Ecuador

Voor het ontbijt kunnen we nog net de Cotopaxi zien. Daarna zit hij alweer in de wolken.
Vol goede moed vertrekken we, het is immers maar 4 km naar de noord gate van Cotopaxi, en alles goed te fietsen.
Moet je wel eerst helemaal het terrein van de hacienda afgaan, en niet een ruiterpad proberen te fietsen. Na een uur duwen en 5 min. afdalen, staan we weer waar we begonnen. Daarna nemen we de goede weg, die fietst inderdaad beter, maar dan zijn we al redelijk moe. We gaan i.i.g. zo langzaam dat we weer een hond als gezelschap hebben.
Na de gate zouden we op een gele weg moeten komen, maar het blijft kuil met gruis. Inmiddels regent het en dat natte gruis zuigt als een gek waardoor het nog extra zwaar trapt. Nou zal de regen wel iets doen met ons humeur, maar ik vind het er ook niet zo heel mooi. En waar zijn al die vogels? Bovendien fietsen we richting archeologische site, en na eindeloos klimmen wijst de pijl terug. Onderweg alle bordjes gespeld, we gingen maar 3 km. per uur, dus we zijn er echt niet langs gesjeest. Grrr.
Na warme chocolademelk bij de gate, komen we gelukkig op asfalt. En weer langs een gate. Lekker handig, dan weet je niet meer waar je bent.
Desondanks vinden we de parallelweg naar Mulaló, en keren na 200 meter om. Doei met je blubberpad. Dat zouden we niet meer doen. Dus belanden we op de E35. Dat zouden we óók niet meer doen. Toch maar wel omdat het ook licht naar beneden gaat. Na een uur vruchteloos zoeken naar een wegwandelende hostel in Alaquez nemen we weer een stuk Pan American en vinden een hotel in Latacunga. 's Avonds nog een wandeling, dan is het eindelijk even droog. Mobieltjes zat hier, ook een fietsenwinkel, mijn trapas kraakt. Misschien geen probleem want waar de hoteljongen onze fietsen heeft gelaten is mij niet duidelijk.
Weer niet gelukt om leuk te fietsen. Ik weet langzamerhand geen oplossing meer.Okumaya devam et