Oceanië

Vandaag gaat het dan eindelijk weer verder. We hebben 400 km door bergachtig landschap voor ons. We moeten gewoon de Highway 6 volgen… (tenzij een afslag gemist wordt en daar eerst 20 km later achter komt… maar zo zien we tenminste ook nog een waterval :-)). De Buller rivier, één van de langste rivieren van NZ, begeleidt ons lang, tot het moment hij in de Tasmanische zee uitmondt. Daar hebben we dan gelukkig ook het bochtige gedeelte achter de rug, en rijden verder langs de ruige woeste oostkust, die uitnodigt meermaals te stoppen. Rotsige kust, hoge golven en prachtige uitzichten. We hebben een tussenstop gepland in Punakaiki bij de ‚Pancake Rocks‘. Zoals de naam al doet vermoeden, lijken deze rotsen op een stapel pannenkoeken, een natuurfenomeen dat voor dertig miljoen jaar tijd is ontstaan. Dankzij duizenden jaren regen, wind en opstuivend water hebben zich laagjes kalksteen ontwikkeld die worden gescheiden door dunne repen zachter kleisteen. Bijzonder zijn ook de 'blowholes'. Deze ronde gaten zijn ontstaan doordat het koolzuurhoudende regenwater geleidelijk in de spleten van het kalksteen is doordrongen. Tijdens hoogwater doet deze plek zijn naam eer aan want dan stroomt het water onder hoge druk naar binnen, met als gevolg spectaculaire explosies van water en damp! We kijken hoe het opkomende water de golven doet ‚breken‘ op de rotsen en het door de blowholes heenjaagd. Ondanks dat het begint te regenen een fantastisch spectacel. Dan snel richting cafe…pannekoeken eten! :)
Nog 40 km tot de volgende grotere plaats Greymouth, waar we overnachten. Na een paar kilometer staat een hulpeloze verregende lifster aan de kant van de weg naast haar fiets. We stoppen en vragen of we kunnen helpen. Ze hoopt dat iemand haar mee kan nemen omdat het zo vreselijk regent en stormt en het koud is. Maar voor een fiets in de auto hebben we echt geen plaats… We besluiten daarom eigenlijk verder te rijden, maar we hebben toch wel medelijden en willen ze niet in dit hondeweer achterlaten… Dus nog eens goed nadenken hoe we dat toch voor elkaar kunnen krijgen… en jawel, het lukt en ze is zeer dankbaar! We nemen ze zelfs mee tot ons Backpacker hostel. Ze campeert normaal gezien maar aangezien het waarschijnlijk de hele nacht nog regent, hopen we dat ze daar nog een plaatsje in een meerbedkamer vrij hebben. Ze is al meer als 4 maanden en 3000 km alleen onderweg, en slaapt meestal in haar tentje in het wild of op een campingplaats. Dat Caroline Francaise is, hoor je gelijk, zoals dat meestal het geval is met Fransen. In ons kleine hostel, dat zeer smaakvol is ingericht in Afrikaanse stijl, is echter helaas geen bed meer vrij. Maar voor een tent hebben ze nog wel een plaatsje in de tuin… lekker in de regen… maar ze besluit te blijven. We rijden eerst nog samen naar de supermarkt om iets voor het avondeten te kopen en krijgen nog een kleinigheidje in de hand gedrukt van Caroline, een chocolade kiwi [ipv paashaas bij ons ;)]. . Daarna pakken we de fiets, -tassen en onze eigen spullen in de stromende regen weer uit de auto. Caroline bouwt haar tent op, terwijl wij in de gemeenschappelijk keuken ons potje koken. Een jonge gast bakt zelfs een cake… mmmm, en dat ruikt wel heel lekker ;0)Læs mere