• Wendela Waller
Jun – Jul 2023

Bikepacking adventure Norway

Pengembaraan 35hari oleh Wendela Baca lagi
  • Perfect weer voor fotogenieke bergweg

    24 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 9 °C

    De wekker ging 4:15 uur want we wilden goed voorbereid op pad. Maar toen we een blik naar buiten wierpen zagen we dat er dikke mist in het dal hing. Oh jee... Gingen we die berg dan überhaupt wel zien? Nou, eerst maar eens koffie en dan zien we wel weer verder.

    Omdat we niet meer voldoende instantontbijtzakken op voorraad hadden, was Matthijs gisteravond zo scherp geweest om bij de ijsjes ook twee chocolademuffins en een ready-to-grill panino te kopen (van die in plastic verpakte producten, iets gezonders hadden ze daar niet). In de keuken beneden had hij bovendien een oven zien staan, dus die panino kon daar in afgebakken worden. Dat was reuze goed bedacht, zo bleek, want dit leverde voldoende calorieën op voor de grote klim die aanstaande was. We hadden de balkondeur weer open zodat we met het gasbrandertje koffie konden maken, en nog even genoten we van de stilte op de camping, het ochtendgloren en een schattige roep van een vogel waarvan ik denk dat het de koperwiek was.

    Rond 5:30 uur waren we op pad en nog geen kwartier later stonden we alweer te fotograferen want man, wat was het mooi met die nevel. En we kwamen ook nog een wildstromende rivier tegen die nog op de foto moest, en tenslotte kwam die fenomenale weg zelf in beeld en wéér konden we de camera's niet in de tassen laten zitten. En natuurlijk ook tijdens de rit moest er bij elk mooi uitzicht weer een nieuwe foto gemaakt worden. We waren er aardig druk mee kortom.
    Baca lagi

  • Ochtendgymnastiek

    24 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 10 °C

    De wekker zetten om 4:15 uur om een bergweg te beklimmen voor de meute uit: dat is wat wij vandaag deden. Deze klim was inderdaad zo spectaculair en iconisch als ons beloofd was. Kilometerslang fiets- en fotografieplezier over een adembenemende route langs torenhoge rotswanden, watervallen, dicht op elkaar gestapelde haarspeldbochten en epische uitzichten.Baca lagi

  • De hoogvlakte na de haarspelden

    24 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 11 °C

    Na het voltooien van de Trollstigenklim parkeerden we onze fietsen bij het visitors center, dat net als het uitkijkpunt in Dovrefjell een architectonisch gewaagd en naar mijn smaak erg mooi gebouw was. Met veel glas, staal en diagonale lijnen. Over de stroom helderblauw water dat langs het gebouw naar de grote waterval liep, was een bruggetje van roestkleurig staal gecombineerd met glanzend zilver RVS. Betoverend mooi, al die glinsteringen in de zon daar. Helaas was het gebouw zelf gesloten vanwege onderhoud, dus koffie leek er niet in te zitten. Dan maar even een kijkje nemen bij het uitzichtpunt over het dal. We liepen daarheen en namen onze foto's, maar het zag er inmiddels zwart van de toeristen en we liepen daarom ook redelijk gauw weer terug richting de fietsen.

    De laatste slok koffie namen we ongeveer 3,5 uur geleden dus de koffiebehoeften waren op dit moment groot, dat zal iedere koffiedrinker begrijpen. Bovendien zouden we best nog wat calorieën kunnen gebruiken voor het volgende deel van de rit. Een second breakfast zou okk niet verkeerd zijn nu. Misschien hadden ze bij de souvenirshops vol trollenmeuk ook koffie? Helaas. Nog één poging dan: er leek wat activiteit in een soort ijscokar op het parkeerterrein, waar ook een betonnen picknicktafel stond die omringd was door motorrijders en hun voertuigen. Ik stak mijn hoofd om de geopende zijdeur en vroeg de knul die ik daar aantrof maar gewoon direct of hij binnenkort koffie ging verkopen. En ja hoor! 10 minuten later waren wij zijn eerste klanten en hadden we de koffie waar we zo naar verlangd hadden voor onze neus. Mét een typische Noorse wafel met crème fraiche en aardbeienjam.

