Zuid-Amerika

Na voor de laatste keer de hangmat uitgeklommen te zijn, was het tijd voor de laatste zonsopgang vanaf het dak van de boot. Om 7:45 gingen we de laatste bocht om, en daar verscheen Belém in beeld, het eindstation! Belém is een heel stuk groter dan ik had verwacht, al kunnen de vele flatgebouwen misschien ook een beetje misleiden.

We kwamen aan in een totaal andere haven dan we hadden verwacht. Een kale betonnen plek met een grote loods, het leek meer op een haven voor vracht dan mensen, maarja, uiteindelijk zijn wij ook maar gewoon vracht. De Franse en Ierse hadden allebei andere plannen waar Belém niet in voor kwam, in de plannen van de Australiër en Braziliaanse kwam Belém wel voor, dus met z'n drieën hebben we een Uber gedeeld (nadat een taxichauffeur ons probeerde af te zetten, en daarna met een chagrijnige blik, en een lege taxi, wegreed).

Het hostel is een beetje apart (er hangt een vreemd geurtje), maar het doet wat het doen moet. Met z'n drieen hebben we in een cafe vlakbij ontbijt gehaald waarna ik naar een winkelcentrum ben gaan lopen voor wifi (de wifi in het hostel was stuk). Het is tijd om richting het zuiden te vertrekken, maar dit betekent of drie dagen in de bus, of een dure vlucht (en vliegen wil ik sowieso graag vermijden). Uiteindelijk heb ik een vlucht naar Belo Horizonte gevonden voor een schappelijke prijs, maar die vertrekt pas zondag. En inmiddels hadden we allemaal door dat Belém groot is, maar niet veel groots te bieden heeft. Tim en Shara vertrekken de volgende dag naar Ilha de Marajó, en ik zal me bij hen voegen.

Savonds zijn we naar een restaurant gegaan met lokaal eten. Er waren zes verschillende kommen met alleen maar voedsel uit de regio (een enthousiaste man heeft ons verteld wat alles was en hoe het klaar gemaakt wordt) en het was erg lekker!En savoir plus