we nog een stop in Baldwin-Street, die volgens het Guinnessboek of records, mit 35% de steilste straat ter wereld is. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Baldwin_Street).

    Dan op weg richting noorden. Bij de ‚Moeraki Boulders‘ maken we de volgende stop. Dit zijn hele grote ronde stenen aan het strand. Volgens geologen zijn deze ‚stenen blazen‘ zo’n 4 miljoen jaren geleden uit fijne kristallen op de zeebodem door vulkanische activiteit ontstaan, toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. Vandaag is echter 1e paasdag en daarom misschien extra vol (alhoewel meer van Aziaten dan van Kiwi’s…). Maar het is weer fantastich zo’n natuurwonder te mogen aanschouwen.

    We rijden naar Oamaru, waar we de volgende pauze maken. Dit was eens een rijke stad door de export van wol, granen en ingevroren vlees. Prachtige gebouwen aan de brede straat getuigen van de goede oude tijd. In het havengebied, staan nog de oude pakhuizen, die weer herondekt zijn. Orginele ‚winkel van sinkel‘ shops, kunstgalerien, een whiskey distilleerderij en meerdere gastronomische lokalen blazen de stad weer nieuw leven in. (foto's in de dag van morgen)

    Het is al donker als we Christchurch binnenrijden, de op één na grootste stad van Nieuw-Zeeland. Veel meer dan inchecken in ons appartement zit er voor vandaag niet meer in. We willen snel nog wel even wat te eten halen, maar het rondje wat we draaien brengt niet veel… het is natuurlijk pasen en daarom veel gesloten. Okay, dan bakken we een spiegelei… smaakt ook :0)    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Christchurch

    17 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☁️ 13 °C

    Een grijze dag. We hebben niet veel gepland… We schrijven en posten. ‘s Avonds willen we een hapje gaan eten, maar veel is nog gesloten vanwege pasen. We belanden in een soort cafe (niet waar ze bier verkopen zoals in Nederland, maar koffie zoals in Duitsland). Cafe’s zijn er hier ontzettend veel. Klein, groot, alleen met koffie of met een kleinigheid erbij (Nr. 1 zijn de Muffins, maar ook lemon/custard of hartige Pie’s). In vele van de cafe’s wordt de koffie ook nog zelf geroosterd, vooral hier in Christchurch. De Kiwi’s vinden zelf dat je in Nieuw-Zeeland de beste koffie van de wereld kan drinken :0) Maar in het cafe waar we beland zijn is het een beetje anders. Niet alleen omdat de toiletten zich achter een boekenkast schuifdeur bevinden en je tafelwater uit een oude naaimaschine kan tappen. Nee, hier lopen doorzichtige buizen langs het plafond en langs de tafels. Het is ons niet gelijk duidelijk waarvoor deze buizen zijn, maar dat duurt niet lang. We bestellen ons eten en de juffrouw laat ons weten dat het door ‚die‘ buis zal komen… geen briefpost maar ‚buispost‘ dus, spannend! : ) En inderdaad, na niet al te lange tijd komt wat door de buis geschoten. We openen onze ‚Tube‘ en er komen 3 mini burger te voorschijn, grappg ;0) Maar de andere dingen, die we uit de vitrine nog besteld hebben, smaken toch lekkerder ;)Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Het leed van Christchurch

    18 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☁️ 13 °C

    Vandaag gaan we op ontdekkingstoer door Christchurch. Bij het horen van de naam komt bij velen vast en zeker nog de aardbeving van een paar jaar geleden in gedachten. De stad is één grote bouwplaats. Er staan al vele nieuwe gebouwen, waaronder dat van ons, maar er gaan er nog vele bijkomen. Vele plekken zijn nu nog leeg, bijna geen ouder huis te zien, en als er al één staat, is het onbewoond en wordt het gestut (o.a. met containers) om het voor te voorkomen dat het instort. Eerst nu we ons er meer in verdiepen, wordt het ons duidelijk dat 80% (meer dan 900 gebouwen) in de binnenstad en 12.000 woonhuizen in de overige stadsdelen afgebroken moeten worden. We lezen dat het minstens 10 jaar, voor sommige projecten zelfs 20 jaar, zal duren om het nieuwe stadsbeeld te volbrengen. Er wordt gelukkig niks overhaast gedaan en dus een kans de binnenstad atraktiever te laten herleven. Shops en gastronomie met woonruimte en groen verbinden, dat is het doel. Aan de Cathedrale Place, het hart van de city, laten ze de ingestorte kathedraal als gedenkteken staan. De omgeving van dit hele plein viel tijdens de aarbeving letterlijk tesamen… Via de voormalige universiteit van Canterbury, die intensief gerestaureerd wordt, komen we in het stadspark. Het is de moeite waard hier een wandeling te maken, waarna we langs de Avon rivier, die zich door de stad kronkelt, verder lopen. Aan deze rivier hebben ze in februari, op de 6e herdenkingsdag, een gedenkteken onthuld. De namen van alle 185 slachtoffers zijn in een lange marmeren wand gebeiteld… De meeste slachtoffers (115) zijn gevallen in een 6-etagen flat, die compleet is ingestort. In deze flat was een taalschool ondergebracht voor internationale studenten met als gevolg dat vele jongeren onder de slachtoffers zijn. Vele namen in het Chinees, Japanees…. In totaal slachtoffers uit 20 naties. Maar er wordt gesproken over een enorme saamhorigheid in het hele land, die de dagen en maanden na de aardbeving heerste. Een klein voorbeeld… 10.000 studenten hebben zich ingezet, en samen geholpen bij de enorme opruimactiviteiten.
    De nieuwe gebouwen zijn nu bestand tegen aardbevingen, maar natuurlijk hoopt iedereen dat zo’n tragedie niet nog eens gebeurd.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Nog een laatste keer