    De hoogvlakte die volgde was schitterend en ging veel te snel voorbij, want we daalden weer vlot. We maakten wel veel shots met de GoPro dus die zullen op termijn wel in onze film gemonteerd worden. Daar waar de eerste boerderijen in beeld kwamen hielden we een korte pauze. Het rook hier naar geitenkaas - en verdomd, daar stonden ineens wat geitjes in de wei op een steil hellinkje. In de verte hoorden we enthousiast geblaf. En ineens verscheen er een paniekerig hert vlakbij. Hij keekevenom zich heenen rende toenweergauw door. Zo snel als dat hij tevoorschijn was gekomen, zo rap was hij ook weer verdwenen. Tenslotte stond er ook plots een jonge boerin in blauwe overall met een vuurrood hoofd voor onze neus, die ons enigszins gestrest vroeg of we misschien een zwarte hond hadden gezien. Ik ben nog steeds benieuwd hoe dat is afgelopen...
    Baca lagi

  • Afdalen na de hoogvlakte

    24 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 12 °C

    Hoe verder we afdaalden, hoe meer de omgeving weer veranderde. De begroeiing ging van toendralandschap naar steeds hoger struikgewas naar bos met bermen vol bloemen, de enkele leegstaande huisjes maakten plaats voor boerderijen en dorpjes, en de temperatuur voelde je stijgen. Het enige constante was de hoeveelheid water in beken en rivieren die met ons mee het dal in stroomde.

    We keken uit naar een plek om te gaan lunchen maar het viel ons tegen hoe toeristisch het hier nog steeds was. Het was druk op de weg en bij het eerste restaurant aan de weg stond de parkeerplaats vol met campers en motors. Nee, wij keken dan liever nog een dorpje verder. Helemaal beneden, daar waar we de veerboot moesten nemen, was zo'n dorp. Daar zou wellicht zowel een supermarkt als een lunchtent zitten dus daar gokten we op.

    We reden inderdaad zo ongeveer recht tegen een supermarkt aan. Hier kon ik wellicht de pleisters aanvullen, en anders konden we in elk geval noodrepen kopen en misschien wat voorraad aanvullen voor de komende twee dagen. Want er zou een rustdag aankomen op de volgende plek. In de supermarkt checkte Matthijs voor de zekerheid nog eens welke faciliteiten de camping had waar we heen gingen. Er was een eetgelegenheid, super! Dat betekende nu niet allemaal avondeten of blikken bier meesjouwen. De pleisters die ik nodig had verkochten ze hier niet. Dus dan maar wat energy bars, muslirepen en dat soort calorierijke, lichtgewicht snackjes kopen voor de barre fietstochten.

    Hierna wilden we dus nog wat lunchen. Het was inmiddels ook wel flink laat voor lunch, zeker gezien de intensieve, sportieve, lange ochtend die we al achter de rug hadden. Dit dorp zag er alleen niet heel gezellig uit. Geen terrasjes te bekennen. Ja, oké, tegenover de supermarkt zat een soort grillhouse volgens Google (met niet al te beste beoordelingen) en pal naast het winkelgebied zat een modern hotel. We besloten eerst maar eens te kijken of daar een restaurant bij zat. Dat was zo, maar helaas, dit was 's-middags niet open voor gasten. Dan maar naar dat vreemd ogende grillrestaurant. Dit bleek een bowlingcenter dat eigenlijk nog niet open was, maar wel bijna. Mathijs deed kennelijk zeer charmant navraag bij het meisje met tatoeages, want zij kon er wel voor zorgen dat de keuken voor ons alvast de pizzaoven zou opstarten. We konden daarom alleen maar kiezen uit de pizza's op de kaart. Prima. Ik was inmiddels een beetje aan het instorten, dus vond eigenlijk alles wel best. Als er maar voer zou komen.
    Baca lagi

  • Lift is 'heis' in het Noors - wat een leuke taal

    Er was een lift op de pont

    24 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 17 °C

    Na de megapizza bij de bowlingbaan hoefden we nog maar een klein stukje naar de pont te fietsen, maar mijn benen voelden zwaar. Heel zwaar... Ik maakte me wat zorgen over de laatste 400 meterklim naar de camping te komen waar we een cabin hadden geboekt. En ook maakte ik me zorgen om de pleistervoorraad. Die was bijna op namelijk, terwijl de wond op mijn hiel nog steeds open was en er veel troep uit kwam. Hoe zou ik de volgende etappe nog kunnen volbrengen en wat moest ik met die wond als de pleisters op waren?

    Eenmaal gearriveerd bij de veerstoep (waar we de boot net misten) voelde ik de zon branden en ik kon weinig meer uitbrengen. Toen we de pont op konden, de fiets daar hadden geparkeerd en naar het zonnedek waren gegaan was ik helemaal op. Mijn tank was leeg. Ik zat daar op zo'n bankje en het brein was gewoon even... uitgeschakeld. Matthijs' brein daarentegen was nog scherp, want wie zag hij daar tussen wal en schip langsvliegen: een zeearend! Ik kon alleen maar kijken en misschien nog een "cool!" uitbrengen. Maar de rest van de overtocht is een beetje aan me voorbijgegaan.
    Baca lagi

  • Changing plans

    24 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 17 °C

    Binnen een kwartiertje was de veerboot aan de overkant en moest ik eraan geloven: nog 400 meter klimmen over ongeveer 9 kilometer. Maar er was daar naast de veerkade ook een supermarkt, en boodschappen hadden we niet meer nodig want er zou een restaurantje bij de camping zijn, maar ik kon de klim toch nog even uitstellen door nog even te checken of ze hier van die gaasverbandpleisters verkochten... en ja hoor!

