Calakmul

Decimo Dio, Maya y el eclipse solar perdido

‘T is lekker slapen in de jungle. Alleen vogelgeluiden komen door het rieten dak en de verschillende gaten in de muren. ‘s morgensvroeg kunnen de gordijnen electronisch open vanuit bed en hebben we een mooie blik in de jungle.
Op de achtergrond horen we nu ook het vrachtverkeer dat druk bezig is van alles te vervoeren. Snel zou blijken waarheen.

Eerst maakt de kokkin van de huisjes een lekker ontbijtje voor ons. Koffie, toast, jam en fruit. Tot voor zover prima te doen. Dan komt de ober met de Huevos Rancheros aan. Een bord vol tortilla, bruine bonen, gebakken ei, tomatensalsa en hete saus. Best heftig op de ochtend. Ontbijtje voor de arbeider, zeg maar. Zou er gedurende dag nog lol van hebben bij verschillende beklimmingen. De smaak kwam nog vaak terug.

Eigenlijk waren we afgereisd naar Xpujil voor de beroemde verborgen Mayastad Calakmul. Maar wat verklaarde veel van het vrachtverkeer deze ochtend, uitgerekend deze maandag is de weg er naar toe aan de beurt voor een reparatie/opknapbeurt. Als ik de reviews moet geloven niet geheel ten onrechte. De weg schijnt nogal een kuilen-hel te zijn. Weg dus afgesloten. Dus geen Calakmul. Maar gelukkig was dit gebied in de tijd van de Maya’s een welvarende streek, dus we krijgen 3 tips om in de buurt te bekijken. Niet zo beroemd volgens de hoteleigenaar, maar wel net zo mooi.

Inderdaad. Prachtig. Midden in de jungle ligt, achter een soort van gracht de resten van een Maya stad. De tempel prijkt hoog boven de boomtoppen uit. Via een klimtouw kun je de tempel tot de top bestijgen en hebt dan een grandioos uitzicht over dit deel van Campeche. Op een Belgisch gezinnetje na, zijn we de enige tussen de ruïnes. De tempels, het sportstadion en een deel van de behuizing staan er na 3000 jaar nog prima bij.

Aan de andere kant dan dit deel ligt “het Wassenaar” van de Maya’s in dit gebied. De rijken, edelen en voorgangers in de religie woonde in een mooier versierd deel. Een ronde hier lopen is wat korter, maar op een andere manier indrukwekkend.

Na een korte “nap” staren we ons (bijna) blind op de zonsverduistering die vandaag plaats vindt. In Amerika en Canada een volledige eclips. Hier zou het 60% zijn. Maar we staren ons suf tegen het zonlicht in maar zien niks. Om 11.16 uur, het moment supreme, schuift er een dikke wolk voor de zon, die pas na half twaalf weer verdwijnt. Niks gezien dus (behalve blauwe vlekken).

Voor de lunch rijden we Xpuijl in. Op basis van de gevels een leuk restaurantje uitzoeken is vrijwel geen doen. Helft van de keren is niet duidelijk of iets een restaurant is (of een huiskamer), de andere keer doet alles zo smoezelig aan dat je niet zeker weet of het goed komt. We stoppen redelijk willekeurig bij een zaakjes dat iets van een terras heeft,

Het is El Coral. Blauwe wanden met vissen er op geschilderd. El Corla is op geen enkele website te vinden, dus we moeten het doen zonder enige review. Moeders Coral blijkt achter het plastic gordijn tussen de stalen tobbes en plastic emmers prima garnalen in knoflook en pepers te kunnen bakken.

Aan de noordkant verlaten we Xpujil en rijden diep het oerwoud in. We slaan rechts af en vervolgen 8 kilometer een weg het bos in die van asfalt in gebroken afvalt verandert, en daarna heel uiteindelijk in zand en klei verandert. Ik laveer de Chevrolet tussen de gaten en geulen. Als de gaten te diep worden en de helling te steil voor ons autootje parkeren we bij de. Stalen poort. Alleen met z’n tweeën lopen we langs de ruïnes van El Hormiguero, Een transcendente ervaring zo helemaal alleen, ver weg van de andere mensen tussen de gouwen van duizenden jaren her. We hadden nog een beetje gehoopt op een paar aapjes, maar helaas, die vonden het blijkbaar te warm om zich te laten zien.

We rijden terug en lopen nog een rondje door Xpujil tussen de winkeltjes met groenten, rotzooi, schoenen, telefoons, auto-onderdelen, snacks, nepsieraden en gebarbecuede kip.

De kokkin van het complex maakt nog een lekkere frisse Mexicaanse vleessalade (Dzik de res) voor ons. Eigengemaakt Mango-ijsje als toetje. Nog een glaasje Mezcal na en dan lekker pitten. Morgen gaan we richting zee.

Huevos Rancheros
Tortilla's
4 kleine mais tortilla's
olie om in te bakken (optioneel)

Refried beans
1 blik zwarte bonen
1/2 ui
50 gram chipotle in adobo
1 teentje knoflook
1/2 theelepel gemalen komijn
peper en zout (naar smaak)

Eieren
4 eieren

Tomaten Jalapeno salsa
3 Roma tomaten
1/2 ui
1/2 jalapeno
1 teentje knoflook
peper en zout (naar smaak)

Refried Beans
Pel de ui en knoflook, en snijd deze en grove stukken. Fruit deze aan in een pan met een scheutje olie.
Giet de bonen af en was ze. Voordat de ui en knoflook bruin beginnen te worden, voeg je de bonen toe aan de pan.
Voeg de chipotle, de eetlepel Adobosaus, de 1/2 theelepels komijn en peper en zout naar smaak toe. Laat het een paar minuutjes koken. Laat het even afkoelen en doe alles in de blender.

Tomaten Jalapeno Salsa
Rooster de tomaten in de oven op 200 graden gedurende 20-25 minuten. Doe de geroosterde tomaten in een blender samen met 1/2 ui, 1 gepeld teentje knoflook en de halve jalapeno. Blend goed.

Tortilla's
Verwarm de oven voor op 180 graden Celsius en rooster de 4 tortilla's in de oven tot ze krokant zijn. Dit duurt zo'n 5 tot 10 minuten.

Eieren
Bak de eieren.Voeg eventueel naar smaak peper en zout toe.

Opmaak
Leg de krokante tortilla's (tostadas) op een bord en schep hier een goede portie van de refried beans op. Leg de gebakken eieren op de refried beans en top af met de salsa! Doe eventueel nog wat limoensap over het geheel voor een frisse smaak.En savoir plus