    19 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☀️ 16 °C

    Onze laatste volle dag in Nieuw-Zeeland. We willen nog eenmaal de groene bergen in en de zee zien. We volgen de Summit Road die over de Port Hills loopt. Vanaf deze heuvels mooie vergezichten richting stad en de baaien aan de andere kant. We arriveren in de badplaats Sumner, waar vele surfers deze prachtige namiddig benutten om hun kunsten te laten zien. We maken nog een lange strandwandeling en genieten in een strandcafe van de zonsondergang.
    Terug in de stad gunnen we ons nog een laatste Ale (en een paar snacks) in een Kubaanse bar.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Goodbye New Zealand

    20 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ⛅ 14 °C

    Na onze check-out, hebben we nog tijd en bezoeken de ‚provisorische‘ kathedraal, die waarschijnlijk voor altijd de vervanging zal blijven. Een beroemde en meermaals onderscheiden Japanse (noodgeval) architect heeft deze kathedraal ontworpen en in zeer korte tijd gebouwd nadat de instorting van de officiele kathedraal. We slenteren nog een poosje door de stad en gaan tot slot nog naar een koffie roosterij, waar je een veelvoud aan koffie (daar geroosterd) en soorten van koken op de kaart vindt. Na een heerlijk speciaal bakkie leut gaat het dan echt richting vliegveld. We nemen afscheid van onze trouwe kameraad, onze auto, die ons in totaal 4.797 veilige km door het prachtige Nieuw-Zeeland gevoerd heeft. Alleen een kleine schram heeft ie helaas wel meegekregen [wat je ook als kleine herinnering kan zien ;0)]. Aan het links rijden waren we inmiddels gewend, en we hebben nauwelijks nog de ruitenwisser i.p.v. de richtingaanwijzer gebruikt :0) Maar okay, het gaat nog verder in Australie.
    Dan brengt de A380 (die verder vliegt naar Dubai) ons om 18 uur in een vlucht van 3 uur naar Sydney. Daar aangekomen zetten we de tijd 2 uur terug, nemen de trein stadinwaarts en na het inchecken in ons hotel vallen we in bed.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Nog een korte P.S. Nieuw-Zeeland

    20 Nisan 2017, Yeni Zelanda ⋅ ☁️ 10 °C

    Iets waarover we nog niet geschreven hebben, maar dat ons wel de hele tijd begeleid heeft… de schapen. Nieuw-Zeeland heeft 4,5 miljoen inwoners en 33 miljoen schapen! :0) Op het noord eiland vroegen we ons wel af waar al die schapen dan toch zijn, maar in het zuiden hebben we ze veel vaker gezien… kort geschoren of in volle wolpracht. Een paar momentopnamen…
    Bovendien hebben ze hier hele interessante verkeersborden ;)    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Sydney - City Center

    21 Nisan 2017, Avustralya ⋅ ⛅ 23 °C

    We worden vroeg gewekt deze morgen… ietwat verward merken we, dat het echter niet onze wekker is die afgaat… oh jee, dat moet het brandalarm zijn… het is net 5 uur geweest… We schieten snel in de kleren en lopen de 7 etagen door de nooduitgang aan de achterkant van het gebouw naar beneden. Als we beneden aankomen staan er inderdaad twee brandweerauto’s voor de deur en het aantal verwarde slaperige mensen groeit… Maar dit zijn ze vast en zeker niet allemaal, want zo’n groot hotel moet veel meer gasten hebben. Nou ja, gelukkig valt het allemaal mee en weten we snel wat de reden van het alarm was… het kwam uit de keuken… een verbrande boterham in de toaster! Weer op de kamer vallen we terug in bed, maar zijn te wakker…

