Vitória

Na de kerstavond Gilmar was blijven slapen hier en die wilde graag naar huis. Dus wij boden aan om hem thuis te brengen, dat is 10 minuten met de auto. Konden we gelijk even tanken en waren wij er gelijk ook even uit. Het had die ochtend ook nog veel geregend, maar onderweg viel de overlast daarvan wel mee.

Het idee ontstond om even te kijken hoe Ilma kerst aan het vieren was bij Donna Amelia. Ilma en familie kende ik al, Donna Amelia nog niet. 'Maar we zijn toch niet uitgenodigd?', vroeg ik heel Hollands. 'Dat hoeft hier niet, je mag gewoon langskomen. Dat is de Brazilliaanse spirit.', kreeg ik als antwoord. 'Ok..'

We werden inderdaad gastvrij ontvangen. Uiteraard. De hele familie was daar aanwezig, beetje kletsen, kaarten, dansen, spelen, drinken, lekker losjes allemaal. We kregen een biertje, Silvania aan de praat met oude bekenden, ik schoof aan bij het kaarten.

Ze speelden een soort hartenjagen, maar dan net ff anders. Na een tijdje kijken dacht ik de grote lijn van het spel wel ongeveer door te hebben. Er kwam een plaatsje vrij aan tafel en ik kon ook aanschuiven. Ok dan! Een paar rondjes gespeeld, met hier en daar wat hulp natuurlijk, en ging redelijk.

Later hebben we nog een tijdje staan praten in de keuken met Donna Amelia. Al 81, maar zeer vitaal. Leuk om te horen hoe ze leeft, hoe ze denkt en wat ze doet om wat extra geld te verdienen. Ze maakt pizzas voor vaste klanten, met name voor een drietal schoolkantines. Volledig natuurlijk, volgens echt Italiaans recept, met honderden tegelijk, allemaal in dat huisje daar. Respect! Ik was er gelijk benieuwd naar, maar nu zijn er geen pizza's helaas. Het is schoolvakantie.

Afscheid genomen en naar huis gereden. Daar bleek het volgende feestje alweer te zijn begonnen. De zus die er gister niet was, was vandaag gekomen met haar nieuwe vriend. Ook waren er een aantal nichtjes. Er was eten en de bbq en de muziek stond al weer aan. Het was gezellig, veel foto's gemaakt (zie fb) en een beetje gepraat met Edimar.

Iedereen was wel een beetje moe. Dat het niet zo laat zou worden was wel snel duidelijk. Toen stootte Silvania nog even hard haar hoofd toen ze iets uit de koelkast haalde. Aiii.. Flinke bult en hoofdpijn. Daarmee was het feest voor haar gelijk helemaal over, en voor de anderen was dat ook maar gelijk het moment om naar huis te gaan. Maar wees gerust. Ze heeft goed geslapen en de volgende dag ging het alweer stukken beter.

De tweede kerstdag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Een gat in de dag slapen, wat rondhangen in huis, beetje opruimen daar, nog even een dweil er doorheen en de dag was alweer ver gevorderd.

Eind van de middag zijn we wel nog even naar Super Pao gegaan in Vila Capixaba, dat is een brood en banketzaak plus lunchroom in de wijk waar Silvania is opgegroeid. Lekker broodje gegeten met een heerlijke suco. Sap van vers tropisch fruit, zoals we dat in Nederland eigenlijk niet kennen. Ons tropisch fruit is niet zo vers als hier.

Daarna nog even een biertje gedaan bij een leuk cafeetje om de hoek. In de lunchroom kwam Silvania al een oude bekende tegen, bij het café opnieuw. Leuk die spontane ontmoetingen!Leia mais