Peru

Gisteravond om half elf met de bus naar Tarapoto. Eerst zo veel haarspelden dat je niet kunt slapen omdat je anders uit je stoel rolt. Toen sliep ik bijna: muziek aan. Toen half uurtje geslapen: eerste stop: licht aan. Ergens tussen 2 stops heb ik nog een uur geslapen geloof ik.
Daarna met tuctuc naar ander busstation, waar we op de volgende bus zouden gaan volgens de maatschappij in Pedro Ruiz. Er zijn echter helemaal geen bussen naar Yurimaguas. Alles gaat met taxi's wat dan collectivo wordt genoemd en daardoor een soort ganzenborden wordt. Je vertrekt pas als de taxi tenminste 4 passagiers heeft. Wel heeeeeel erg blij dat we geen fietsen bij ons hebben.
De chauffeur denkt dat hij Nikki Lauda is of zo en geeft voor een halve meter nog gas bij en ramt vervolgens op zijn rem voor de bocht. Voor het eerst in lange tijd wagenziek, al controleert de cola de misselijkheid gelukkig.
En dan lopen we in 2 touristtraps achter elkaar, al zegt Karin terecht dat het ook wel makkelijk is.
We moeten verder met de tuctuc. Iemand wil ons voor 1 sole (26 cent) naar de haven brengen. Ik denk nog: dat moet dan om de hoek zijn. Vervolgens vraagt hij of we met de boot willen. Ja. Dan hebben we niet veel tijd want die gaat om 10 uur. Ik dacht nog: op internet staat wat anders, maar ter verdediging: ik had nauwelijks geslapen. Vervolgens gaat hij met ons hangmatten kopen (bij vriendje en te duur) en 2 flessen water van 7 liter. En op ons verzoek nog langs een minimarkt en vervolgens naar de haven. Karin zegt: als we belegde broodjes zien....... Hahaha, nog 0 gezien hier.
We slaan 2 hoeken om. STOP roept ze: ...... echt waar! 2 ham en 2 kaas! ☺
We moeten de chauffeur 10 soles betalen. Dat was nog o.k.
Bij de haven grissen 2 mannen in oranje hesjes onze spullen uit onze handen; snel snel, de boot gaat. O.k. scheelde een hoop gesjouw, maar 2x20 soles was echt niet o.k.
Maar goed, met de koers van de sole valt de schade nog mee.
Vervolgens gaat die boot natuurlijk pas om 1 uur. Daar kunnen we tot mijn opluchting toch een hut scoren ondanks dat Hesje zei dat ze er niet waren. Kunnen onze waardevolle spullen veilig staan. We gaan in de hangmat slapen want die hut is claustrofobisch klein en stik benauwd.
Vervolgens varen we veel dichter langs de oever dan ik dacht, zodat er af en toe nog wat te zien is ook. Avondeten is kippensoep met een beetje rijst er in. Maar de honger valt mee. Maar misschien kwam dat door de rum-cola die we met Heike delen, die onze hut deelt.Les mer