    Ons Hotel is aan het Hyde park (ja, zo een is er ook hier) en het metro-station ‚Museum‘ gelijk om de hoek. Van daaruit gaat het direct naar Circular Quay, de veerhaven, waar we vandaag naar toe gaan. Daar zijn ook het oude stadsdeel ‚The Rocks‘, de enorm grote Harbour Bridge en het beroemde opera gebouw allemaal dicht in de buurt. In de haven ligt een reusachtig cruiseschip dat in de namiddag vertrekt richting Fiji en nog enige andere eilanden in de stille oceaan.
    De Sydney Harbour Bridge is een mega bouwwerk, dat in 1932 geopend is, om de noord- en zuidkust van Sydney te verbinden (1150m lang, 50m breed, 134m hoog). Het is mogelijk de brug te voet te beklimmen, in een drie uur durende tour. Een prachtige uitzicht heb je dan natuurlijk, maar het hoogste punt is echter wel 134m (voor mensen met hoogtevrees…) plus dat je niet onder de 300 AU$ (het goedkoopste tarief!) binnenkomt… De havenwijk onder de brug wordt ook wel ‚The Rocks‘ genoemd. Het is de oudste wijk, waar in 1788 de eerste huizen op de rotsachtige ondergrond gebouwd werden. In de 1970-er jaren moest de wijk eigenlijk wijken voor wolkenkrabbers, maar dat leidde tot een kleine revolutie. De staat stuurde er toendertijd de politie op af maar het was niet voor niks… vandaag de dag staat de Rocks op de lijst als cultureel erfgoed. We volgen de Rock-route, een mooie interessante ronde. Vroeg in de avond zijn we terug op de havenpromenade en aangezien het nog zeer mild is, zetten we ons op een terras en eten gelijk nog een hapje. Daarna nog een blik om om de hoek – de prachtige opera in het avondlicht.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin
    1

    Sydney - Harbour

    22 Nisan 2017, Avustralya ⋅ ⛅ 22 °C

    Na bijna 8 weken is het de hoogste tijd eens naar de kapper te gaan, en aangezien we hier meerdere dagen zijn, is dit onze kans. In de omgeving van het hotel zijn er einige, en we kiezen uiteindelijk een heren barbier met een tevreden resultaat ;0)

    Na onze cut, gaan we naar de Darling-Harbour. Vandaagdedag is de voormalige haven inderdaad atractief zoals de mooie naam doet vermoeden. Dat was echter niet altijd zo, want het was vroeger de industriehaven. In de 1960-er jaren werd de haven nogmaals uitgebreid, zodat ook container schepen konden aanleggen. Maar de haven moest dan toch het onderspit delven, en wordt nu omgebouwd tot een woon- en uitgaanswijk. Aan de promenade het ene restaurant na het andere, vele shopping mogelijkheden, museums en verschillende attracties. We lopen een stuk verder naar de vismarkt en daar is het een drukte van jewelste. Voornamelijk Aziaten die zich grote kreeften en krabben bestellen of het niks kost, en dan schransen Maar :0) Wij kijken eerst op het gemak wat ze hier allemaal hebben, een super aanbod aan vis, schaal- en schelpdieren. Als we de mogelijkheid hadden te koken, konden we hier onze slag slaan. Ze hebben echt de fijnste dingen, en zelfs ook Sushi. Meenemen om te koken gaat dan wel niet, maar weerstaan kunnen we het ook niet. We bestellen een bord met kreeft, calamari, jacobsmosselen en grote garnalen. Lekker lekker! :)

    Terug in de Darling Harbour lopen we nog een beetje rond, voordat we in een bar de Happy Hour ronde meepikken, en de drukte op de kade en de uitvarende ‚Dinner boats‘ toekijken.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Sydney - Bondi Beach

    23 Nisan 2017, Avustralya ⋅ ⛅ 24 °C

    Sydney is een reusachtige stad, die zich enorm uitstrekt. 100 km langs de kust en 70 km landinwaarts. Er zijn vele stranden met als meest beroemde het Bondi Beach. Aangezien er een mooie dag voorspeld is, rijden we daar met de bus naartoe. Het is zondag vandaag, en rekenen daarom met grote drukte. En ja, zo is het dus ook maar we vinden een plekje dicht bij de rotsen waar het niet zo overvol is. Er zijn vandaag hoge golven, wat natuurlijk aantrekt. We wagen een sprong in de golven, heerlijk! Er zijn meerdere reddingszwemmers langs de kustlijn die een oogje in het zeil houden, want er zijn niet alleen zwemmers in het water, maar ook vele surfers. Het is heerlijk ontspannend ze toe te kijken en genietend van het warme zand tussen de tenen :-) ’s Avonds gaan we bij ons om de hoek nog lekker wat eten bij een van de vele Aziaten.