    Opgelucht maar nog steeds uitgeput stapte ik daarna op m'n fiets voor het laatste stukje naar ons onderkomen voor de komende 2 nachten. Het was nog steeds zonnig en heet en we keken uit naar een biertje. Matthijs fietste op zijn eigen tempo vooruit, met een podcast op de telefoonspeaker tegen de verveling (want echt een briljante weg was het niet per se). Ik kreeg al gauw een deuntje in mijn hoofd dat zich eindeloos herhaalt op de maat van mijn ademhaling. En na zo'n 5 kwartier ploeteren, de hoogtemeters aftellen en irritante vliegen van onze bezwete lijven afslaan arriveerden we dan eindelijk op onze bestemming. Het eerste wat we deden toen we stilstonden was niezen. Een hooikoortsaanval! Dat kon er ook nog wel bij.

    De dame die ons ontving was superaardig. Er was op deze camping echter geen eetgelegenheid, geen restaurantje of kantine, zoals we online dachten te hebben gezien. Niets. Ook in de nabije omgeving ook niet. En we hadden geen boodschappen gedaan omdat we hier wel op hadden gerekend. Er stond zelfs geen bier in de koelkast bij de receptie, alleen van die gore blikken Monster energydrank. Dat betekende dat we ineens moesten improviseren. De eigenaresse wilde graag met ons meedenken. Haar man was momenteel aan het werk in hun luxe hotel 10 kilometer verderop, en hij kon misschien wel twee maaltijden voor ons meenemen. Morgen. Dan hoefden we alleen vanavond nog onze laatste 2 droogmaaltijden op te eten. En anders mochten we mevrouw haar auto wel lenen om boodschappen te gaan doen. Allemaal geweldig lief meegedacht natuurlijk, maar echt ideaal was het niet (we hadden overigens ook allebei onze rijbewijzen thuisgelaten dus het was überhaupt geen optie om gebruik te maken van dat waanzinnig vriendelijke aanbod).

    We besloten eerst maar eens te gaan douchen en dan nog eens goed na te denken over onze plannen. Het idee was namelijk om hier 2 nachtjes te slapen en op te laden voor een volgende intensieve bergetappe, die zou eindigen in een wildkampeerplek langs een briljante, afgelegen gravelweg op een hoogvlakte met ijsmeren. Om dan geen ontbijt te hebben en/of lunch voor de komende 2 dagen, laat staan een stevig lunchpakket voor de inspannende rit die we gingen ondernemen... dat was eigenlijk gewoon een heel onverstandig idee. Dus eenmaal schoon in onze cabin pakten we Booking.com erbij. We waren hier op relatief korte afstand verwijderd van het toeristische Geiranger fjord, waar onze volgende fietstocht ook doorheen zou komen. Er waren daar talloze hotels en bij eentje konden we morgen ook terecht. Een hotel dat nota bene in de beoordelingen om zijn keuken werd geroemd. We hoefden hier niet veel langer over na te denken. Boeken maar en dan gauw terug naar die aardige mevrouw van deze camping om de tweede nacht en de maaltijd die haar man zou regelen, te cancelen.
    Baca lagi

  • Inspanningen voor een ontspandag

    25 Jun 2023, Norway ⋅ ⛅ 14 °C

    Bij het luxe hotel van dezelfde eigenaren als van deze camping hadden we niet meer kunnen boeken, maar de dame van de receptie was desondanks vol begrip geweest en zou zelfs haar best gaan doen om de tweede nacht aan ons terug te storten. Dus we waren de volgende ochtend vol goede moed opgestaan omdat we nu alsnog konden uitkijken naar ons dagje ontspannen en die heerlijke keuken die ons beloofd was door andere toeristen, bij een mooi hotel circa 20 kilometer verderop.

