Zuid-Oost Azië

Deze ochtend heel vroeg uit ons bedje, want ze kwamen ons tussen 7u à 7u30 oppikken voor onze tweedaagse boottrip. We keken al even uit naar deze trip, omdat het voornaamste doel dolfijnen spotten was. We hadden de Irrawady dolfijn in Laos al gespot omdat we op safe wouden spelen. Er was altijd de mogelijkheid dat we ze niet zagen hier in Myanmar. Wie ons kent weet dat we nooit genoeg krijgen van dieren spotten dus we gingen het zeker niet erg vinden om de dolfijnen een tweede keer te zien. Bovendien stonden er nog verschillende andere leuke activiteiten op het programma. Dus het vroege opstaan was niet echt een probleem met onze leuke vooruitzichten.

De pick-up was wat laat, maar dat zijn we ondertussen gewoon. We waren wel verbaasd toen we de enige waren die in de tuktuk stapten. Blijkbaar waren we de enige die deze tour hadden geboekt, plus een minister van hier. Privé tour praktisch! Op de boot werden we voorgesteld aan onze twee gidsen, die heel goed Engels spraken. We kregen eerst een korte intro over de veiligheid en over ons programma. Daarna was het tijd om te vertrekken.

Onze eerste stop was aan een dorpje langs de rivier. ( De Irrawady rivier btw, de eerste plek waar deze dolfijn werd gespot leerden we later, vandaar de naam) In dit dorpje maakten de vrouwen in hun vrije tijd bamboehoeden. Deze werden daarna verkocht op de markt. We kregen hapjes en thee. Daarna kregen we uitleg en zagen we de vrouwen bezig. Daarna was het onze beurt! Het bleek toch wel iets ingewikkelder te zijn dan dat het eruit zag. Maar we hebben wel veel gelachen. En als beloning kregen we alle twee een hoed! Hierna vroeg onze vrouwelijke gids of dat Tat traditioneel "geschminkt" wou worden. Tannaka heet dit en vooral kinderen en vrouwen doen dit, maar mannen ook wel. We hadden al veel mensen zo zien rondlopen en vroegen ons al een hele tijd af wat dit was. Dit is eigenlijk een soort mengsel van boomsap dat op de kaken en kin voornamelijk wordt gesmeerd. Soms heel sober, soms heel mooi, soms heel hun gezicht vol. Het is ook een natuurlijke zonnecrème dus als ze op het veld gaan werken smeren ze hun vol. Tat kreeg ook de full treatment, zelfs haar oren werden volgesmeerd. Maar het was nog niet gedaan, de volgende stap was een traditionele rok, een longtee. Dit was een soort lange wikkelrok met een mooi patroon. Nu was ze een echte Myanmarse! Steven ontsnapte niet. Hij kreeg een mannelijke longtee, een rok voor mannen. Stiekem vond hij dit echt wel Nice. En hij kreeg ook wat boomsap op zijn gezicht 😁 Natuurlijk konden wat foto's niet ontbreken, ook met de vrouwen die de hoeden maakten.

Terug op de boot kregen we wat meer info over de dolfijnen en over het "cooperative fishing". Dit is eigenlijk de samenwerking tussen vissers en dolfijnen om zoveel mogelijk vis te vangen. Het is een traditie die al 100en jaren oud is, maar ze is aan het verdwijnen. Het is een techniek die vrij moeilijk is om te leren, onze visser had er 10 jaar over gedaan. Maar het is vrij effectief als je het goed kan. De vissers gebruiken ook manieren om met de dolfijnen te communiceren en de dolfijnen communiceren terug! Onze visser had de dolfijnen ook namen gegeven en herkende dus elke individu. Het is eigenlijk een heel unieke samenwerking en het gebeurd slechts op drie plekken in de wereld en hier is de enige plek in een rivier. We konden niet wachten om dit mee te maken!

Maar eerst stopten we nog aan een hutje waar ze vis aan het sorteren waren. Dit was ook een uniek zicht. Blijkbaar bezit de overheid de rivier en ieder jaar wordt dit terug verkocht aan eigenaars. Deze huren op hun beurt stukken aan vissers. Dit draagt de laatste jaren bij tot problemen. Zo wordt de prijs opgedreven door speculatie, waardoor de visgronden duur worden voor gewone vissers. Deze vissers gaan dan soms over van gewoon vissen naar elektrisch vissen. Dit is een heel effectieve, maar destructieve manier van vissen en heeft een negatief effect op de dolfijnen. Sommige worden zelfs gedood door de elektriciteit.

Op de boot aten we een lekkere lunch, waarbij vis natuurlijk niet kon ontbreken. Het volgende dorpje was een tijdje met de boot, dus genoten we wat van het landschap. Er was een onverwachte tussenstop, er zouden dolfijnen gespot zijn in de buurt! We mochten even op een eilandje met onze voeten in het water. Toen we terug op de boot kwamen was er geen nieuws meer, vals alarm? Na een halfuur varen riep één van de gidsen "there!". We zagen niks. Nog een keer "there!" En toen zagen we nog net een plons. Uiteindelijk bleken er vrij veel dolfijnen te zijn en zagen we ze tientallen keren bovenkomen. Er was zelfs een kleintje bij, we waren dolgelukkig! Na een tijdje kwam onze visser met een klein bootje toe. Het was tijd voor een demonstratie "cooperative fishing". Dit was heel interessant om te zien en we konden er uren naar kijken. Uiteindelijk hebben we dat ook ongeveer gedaan. We waren zelfs achter op onze planning, geen zonsondergang op de voorziene romantische plek, maar op de boot. Dat vonden we niet erg, zonsondergangen waren er iedere dag, dolfijnen niet.

Toen we aankwamen aan onze eindbestemming bleek dat er een verassing klaar stond. We mochten namelijk in een luxetent slapen ipv in de boot! Dit was een kerstgeschenk van de baas. Voor ons was het eerder een extra verjaardagskado voor Tat. Na een tijdje kwamen er twee bootjes toe met mensen van het dorp aan de overkant. Ze kwamen een kampvuur maken, gezellig! We kregen verse maiskolven vanuit het vuur, mmm. Daarna hadden ze nog eten voor ons mee, dit smaakte ook heerlijk. We zaten nog wat rond het vuur en praatten nog wat met de gids en de dorpsvrouwen. Het was heel gezellig, maar uiteindelijk was het tijd voor hun om naar huis te gaan. Niet veel later zijn wij er ook ingekropen.Baca selengkapnya