Rebild Kommune

Van de ene spoorbaan naar de andere. En vanaf Aars is het nog geasfalteerd ook. Wat een luxe. Het wordt andere koek vanaf Vegger, maar dan rijd ik ook Rebild Community in, het meest ruige stuk van Denemarken. Ik duik echt een dalletje in, gaaf was dat. Niet te fotograferen vanwege alle bomen. Ik zoek een shelter/kampeerplek uit met water, douche en toilet. Is nog in Rold Skov, kan ik daar nog wandelen. En nu het goed weer is wil ik nog 1 keer "wild". Eerst doe ik een wandeling vlak voor Rebild. Je ziet helemaal niet hoe steil het is. Jammer. Omdat de bomen zulke rare vormen hebben, werden er magische krachten aan het bos toegeschreven.
Rebild heeft alleen wat huizen, een museum en een camping. Zo raar. Er wordt hier zo druk gewandeld en dan geen kroeg.
Op het adres waar ik de tentplek verwacht, is alleen een milieufederatie kantoor oid. Ze wijst me de weg. Ik ben vlakbij. Het wordt een asfaltweg naar een grote parkeerplaats. Beetje balen, maar er staat ook een restaurant aangegeven. En omdat ik vandaag geen winkel heb gezien, lijkt me dat een prima oplossing.
Op de shelter plek (achter het restaurant, met uitzicht op de parkeerplaats) mag ik niet kamperen. Nou komt dat goed uit, want zo leuk vind ik het er niet. In diverse shelters zitten luidruchtige pubers, om het over de drukte verder maar niet te hebben. Ik mag wel 100 m terug en dan het bos in, op de primitieve plek. Jammer van de wc, het restaurant gaat nog wel lukken. Alleen jammer dat het dicht is. Ik tap water.
Dat de plek primitief is, o.k. maar er is ook niet echt een vlak plekje. Vooruit maar. Opzetten van de tent krijgt een duidelijk lagere prioriteit dan een lange broek aan en deet smeren. Jeumig wat een bloedvlekken, zelfs als ik nog niet gestoken was.
Ik voel me een beetje onrustig, ik moet aldoor aan de opmerking van Monique denken over mijn moed. Waarom nu onrustig? Ik kwak mijn hele hebben en houwen net zo makkelijk tegen een paal en ga wandelen met alleen mijn kostbaarheden mee. Nu in het bos in de tent vind ik het spannend om het achter te laten. Raar.
Ik loop toch nog een wandelingetje, zie een ree, maar niet al die wandelpaddertjes die ik op de kaart zie staan. Uiteindelijk gaat een ruiterpad de goede kant uit. Al zou ik met zo veel boomwortels daar nooit durven rijden. Uitzichtpunt valt uiteindelijk tegen. Op de terugweg nog een keer naar de wc bij de shelters: hij zit nu verstopt 😄.
De tent staat er nog en alles is er nog. Ik poedel een beetje in het laatste zonlicht, kan ik straks toch min of meer schoon mijn slaapzak in.
Helaas komen er om kwart voor 7 nog mensen bij. Ze zijn nog met de auto ook, volgens mij mag je hier dan helemaal niet staan. Grrrrr. Blij dat ik al geoordeeld had. Ze zijn een kwartier bezig om hun matje op te blazen met zo'n elektrische pomp. Zal een dun dingetje zijn. Passen ze natuurlijk niet in een shelter!Lue lisää