    We zaten al vroeg op de fiets, eerst nog over die niet zo interessante asfaltweg maar wel langs een mooi spiegelglad meer, en kwamen uit bij een parkeerplaats bovenaan het Geirangerfjord. Matthijs had daar even op mij staan wachten en was intussen in de weer met zijn telelens en de sijsjes die hij daar had gespot. Het stikt hier trouwens van de sijsjes, kleine geelzwart gestreepte vogeltjes die vaak in troepjes te zien zijn. Helaas niet meer toen ik erbij was komen staan met mijn camera.
    Baca lagi

  • Zicht op de syv søstrene waterval

    25 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 15 °C

    Na een klein stukje afdalen en een enkele haarspeldbocht kwamen we terecht bij een uitzichtpunt waar we, ondanks de drommen toeristen die er uit touringcars werden geladen, zelfs op dit tijdstip, toch moesten stoppen. Je keek hier namelijk uit over het Geirangerfjord en dat was niet voor niks zo toeristisch, want best mooi. Het fjord schijnt een van de meest bezochte toeristische attracties van Noorwegen te zijn en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het water daar beneden had een diepgroenblauwe kleur met gekke lichte streken erin (sediment? Of vervuiling?) en de wanden van alle omliggende bergen waren zo steil dat er alleen maar bomen konden groeien, of niks. Aan de kant waar wij stonden liep de weg kringelend naar beneden. En het uitzichtpunt zelf was overigens ook erg mooi, architectonisch ontworpen. Je had vanaf dit punt ook zicht op de Zeven Zusters, een waterval vanuit een rivier met onuitspreekbare naam, die over 300 meter naar beneden in het fjord stort in zeven afzonderlijke stromen. De waterval was ver weg en waarschijnlijk indrukwekkender vanaf het water. En als je de andere kant op keek zag je een gigantisch cruiseschip liggen aan een kade van Geiranger dorp, met een enorm lelijk hotel erbij, bijna een soort verlengstuk van die gruwel van dat schip. Zonde toch, wat toerisme kan doen met mooie plekken op de wereld.Baca lagi

  • Ontbijten in toeristisch Geiranger

    25 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 15 °C

    Na de fotoshoot vanaf het uitzichtpunt rolden we deels door zonnige stukken en deels schaduw naar beneden, naar 60 meter boven zeeniveau. Gek om de temperatuurverschillen te merken. Je bent al niet warm omdat je je niet inspant, en de gevoelstemperatuur van de wind is zeker op de nog onbeschenen stukken weg heel koud. Rijd je de zon weer in, dan voel je de stralingswarmte direct op je huid en dat maakt dan weer veel van die kou op je huid ongedaan.

    We wisten niet zeker of we al zo vroeg in het hotel terecht zouden kunnen, dus kozen voor ons ontbijt beneden aan de boulevard een koffietentje uit om even te zitten. De koffie was er heerlijk en ik at er Svele bij, dat is een luchtige, cake-achtige Noorse pannenkoek die ze hier vaak eten met bruine kaas, maar het mag ook met een kwak crème fraiche en rode jam waar ik voor koos. Daarna moesten we nog 260 meter over ongeveer 3 kilometer klimmen, in een inmiddels echt heet ochtendzonnetje, dus de calorieën kon ik wel gebruiken.
    Baca lagi

  • Uitzicht vanaf Hotell Utsikten

    25 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 20 °C

    Het klimmetje naar het hotel was pittig, niet zozeer vanwege de conditie maar vooral door de hitte en het verkeer. Het was hier ontiegelijk druk. Campers, touringcars, taxi's, personenauto's met buitenlandse nummerborden en vele motors haalden ons in terwijl we naar boven ploeterden en de uitlaatgassen waren af en toe niet te harden. Vooral de grotere bussen stootten zichtbaar zwarte wolken uit en ik wist af en toe echt even niet hoe ik nog naar adem kon happen. Bovendien, al dat roet gecombineerd met het zweet en de zonnebrandcrème maakten dat we binnen 3 kilometer fietsen alweer flink toe waren aan een douche.

    We arriveerden iets voor 11 uur bij het hotel genaamd Hotel Uitzicht en mochten gelukkig al inchecken, waarna we direct met het wassen van onszelf en onze kleding aan de slag gingen. Vervolgens hebben we heerlijk urenlang in de lobby gezeten met, hoe kan het ook anders hier, een fenomenaal uitzicht over het fjord. Bij ons hadden we al onze apparatuur, zodat we foto's konden nabewerken en reisverslagen konden schrijven, en tot onze beschikking hadden we daar koffie en thee en minicroissantjes (gratis!) en taartjes en biertjes en nootjes en glazen wijn (want er werd geen lunch geserveerd).

    Die avond aten we een verrukkelijk driegangenmenu met bijpassende wijnen, een feestmaal dat niet geëvenaard had kunnen worden door een pasta die 10 kilometer had moeten reizen naar een camping.
    Baca lagi

  • Opgeladen op weg

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 17 °C

    We hadden een heerlijk ontbijt achter de kiezen, een lunchpakket gesmeerd, de kleren waren schoon, het zonnetje scheen, alle apparaten opgeladen en zelf waren we ook genoeg uitgerust, dus niets hield ons nog tegen om weer op pad te gaan. Bovendien hadden we de eerste 20 kilometer en 600 meter klim van de geplande fietsroute al gehad. Nog 42,5 km en 1.050 hoogtemeters te gaan...