    PS: De avondfoto’s zijn van de volgende dag    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    Sydney - North

    24 Nisan 2017, Avustralya ⋅ ☀️ 23 °C

    Vandaag hebben we een afspraak. Ja, echt waar, we kennen iemand in Australie. Een Dow collega, waar Jana in de afgelopen 2 jaar veel mee samen heeft gewerkt, en die woont in de buurt van Sydney. Ze heeft ons aangeboden het noordelijk deel van Sydney te laten zien. Nicole is de enigste ‚overlevende‘ van de controllers groep in Australie. Het team bestond vroeger uit bijna 40 man. Maar ook in de Pacific regio werd over de laatste jaren gecentraliseerd, en wel in Singapur. Ze was daar ook voor 2 jaar, maar werkt nu vanuit haar ‚home-office‘. Een veerboot brengt ons in 20 minuten naar Manly, een geliefde stad voor een uitstapje met een mooi strand. Ze wacht daar op ons met haar man. We rijden richting noorden, naar het Kuringgai Chase Nationalpark. Dit was het land van de Gurangai mensen, die echter door de Britse kolonisten uitgeroeid zijn. Het zandsteengebergte is dicht begroeid met bomen en bossen. We maken een stop en voor een korte wandeling, die ons naar zandsteenrotsen met oude tekeningen (handen) van Aborigines brengt. We hebben nog een super uitzicht over de zee en Palm Beach, waar we later nog naar toe gaan. We rijden verder naar een plek waar over 2000 jaar oude afbeeldingen van dieren in rotsen gebeiteld zijn. Dan tijd voor lunch in een groot ‚open-air‘ restaurant. Je hebt hier verschillende kookstations waar je je eten kunt bestellen. We kopen van alles wat (tijger garnalen, oesters, vissalade, Pizza) om te delen. Super vers en lekker! Dan gaan we nog naar Palm beach waar we een kleine ronde draaien voordat ze ons we weer bij de veerhaven afzetten. We nemen afscheid en lopen zelf nog een beetje door Manly, drinken een biertje in de haven voordat we de pont terug nemen en een fantastische blik hebben op de skyline en de opera hebben.Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • Exploring the worldOceaniëGezgin

    ANZAC day – Veteranse day I

    25 Nisan 2017, Avustralya ⋅ ☀️ 23 °C

    Vandaag is herdenkings- en nationale feestdag – ‚ANZAC Day‘. ANZAC staat voor „Australian and New Zealand Army Corps“. Herdacht worden de gevallenen en veteranen uit de 1e en 2e wereldoorlog. Veteranen die in de 2e WO gediend hebben zijn er bijna niet meer, maar heel af en toe zien we nog een oude heer opduiken, meestal in rolstoel. Het zijn veelal de kinderen of kleinkinderen die vandaag de dag deelnemen aan de marsen. Ze dragen de medailles en af en toe ook een foto van de overledene met zich mee. Aangezien er steeds minder veteranen zijn, heeft men er al over nagedacht deze gedenkdag af te schaffen. Maar aangezien Australie voor het British Empire ook nog in vele andere oorlogen ingezet wordt (Vietnam, Korea, Nieuw Guinea, Kuweit, Irak, Afghanistan, enz enz…), blijft de dag vooralsnog gehandhaafd. Voor honderden bataljons, divisies en andere eenheden zijn groepen mensen vertegenwoordigd, omlijst door verschillende muziekkorpsen waaronder vele doedelzak-kapellen :-)
    Centrale plaats voor de herdenking zijn de Australien War Memorials (gedenkmonument), die echt in bijna elke stad te vinden zijn. Verder vindt er in alle grote steden een ANZAC Parade plaats. De grootste is in Sydney, en eindigt in Hyde Park bij ons om de hoek waar dan na de parade nog een bijeenkomst wordt gehouden. Hier luisteren we nog een poosje mee en na de ceremonie kunnen we een kijkje nemen in het monument, waar een indrukwekkende sculptuur staat van een naakte soldaat liggend over een schild en een zwaard.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • 2025© FindPenguins
  • Ana sayfa
  • Hakkımızda
  • Grup takibi
  • Basın
  • Hükümler
  • Gizlilik & Cookies
  • Yardım Merkezi
  • Damga