Iris Bouts

Hello guys!
Afgelopen dagen heb ik wederom mooie dagen met de boys gehad. Zo hebben we geknutseld, gespeeld, speeltuinen beklommen en een beestachtige dag gehad in de dierentuin.
Nu ben ik hier niet alleen om mijn dagen rooskleurig in te vullen en lol te hebben, maar ook om mijn kennis mbt pedagogiek in de praktijk toe te passen als ondersteuner in de opvoeding. Mede door weleens de vraag van vader: tips of tricks? beoefen ik mijn kennis.
Zoals de meeste mensen misschien denken lijkt het op het eerste gezicht hartstikke schattig om een tweeling te krijgen. Dit is ook wel zo, de jongens zijn elkaar beste vriendjes en ze kunnen veel van elkaar leren en steun bij elkaar vinden, maar het heeft ook zo zijn nadelen. Zo is 1 op 1 communicatie tussen kind en opvoeder best wel lastig, gezien een derde ook graag aandacht wil. Om een serieus gesprekje te voeren zul je een van de jongens apart moeten nemen.
Daarbij geldt: wat de een krijgt moet de ander ook hebben. Dit geldt voor werkelijk alles. Je zult dus best veel geduld en tijd moeten opbrengen wil je de boys evenveel bieden. Nu is het ook nog de vraag of je alles evenveel moet aanbieden, leren de jongens zo wel het echte leven kennen, het leven waarin veel dingen onevenredig verdeeld zijn? In ieder geval pedagogische vraagstukken waar ieder zo zijn eigen mening over heeft en waar ik ouders volg om geen tegenstrijdig heden te veroorzaken.
Verder lijkt het heel schattig om een tweeling dezelfde kleren aan te trekken.. Uit theorie blijkt dat dit juist geen verstandige keuze is, omdat het voor een tweeling al erg moeilijk is om een eigen identiteit op te bouwen. Wanneer een tweeling hetzelfde gekleed is, is het voor omstanders nog moeilijker om de jongens uit elkaar te houden, steeds de verkeerde naam toegedeeld krijgen is natuurlijk niet erg positief voor je zelfbeeld.. Jerka en Tibbe krijgen daarom beide diverse stoere jongens kleding aan, die ze vaker zelf mogen uitzoeken. Voor mij is het verschil tussen de jongens absoluut geen probleem. De jongens zijn zowel verschillend in hun lichaamsbouw als in hun karakter. Dit maakt hen uniek en voor mij is het super interessant om de interactie tussen de kinderen, maar ook tussen hen en hun ouders van dichtbij mee te maken.
Wanneer ik alleen met hen ben oefen ik natuurlijk ook hetgeen uit waar ik voor geleerd heb. Dit heeft eigenlijk wel zo zijn voordelen. Zowel voor de kids, ouders en mezelf. Hierdoor kan ik optimaal genieten van mijn tijd hier en leer ik tevens waar mijn eigen knelpunten zitten wat betreft opvoedingsondersteuning. Zoals het feit dat ik soms iets te consequent ben.
Dit stukje wil ik graag afsluiten met het compliment wat ik deze week van vader kreeg: je doet het ontzettend goed/leuk met de kids, ook hoe je in het huis rondloopt, je past prima bij ons. Ik denk niet dat het zo snel voorkomt dat iemand zich zo snel aanpast' Fontys Hogeschool Pedagogiek: thanks!Weiterlesen