    We waren van plan vroeg te vertrekken om weer voor de toeristenstroom uit te rijden, maar dat was niet helemaal gelukt. Het ontbijt opende pas laat in dit hotel en daarna duurde het prepareren van de fietsen toch ook weer langer dan gehoopt. Dus we vertrokken om 9:30 uur, klommen direct vanuit het hotel 750 meter en dat was al meteen heet en druk. Maar toch... het contrast met gisteren was zó groot. De weg zelf en de uitzichten waren zo spectaculair mooi. Bijna mooier dan de Trollstigen. Echt verrassend! De bergweg ging eerst via zo'n 15 haarspeldbochten omhoog langs 3 verschillende bergen, en zoals verwacht reden ons vele campers en motors voorbij. Maar op de één of andere manier was het vanochtend minder storend. In de eerste haarspeldbocht al namen we een pauze om elkaar en de camera te vertellen hoe mooi we het vonden. We waren net een weide met schapen gepasseerd en rechts van ons was al een indrukwekkend diep dal te zien met, hoe kan het ook anders hier, een stroompje in de diepte. In zo'n omgeving was een stevige klim met veel passerend verkeer echt niet zo erg.
    Baca lagi

  • Een nóg mooiere bergweg

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 18 °C

    Een stuk of 5 haarspeldbochten verder waren we aan de andere zijde beland van één van de 3 bergen, en daar liep de weg langs een oogverblindende groene vallei met nog meer watervallen, een kronkelige wildstromende beek, kleine huisjes met gras op de daken en overal nog plakkaten sneeuw. Ik werd er helemaal extatisch van. Hier móesten we foto's nemen! Matthijs was verderop gelukkig ook alweer gestopt en had de camera al in de aanslag. Er stonden ook andere toeristen te fotograferen en filmen, één man zelfs met een drone. Matthijs kwam op het idee om deze Tsjech aan te spreken en te vragen of hij zijn footage misschien met ons wilde delen. Wie stonden we er ook wel op?
    We weten niet of hij de vraag helemaal had begrepen maar we zijn nog in afwachting van zijn mail...
    Baca lagi

  • Bloed, zweet en gesnotter

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 19 °C

    Door de hooikoorts die hier af en toe oplaait, alle wind en zon op de huid, en het om en om neussnuiten en zonnebrandcrème smeren was mijn neus helemaal stuk. Van binnen en buiten. Met eindeloos stromend snot aan de ene kant en van die pijnlijke, hardnekkige korstjes aan de andere kant, waar je af moet blijven want anders krijg je een bloedneus. En op mijn neusvleugel besloot de huid gewoon af te gaan schilferen. Ook mijn mond en lippen worden gortdroog door het fietsen, hijgen en de weersomstandigheden, en ook daar raakte mijn huid op een gegeven moment helemaal beschadigd. Ik smeer dus voortdurend met de lippenbalsem met sun protection - ook naast de neus dan maar, en de zonnebrandcrèmes vliegen er doorheen. We drinken ook liters en liters aan water. Zeker op de hete dagen. Al dat vocht komt er vervolgens weer uit via het voorhoofd en de rug. Ja, deze manier van reizen is een zeer lijfelijke ervaring. Maar ze doen het maar wel mooi, die lichamen van ons.Baca lagi

  • Hoogvlakte bereikt

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 19 °C

    Weer een stukje verder. En ondanks de klim, de brandende zon, nog meer haarspeldbochten en al het verkeer werd mijn humeur er niet minder op. Bijna elke passant stak duimen ophoog of riep felicitaties uit het open raampje, zo leuk! En de omgeving bleef zo schitterend mooi... Op een zeker moment passeerden we de boomgrens en maakten de overwegend groene kleuren ruimte voor meer bruintinten, lichtblauw en wit. Hier waren we zo ongeveer op de hoogvlakte gearriveerd. Dat betekende nauwelijks meer klimmen vandaag. Stiekem toch wel hoera.

    In een bocht bij een huisje waar we de fietsen tegenaan parkeerden, en een stroompje met ijskoud water waar we wat zweet van ons af konden wassen, aten we onze boterhammetjes zittend op een paar rotsen. Toen we de fietsen weer pakten om te vertrekken stopte een oude Zweed bij ons die hier aan het wielrennen was. Die wilde even een praatje maken. Dat het verderop wel winderig was, maar oh zo mooi. Vriendelijke man, en heel grappig altijd, zulke ontmoetingen.
    Baca lagi

  • Wauw, een halfbevroren meer!!

