Kotor

Ik bevind me inmiddels 5 dagen in Albanie maar eerst up zal nog even terugblikken op de dagen in Kotor. ik heb echt enorm genoten door combinatie van goed weer, een leuke nieuwe vriendschap en de charme van de binnenstad en de natuur.

De busrit van Mostar naar Kotor ging niet zo soepel, want de bus kwam uur te laat opdagen en zat propvol. Er kwam een vaag figuur naast me zitten die te breed was voor de stoel dus nogal vaak met zijn schouder me aanstootte en voor de mensen die mij goed kennen, daar werd ik van binnen echt agressief van 😂. Hij wilde ook heel graag praten maar ik vond zijn verhaal maar beetje vaag. Uiteindelijk hostel gevonden en ingecheckt. Toen ik paar minuten later terug de kamer inliep maakte ik kennis met Marisa, die ook uit Nederland kwam, ongeveer even oud. We konden al meteen goed met elkaar overweg en ik vond het prachtig iemand tegen te komen die vegetarisch was, avontuurlijk, politiek/maatschappelijk betrokken. Bovendien is Marisa net zo'n kattengek als ik! 

Kotor heeft enorm veel katten (vroeger ingezet tegen de rattenplaag) en ze worden goed verwend door de lokale mensen. Er is een soort parkje waar ze huisjes hebben, en ze krijgen meer eten dan zippy en milou 😹. Katten brengen geluk werd ons in een souvenirwinkel verteld. (Spoiler: deze footprint heeft veel kattenfotos)

Marisa en ik gingen smiddags naar de boatchillings die het hostel organiseerde en dat was wel relaxt, het was fris weer maar nadat vrijwel iedereen het water in dook kon ik niet achterblijven. 

De dag erna gingen we naar het kattenmuseum wat bestond uit twee zaaltjes met oude plaatjes, krantenartikelen en reclame over katten. Er zat een oude man met een bas, dat waren de manager en de directeur die het museum samen leidde ;). Vervolgens wilde we naar het kasteel op de berg gaan hiken.
Toen we ons net op het pad begaven zagen we een kat en liepen er enthousiast heen.
'Wat mooi beest' 'Ja maar hij ziet er wel anders uit he' 'Oh ja, hij kijkt wel aanvallend' 'Zie zn staart'
'oh nee dit is een wilde kat hoor' 'Oh shit kijk die andere kat die komt aanlopen die is ook bang'. Twee mensen die er vervolgens langs liepen vonden t niet zo'n big deal maar vervolgens rendde de wilde kat richting ons, wij gillend wegrennen. Gelukkig maakte hij een draai en maakte wij dat we wegkwamen. De hike had nog een uitdagend punt (we hadden de onbetaalde illegale route genomen), want je moest door een soort raam klimmen en ik was niet lang genoeg. Met hulp van Marisa kwam ik er gelukkig wel opgeklommen.

We zijn ook met een speedboot tour meegeweest die vaarde langs verschillende plekken. De blue eye was heel mooi en het eilandje ook, zie fotos!
Dag erna gingen we met een georganiseerde tour een aantal mooie plekken in het noorden van Montenegro bekijken. De tour zat super in elkaar en onze gids wist veel te vertellen met een no goede dosis humor. Het was een lange dag, 14 uur in totaal maar was het dubbel en dwars waard. Het coolste vonden Marisa en ik toch wel het Ostrog klooster in de berg. Het is opgezet door bisshopSveti Vasilije Ostroški  in de 17e eeuw en is vandaag de dag een populair pelgrimsord. Sveti Vasilije heeft veel mensen genezen (door zijn kennjs van geneeskrachtige planten en kruiden) en zijn klooster stond open voor iedereen, wat vrij bijzonder was. Net als bij veel andere heiligen, werd hij pas opgemerkte na zijn dood. Mensen omschrijven dat hij in hun dromen voorkomt of dat ze genezen dor aanwezigheid van artifacten. We zagen een hele oude vrouw 'lopen' die geholpen werd door haar kinderen, en dat paste wel in het verhasl van onze gids dat mensen echt geloven in genezing op die plek. De tocht is best pittig met de auto en zwaar ter voet, maar dit houd men niet tegen. Ik en veel anderen van de tour ervaarden ook wel een bijzondere energie/sfeer in dit klooster.

Montenegro heeft echt supermooie natuur en logisch dat het er steeds toeristischer word.
Kotor is qua stad echt een aanrader als je van knuss steden houdt en katten leuk vind!Meer informatie