Bucaramanga

De dag begon met twee leuke Duisters die op de fiets door het land reizen. Vanmiddag had ik een wandeling in een park gepland in Floridablanca, een klein stadje dat vast zit aan Bucaramanga. Ik ging hier naartoe met de bus. Net als in de Stannen is het maar de vraag hoe bussen werken. In Bogotá werkte de bus zoals een Nederlandse, maar dit was dan ook de belangrijkste lijn en gefinancierd door de overheid. In Medellín was het een kwestie van zwaaien als je erin wilde, en schreeuwen als je eruit wilde. Deze bus werkte ook met zwaaien, maar had een knopje boven de uitgang met een hele hoge piep, waarna de buschauffeur met zijn hele lichaamsgewicht het rempedaal in drukte.

Eenmaal aangekomen bleek het park dicht te zijn (anticlimax hier). Toch heb ik een eigen geïmproviseerde wandeling gedaan, die de moeite zeker waard was! Savonds terug in Bucaramanga heb ik een heel mooi park ontdekt, letterlijk twee straten van het hostel vandaan, in een super mooie, groene en dure wijk. Deze was helaas ook gesloten (anticlimax nummer twee), maar het kan zijn dat ik om praktische redenen weer in Bucaramanga kom, dus dan onthoud ik deze zeker.

Voor avondeten ben ik naar dezelfde pizzeria gegaan als gisteren. Een erg hippe en best grote plek, maar met goede muziek, hele aardige mensen en vooral verrukkelijke pizza. De werknemers herkenden me en waren erg verrast en blij me te zien! Dit bleek vooral toen, terwijl ik m'n bek vol pizza had, twee werknemers de baas hadden gebracht die me de hand wilde schudden en een praatje met me maakte. De twee werknemers bleven met een grote glimlach achter hem staan.
Verder kreeg ik nog drie schoteltjes met Colombiaanse lekkernijen om te proeven. Één daarvan was Bocadillo, ook wel Guava Paste genoemd. Het is het vruchtvlees van de Guava vrucht, gemengd met (veel) suiker. Ontzettend zoet, maar erg lekker! Ze hadden ook een pizza met Bocadillo, en ik mocht de halve pizza daarmee belegd hebben, en de andere helft met ham, wat ik eigenlijk besteld had.

Colombiaanse gastvrijheid!Läs mer