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 19 °C

    We fietsten door over deze uitstekende asfaltweg, rolden langs stroompjes waar de zon in schitterde, langs pakken sneeuw en ineens doemde daar een ijsmeer op...! Díe had ik eventjes totaal niet zien aankomen. Zoiets had ik nog nooit eerder gezien, wat magnifiek!Baca lagi

  • Late lunch voor nieuwe briljante weg

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ☀️ 20 °C

    We moesten nog een endje verder fietsen naar de plek waar we wilden wildkamperen: aan de historische Gamle Strynefjellsvegen. Matthijs kende ook deze gravelweg weer door de fietsende Youtuber Matthew Norway, en wist zodoende dat de weg niet mocht ontbreken op onze route. Het schijnt namelijk een schilderachtige plek te zijn. De slechts 27 kilometerlange weg voert langs ronde, door gletsjers afgeschuurde bergtoppen in het oosten en steilere bergtoppen aan de westkant, en kent prachtige uitzichten op twee helderblauwe gletsjermeren vol brokken ijs en daar omheen contrastrijke kleuren zoals felle bruin- en groentinten op de oevers waar beken uit stromen, en spierwitte plakken sneeuw op donkergrijze rotsen.

    De Gamle (vertaald: oude, lees: gammele) Strynefjellsvegen is een ervaring op zich. Deze weg is tegen het einde van de 19e eeuw gebouwd en de Noren noemen het "een meesterwerk van technisch ontwerp uit vervlogen tijden." Het pad wordt eigenlijk alleen nog door toeristen gebruikt, aangezien er een nieuwe autoweg om de Strynefjelletberg heen is aangelegd voor het snelle, zware verkeer. En deze oude weg is erg smal en inderdaad wat gammel, dus hij kent een strenge lengte- en gewichtslimiet voor voertuigen wat betekent dat toeristenbussen hier niet zijn toegestaan. Een uitstekende keuze dus voor mensen zoals wij, die graag de voor de luie toeristen verborgen plekken gaan ontdekken en daar dan het liefst lekker alleen zijn.

    Om er te komen moesten we nog een stukje over de nieuwe weg en precies bij de afslag zat, heel handig, een hotel waarvan de eetzaal meer leek op een soort wegrestaurant, waar ze alles verkochten dat we op dat moment nodig hadden. Daarna kon het feest beginnen.
    Baca lagi

  • Wát een weg!

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ⛅ 19 °C

    De Gamle Strynefjellsvegen begon goed. Het gravel was goed begaanbaar en als we werden ingehaald door andere weggebruikers viel het mee met de stofwolken. Want helaas reden er wel nog redelijk wat campervans en personenauto's. We lieten ons daardoor niet uit het veld slaan, want de omgeving werd maar mooier en mooier. Aan de start van de weg was het nog iets bewolkt, maar toen de zon eenmaal een gat tussen de wolken had gevonden, bescheen deze de rotspartijen aan de overkant van het meer prachtig, en begon het zwarte gesteente te glimmen. Zo mooi in contrast met de sneeuw. Ook viel dan ineens op hoe turquoise het water eigenlijk was. En met het bewegen van het zonlicht en de schaduwplekken veranderde de kleur ook steeds. Echt magisch. En wat een geweldig idee dat we hier zouden kamperen. Dat beloofde een avond en ochtend vol fotografie.Baca lagi

  • Kamperen aan de Gamle Strynefjellsvegen

    26 Jun 2023, Norway ⋅ ⛅ 17 °C

    Hoewel er redelijk veel andere toeristen in de omgeving waren, vonden we toch vrij makkelijk een plek waar we potentieel konden genieten van het alleen zijn hier. Er stond wel een auto in de buurt geparkeerd, maar die mensen stonden kennelijk gewoon even te genieten van het uitzicht, want ze vertrokken toen wij net van onze fietsen waren afgestapt voor wat onderzoek voor plaatsing van de tent. Immers, op afstand kan het er geweldig uit zien maar je moet altijd toch even van de weg af, door de bosjes, om een vlak stukje vinden, liefs met zacht gras of mos, en te kijken of de grond niet te drassig is... maar dat was het, dus we hoefden hier alleen nog maar ons zakdoekje neer te leggen.

    Het opzetten van de Dikke Agnes ging steeds efficiënter. Binnen no time stond ons huisje en vanaf dat moment kan je in principe aan de slag met wassen, schone en warme kleren aantrekken, koken, eten en tenslotte natuurlijk fotografie en/of reisverslagen typen. In de praktijk loopt dat echter altijd net wat anders. "Alles tegelijk!" roepen we dan nog wel eens in wanhoop naar elkaar, immers, als de zon schijnt en je oog ziet ineens een briljante foto, dan móet die genomen worden. Of als een beest langskomt, dan moet je al helemaal al het andere uit je handen laten vallen natuurlijk. Bovendien hadden we biertjes gekocht, en met een biertje aan ons eigen meertje zitten leek ons ook wel wat. En misschien konden we wel zwemmen in plaats van wassen? En oja, Matthijs' slaapmatje moest gecontroleerd worden op lekken en geplakt, dan kon hier ook goed bij het water. En als dat klusje gedaan was konden we misschien ook nog wat fotograferen in het avondlicht. So much to do!

