Addis Ababa

Ok, soos gewoonlik het als op die nippertjie gebeur. Maar dis mos waar die magic in die lewe lê (maak nie saak hoe goed 'n rugby wedstryd was nie, dis daai drie ná die eindfluitjie wat mens onthou). Ek het egter al in April begin reël aan my visa maar die eerste datum wat ek kon kry vir die fisiese afspraak was 31 Mei. Maar, soos Liehet sê, trust nou die een keer wat Marise iets betyds doen dat dit verkeerd loop.
Ek het toe nou vroeg-vroeg vanoggend deurgery Pretoria, sonder dat ek my paspoort terug het, en TLS kantore toe gegaan om te hoor of daar nie 'n plan gemaak kan word nie. Hulle sê ek moet die ambassade self bel, wat ek toe doen, maar hulle visa afdeling is net beskikbaar 13:00-13:30. So kies ek maar die ontvangs opsie en die meisie sê die visa kollega sal my terugbel. Ek ry solank ambassade toe in Pretoria, van Sandton af, sodat ek my paspoort sommer daar kan oplaai ás hulle dit betyds kan doen. Tessa, van die visas by die ambassade, bel my en probeer als gou reël en laat weet my 11:35 ek kan my paspoort gaan kry (ek moes eintlik 11:25 al op die lughawe wees). Ek gaan haal toe vinnig my visa by Tessa, wat heel opgestres is vir my part (shame) en jaag lughawe toe. Op die lughawe koop ek gou eers die medisyne wat ek belowe het om saam te vat en die Grapetisers vir Tina, want dis wat sy mis van Suid-Afrika. En ek maak al die plekke net-net en is darem uiteindelik op die vlug.
In Etiopië loop ek vir Oros raak. Ek én hy kyk albei 3 of 4 keer of ons reg sien, maar eet toe sommer gou aandete saam voor ons weer verder vlieg. En drink seker die lekkerste mangosap ooit.
Môreoggend land ek in Brussels en dan gaan ek na Liehet en Hendrik toe.Leer más