    We deden het allemaal en alles tegelijk, en we genoten.
    Baca lagi

  • In de wolken op de oude Strynefjellsweg

    27 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 10 °C

    Die ochtend leverde het openen van de tent een heel nieuw uitzicht op, we keken namelijk op een enorme witte muur. De wolken waren vannacht in het dal blijven hangen en zo kleurrijk en schitterend het gisteravond nog was, zo saai grijs was het nu. Gelukkig regende het niet, maar deze mist moest wel optrekken, anders zou de rest van de rit alsnog een beetje in het water vallen, zogezegd. En zelfs een wandelingetje met de camera's zou nu een beetje zinloos zijn. We besloten heel rustig in te pakken in de hoop dat het zou opklaren.

    En dat deed het! Althans, naarmate we ons prepareerden voor vertrek konden we steeds verder om ons heen kijken, en met wat voorzichtige zonnestralen op de omgeving kwam er ook steeds meer kleur terug. Tijd om weer op de fiets te stappen dus, en de rest van deze magische route af te leggen.

    De smalle gravelweg kronkelde verder en in ongeveer iedere hoek en elke mogelijke parkeerplaats langs het pad stond wel een campervan. Die hadden we toch mooi ontlopen op onze fijne plek aan het meer. Wat we echter ook hadden ontlopen was de échte dikke mist. Want die bleek hier verderop, net achter een heuveltje, nog te hangen. En heel hardnekkig ook. Binnen no time was het zicht nog maar nihil. Oké, lampjes aan dan maar, op hun felste stand. Ik was blij dat ik op het nippertje nog een - hopelijk mooie - foto had gemaakt van het Vassvendtjønnin meer. Niet lang daarna kon ook alle regenkleding aan, want die fijne druppeltjes kwamen overal. Aan de rand van mijn helm hing al snel een kralenketting van regendruppels, en er stak ook een windje op die koud aanvoelde op onze natte lijven. Het ergste was dat er niets meer van de omgeving te zien was, afgezien van Matthijs' achterlicht en eventuele kuilen in de weg. We passeerden een oude man met een baard die vlakbij zijn gammele, rode auto met een grote camera foto's stond te maken (ik vroeg me zeer af waarvan) en we zwaaiden. Later zouden we hem nog eens tegenkomen op de weg en zwaaiden we opnieuw.

    Shit zeg, dit was balen. Deze machtig mooie omgeving liepen we mis, ook al waren we er wel. We rolden verder, langs eventuele natuurspektakels, mogelijk adembenemende vergezichten en denkbare idylle, zetten de afdaling in over een waarschijnlijk epische bergweg met haardspelden en hoorbare maar onzichtbare watervallen erlangs, en bijna 1.000 meter lager kwamen we zeiknat, ijskoud en allebei redelijk chagrijnig pas weer uit deze waardeloze wolk. Ongeveer 20 kilometer lang aan potentieel briljante landschapsfoto's waren aan onze natte neuzen voorbij gegaan.

    We fristen op en trokken droge kleren aan in de wc van een supermarkt, en gingen vanaf daar op zoek naar een leuk koffietentje. In mijn hoofd maakte ik een aantekening van plek nummer 2 om nog eens terug te keren.
    Baca lagi

  • Azur, turquoise, smaragd, blauw, groen?

    27 Jun 2023, Norway ⋅ ☁️ 13 °C

    Hoe noem je die kleur nou? En in het Engels? Wij komen er niet uit.

    Naast dit meer in de plaats Hjelle vonden we een prima tentje voor koffie, waar we even konden bijkomen van de koude, natte, verdrietige 30 kilometers van zojuist. Hierna nog 45 te gaan, hopelijk naar een zonniger regio!Baca lagi

  • Ons uitzicht, vlak voor zonsondergang

    27 Jun 2023, Norway ⋅ ⛅ 10 °C

    Het tweede deel van de rit naar onze volgende bestemming verliep droog, en volledig over asfalt dus een tikkeltje saai. Maar we waren onderweg van A naar B, en bij flinke tegenwind mocht ik in Matthijs' wiel hangen, dus het was allemaal niet zo erg. Bovendien hadden we lol bij een camping waar we even gestopt waren voor een korte pauze aan een picknicktafel. Matthijs wilde de tent beter opvouwen/-rollen want die zat niet goed op of aan zijn fiets bevestigd. Dus het leek net alsof we hier zonder aanmelden zomaar onze tent gingen opzetten. Om 'm vervolgens ook direct weer af te breken. Die mensen moeten wel gedacht hebben, wat gebeurt hier nu ineens...

    In Stryn deden we de boodschappen. Voor het eerst zouden we een keuken met potten en pannen tot onze beschikking hebben dus het idee ontstond om vanavond en misschien ook morgenavond wat te koken, bij voorkeur met lekker veel groentes, en morgenochtend pannenkoekjes te bakken. Er zou een restaurant op 6 kilometer afstand van onze accomodatie zitten, maar de website was er onduidelijk over of ze wel open waren. Dus we kochten pannenkoekenmix, een zak kant&klare rijst in Indiase stijl uit het vriesvak en een hele lading bijpassende groenten zoals paprika en peulen en spaanse pepers, en dachten daar wel 4 maaltijden uit te kunnen halen (wat een misrekening bleek maar goed), plus natuurlijk biertjes en kleine botertjes om de pannenkoeken in te bakken. Echt veel ruimte hadden we niet in onze bikepackingtassen dus hier moesten we het bij laten.

    Het Strynemeer, het fjord en het gletsjermeer dat we passeerden waren alledrie heel mooi. Maar vooral in de laatste 10 kilometer (waarvan we overigens dachten dat het er 16 waren) werd de omgeving steeds idyllischer, met een zonnetje op de dennenbomen, fluitende vogeltjes in de bosjes, ruisende beekjes langs de kant van de weg en hier en daar wat houten huisjes met gras op de daken. Zo eentje hadden we ook geboekt voor de komende twee nachten, omdat we hier in de buurt een gletsjer wilden bekijken. En plots stopte Matthijs... was dat überhaupt niet hier? Verdomd, enkele kilometers voor het eindpunt op de navigatie bleken we al op bestemming. Toch wel een klein cadeautje om onverwacht eerder te arriveren na bijna 80 kilometer!

    Het huisje dat wij geboekt hadden heette Fjordblikk II en we vonden 'm helemaal beneden aan de waterkant, pal aan het Lovatnet. Er was geen receptie hier of andere vorm van ontvangst, maar dat was niet erg, de sleutel hing in de deur en het knusse huisje stond helemaal tot onze beschikking. We gooiden onze spullen neer en maakten het ons comfortabel. Wat een heerlijke luxe, een heel huis mét keuken, wasmachine (oooooh yeah!!), fijne zithoek én veranda!
    Baca lagi

  • Ontspannen van start vandaag

    28 Jun 2023, Norway ⋅ ⛅ 15 °C

    Deze ochtend deden we extreem rustig aan. We sliepen uit, Matthijs zette het wasrek buiten in de zon en maakte koffie, en ik deed aan slow baking (ik had gisteravond al gemerkt hoe traag een elektrische kookplaat ook alweer is, maar dat leverde vervolgens wel verrassend goeie bananenpannenkoekjes op). Ik kon de hete borden handig door het keukenraam aangeven om de weg naar één van de picknicktafels (aan elke kant van de cabin stond buitenmeubilair) zo kort mogelijk te maken. Terwijl wij onze pannenkoekjes opaten kwam er steeds een nieuwsgierig klein bruin vogeltje dichterbij om een kijkje te nemen, en ook de witte kwikstaarten waren bezig met hun ontbijt door behendig vlak boven het water te hooveren en daar vliegjes te vangen. Wat een heerlijke plek was dit.

    We wilden nog niet denken aan vertrekken, maar waren toch genoodzaakt om nog even uit te zoeken of we inderdaad de beoogde busrit van Stryn naar Lom konden maken morgen. Dit was het enige stuk "valsspelen" tijdens onze complete fietsreis, als je de boottochtjes en de heen- en terugreis met de trein althans niet zou meerekenen. De bus die we al eerder hadden gevonden en keurig op ons reisschema stond vermeld reed inderdaad nog steeds op dit traject, maar we kwamen er nu achter dat daar waarschijnlijk geen fietsen in mee konden. Shit. De afstand van 170 kilometer van hier naar onze volgende beoogde topbestemming was teveel, en de weg er naartoe bovendien ongeschikt voor fietsen. Dat was namelijk veel autoweg met lange tunnels. Om dat te vermijden zouden we misschien wel om kunnen fietsen, maar dat zou de lengte van de rit waarschijnlijk verdubbelen. En 300 kilometer extra paste gewoonweg niet in onze planning (noch in mijn idee van een relaxte fietsvakantie). Dus er zat maar één ding op en dat was een taxibusje regelen. Gelukkig vonden we snel een aanbieder van taxiritten online, en toen we hem belden was deze rit inclusief fietsen geen probleem voor hem. Dus we bestelden hem op de dag, tijd en plek waar de bus zou vertrekken, want dat was zo overzichtelijk voor onszelf, en haalden tenslotte opgelucht adem. Alweer iets handig en goed geregeld!
    Baca lagi